Monthly Archives: czerwiec 2005

Termin „wcielenie” znaczy „stać się ciałem”. Gdy mówimy o wcieleniu Jezusa, mówimy o tym, w jaki sposób Słowo stało się ciałem. J. 1:1 i 14 mówi: „Na początku było Słowo i Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo…. 14. A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas…” Ponieważ Słowo jest Bogiem i Słowo stało się ciałem, Jezus zatem staje się najważniejszą osobą, jaka kiedykolwiek żyła.

Jezus jest Słowem, które stało się ciałem. Słowo było Bogiem i Słowo było u Boga. Frazeologia Ew. Jana 1:1 demonstruje tożsamość, która jest równocześnie oddzielna i tożsama z Bogiem. Ta konstrukcja została przez Jan celowo ułożona w taki sposób, aby pokazać nam boskość Chrystusa. To dlatego Jezus powiedział (J 8:58): „Zaprawdę powiadam wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest”. Gdy się to porówna z Wyj. 3:14 to otrzyma się potężna proklamację Jego boskości „I powiedział Bóg do Mojżesz: „JA JESTEM, KTÓRY JESTEM”, oraz „Powiesz tak synom Izraela, JESTEM mnie posłał”. Jezus jest również nazwany wiernym odbiciem Jego natury Hebr. 1:3 On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty i podtrzymuje wszystko słowem Swej Mocy”. To dlatego Tomasz powiedział do Jezusa w ew. Jan 20:28: „Mój Pan i mój Bóg!” To dlatego autor listu do Hebrajczyków mówi o Jezusie (1:8): Lecz do Syna mówi” Tron twój, o Boże, na wieki wieków,…” Jezus jest Bogiem w ciele.

Świadomość tego, kim On jest pomaga nam lepiej zrozumieć Jego słowa i uczynki. On głosił, że jest boski (J. 8:58), ze jest jedynym, który może objawić Boga Ojca (Mat. 11:27), że jest drogą, prawda i życiem (J. 14: 6). Wzbudzał ludzi z martwych (J 11:43-44), przebaczał grzechy (Łuk 5:20; 7:48), uciszył sztorm (Łuk 8:24), uzdrawiał chorych (Mat 15:28) i powstał z martwych (1 Kor 15:1-4). To, co On mówił jest nadzwyczajne a jego uczynki w szczególny sposób potwierdzały to, co mówił.

Słowa i uczynki Jezusa są odzwierciedleniem tego, kim faktycznie jest, Bogiem w ciele. To dlatego mógł robić to, co robił. Cuda są demonstracją tego, że On ma autorytet mówić to, co mówił. „Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc odpuszczać grzechy – powiedział do paralityka – Powiadam ci, wstań weź łoże swoje i idź do domu swego”. I zaraz wstał przed nim, podniósł to, na czym leżał i odszedł do domu swego, chwaląc Boga” (Łuk 5:24-25). Jezus jest Bogiem w ciele. W rzeczywistości, Jezus ciągle jest człowiekiem, ale o tym nieco później.

Unia hipostatyczna: dwie natury w jednej osobie.

Jezus miał dwie natury, był zarówno Bogiem i człowiekiem. Jest to tak zwana unia hipostatyczna. Nie są to dwie osoby, lecz jedna. Zatem mówimy, że w jednej osobie Jezusa są dwie natury: boska i ludzka.

* Kol. 1:19, „Upodobało się Bogu, aby w Nim zamieszkała cała pełnia boskości”.

* Kol. 2:9, „Ponieważ w Nim cieleśnie mieszka cała pełnia boskości”.

* Fil. 2:5-8, „Takiego bądźcie względem siebie jakie było w Chrystusie Jezusie, który chociaż był w postaci Bożej nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym bogu, Lecz wyprał się samego siebie przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem; a okazawszy się z postawy człowiekiem. Uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej”.

* Tyt. 2:13: „oczekujemy błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa.

* „Lecz do syna mówi: Tron twój, o Boże na wieki wieków, Berłem sprawiedliwości berło Królestwa twego”.

* 1 Jn 5:20: „Wiemy też, że Syn boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy poznali tego, który jest prawdziwy. My jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Synu jego, Jezusie Chrystusie. On jest tym prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym”.

Cytowane wersety powinny zupełnie wystarczyć do ustabilizowania pojęcia podwójnej natury Chrystusa. Jezus nie jest schizofreniczną podwójną osobowością. Jest jedną osobą. Wszelkie kulty i światowe religie odrzucają wcielenie Słowa Bożego w ludzkim ciele. Tylko w chrześcijaństwie Jezus jest zarówno boski jak i ludzki. Zatem, bardzo ważne jest to, abyś wiedział o tym i był w stanie bronić boskości Chrystusa z biblijnej perspektywy.

Communicatio Idiomatum

Pojawia się tutaj bardzo ważne pytanie, które zadają czasami ludzie z różnych kultów, którzy odmawiają Chrystusowi boskości: Jeśli Jezus ma zarówno boską jak i ludzką naturę to, która z nich umarła na krzyżu. Wiemy, że Bóg nie może umrzeć, zatem, jeśli boska natura nie umarła to jak możemy mówić, że ofiara Jezusa była boska w swojej naturze? Gdyby ktoś zadał ci takie pytanie to powinieneś wiedzieć w jaki sposób na nie odpowiedzieć.

„Communicatio idiomatum” (z łaciny – współorzekanie właściwości) jest nauczaniem, który przypisuje osobie Jezusa zarówno boską jak i ludzką naturę. Oznacza to, że Jezus miał prawo przypisywać sobie zarówno boskie jak i ludzkie atrybuty. Zatem, mógł mówić, że miał chwałę u Ojca zanim powstał świat (J 17:5); mógł głosić, że zstąpił z niebo (J 3:13) i mógł również głosić wszechobecność (Mat. 28:20), nawet
jeśli Jezus, człowiek, zaczął swoja egzystencję na ziemi, gdy został poczęty z łonie Marii.

Szczególnie istotne jest to, gdy patrzymy na zadośćuczynienie. Ofiara Jezusa była zarówno boska jak i ludzka w swojej naturze. Jego śmierć była ogromnej wartości, ponieważ zostały przypisana własność boskości osobie i to osoba Jezusa umarła.

Zastosowanie
Obrona chrześcijańskiej wiary bardzo często oznacza, że trzeba bronić boskości Chrystusa. To dlatego tak ważne jest nauczenie się na pamięć wersetów, które pokazują to, kim On jest. Jeśli ktoś pyta cię kim jest Jezus a ty nie możesz zacytować żadnego wersetu czy jego miejsca (referencji) to możemy stracić okazję. Oczywiście, możesz po prostu mówić ludziom, że Jezus jest zarówno Bogiem jak i człowiekiem, lecz w przypadku, gdy zostaniesz poproszony o wykazanie tego, musisz mieć do dyspozycji te wersety. Jest to bardzo ważne, gdy prezentujesz ewangelię, ponieważ właściwa jej prezentacja zawiera w sobie doktrynę wcielenia Syna Bożego. Jezus jest Bogiem w ciele i tylko Bóg może zadośćuczynić za nasze grzechy. Zwykły człowiek nie jest warto tyle, aby zadośćuczynić.

To nauczanie będzie bardzo ważniejsze w przypadku rozmów ze Świadkami J. i innymi kultami, które rozpowszechniły się na całym świecie. Znaj swoją Biblię. Znaj to, czego naucza na Jezusa.

создание и продвижение сайта москва

„Kim jest Jezus” jest jednym z najważniejszych pytań, jakie można zadać. Odpowiedź równie wiele znaczy. Jeśli Jezus był tylko zwykłym człowiekiem, to wszystko, co Biblia o nim mówi, jest kłamstwem. Jeśli Jezus jest aniołem, który stał się człowiekiem, to Świadkowie J. mają rację. Jeśli Jezus jest bratem diabła i literalnym potomkiem Boga i jego boskiej żony, to Mormoni mają rację. Jeśli Jezus jest Bogiem w ciele, drugą osobą Trójcy, to Chrześcijanie mają rację.

Niewielu ludzi w historii znalazło tak liczne zapisy o sobie, wzbudziło tyle kontrowersji i tak miało wielu oddanych. Kim jest Jezus? Czy jest Bogiem w ciele? Czy jest człowiekiem? Czy jest aniołem? Czy jest wielkim nauczycielem?

W obronie chrześcijańskiej wiary zadanie tego pytania jest konieczne. Jednym z najważniejszych pytań jest „Kim jest Jezus?” Otrzymasz wszelkie możliwe odpowiedzi, lecz tylko jedna jest prawdziwa. Jezus jest Bogiem w ciele, druga osobą Trójcy (Jn 1:1,14). Jezus jest zarówno Bogiem jak i człowiekiem (Kol 2:9). Odpowiedź jaką otrzymasz poprowadzi cię w kierunku, w którym masz iść. Jeśli ta osoba nie wiem kim jest Jezus to możesz mu powiedzieć. Jeśli jest w błędzie to możesz w miłości poprawić go zgodnie z Pismem.

Jezus jest tym, kim Biblia mówi, że jest. Jn 5:39 mówi: „Badacie pisma, bo sądzicie, że w nich żywot macie, a one świadczą o mnie”. Jezus jest obrazem niewidzialnego Boga (Hebr. 1:3). On jest stworzycielem wszystkiego (Jn 1:1-3, Kol 1:15-17). Jezus jest skałą (1 Kor. 10:4), Zbawicielem (Jn. 4:42; 1 Jn 4:14), Królem (Mat 2:1-6; Łuk 23:3), jest Światłem świata (Rzym. 9:5). Bez wątpliwości Jezus jest kimś szczególnym i unikalnym.

To Jezus umarł za nas (1 Tes. 5:10) i powstał z martwych (1 Tes. 4:14). To Jezus objawia łaskę i prawdę (Jn 1:17; Jn 6:45), który objawia Ojca (Mat 11:27; Łuk 10;22), który oczyszcza nasze grzechy (1 Jn 6:45), który czczony (Mat. 2;2,11; 14:33; Jn 9:35-38; Hebr. 1:6), daje życie wieczne (J 10:28, 5:40), On jeden jest drogą, prawdą i życiem (Jn 14:6). Jezus jest Panem.

Zastosowanie.
Jako chrześcijanie, którzy chcą znać Jezusa lepiej i wiedzieć w jaki sposób lepiej przekazywać kim On jest, bezwzględnie musimy dowiedzieć się o Nim tak dużo jak to jest tylko możliwe. Znaczy to, że musimy badać Słowo Boże i, w miarę jak będziesz poznawał coraz więcej prawd o Nim, odkryć Go w znacznie głębszym stopniu.

* Jezus przyciąga wszystkich ludzi do Siebie – Jn 12:32
* Jezus wzbudza z martwych – Jn 5:39; 6:40,44,54; 11:25-26
* Jezus ma wszelki autorytet – Mat. 28:18; Jn 5:26-27
* Jezus sądzi – Jn 5:22,27
* Jezus otwiera umysłu ku zrozumieniu pism- Luke 24:45
* Jezus świadczy sam o Sobie – Jn 8:18; 14:6
* Przychodzimy do Jezusa – John 5:50; 6:35,37,45,65; 7:37;
* Ojciec pociąga nas do Jezusa – Jn 6:44
* Zakon prowadzi do Chrystusa – Gal. 3:24
* Jezus jest skałą – 1 Kor. 10:4
* Jezus jest Zbawicielem – Jn 4:42; 1 Jn 4:14
* Jezus jest Królem – Mat. 2:1-6; Łuk 23:3
* W Jezusie mamy pełnię Kol. 2:10
* Jezus może zbawić doskonale – Heb. 7:25
* Ojciec uczci nas jeśli będziemy służyć Jezusowi – Jn 12:26
* Ojciec chce, abyśmy mieli społeczność z Jezusem – 1 Kor. 1:9
* Ojciec mówi nam, abyśmy słuchali Jezusa – Łuk 9:35; Mat. 17:5
* Jezus posłyła Ducha Świętego – Jn 15:26
* Jezus ofiarował siebie Samego – Heb. 7:27; 9:14
* Jezus jest Panem Świata – Rzym. 9:5
* Jezus zwyciężył świat – Jn 16:33
* Jezus chorni nas przed nadchodzącym gniewem – 1 Tes. 1:10
* Jezus uczynił diabła bezsilnym – Heb. 2:14
* Jezus przyszedł aby zniszczyć moc Szatan – Heb. 2:14
* Jezus przyszedł, aby wypełnić Zakon i proroków. – Matt. 5:17
* Jezus przyszedł, aby dać życie – Jn 10:10,28
* Jezus przyszedł zakosztować śmieci za każdego – Heb. 2:9
* Jezus przyszedł ogłosić wolność dla wierzących – Łuke 4:18aracer.mobi

Niezmiennie zawsze będą tacy ludzie, którzy będą kwestionować trynitarne nauczanie. Zobaczmy, zatem, jakie są najczęściej podnoszone obiekcje wraz z odpowiedziami.

1. Słowo Trójca nie występuje w Biblii

Po pierwsze, jest to nielogiczne, aby twierdzić, że skoro słowo „Trójca” nie występuje w Biblii, to ta koncepcja tam nie jest nauczana, ani być nie może. Istotą jest to czy taka koncepcja występuje czy nie, a nie to czy dane słowo tam jest czy nie. Po drugie, jest wiele biblijnych koncepcji, w które ludzie wierzą, a których nie znajdujemy w Biblii. Na przykład słowo „biblia” nie występuje w Biblii. Podobnie jak słowa: „wszechwiedza”, które oznacza „wiedzieć wszystko”, „wszechmoc” – „wszelka moc” i „wszechobecność” – „obecny wszędzie’’ również nie znajdują się w Biblii. Lecz używamy tych słów, aby opisać atrybuty Boga. Po trzecie, oto słowa, których Biblia nie używa, lecz te koncepcje są wspomniane.

Pierwszym krokiem jest ustalenie ilu Bogów istnieje: jeden! Izajasz 43:10; 44:6; 45:14,18, 21, 22; 46:5,9.

• Ateizm uczy, że nie ma Boga. „Rzekł głupiec w sercu swoim: Nie ma Boga” (Psalm 14:1).

• Boskość – oznacza boską jakość, podobny do bożego charakter. A jednak mówimy o boskiej cesze Pana Boga – Ps. 139.
  

• Wcielenie, co oznacza, że Słowo (Bóg) stało się ciałem, a jednak jest zdecydowanie nauczana w Biblii (Jn 1:1,14).
  

• Monoteizm – jest nauczany tutaj, że jest tylko jeden Bóg (Izajasz 43:10; 44:8).
  

• Porwanie – jest nauczaniem, że chrześcijanie, którzy będą żyli w czasie powrotu Jezusa, zostaną porwani, aby spotkać go w powietrzu (1 Tes. 4:16-18).

Zatem twierdzenie, że Trójca nie jest prawdziwa, ponieważ to słowo nie pojawia się w Biblii jest bezużytecznym argumentem.

2. Jeśli Bóg chce, abyśmy wierzyli w Trójce, to nauczał by tego w Biblii.

Ta obiekcja z nadmierną ostrożnością, że doktryna Trójcy nie jest nauczana w Biblii. Lecz, jest. Nie trzeba, aby coś było jasno sformułowane w zdaniu czy paragrafie, aby było to doktryną biblijną. Nie wszystko, co jest nauczane w Biblii jest doskonale jasne. Spójrzmy na Księgę Objawienia. Zawiera wiele rzeczy, które są zagadkowe, które muszą być interpretowane i badane w świetle całej Biblii. Nawet wtedy nie ma zgody co do znaczenia poszczególnych spraw, a jednak wiemy, że prawda jest prawdą bez względu na to czy ja odkryjemy czy nie.

3. Doktryna trynitarna uczy, że jest trzech Bogów.

Z definicji doktryna o Trójcy naucza, że jest jeden Bóg. Niemniej są tacy, którzy wyrażają zdecydowane opinie, że Trójca faktycznie oznacza nauczanie o trzech oddzielnych Bogach. Twierdzą, że jest niemożliwe, aby Bóg istniał w trzech osobach i że ta doktryna została zaczerpnięta z pogańskich figurek trój-bożków. Wielu dodaje, że osoba jest z konieczności istotą indywidualną. Zatem, wnioskują, Trójca oznacza w rzeczywistości trzech Bogów.

Problemem tego rodzaju krytyki jest to, że odrzuca samą istotę tej doktryny. Przede wszystkim, Trynitarianizm z definicji odrzuca istnienie więcej niż jednego Boga. Jest wyraźnie monoteistyczna bez względu na to, o twierdzą krytycy.

Po drugie, jest słowo, które opisuje jedność trzech odrębnych bogów i jest to „triada”. Triada nie jest trójcą. Triada to trzech oddzielnych bogów – jak w mormonizmie. Trójca jest to jeden Bóg w trzech osobach. Triada to politeizm. Trójca jest monoteistyczna.

Po trzecie, nie ma żadnej logicznej przyczyny odrzucenia możliwości, że trzy osoby mogą istnieć w jednym Bogu. Krytycy mogą tego nie lubić, lecz nie jest logicznie niemożliwe. Bóg jest nieskończenie skomplikowany i nie jesteśmy w stanie zrozumieć Jego ogromu, ani nie możemy twierdzić, że On nie może istnieć w trzech osobach. Zamiast tego, powinniśmy spojrzeć w Biblię i zobaczyć, co ona mówi na temat Boga i sprawdzić, czy jest tam nauczanie o Trójcy, lecz to jest inny temat.

4. Bóg nie może umrzeć. Jezus umarł. Zatem Jezus nie może być Bogiem.

Jedną z doktryn niezrozumianych przez wielu ludzi dotyczących Jezusa jest doktryna o hipostatycznej unii, nauczanie mówiące o tym, że w jednej osobie Jezusa są dwie natury: boska i ludzka. Innymi słowy, Jezus jest zarówno Bogiem i człowiekiem w tym samym czasie. To dlatego widzimy, że pewne wersety wskazują na Niego jako istotę boską a inne jako istotę ludzką.

To prawda, że Bóg nie może umrzeć. Prawdą jest również, że człowiek może. Widzimy również, że Jezusa miał dwie natury i to ludzka część Jezusa umarła na krzyżu, a nie boska. Ponieważ jest zarówno Bogiem jak i człowiekiem w jednej osobie i ponieważ był bezgrzeszny, Jego ofiara wystarcza do zakrycia grzechów świat.

5. Bóg nie może być kuszony. Jezus był kuszony, więc Jezus nie może być Bogiem.

Jakub 1:13 mówi: „Niech nikt, gdy wystawiony jest na pokusę, nie mówi: przez Boga jestem kuszony; Bóg bowiem nie jest podatny na pokusy do złego ani sam nikogo nie kusi”. Jest napisane również w Hebr. 4:14: „Nie mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu”.

Podobnie jak w przypadku odpowiedzi na poprzednie pytanie, odpowiedź leży tutaj w zrozumieniu podwójnej natury Jezusa. Jako człowiek, Jezus mógł być kuszony, lecz jako Bóg nie był.

Jezus przyszedł jako człowiek po to, aby wypełnić prawo Boże i stać się ofiarą za grzech. Zrobił to jako człowiek. Gdy sprzeciwiał się pokuszeniu diabelskiemu, cytował Pismo – jako człowiek. Nie polegał w tym czasie, gdy usługiwał w Izraelu na swojej boskiej naturze. Jako człowiek, był kuszony i jako człowiek opierał się pokuszeniu polegając na Bożym Słowie. Wypędzał demony przez Ducha Świętego, a nie dzięki Swojej boskiej naturze. Zatem Jezus, był kuszony w swej ludzkiej naturze, a nie boskiej. Nie polegał na swojej boskiej „stronie”, aby Mu pomogła. Całkowicie polegał na Ojcu, Duchu Świętym i Słowem Bożym, aby skutecznie sprzeciwiać się pokuszeniu, które na Niego przyszło.

Dochodzimy do wniosku więc, że Jezus nie mógł zgrzeszyć, lecz mógł być kuszony; to jest, że mogła mu zostać przedstawiona grzeszna propozycja – jak była przedstawiona Bogu na pustyni – a jednak Jezus nie zgrzeszył.

Psalm 106:13-15 mówi: „Lecz szybko zapomnieli o jego czynach, Nie pokładali nadziei w radzie jego. Dali upust pożądliwości na pustyni, i kusili Boga na pustkowiu. Wtedy dał im czego żądali, tyle, że aż chorowali z przesytu”.

6. Jeśli Jezus jest Bogiem, to do kogo się modlił?

Jest to bardzo częste pytanie i odpowiedź znajduje się w doktrynie o Trójcy i wcieleniu Jezusa. Trójca jest doktryna, która mówi, że istnieje tylko jeden Bóg. Ten jeden Bóg istnieje jako trzy osoby: Ojciec, Syn i Duch Święty. Nie są to trzej bogowie, lecz jeden Bóg. Każda osoba jest oddzielna i każda z nich ma w swej istocie boską naturę.
Doktryna o wcieleniu polega na tym, że Jezus, który jest drugą osobą Trójcy dodał sobie ludzką naturę i stał się człowiekiem. Biblia mówi, że Jezus jest Bogiem w ciele, „Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było słowo. ……a słowo ciałem się stało” (Jn. 1:1,14); i „Ponieważ w nim zamieszkała cała pełnia boskości” (Kol. 2:9). Dzięki temu wiemy, że Jezus miał dwie natury. Jest zarówno Bogiem jak i człowiekiem. Zatem, jako człowiek, Jezus musiał się modlić. Gdy modlił się to nie modlił się do siebie samego, lecz do Boga Ojca.

Zastosowanie

Mądrze jest być świadomym różnych wątpliwości dotyczących Trójcy. Ta lista jest krótka, lecz może pomóc ci na początku. Gdy nauczysz się więcej, spisz sobie te wątpliwości.
Pierwszym krokiem jest ustalenie ilu Bogów istnieje: jeden! Izajasz 43:10; 44:6; 45:14,18, 21, 22; 46:5,9.

раскрутка

Z poprzedniej lekcji możemy zobaczyć, że doktryna o Trójcy została zbudowana w oparciu o dostrzeżenie wieloosobowości Boga i sposobu w jaki Pismo, jako całość, przypisuje poszczególne atrybuty Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, co wcale nie znaczy, że jest to doktryna łatwa do pojęcia.

*  Pierwszym krokiem jest ustalenie ilu Bogów istnieje: jeden! Izajasz 43:10; 44:6; 45:14,18, 21, 22; 46:5,9.

Pamiętaj, że Trójca jest zdefiniowana jako jeden Bóg, który istnieje w trzech wiecznych, równoczesnych i odrębnych osobach znanych jako Ojciec, syn i Duch Święty. Taka definicja może wydawać się niektórym wystarczająca, lecz nie wszystkim
Zatem, aby pomóc lepiej to zrozumieć, spójrzmy na następującą analogię, którą znajdujemy w stworzeniu, a która znajduje się ukryta w Rzym 1:20 (BT): „Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz bóstwo – stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się wymówić od winy”.

Zwróć uwagę na to, że wers ten mówi, że atrybuty Boże jak moc i natura możne być dostrzeżona w stworzeniu.
Co to znaczy? Czy powinniśmy się dowiedzieć czegoś o Bożych atrybutach, mocy i naturze, patrząc na to, co On stworzył? Widocznie, zgodnie z Biblią, jest to możliwe.

Kiedy malarz maluje obraz to, co jest w nim odzwierciedlone jest w obrazach, które tworzy. Gdy rzeźbiarz bierze się do pracy, w jego sercu i umyśle jest źródło powstania rzeźby. Praca jest kształtowana przez jego twórcze możliwości. Twórcy sztuki pozostawiają swoje znaki, coś, co jest ich własne, co odzwierciedla ich wnętrze na wszystkim, co tworzą. Czy możemy wnioskować, że podobnie jest z Bogiem? Czy Bóg pozostawił odciski palców na stworzeniu? Oczywiście, że tak.

Stworzenie.

Zasadniczo wszechświat składa się z trzech aspektów: Czasu, Przestrzeni i Materii. Każda z nich składa się z trzech „komponentów: „

Czas
Przeszłość, Teraźniejszość, Przyszłość

Przestrzeń, Wysokość, Szerokość, Głębokość

Materia
Ciało stałe, Płyn, Gaz

Jak utrzymuje tynitarna doktryna każda z tych osób Trójcy jest odrębna, a jednak każda z natury jest Bogiem. Podobnie jest z czasem: przeszłość jest odrębna od teraźniejszości, która jest odrębna od przyszłości. Wszystkie są równoległe, jednak nie są to „trzy czasy”, lecz jeden. To znaczy, że mają tą samą wspólna naturę: czas.

W przestrzeni wysokość jest odrębna od szerokości i odrębna od głębokości, która jest odrębna z kolei od wysokości, a jednak nie stanowią one trzech przestrzeni, lecz jedną. To znaczy, że dzielą wspólną naturę: przestrzeń.

W przypadku materii, ciało stałe nie jest tym samym co płyn, który nie jest tym samym co gaz, a jednak nie są to trzy „materie” lecz jedna. To znaczy, że dzielą pewną wspólną naturę: materię.

Widzimy teraz, że są trzy zestawy składające się z trzech elementów. Innymi słowy, jest trójka trójek. Gdybyśmy mieli spojrzeć we wszechświat i dostrzec te jakości w nim to czy uczciwie moglibyśmy powiedzieć, że są to odciśnięte na stworzeniu palce Boga? Myślę, że tak. Jest to dobra analogia Trójcy.

Spójrzmy pokrótce na czas. Czy „przeszłość” plus „teraźniejszość” plus „przyszłość” daje w sumie trzy czasy? Zupełnie nie. Jest to proste przedstawienie trzech różnych aspektów natury czasu: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Podobnie, Ojciec, Syn i Duch Święty nie są trzema oddzielnymi istotami, lecz trzema różnymi osobami w jednej naturze Trójcy.

Zastosowanie

Doktryna o Trójcy, jest ważna, ponieważ właściwie odzwierciedla miejsca Pisma, które opisują naturę Boga. Podobnie jak jest czas przeszły, teraźniejszy i przyszły, jest Bóg Ojciec, Syn i Duch Święty. Pamiętaj, że jest to tylko analogia, a żadna analogia nie jest doskonałą, lecz pomaga nam wyjaśnić Trójcę. Później, gdy będziemy dyskutować naturę Jezusa i Jego wcielenia łatwiej będzie ci zrozumieć i wyjaśnić to, gdy będziesz rozumiał lepiej czym jest Trójca. Mam nadzieję, że zobaczysz to, że gdyby Bóg nie był Trynitarny to nie moglibyśmy być zbawieni z naszych grzechów. Dlaczego?
Ponieważ, gdyby Bóg nie był Trynitarny, to Bóg nie mógłby stać się ciałem i zamieszkać wśród nas, ponieważ, gdyby to zrobił to nie byłoby nikogo, kto „rządziłby wszechświatem”, że tak powiem. Pamiętaj, Jezus jest w pełni Bogiem i człowiekiem w jednej osobie… lecz więcej na ten temat później.

раскрутка

Trójca, jest chrześcijańskim nauczaniem o tym, że Bóg istnieje w trzech wiecznych osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ojciec nie jest tą samą osobą, co Syn; Syn nie jest tą samą osobą, co Duch Święty i Duch Święty nie jest tą samą osobą, co Ojciec. Nie są to trzej bogowie, ani trzy istoty. Są to trzy różne osoby, a jednak stanowią jednego Boga. Każda ma swoją wolę, może mówić, kochać itd., i są to demonstracje ich osobowości. Są ze sobą w doskonałej jedności. Są jednakowo wieczne, równe i mają jednakową moc. Jeśli którakolwiek z tych Osób zostanie usunięta, to nie byłoby Boga.

Niemniej są pewne widoczne różnice w pewnych funkcjach wśród członków Trójcy. Na przykład, Ojciec decyduje, kto będzie zbawiony (Ef. 1:4), Syn ich zbawia (Ef. 1:7), a Duch Święty pieczętuje (Ef. 1:13).

Dalej wymaga wyjaśnienia, ze Bóg nie jest jedną osobą, Ojcem, z Jezusem jako stworzeniem i Duchem Świętym jako mocą (Świadkowie Jehowy). Nie jest również On jedną osobą, która przyjęła trzy kolejne formy tj., Ojciec, stał się Synem, który stał się Duchem Świętym. Bóg również nie jest boską naturą Syna (gdzie Jezus ma ludzką naturę postrzeganą jako Syn i boską naturę postrzeganą jako Ojciec (teologia jedności) i nie jest Trójca na urzędzie sprawowanym przez trzech osobnych Bogów (Mormonizm).

Słowo „osoba” jest używana na opisanie trzech osób w Trójcy, ponieważ jest to właściwe słowo. Osoba ma świadomość, może, mówić, kochać, nienawidzić, mówić „ty”, „twój”, „mnie”, „mój” itd. Każda z trzech osób Trójcy demonstruje te cechy.

Jest tylko jeden Bóg

Po pierwsze musimy ustalić, ilu jest Bogów w doktrynie o Trójcy. Biblia mówi, że jest tylko jeden.

Izajasz:  43:10; 44:6,8; 45:5,14,18,21,22; 46:9; 47:8; Jn 17:3; 1 Kor. 8:5-6; Gal. 4:8-9
Ja jestem Pan i nie ma innego, oprócz mnie, nie ma Boga (Iz. 45:5).

Krok pierwszy do ustalenia tego, ilu istnieje Bogów:
JEDEN! Izajasz: 43:10; 44:6; 45:14,18, 21, 22; 46:5,9.

Tak mówi Pan, Król Izraelski i jego Odkupiciel, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga” (Iz  44:6).

Wieloosobowość Boga.

W Biblii, gdy chodzi o Boga, widzimy wiele wersetów ukazujących wieloosobowość. Proszę rozważ następujące wersety i przeczytajcie komentarze do każdego z nich.

Stary Testament

Rodz.. 1:26, Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad wszelkim płazem pełzającym po ziemi.

Tylko Bóg jest Stwórcą, aniołowie nie pomagali Bogu stworzyć człowieka.

Rodz. 19:24 (BT): A wtedy Pan[YHWH]  spuścił na Sodomę i Gomorę deszcz siarki i ognia od Pana [YHWH]

Zwróć uwagę na to, że jest odniesienie do dwóch „Panów” w tym wersecie. Jest to szczególnie interesujące w powiązaniu z fragmentami z Księgi Amosa wypisanymi poniżej:

Amos 4:10-11:
Dokonałem wśród was takiego spustoszenia, jakiego dokonał Bóg w Sodomie i Gomorze, i staliście się jak głownia wyrwana z ognia, a jednak nie nawróciliście się do mnie – mówi Pan [YHWH]. Dlatego tak postąpię z tobą, Izraelu… A ponieważ tak chcę z tobą postąpić, przeto przygotuj  się na spotkanie twojego Boga, Izraelu!

Widzimy, że YHWH mówi o kimś innym, kogo nazywa Bogiem. Jest to bardzo interesujące.

Nowy Testament:

Mat. 28:19, Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,

Zauważ, że Jezus mówi o jednym imieniu, i trzech osobach.

2 Kor. 13:14, Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi.

Wszystkie trzy osoby Trójcy są w tym wersecie wymienione.

Ef. 4:4-6, jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej nadziei, która należy do waszego powołania; jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest;     jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

Ponownie, wszystkie trzy osoby Trójcy są wymienione w jednym wersie

W Starym Testamencie widzimy, że jest wspominany wyraźnie wieloosobowość Boga. Podobnie w Nowym Testamencie, trzech, Ojciec, Syn i Duch Święty, są wspominani wielokrotnie razem. Zatem nie jest to trudne, aby widzieć pluralizm Boga.

Zestaw wersetów Trynitarnych

Skąd bierze się doktryna o Trójcy. Widzimy wieloosobowość Boga w ST i NT, lecz w jaki sposób, systematycznie powstała doktryna Trynitarna? Proste. Patrzymy na całość Pisma i widzimy fragmenty, które przypisują te same cechy charakterystyczne każdej z trzech osób.

Trójca

Zauważ, że każda osoba Trójcy jest nazywana: Bogiem, Stworzycielem, wzbudza, zamieszkuje jest wszędzie, wszystko wie itd. O ile niektóre z tych atrybutów mają ludzie to innych nie. Tylko Bóg jest Stworzycielem, zamieszkuje w nas, jest wszędzie, wie wszystko tid.

Cytaty z wczesnego okresu chrześcijaństwa dotyczące Trójcy.

Trochę czasu zajęło kościołowi dojście do tego, czym jest Trójca, lecz dzięki łasce Bożej kościół zdefiniował to pojęcie. Niemniej jednak, niektórzy twierdzą, że doktryna o Trójcy nigdy nie była nauczana przed 324 rokiem. Nie jest tak. Oto przykłady cytatów zaczerpniętych od przywódców początków kościoła a dotyczących wieloosobowej natury Boga.

*  Polikarp (70-155/160). Biskup Smyrny Uczeń ap. Jana:

„O Panie wszechmogący… błogosławię cię i czczę przez wiecznego niebiańskiego kapłana Jezusa Chrystusa, twojego umiłowanego Syna, przez którego chwała tobie z Nim i Duchem Świętym teraz i na wieki”  (n. 14, ed. Funk; PG 5.1040).

*  Justyn Męczennik (100?-165?). Był chrześcijańskim apologetą i męczennikiem.

„Ponieważ w imieniu Boga, Ojca i Pana wszechświata, naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, i Ducha Świętego, zostali oni obmyci w wodzie” (First Apol., LXI).

*  Ignacy Antiocheński (um. 98/117). Biskup Antiochii. Napisał wiele w obronie chrześcijaństwa:

„W Chrystusie Jezusie, Panu naszym, przez którego i z którym nie będzie chwała i moc Ojcu z Duchem Świętym na wieki

„Jeden jest Lekarz, cielesny i zarazem duchowy, zrodzony i niezrodzony, przychodzący w ciele Bóg, w śmierci życie prawdziwe, zrodzony z Maryi i zrodzony z Boga, najpierw podległy cierpieniu, aby mógł uwolnić nasze dusze od śmieci i zniszczenia, uzdrowić je, gdy jeszcze były chor z powodu bezbożnych i złych pożądliwości, a teraz mu już nie podlegający, Jezus Chrystus, nasz Pan   (Fragment z listu do Kościoła w Efezie – przyp. tłum).

*  Ireneusz(115-190). Jako chłopiec słuchał Polikarpa, ucznia Jana. Został biskupem Lyonu:

„Kościół, choć rozproszony po całym świecie, nawet na samych krańcach ziemi, otrzymał od apostołów i ich uczniów tą wiarę: „.. jeden Bóg. Ojciec Wszechmogący, Stworzyciel nieba i ziemi, morza i wszystkiego, co w nich; i w Jezusie Chrystusie, Synu Boży, który stał się ciałem dla naszego zbawienia; i w Duchu Świętym, który ogłosił przez proroków czas łaski, narodziny z dziewicy, mękę i zmartwychwstanie, i wstąpienie do niebios w ciele umiłowanego Chrystusa Jezusa, naszego Pana i Jego objawienia z nieba w chwale Ojca, „aby zebrać wszystko w jedno” i aby cała ludzkość powstała w nowym ciele, aby przed Chrystusem Jezusem, naszym Panem, i Bogiem, i Zbawicielem, i Królem, zgodnie wolą niewidzialnego Ojca „zgięło się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią, i aby wszelki język wyznał mu, i aby On mógł przeprowadzić sprawiedliwy sąd wobec wszystkich….” (Przeciw herezjom XI)

Częściowo, powodem tego, że doktryna o Trójcy nie była „oficjalnie” nauczana do czasu Synodu w Nicei, było to, że chrześcijaństwo było nielegalne. Nie było możliwe, aby spotkać się oficjalnie i dyskutować sprawy doktrynalne. Przeważnie bali się czynić jakieś publiczne ogłoszenia dotyczące ich wiary.

Jeśli jakaś grupa atakowała osobę Adama, to pierwszy kościół odpowiadał oficjalną doktryną, kim był Adam. Podobnie było, gdy atakowano Chrystusa. Gdy kościół obronił boskość Chrystusa, doktryna o Trójcy została zdefiniowana.

Pierwszy kościół wierzył w Trójcę, jak to wykazano cytatami powyżej, i nie było potrzeby czynić z tego oficjalnego stanowiska. Było tak dopóki nie pojawiły się błędy. Wtedy zebrała się rada, aby przedyskutować sprawę Trójcy, jak i innych doktryn, które były atakowane.

раскрутка сайта

Boża świętość jest bardzo ważnym tematem, ponieważ zrozumienie Bożej świętości pomaga zrozumieć dlaczego Jezus musiał umrzeć za nas i dlaczego ci, którzy nie są chrześcijanami będą na wieki osądzeni. Świętość jest istotą i charakterem Boga.

Święty charakter jest w posiadaniu jedynie Boga. Jest to niezmienna czystość i doskonałość Jego cudownego charakteru. Ten charakter jest doskonały w istocie, czystości i moralności. Bóg nie może grzeszyć. On jeden jest godzien uwielbienia, czci i chwały. Nie może być niczym innym, jak tylko czystym i doskonałym we wszystkim. Boża jakość moralna i czystość nie może ulec ani pomniejszeniu ani zwiększeniu. On jest święty.

Bóg jest pełen majestatu w swej świętości (2 Moj. 15:11); On Jeden jest Święty (Iz. 1:4); aniołowie śpiewają przed Bogiem stale słowami: „Święty, Święty, Święty, jest Pan Zastępów” (Iz. 6:3). Ci, którzy znajdują się w Jego obecności są w obecności świętości. Gdy Mojżesz przystąpił do obecności Bożej przy gorejącym krzaku, Bóg powiedział: „Nie zbliżaj się; zdejmij sandały z nóg swoich, bo miejsce, na którym stoisz jest święte” (2 Moj. 3:5).

Bóg Sam jest doskonałą, niezmienną i świętą Istotą. Zatem, Boża świętość jest niezmiennym standardem wszelkiego dobra i doskonałości i jest standardem, do którego wszelkie inne istoty będą przyrównane. Bóg mówi „nie kłamcie”, ponieważ On mówi zgodnie ze swoim Świętym charakterem. Nie mówi „nie kłam” ponieważ mądrze jest unikać kłamstwa, lecz dlatego, że Bóg nie może kłamać. Sam Bóg jest standardem sprawiedliwości. W ten sposób Bóg mówi: „Lecz jak Święty jest Ten, który was powołał, sami też świętymi bądźcie we wszelkim postępowaniu swoim, ponieważ napisano: Świętymi bądźcie, bo ja jestem święty” (1 Ptr. 1:15-16).

Pokuta iszczerość.

Czy Bóg akceptuje pokutę i szczerość jako środek do otrzymania przebaczenia grzechów? Nie. Nie akceptuje. Pomyśl o ty, gdybyśmy apelowali do Boga o przebaczenie nam na podstawie tego, co zrobiliśmy (pokuta) i tego, co mamy w sercach (szczerość) to chcielibyśmy wtedy być usprawiedliwieni przed Bogiem na podstawie naszych wysiłków – a to sprowadza się do pychy. Faktem jest, że nasza pokuta i szczerość nie wystarczą, aby zasłużyć na przebaczenie grzechów. Nie ma nic takiego na świecie, uczynku, czy zamiarów serca, co zadowoliło by nieskończenie świętego Boga. Gdyby tak było to sprawiedliwość byłaby oparta na tym, co robimy, zamiast na ofierze Chrystusa (Ef. 2:21). Lecz Jezus musiał umrzeć, aby wypełnić doskonałe Prawo Boże. Dlaczego? Ponieważ, zostaliśmy dotknięci grzechem w naszych sercach, umysłach i ciałach. Skoro nie możemy niczym zasłużyć na Bożą miłość i przebaczenie, to pozostaje wyłącznie On jako Ten, który może usunąć nasz grzech. To dlatego Bóg musiał zejść na dół w postaci człowieka (Jn 1:14), aby rozlać swoją krew i obmyć nas z grzechów (Dz. 22:16), i uczynić nas prawymi przed Bogiem Ojcem przez wiarę (Rzym 5:1). Boża świętość jest zbyt wielka, aby Bóg mógł przyjąć cokolwiek ukutego ludzką ręką czy sercem.

Inni bogowie akceptują pokutę, uczynki i szczerość

Fałszywi bogowie religii takich jak mormonizm, świadkowie Jehowy, Islam, itp., wszyscy przyjmują szczerość i pokutę wierzącego jako możliwy do przyjęcia warunek Bożego przebaczenia. Niektórzy twierdzą, że nasze wysiłki w połączeniu z ofiarą Jezusa dają zbawienie. Inni odrzucają Chrystusa również i wymagają własnych osiągnięć, wzrostu, szczerości, czystości itp., lecz te wszystkie systemy są fałszywe, ponieważ ich zbawienie jest oparte w części na wysiłku przystępującego. Tylko w chrześcijaństwie nasze wysiłki nie mają wartości zasługi przed Bogiem.

Niektórzy twierdzą, że nasze wysiłki połączone z ofiarą Chrystusa dają zbawienie. Inni odrzucają też Chrystusa i wymagają własnych osiągnięć, wzrostu, szczerości, czystości itd., lecz te wszystkie systemy są fałszywe, ponieważ ich zbawienie oparte jest na wysiłkach przystępującego. Tylko w chrześcijaństwie nasze wysiłki są bezwartościowe przed Bogiem. Demonstruje to wielkość świętości Boga chrześcijan, który nie akceptuje niczego innego niż doskonałość. Ponieważ jedyną drogą do przebaczenie jest Jezus, który jest Bogiem w ciele (Jn. 1:1, 14), wszyscy, nie którzy biorą udziału w Jego dziele zadośćuczynienia, będą podlegać sądowi Bożemu (Ef. 2:3). „Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego” (Jn 3:18).

Zastosowanie

Musisz zrozumieć jak święty jest Bóg i jak grzeszni jesteśmy my w porównaniu do Boga. Bóg jest nieskończenie bardziej święty niż my. Jego czystość i doskonałość budzą respekt. Z drugiej strony, my wszyscy jesteśmy dotknięci przez grzech. Znaczy to, że jesteśmy oddzieleni do Boga z powodu grzechu (Iz. 59:2). Ma sens w takim razie to, że w żaden sposób nie możemy podobać się Bogu, ponieważ wszystkie sprawiedliwe uczynki są przed Bogiem brudnymi szmatami (Iz. 64:6). Zatem, jedynym sposobem na oczyszczenie naszych grzechów jest Sam Bóg w osobie Jezusa.

Gdy mówisz o Bogu innym, spróbuj ich przekonać o świętości Boga. Następnie zapytaj ich czy oni są święci i czy są w stanie podobać się Bogu dzięki swoim uczynkom, pokucie czy nawet szczerości.

Wskaż na to, że Bóg jest daleko zbyt święty, aby przyjąć nasze wysiłki bez oczyszczenia krwią Jezusa.

Pamiętaj również, w swoim własnym życiu, że krew Chrystusa została rozlana po to, aby oczyścić cię z twoich grzechów. Bóg jest święty; ty nie, lecz stajesz się święty sprawiedliwością Chrystusa. Zatem, ze względu na to, co Chrystus zrobił, nie jesteśmy pod potępieniem (Rzym 8:1). Chwała Bogu.

поисковое продвижение реклама

Bóg jest wszechwiedzący, wszechobecny i wszechpotężny. Oznacza to, że Bóg wie wszystko, jest wszędzie i ma wszelka moc. Te trzy ‘wszech-‘ reprezentują trynitarne atrybuty Boga, które pomogą nam lepiej zrozumieć naturę Boga. Po zbadaniu ich będziemy mogli wyraźnie dostrzegać majestat i obszerność Bożej cudowności.

Wszechwiedza.

„… Bóg jest większy niż nasze serca i wie wszystko” (1 Jn 3:20).

Gdy mówimy, że Bóg jest wszechwiedzący, mówimy, że Boża wiedza jest doskonała i że Boża doskonała wiedza zawsze do Niego należała od wieczności. On wie wszystko, wszędzie i zawsze. Nie ma nic takiego, czego by Bóg nie wiedział. Co więcej, Bóg wie wszystko, co mogłoby być, lecz nie jest. Znaczy to, że Bóg wie o tym wszystkim, co potencjalnie mogłoby być tak, jakby istniało faktycznie. Boża doskonała wiedza dotyczy również Jego Samego. On zna Siebie doskonale i zupełnie. Bóg nie patrzy w przyszłość, aby zobaczyć, co się stanie i w ten sposób dowiedzieć się czegoś. To sprzeciwiałoby się Jego wszechwiedzy. Bóg również nie ogranicza sam swojej wiedzy na temat przyszłych wyborów człowieka, jak to utrzymują otwarci teiści, i nie jest również właściwe stwierdzenie, że Bóg nie zna przyszłości dopóki nie ona nie zaistnieje.

Niemniej nie wnioskujemy z tego, że nieskończona Boża wiedza oznacza, że Bóg „zna’ grzech. Wiedza Boga oznacza, że Bóg zna rzeczy i wie wszystko o rzeczach. Nie zna grzechu w tym sensie, żeby go doświadczył.

Wszechobecność

Dokąd ujdę przed duchem twoim?
I dokąd przed obliczem twoim ucieknę?
Jeśli wstąpię do nieba,
Ty tam jesteś,
A jeśli przygotuję sobie posłanie w  krainie umarłych,
I tam jesteś.
Gdybym wziął skrzydła rannej zorzy
I chciał spocząć na krańcu morza,
Nawet tam prowadziłaby mnie ręka twoja,
Dosięgłaby mnie prawica twoja.
A gdybym rzekł: Niech ciemność mnie ukryje
I nocą stanie się światło wokoło mnie,
To i ciemność nic nie ukryje przed tobą,
A noc jest jasna jak dzień,
Ciemność jest dla ciebie jak światło. Ps. 139:7-12

Gdy mówimy, że Bóg jest wszechobecny (jest wszędzie) mówimy przez to, że Bóg istnieje wszędzie i zawsze. Nie jest ograniczony przez czas i przestrzeń, co nie znaczy, że przestrzeń jest częścią Boga, lub, że Bóg jest częścią wszechświata, ani nie znaczy, że Bóg jest rozproszony po wszechświecie. Znaczy to tyle, że wszystko, co istnieje jest przed Bogiem i jest przez Niego znane. Pomimo, że Bóg jest wszędzie i zawsze to jest On w stanie manifestować nam Siebie lokalnie. Widzimy te przejawy Boga (teofanie) w Starym Testamencie w wielu miejscach:

– „A gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał się Pan Abramowi i rzekł do niego: Jam jest Bóg Wszechmogący, trwaj w społeczności ze mną i bądź doskonały! (1 Moj. 17:1).
– „Potem ukazał mu się Pan w dąbrowie Mamre, gdy siedział u wejścia do namiotu w skwarne południe.,” (1 Moj. 18:1).
– „Odezwał się Bóg do Mojżesza i rzekł: Jam jest Pan. Objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg Wszechmocny, lecz imienia mojego Jahwe im nie objawiłem.” (2 Moj. 6:2-3).

Najważniejszą manifestacją Boga jest wcielenie. Zgodnie z Pismem, Jezus jest Bogiem Słowem, które stało się ciałem: „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo, …14. A Słowo stało się ciało i zamieszkało wśród nas…” (Jn 1:1, 14).

Zupełnie nie jesteśmy w stanie pojąć w jaki sposób dwie natury (boska i ludzka) mogły egzystować w jednej osobie Chrystusa, lecz Biblia uczy nas tej prawdy: „gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości” (Kol. 2:9). Zatem, pomimo tego, że Bóg jest wszechobecny, może on również przebywać lokalnie i manifestować się nam w taki sposób, który jesteśmy w stanie pojąć.

Wszechmoc.

„Ach, Wszechmocny Panie! Oto Ty uczyniłeś niebo i ziemię wielką swoją mocą i swoim wyciągniętym ramieniem; nie ma nic niemożliwego dla ciebie…. Oto Ja jestem Pan, Bóg wszelkiego ciała: Czy jest dla mnie coś niemożliwego?” (Jer. 32:17,27 ).

Gdy mówimy, że Bóg jest wszechmocny, mówimy że Bóg może zrobić wszystko, co jest zgodne z Jego naturą. Jest tutaj bardzo ważne miejsce do zrozumienia. Nie mówimy, że Bóg może zrobić wszystko, co jest wyobrażalne. Mówimy, że Bóg może robić tylko te rzeczy, które są zgodne z Jego własną naturą i nie są logicznie niemożliwe. Bóg może stworzyć wszechświat z bilionami galaktyk, lecz nie może stworzyć tak dużego kamienia, którego nie mógłby podnieść. Dlaczego? Ponieważ, aby kamień mógł być tak wielki, aby Bóg nie mógł go podnieść, musiałby być większy od Boga. Bóg, jednak, nie jest „wielki” lecz nieskończony, zatem kamień musiałby być nieskończonych rozmiarów, czyli tak wielki jak Bóg, lecz kamień, z definicji, nie może być nieskończenie wielki. Nie jest, zatem, możliwe stworzenie nieskończenie wielkiego kamienia. Podobnie, Bóg nie może stworzyć okrągłego kwadratu, czy trójkątnego okręgu. On nie może przestać być Bogiem, nie może grzeszyć, itp. My możemy kłamać, lecz Bóg nie (Tyt. 1:2). On nie może bezcześcić, naruszać Swojej własnej natury. Zatem, mówimy, że Bóg ma moc, aby zdecydować i wykonać tylko to, co jest zgodne z Jego doskonałą naturą.

Zastosowanie

Tylko Bóg posiada wszechwiedzę, wszechmoc i wszechobecność. Nie istnieje nikt inny, nigdzie indziej, który posiada te boskie przymioty. Ponieważ On je posiada to jest logiczne, że my możemy je od Niego otrzymywać pewnym wymiarze.

1. Jeśli On jest wszechmocny to ma On moc do wykonania wszystkiego, cokolwiek chce.

2. Jeśli On jest wszechobecny to nic nie może się przed Nim ukryć.

3. Jeśli On jest wszechwiedzący to wie o wszystkim zarówno rzeczywistym jak i potencjalnym.

4. Co więcej, odrzucanie Bożej wszechwiedzy jest odrzuceniem Jego wszechobecności.

A to znaczy, że możemy ufać Bogu, który wprowadza Swoją wolę w naszym życiu, ponieważ jest również dobry i pełen miłości.
deeo.ru