Category Archives: Cullen Brad – Siedem tajemnic

Cullen Brad

Oto jeden z tych dziwnych lecz absolutnie prawdziwych paradoksów: Jeśli nie nauczymy się pełnej mocy modlitwy, nie osiągniemy tego, o czym będziemy mówić tutaj jako o dynamicznej wierze.

Dynamiczna wiara jest zdefiniowana jako potężna, skuteczna, wykonująca dzieła, powodująca trzęsienia ziemi wiara. Bez dynamicznej wiary nie jesteśmy w stanie modlić się z mocą – jest to tylko paradoks, dopóki nie spojrzymy na to w całości. Między dwoma oddzielnymi rzeczami, które są połączone w JEDNĄ POTĘŻNĄ JEDNOSTKĘ tworzy się napięcie – uwalniane w postaci STWÓRCZEJ ENERGII i celu.

Jak zaangażujemy się modlitwę pełną mocy? Przez zatrudnienie dynamicznej wiary. W jaki sposób osiągamy dynamiczną wiarę? Przez zaangażowanie w modlitwę mocy. Ta widoczna sprzeczność kończy się z chwilą, gdy zrozumiemy, że zaangażowanie w modlitwę mocy jest dynamiczną wiarą. Dynamiczna wiara jest modlitwą pełną mocy. Nie jesteśmy w stanie zrozumieć z tego nic, jeśli będziemy trzymać się tradycyjnego, religijnego rozumienia tego, co nazywamy „modlitwą”.

Sprawdzian stanu faktycznego: Jaki obrazek pojawia się niektórym z nas, w naszych umysłach, gdy słyszymy słowo „modlitwa”? Czy można spokojnie założyć, że będzie to coś zupełnie innego niż druzgocące tradycje polecenia udzielone przez Jezusa? Tradycyjny obraz jest taki, że jest to ktoś szacownie i z respektem zaczynający przemawiać do Wszechmogącego: „0, Boże, jeśli taka jest twoja wola…..” po czym następuje jakaś niewyraźna prośba lub coś innego. Kpię sobie z tego. Dlaczego?
Ponieważ istotą TAJEMNICY #1 jest to, aby przystąpić do Boga tak, jakbyśmy zrobili to w stosunku do dobrego przyjaciela. Na tyle dobrego, że nie obawiamy się iść do niego w środku nocy obudzić go i sprawić, aby nam pomógł w problemie. Przyjaciel na tyle bliski, że nie musimy do niego przychodzić z respektem. Jezus powiedział, aby wymusić pomoc na tym przyjacielu, nawet do miejsca zuchwalstwa, całkowicie bez szacunku dla jego pozycji. Mamy walić do jego drzwi i powiedzieć mu zuchwale, że jesteśmy w potrzebie! Mamy domagać się i tłuc w te drzwi tak długo, aż wstanie i zaspokoi naszą potrzebę. Ja tego nie powiedziałem – to powiedział Jezus. Podkreślił to mówiąc, że jeśli „przyjaciel” nie dlatego wstanie i da nam to, czego potrzebujemy dlatego, że jest naszym przyjacielem, to zrobi to z powodu naszego natręctwa (braku respektu) i uporu. Jeśli mamy jakikolwiek respekt dla Jezusa to czy nie miałoby sensu zacząć podążać za Jego poleceniami wskazującymi jak się modlić?

Opowiadałem już historię (znieście powtórzenia) o córce dyrektora Chrześcijańskiego Uniwersytetu z zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, która wściekła się na mnie z powodu tego, w jaki sposób odpowiedziałem na jej pytanie zadane w grupie około 15 studentów, z którą się dzieliłem Słowem. Pytanie brzmiało:
– Dlaczego mam zwracać jakąkolwiek uwagę na to, co mówisz? Czy to, jak się modlisz, różni się czymkolwiek od tego, jak ja się modlę?
– Różnica jest taka, – odpowiedziałem po kilku chwilach oczekiwania na prowadzenie – że gdy ja się modlę, wiem, że otrzymam odpowiedź dokładnie według tego, o co się modlę.

Mówię o tej historii tutaj dlatego, że on poszła do domu, zamknęła się w swej sypialni i modliła się do Boga:
– Jeśli ten obrzydliwy typ (to ja) może otrzymywać odpowiedzi na swoje modlitwy to dlaczego ja nie mogę, na swoje?

Ta historia miała swój dalszy ciąg kilka dni później w rozmowie telefonicznej z profesorem tej klasy. Okazało się, że zamknęła się pokoju i modliła w ten sposób przez kilka godzin w wyniku czego, została uzdrowiona! Wyobraź sobie, nie nauczyła się modlić ode mnie, po prostu wściekła się i poszła do domu, zuchwale i cierpliwie modliła się do Źródła DOPÓKI nie otrzymała odpowiedzi na swoje pytanie. Życzyłbym sobie, aby tylko połowa z ludzi, którzy do mnie piszą próbując mnie korygować, zamiast tego wściekła się na mnie i poszła do Boga, i zuchwale, z cierpliwością domagała się tego, aby wiedzieć dlaczego ja otrzymuję odpowiedzi na moje modlitwy, a oni nie! Ponieważ, szczerze mówiąc, oni nigdy nie piszą do mnie, że mają lepszy sposób. Po prostu piszą, że ja się mylę! Oczywiście, z drugiej strony, jest o wiele więcej osób, która piszą, że teraz ich życie zostało zmienione, ponieważ idą za poleceniami Jezusa. Przy okazji, to nie są tylko instrukcje Jezusa – to sposób w jaki się modlił. Możesz o tym przeczytać w całości w moim artykule pt: „Wyjdź i pozostań”.

Ludzie często piszą do mnie pytając:
– Skąd mogę wiedzieć, że to, o co się modlę, jest zgodne z Bożą wolą i Jego czasem, zanim zacznę się modlić?
Jest to wspaniałe pytanie – przede wszystkim, któż chciałby się modlić przeciw Bożej woli? Ja nie! Częściowo odpowiedź znajdziemy rozważając cytowaną historię.
Przede wszystkim zwróćmy uwagę, że ta kobieta nie traciła czasu. Poszła bezpośrednio do jej jedynego doskonałego Tatusia i powiedziała:
– Jak to możliwe, że ja nie?

Widzisz, w tym dniu wydarzyło się kilka rzeczy w tej klasie, które udowodniły jej, że nie tylko mówię lecz, że wiem o tym z doświadczenia, o czym mówię i pojawiły się poste dowody na to. Oto proste pytanie, które pozwoli ci zrozumieć „skąd zmierzam”.
Czy sądzisz, że gdy poszła zapytać Tatusia, „jak to możliwe, że ja nie?” to odezwał się potężny głos z nieba i powiedział jej:
– PONIEWAŻ TO JEST MOJĄ WOLĄ, ABYŚ BYŁA CHORA i nie jesteś jeszcze gotowa, aby modlić się w ten sposób.
Ona była/jest Jego dzieckiem i nie miała wątpliwości, co do tego, że On odpowie jej i tak się stało! Taka była istota instrukcji Jezusa – jeśli my, jako niedoskonali rodzice nie pozwolilibyśmy naszemu dziecku na chorobę, gdybyśmy byli w stanie – to nie ma takiej możliwości, aby nasz Doskonały Rodzic nie odpowiedział i nie odpowiadał w przyszłości – jeśli przystąpimy do Niego z taką samą dynamiczną wiarą i pełną mocy modlitwą jak ta młoda kobieta do swojego jedynego doskonałego Ojca.

Wracając do pytania: „Skąd mogę mieć pewność, że modlę się zgodnie z wolą Boga i Jego czasem, zanim zacznę się modlić?”. Jest kilka rzeczy, o których wiem na pewno, że są wolą Bożą a czas na odpowiedź zawsze jest: TERAZ. Na przykład, wiem, że zawsze jest Jego wolą, abyśmy byli całkowicie zanurzeni w Jego Świętym Duchu. Wiem, że zawsze jest Jego wolą, aby każdy znalazł życie wieczne w Nim, TERAZ.
Wiem, że zawsze jest Bożą wolą, aby każdy został uzdrowiony z każdej choroby, TERAZ. Boży czas to: TERAZ. Niemniej jednak, wiem również, że czasami ludzie nie są gotowi, aby przyjąć uzdrowienie i uwolnienie, ponieważ to jest sprzeczne z ich własnym pojmowaniem tych rzeczy. Bywa również tak, że ludzie sami są przyczyną swoich chorób, które są wywołane ich licznymi problemami z myśleniem. Po prostu spójrzcie, ostatniej nocy, ktoś przysłał mi następującego maila:
„Mam do ciebie takie pytanie, Brad: czy zgodnie z twoim doświadczeniem grzeszne warownie takie jak zgorzknienie i nieprzebaczenie musza zostać odpokutowane, zanim będzie można doświadczać autorytetu w duchu nad czymkolwiek, co powoduje chorobę. Wspominałeś w swoich artykułach, że duchowe konflikty mogą zatrzymać uzdrowieni czy uwolnienie. Czy te rzeczy muszą być najpierw rozeznane i załatwione, zanim jakiekolwiek uwolnieni i uzdrowienie może się wydarzyć? Czy w ten sposób szufladkuję Boga czy też są to duchowe prawa, które nas dotyczą”.
Faktem jest, że zazwyczaj zgorzknienie i nieprzebacznie wywołują choroby. Dopóki nie zostanie załatwiona leżąca u podstaw przyczyna to taka osoba nie może ubiegać się o Boże uzdrowienie. To naprawdę jest tak proste. Czy to zmienia Bożą wolą lub czas? NIE! To są sprawy, które należy załatwić – sprawy, które należy załatwić TERAZ. Rzeczywistość jest taka (i jest to tylko jeden prosty przykład), że jeśli ktoś kontroluje ludzi czy sytuacje poprzez zgorzknienie i nie chce się tego pozbyć, i JEŚLI zgorzknienie jest przyczyną choroby to często jest tak, że trzeba najpierw rozprawić się ze zgorzknieniem, zanim może mieć miejsce uzdrowienie.

Wracając do pytania: „Skąd mogę mieć pewność, że to, o co się chcę modlić jest Bożą wolą i w Bożym czasie, zanim zacznę się modlić?” Po pierwsze: zrozum, że Bóg zawsze pragnie i jego celem zawsze jest („wolą”), aby wszyscy byli doskonale zdrowi. Po drugie: zawsze jest to w Jego czasie. On szanuje ludzkie wybory, jednak jeśli ktoś czerpie drugorzędne korzyści z choroby to lepiej odkryjmy taki fakt i zobaczmy czy są gotowi wybrać lepszą drogę – zanim zaczniemy się modlić.

Lub, być może lepiej stwierdzić:
– Pomódlmy się o odkrycie ukrytej przyczyny. W jaki sposób modlić się o rozeznanie? Przez zastosowanie PROSTEJ TAJEMNICY #1 tak: Przystąp do Boga zuchwale i wytrwale, AZ DO otrzymania odpowiedzi.aracer.mobi

Cullen Brad

topod

Cullen Brad

#13 Marzec 2004

Wiele lat temu odkryłem coś, co było dla mnie zdumiewającym odkryciem.
Jedną z podstawowych ingerencji w chodzenie w dynamicznej wierze i
modlitwie mocy jest obecność duchowych konfliktów. Jest mnóstwo
różnorodnych warunków, które wywołują duchowe konflikty. Duchowe
konflikty mogą jątrzyć w świadomości, ale mogą być również stłumione
czy zepchnięte do podświadomości tak, że nie ma żadnych śladów po nich
na powierzchni podczas, gdy sieją spustoszenie w podświadomości.
Częściowo to odkrycie było wynikiem pracy z psychiatrą, którego
praktyka lekarska ograniczona była do wyznających chrześcijaństwo i
wierzących w to, że Biblia jest czymś więcej niż zwykłym zbiorem
„inspirowanych pism”.

Kiedy przychodził do niego nowy pacjent, wskazywał na „J.B. Phillips
Student Edition of the New Testamtent” (Nowy Testament dla studentów.
J.B. Philips’a), który mu dałem i mówił:
– Wszystko, co robię jeśli chodzi o leczenie pacjenta kręci się wokół
relacji z Jezusem i tą księgą. Jeśli do pewnego stopnie nie wierzysz,
że Jezus Chrystus i ta księga ma wpływ na twoje życie to będziesz
musiał poszukać sobie kogoś innego. Jeśli chcesz mogę ci polecić.

To była jego mowa powitalna wobec nowych pacjentów, którą niezmiennie
zaczynał rozmowę z nimi. Spotkałem go po raz pierwszy 40 lat wcześniej
w małym ewangelicznym kościółku w Płn. Kaliforni. Był to jego ostatni
rok pobytu w wielkim, stanowym szpitalu psychiatrycznym, a ja
zarządzałem firmą przewozową produktów leśnych. To początkowe spotkanie
przerodziło się w bliską, długotrwałą przyjaźń. Jedną z niesamowitych
jego cech było to, że „wiedział”, że pacjent miał przeznaczone popełnić
samobójstwo. Dalej nie znał takiej terapii, leków czy innego
psychiatry, który mógłby odwrócić ten ewentualny akt samobójczy, dopóki
nie odkrył jak modlić się o tych ludzi. Nigdy więcej samobójstw! Więcej
na temat naszej przyjaźni można znaleźć w małej książeczce pt.:
„Otwieranie skarbnicy Bożych darów”.

Ten sam rodzaj duchowych konfliktów, który powoduje emocjonalne
problemy i umysłowe choroby może bardzo ograniczyć zdolność do
zdobywania dynamicznej wiary i pełnej mocy modlitwy. Z drugiej strony,
dynamiczna wiara i modlitwa mocy mogą wyrugować te konflikty – widoczny
paradoks.

Pozornie nierozwiązalne różnice w relacjach: zgorzknienie;
nierozwiązany gniew czy poczucie winy; działanie w sprzeczności z
systemem wartości jednostki to tylko kilka rzeczy, które otwierają
drzwi duchowym konfliktom. Oto cztery bezpośrednio duchowe rzeczy,
które ograniczają naszą zdolność do funkcjonowania w wierze i mocy.

1. Trzymanie się religijnych dogmatów i nie patrzenie naprawdę. Jezus
powiedział:
– ..I tak to dla zwyczajów waszych uczyniliście nieważnym Słowo
Boże (Mat 15.6 BWP)

2. Bycie pod przykryciem duchowego autorytet, który jest zarówno bez
mocy jak i tłamszący. Odkryłem to „przypadkowo” jednej nocy, gdy
usługiwałem w innym mieście. Zgromadzenie składało się z ludzi,
którzy zostali „nawróceni” czy „zbawieni” przez pobliską misję.
Pastorskie małżeństwo było starej daty, pokorni, duchowi wojownicy,
wobec których żywiłem najgłębszy szacunek. Zostałem przedstawiony i z
moich ust wyszły słowa;
– Znając was dwoje, przypuszczam, że nie muszę prosić o pozwolenie, aby
mówić czy robić to, co Duch Święty chce, abym zrobił czy powiedział?

Oboje gorliwie pokiwali głowami. Coś we mnie w tej chwili „puknęło”,
czego nie rozumiałem. Tej nocy były cuda i uzdrowienia w tym kościele –
takie jakich nie widziałem od chwili, gdy przestałem być pastorem. Od
tej chwili, tak długo jak długo usługuję jako gość w zborach, nigdy nie
doświadczyłem letniości. Dlaczego? Ponieważ nie pojadę nigdzie, dopóki
przywództwo kościoła nie udzieli mi pozwolenia na powiedzenie
wszystkiego, cokolwiek Bóg wskaże mi, aby powiedzieć, lub nie.

3. Widoczne konflikty biblijne, gdy jedna część Biblii zdaje się mówić
coś zupełnie sprzecznego z inną częścią. Podam tutaj coś, co jest tylko
jednym z wielu ważnych przykładów i wpadnięcie w taką pułapkę będzie
gasić zdolności do otrzymania dynamicznej wiary i modlitwy mocy. W 23
rozdziale ew. Mateusza, w oryginalnym języku, Jezus całkowicie wyraźnie
stwierdza, że nie powinno być ani liderów ani nauczycieli z wyjątkiem
jednego „Chrystusa”, jak to ujął. Podkreślił to mówiąc, że nie
powinniśmy sami pozawalać, aby nas nazywano ani tytułowano w taki
sposób, który sugeruje duchowy autorytet lub zwierzchnictwo, ani nie
powinniśmy się tak odnosić do innych. „Wy macie usługiwać sobie
nawzajem jako równi, bracia i siostry. Nie odnoście się do żadnej
ludzkiej istoty jako do duchowego ojca – macie jednego Ojca i On
przebywa w niewidocznej rzeczywistości ducha”. Wydaje się, że
jest to całkowicie sprzeczne z kilkoma fragmentami z listów Pawła. W
jednym z listów do młodego Tymoteusza, któremu Paweł mentorował, mówi o
sobie jako o duchowym ojcu Tymoteusz. Przekazuje mu polecenia dotyczące
tego, jak powinien zarządzać „trzodą”. W Liście do Efezjan, gdzie Paweł
kładzie fundamenty pod służbę zwaną „pięcioraką służbą kościoła” używa
nazw takich jak: apostołowie (tytuł, którego Paweł używa wobec siebie),
prorocy, ewangeliści, pastorzy i nauczyciele. Tylko ktoś zupełnie
intelektualnie i duchowo nieszczery może twierdzić, że nie ma tutaj
wyraźnej sprzeczności. Zauważ słowo „wyraźny” w powyższym zdaniu. Nie
czuję się powołany do zajmowania się tym w szczegółach w tym traktacie
– po prostu oferuję mój osobisty punkt widzenia, każdemu kto napisze i
zapyta o to – jak pisze Paweł:
„Dziękuję Bogu, że w Chrystusie jest droga wyjścia” (Rzym 7.25 tłum. z
ang.) z takich niezgodności, którym się właśnie przyglądamy.

4. Omijanie woli Bożej przez to, że nie chce się do Niego zwrócić. W
poprzednim paragrafie zajmowaliśmy się tym, że Ten, do którego Jezus
zamiennie odnosił się jako do „Ducha Świętego” lub „Ducha Prawdy”, jest
zawsze dostępny i chętny do prowadzenia nas w każdej sytuacji.
Zakończenie wszelkich konfliktów zaczyna się wtedy, gdy zanosimy je do
NIEGO. Niektórzy mogą powiedzieć, że studiowanie Biblii jest
odpowiedzią. Z mojego doświadczenia w zajmowaniu się ludźmi z umysłową
niesprawnością jest takie, że studium biblijne jeśli nie prowadzi
do Ducha Prawdy jest śmiertelne. Jest to doskonała chwila na
przypomnienie historii kobiety z Huston, w stanie Teksas, która nie tak
dawno studiowała biblię intensywnie i została przekonana, że powinna
zabić swoich pięcioro dzieci i tak zrobiła, w raczej dramatyczny
sposób.

Tajemnica #3 – unikaj
duchowych konfliktów, zwróć się do NIEGO.
сайта

Cullen Brad
Marzec 14, 2004

Z mojego punktu widzenie, wiele z „wyznań wiary”, które ludzie
przekazują mi w swoich e-maila jest całkowicie głupia. Proszę
posłuchajcie mnie – powiedziałem z mojego punktu widzenia. Dla
każdego czytelnika powinno to oznaczać, że mogę się mylić, lecz jest
tak z mojej perspektywy – dobrze ugruntowanej na moim własnym
doświadczeniu poważnego traktowania tego, co Jezus powiedział i
stosowanie tego, i odkrywania, że to DZIAŁA!

W powyższym rzucam wyzwanie. Jeśli mamy zamiar zastosować „Tajemnicę
#4” to znacznie skuteczniej będzie jeśli zaczniemy ćwiczyć już tą
wiarę, którą mamy obecnie. Muszę nieco wyjaśnić, dlaczego mówię, że
niektóre ludzkie „wyznania wiary” są skończoną głupotą. Są głupie
(powtarzam, z mojej perspektywy), ponieważ są oparte na intelektualnym
uczepieniu się religijnej doktryny i tradycji („wierzeniu”), a zupełnie
nie na „wierze”. Jeśli wrócimy do „Prostego Sekretu #1-” i
spojrzymy na to, w jaki sposób jest zdefiniowana „dynamiczna wiara” to
z łatwością zobaczymy różnice między intelektualnym wierzeniem, a
dynamiczną wiarą. Oto ta definicja:
„Wiara dynamiczna to potężna, skuteczna, wykonująca dzieła, powodująca
trzęsienia ziemi wiara”.

Powiedzenie „wiem, że Bóg może uzdrawiać” jest intelektualne, bezsilne
i bez znaczenia jeśli chodzi o osiągnięcie czegokolwiek. Pamiętasz tę
kobietę, która przez dwanaście lat cierpiała na krwotok? Usłyszała o
Jezusie i o tym, że ma On moc ku uzdrawianiu. Uwierzyła w to, co
usłyszała. Mogła pozostać w domu i jej wiara byłaby nietknięta. Mogła
nawet poczynić wyznanie typu: „wiem, że Jezus może uzdrowić” i nic by
się nie wydarzyło. Nie podjęłaby żadnego działania, które jej system
wierzenia zmieniłoby w WIARĘ.

Lecz zamiast siedzieć w domu – powiedziała sobie: „Jeśli tylko dotknę
się kraju jego płaszcza, będę uzdrowiona!” i zrobiło to, co
powiedziała. Poszła na miejsce, gdzie był Jezus. Przecisnęła się przez
tłum, aż do Jezusa, dotknęła Jego szaty i BANG! Natychmiast została
uzdrowiona! Podeszła do cuda czyniącej, uzdrawiającej mocy Bożej
będącej w Jezusie. Co powiedział do niej Jezus, gdy odkrył, co się
stało? Czy powiedział jej:
– Tak, zostałaś uzdrowiona dzięki mocy, która jest w mnie(?).
Nie, zdecydowanie nie. Powiedział jej, że to jej wiara uzdrowiła ją.
Ponownie, czym była jej „wiara”? poszła tam, gdzie był Jezus,
przepchała się przez gęste tłumy, aż dotarła do miejsca, z którego
mogła sięgnąć i dosłownie dotknąć się jego ubrania – i została
natychmiast uzdrowiona!

Oto jest prosta prawda o tym, że „mamy jak w banku”. Możemy przeczytać
sobie słowa Jezusa z 14 rozdziału ew. Jana i uwierzyć, że one
objawiają, że każdy, kto wierzy, będzie czynił dokładnie te same cuda,
które On czynił (przywracanie wzroku ślepym, słuchu głuchym,
uzdrowienia wszelkiego rodzaju chorób, wzbudzanie z martwych, zamiana
wody w wino, wypędzanie demonów, posiadanie stale obecnej Bożej mocy ku
uzdrawianiu w nas – tak WSZYSTKIEGO, co robił Jezus) i jednak nic nie
zrobić, aby uaktywnić tą obietnicę jako dynamiczną wiarę, i żadna z
tych obietnic się nie wypełni.
Możemy też skierować naszą wiarę do działania i zacząć robić te same
rzeczy, które robił Jezus w taki sam sposób. ON ICH NIE ROBIŁ!
Powiedział:
– Ojciec, czyni te dzieła.
To jest tajemnica, że każdy, kto czyni te dzieła, które czynił Jezus –
nie on sam je czyni – Ojciec, który jest w nim czyni je.

Jaka jest najistotniejsza różnica? Zamiast czynić wyznania niewiary i
braku-wiary typu: „Wiem, że Bóg może uzdrowić” czy „Jeśli Bóg chce, aby
miał tego samego rodzaju wiarę to może mi ją dać” itd., możemy zacząć
robić to, co Jezus powiedział, że trzeba robić, aby dojść punktu
wykonywanie tego samego, co On. Jak to się stanie?

Weźmy wersję pewnego wydarzenia opisaną w ew. Mateusza, które zaszło,
gdy Jezus rozmawiał z najbliższymi uczniami o tym, w jaki sposób zacząć
ćwiczyć wiarę, którą już posiadali – wiarę, o której wielu z nas nawet
nie zdaje sobie sprawy, że ją posiada.

Pewien człowiek przyprowadził swego syna do Jezusa i powiedział:
– Proszę cię, uzdrów pomóż memu synowi. Ma chorobę, która powoduje, że
wpada do wody a nawet do ognia. Przyprowadziłem go do twoich uczniów,
lecz oni nie mogli go uzdrowić.
Jezus zareagował wyraźnie gniewając się na swoich uczniów. W
oryginalnym języku nazwał ich (literalnie) „bandą niewiernych
renegatów” (odstępców – przyp. tłum.). Nazwał ich tak, ponieważ nie
praktykowali tego, czego ich nauczył. Dalej tekst mówi, że zgromił
demona wywołującego chorobę i chłopiec został natychmiast uzdrowiony.
Później, w prywatnej rozmowie, uczniowie pytali Jezusa dlaczego nie
byli w stanie wypędzić tego szczególnego demona. Odpowiedź Jezusa
przetłumaczona dosłownie z oryginalnego języka brzmiała:
– Ponieważ nie macie wystarczającej wiary.

Następnie Jezus, idąc dalej, dał fenomenalną obietnicę:
– Gdybyście mieli dość wiary nic nie byłoby dla was niemożliwe.

Po czym powiedział im (i nam):
– Niemniej, ten rodzaj demona reaguje na wasze słowa tylko wtedy, jeśli
przeszliście przez wystarczający okres przygotowania wymagający dużo
postu i modlitwy.

Część z poleceń Jezusa (znajdująca się w oryginale) na temat tego jak
się modlić i, faktycznie, jakie wypowiadać słowa, gdy się modlimy, to
było, aby cierpliwie i zuchwale (bezczelnie – dod. tłum.) domagać się
tego, co chcemy, aby się stało w naszej, fizycznej rzeczywistości,
tłukąc się do drzwi naszego jedynego i doskonałego Tatusia. Mamy to
robić długo; AŻ DO chwili, gdy nasze żądanie stanie się
rzeczywistością. Jeśli jesteś kuszony, aby się z tym sprzeczać to
pozwól, że ci uprzejmie przypomnę, że ja tego nie wymyśliłem – to
pochodzi od Jezusa.

Poniżej spory fragment mojego artykułu napisanego w 3.10.2003. Całość
znajduje się w innym miejscu.
Cytuję:
Wiele napisałem na temat tego, że faktycznie słowo „prosić” często jest
tłumaczone z oryginału, który może znaczyć „nakazywać” lub „domagać
się” w zależności od kontekstu. Prawdopodobnie sześćdziesiąt procent
moich słuchaczy ma problemy z pozbyciem się religijnego szkolenia,
które mówi, że „nie możesz niczego od Boga wymagać” (domagać się –
przyp.tłum.).

Oto prosta zasada, zgodnie z którą należy postępować. NIE DOMAGAM SIĘ
OD BOGA NICZEGO, DOPÓKI NIE WIEM, ŻE TO, CZEGO SIĘ DOMAGAM JEST ZGODNE
Z JEGO WOLĄ. Jeśli mam jasność, co do Bożej woli dotyczącej
jakiejś szczególnej sprawy (rzeczy) to wtedy żądam tego, ponieważ wiem,
że jestem w zgodzie z Bogiem. Oto klucz… kiedy wiem, że coś jest Bożą
wolą to wiem, że to już zostało mi zapewnione. Jeśli zostało to już mi
zapewnione, to dlaczego tego jeszcze nie mam? To czego żądam jest to
coś, o czym Jezus w jasny sposób nauczał (według oryginalnego języka
NT) i jest zniekształcone w tłumaczeniach. Żądam (domagam się), aby
przeszkody występujące na drodze otrzymania tego, co Bóg już ogłosił
jako Bożą wolę dla mnie, zostały usunięte. Żądam, aby agenci
przeciwnika zabrali swoje ręce z tego, co już do mnie należy.
W jaki sposób dowiaduję się, co jest Bożą wolą w danej sytuacji?
Cofnijmy się na chwilkę. Są dwie rzeczy, o których już wiem, że Bóg
tego dla mnie pragnie.
Pierwsze: to Pan chce, aby moje życie było kierowane przez Jego Ducha.
Właściwa jest tutaj pewna dygresja. Skoro wiemy, że Bóg jest duchem
(„który ma być czczony w duchu i prawdzie”) to ja zdaję sobie sprawę z
częstego powtarzania zwrotu „Boży Duch”. Zdaję sobie również sprawę z
gotowych koncepcji istniejących w ludzkich umysłach – i taka
frazeologia wydaje się znacznie ułatwiać przejście z religijnych
koncepcji do głębokiego zrozumienia.
Po drugie: wiem, ze Bóg chce, abym żył w Jego doskonałej woli, zgodnie
z Jego doskonałą wolą.
Zostało mi objawione, że główną przyczyną żądania tego, aby Boży Duch
przejmował kontrolę nad moim życiem w każdej chwili i każdego dnia i
tego, że chcę Bożej woli, jest przekazanie sygnału mojemu umysłowi oraz
istotom w duchowej (czy niewidzialnej rzeczywistości), że ja
rzeczywiście bardzo poważnie to traktuję.

Zatem poważnie traktuję instrukcje przekazane przez Jezusa na temat
pukania do drzwi mojego Ojca i uporczywego domagania się tego, abym był
w Jego woli i miał WIĘCEJ Jego Ducha – DOPÓKI nie poznam Jego woli i
czuł wzrastającą obecność Jego Ducha nade mną.
Zdaję sobie sprawę z tego, że jest to całkowicie subiektywne, lecz, jak
już pisałem w kilku różnych artykułach, pozwoliło mi to na udzielenie
odpowiedzi pewnej młodej kobiecie, studentce uniwersytetu, na którym
prowadziłem zajęcia, na postawione przez nią następujące pytanie:
– Dlaczego miałabym słuchać czegokolwiek, co ty masz do powiedzenia na
temat modlitwy?
– Ponieważ – odpowiedziałem – ja nigdy nie modlę się o nic, dopóki nie
wiem, że jest to zgodne z Bożą wolą.

Jeśli chcesz przeczytać jeden z moich artykułów, który zawiera raczej
pełną wersję tej prawdziwej historii to przeczytaj ten pod tytułem:
„Wyjdź i pozostań”.

W szczególności, to co robię to fizyczne stukanie, uderzanie w
podłogę, kierownicę samochodu, bok łóżka, biurka i wszystkiego, co jest
pod ręką. Równocześnie mówię mojemu Ojcu, że chcę więcej Jego Ducha i
znać Jego wolę w tej szczególnej sytuacji. Trwam w tym pukaniu,
stukaniu, tłuczeniu (odpowiedź może przyjść w ciągu kilku dni lub w
mgnieniu oka) i nieprzerwanie domagam się tego, aby otrzymać więcej
Jego Ducha, dopóki nie uzyskam jasności i nie wiem na pewno w jaki
sposób i o co się modlić. To naprawdę jest tak proste.

Nauczyłem się również tego, że mogę mieć pewne wcześniej nabyte
przekonania, które ograniczają moją zdolność do skutecznej modlitwy
tj., ich skuteczność. Odkryłem, na przykład, że często jestem
zaklinowany na myśleniu, że pewne rzeczy mogą się wydarzyć tylko w taki
sposób, podczas gdy w rzeczywistości może istnieć wiele sposobów Bożego
działania w tej szczególnej sytuacji. Moje uprzednio nabyte przekonania
mają tendencje do zawężania moich horyzontów – odkryłem, że bardzo
pomaga, gdy prosimy Bożego Ducha, aby usunął wszelkie tego typu idee i
dał mi Swoje wizje. Jest to zdumiewające. Podam jeden przykład, gdy
zwykle patrzyłem na pewien fragment w Biblii w szczególny sposób, a
nagle zobaczyłem, go w całkowicie innym świetle, po tym właśnie,
gdy prosiłem Ducha Świętego, aby usunął moje uprzedzenia.

Następną rzeczą jaką odkryłem i mającą znaczenie przy domaganiu się
poznania Bożej woli w szczególnej sytuacji jest zdanie sobie sprawy z
tego, że przyjąłem pewne idee, które mogą mieć nawet swoje fundamenty w
Biblii, lecz czas ku temu może być nie ten. Weźmy jako przykład
uzdrowienie z fizycznej dolegliwości.

Wiem, że jest prawdą, że generalnie Bóg chce abyśmy mieli się dobrze i
żyli w dobrej kondycji fizycznej. Nigdy, NIGDY, nie modlę się o czyjeś
uzdrowienie tylko dlatego, że wiem, że jest to Boża wola. To, że
uzdrowienie jest Boża wolą nie znaczy, że wielu z nas nie choruje.
Wiem, że wielu choruje. Często choroba pojawiła się jako wynik
niewłaściwego postępowania czy postawy. Czasami biorą w tym udział inne
czynniki jak np. głęboko zakorzeniony konflikt. Czasami, jak w
przypadku chłopca, który miał ataki podobne do padaczki u podstaw leży
działanie demoniczne. Zatem, gdy modlę się w jakiejś szczególnej
sytuacji jak prośba o modlitwę o uzdrowienie kogoś – domagam się Bożej
woli i domagam się Bożego Ducha, abym wiedział, co robić dalej.
Zazwyczaj „otrzymuję” to rozmawiając z tą osobą, aby zobaczyć, co się
kryje za tym z ich perspektywy.

Mam na samym końcu palca, aby napisać: „Jeśli chodzi o moje życie, to
nie rozumiem, dlaczego to wszystko, o czym było wcześniej, sprawia
niektórym ludziom takie problemy i wywołuje tak wiele sporów”.

Już słyszę: „O tak sprawia”. Dwadzieścia lat temu te wcześniejsze
fragmenty przestraszyły by mnie na śmierć. Gdy po raz pierwszy byłem
świadkiem demonicznej istoty manifestującej się przed moimi oczami,
wiedziałem, że to nie mogło być nic innego – szczególnie, że działo się
to w raczej dramatyczny sposób – całe moje życie zostało wywrócone do
góry nogami. Wcześniej, przed tym doświadczeniem, gdybym przeczytał coś
takiego, jak napisałem tutaj, to przepełniłby mnie strach. Teraz wydaje
się to takie głupie..

Koniec cytatu.

Wcześniej , przed tym cytatem, napisałem, że mamy zacząć ćwiczyć tą
wiarę, którą już posiadamy. Wiarę, o której posiadania wielu za nas nie
zdaje sobie sprawy.

Oto jak to robić:
Pytaj Boga o następujące rzeczy:
– Chcę wiedzieć, czy powinienem domagać się więcej wiary. Nie chcę
robić niczego, co nie jest zgodne z twoją doskonałą wolą dla mnie. Chcę
to wiedzieć.

Podczas pytania stukaj kostkami w dowolną powierzchnię i trwaj w tym
stukaniu, gdy cierpliwie i zuchwale upierasz się przy swojej
odpowiedzi.

Niektórzy religijni nauczyciele powiedzą ci, że jest to granica
okultyzmu i lepiej by było, gdybyś było ostrożny, ponieważ zły duch
może dać ci imitację i doprowadzić cię do zwiedzenia. Inni zaś mogą
powiedzieć, że jest to tylko arogancja, a nie wiara. Moja riposta jest
taka, że to właśnie uczenie ludzi, że to czego nauczał Jezus jest
arogancją czy jeszcze gorzej, prowadzi do zwiedzenia przez złe duchy i
jest arogancją najwyższej miary! Jak oni śmią! To może nam dać
wskazówkę do tego, jak oni śmią tak robić, czyż nie?

Niech kolejny krok wniknie do twojej świadomości. Alegoria podana przez
Jezusa, która mówi o stukaniu i domaganiu się jak małe dziecko –
została zakończona przypomnieniem o tym, że my jako ludzcy,
niedoskonali rodzice wiemy, jak dawać naszym dzieciom to, o co proszą.
Czy damy im jadowitego węża (symbol złego ducha), gdy proszą o rybę
(symbol Chrystusa). Oczywiście, że nie.
Ostatecznie jego nauczanie kończy się słowami:

– O ileż więcej swego Ducha wasz doskonały Tatuś (właściwe tłumaczenie
ze aramejskiego słowa użytego w tym miejscu) da tym, którzy uparcie
proszą, aby dostać więcej.

Używaj tej wiary, która masz naciskając na uzyskanie odpowiedzi od
Niego, czy powinieneś otrzymać jej więcej! Chyba, że wolisz
słuchać religijnych nauczycieli, którzy sami nie używają dynamicznej
wiary i modlitwy pełnej mocy?

Bradcullen33316@yahoo.comcистема продвижения сайта

17 Marzec 2004

5- Zacznij TERAZ!
Zacząć TERAZ?
Dobra, przejdźmy najpierw do tego, czym zajmujemy się TERAZ.

Jednym z najbardziej intrygujących terminów w biblii jest zwrot „życie wieczne”. Jest to dla mnie tak intrygujące dlatego, że w oryginalnym języku słowa te znaczą dokładnie: „bez początku, jak i bez końca”. Wielu z nas dorastało w takim nauczaniu, że „życie wieczne” oznacza pójście do nieba, po tym, gdy nasze ciało przejdzie przez zdarzenie zwane „śmiercią”, podczas, gdy to słowo literalnie oznacza TĄ CHWILĘ. Niektóre wschodnie religie i filozofia „new age” uchwyciły właściwe znaczenie tego terminu i podkreślają to przez odnoszenie się do niego jako „doskonała obecna chwila”. Chrześcijaństwo w przeważającej części odrzuca „doskonałą obecną chwilę” jako okultystyczne „mambo-jumbo” , podczas, gdy jest to całkiem poprawne biblijnie!

Gdy Jezus używał tego terminu, tłumaczonego jako „życie wieczne”, mówił o życiu w niewidzialnej rzeczywistości „ducha”, które może być osiągnięte teraz – w tej chwili – i nigdy już od tej chwili nie skończyć się, ale, które też zawsze było. Tak przy okazji, Jezus w oryginalnym języku mówił, aby nie rozglądać się za tym wiecznym środowiskiem „tutaj czy tam” bo ono jest w tobie.

W rzeczywistości ducha jest zawsze TERAZ – w tym momencie. To my, którzy zajmujemy to ludzkie ciało mamy skłonności do odkładania pewnych rzeczy na później, z wyjątkiem tego, co karmi nasze fizyczne zmysły przyjemnościami chwili – do tego podążamy. Wszystko zaś, co oznacza zamiany i wzrost naszej duchowej strony niech się dzieje jutro, w przyszłym tygodniu, miesiącu, roku, a najlepiej NIGDY. Praktykujemy zwlekanie, pozwalamy sobie sami na oszukiwanie się, odsunięci od doskonałości i radości bycia TERAZ z naszym jedynym i doskonałym Tatusiem.

Część tego oszustwa bierze się z naszego uczepienia się wiary w to, że jest coś widocznie dobrego w religijnej aktywności takiej jak: regularne uczestnictwo w kościele, studiowaniu Biblii i w tym, o czym religijni mówią jako o „modlitwie” oczywiście to wszystko w połączeniu z „dobrym” moralnym zachowaniem i mówieniu innym o Jezusie Chrystusie (lub, ostatecznie, zapraszaniu ich do kościoła). To wszystko mają być składniki „wiecznego życia” i, że to wszystko zostanie nam odpłacone po naszych cierpieniach i śmierci i wtedy „pójdziemy do domu”.

Jezus miał znacznie lepszy plan. Uniknij śmierci oraz chodź do domu, zamieszkaj w „królestwie Bożym” TERAZ – w tej chwili! Życie w nieustannej ekscytacji i, tak, rzeczywistym miejscu radości i pokou – nie takimi jak świat daje (włączając w to „kościół”), lecz takimi jak daje Jezus. Czy mówię, że uczestnictwo w kościele, studium biblijne, „modlitwa” nie mają żadnej duchowej wartości? Nie, mówię tylko, że jeśli nie występują one z nieustanną fascynacją, pokojem i radością to być może potrzebna jest zmiana.

Oto krótkie studium biblijne, które pozwoli nam „zacząć teraz”, każdego dnia.  Jezus powiedział: „Oto stoję u drzwi i kołaczę. Kto usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wejdę i będziemy mieli razem czas intymnej społeczności” (Obj. 3:20).

Skoro Go zaprosiłem go właśnie ponownie – inny fragment OŻYWA:  „Tajemnicę, zakrytą od wieków i od pokoleń, a teraz objawioną świętym jego. Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest CHRYSTUS W WAS (1 Kol. 1:26/27)

W jaki sposób tą rzeczywistość wprowadzamy w TERAZ? Mówić kilka razy dziennie i pozwalając temu, który jest w nas mówić. Kiedy ktoś zapyta was:
– Jak się masz.

Prosto jest odpowiedzieć w wierze mówiąc

– Doskonale – ponieważ Ten doskonały, żyje w tobie!

Być może poniższy fragment z e-maila od brata z Kanady będzie pomocny w tym:

Cyt: „Zdaje się, ze powinienem się wstydzić, ale mam również nadzieję, ze to może zachęcić cię do tego, aby nigdy nie rezygnować z nikogo. Ponad rok temu przeczytałem po raz pierwszy „Otwieranie Skarbnicy” i właśnie dwa tygodnie temu zdecydowałem się podjąć praktykowania tego, co powiedziałeś na temat pozwolenia Temu doskonałemu, który mieszka w nas mówić. Powiedzenie: „doskonale” po raz pierwszy było bardzo trudne za pierwszym razem. Musze przyznać, że wielokrotnie wpadałem w stary zwyczaj odpowiadania:
– W porządku, a ty?

„Doskonale” to już teraz nawyk i chcę, abyś wiedział (jestem pewien, że wiesz), jaką to spowodowało różnicę w moim życiu. Teraz WIEM, że Jezus jest we mnie – faktycznie wiem. Lepiej późno niż wcale, nie? Zaczęliśmy wraz z żoną pościć kilka miesięcy temu i było to bardzo korzystne. Dziękujemy ci za twoją wytrwałą pracę”.  Koniec cytatu.

Chciałbym coś zasugerować – abyś zainwestował 30 minut czytając „Fascynujące życie”. Gdy pisałem to, co powyżej to zdałem sobie sprawę z tego, że już to wszystko wcześniej powiedziałem wiele razy w różny sposób – zatem wróciłem do kilku artykułów znajdujących się już na stronach, aby zobaczyć, czy nie mogę znaleźć jakichś fragmentów, które mówią w istocie o Zaczynaniu TERAZ. Wprowadził to Jezus, lecz chrześcijaństwo przekręciło to na: „gdy umrę pójdę do nieba”. W końcu wylądowałem na „Fascynującym Życiu”. Przeczytałem wiele razy to, co „ja” napisałem – i zawsze jestem zdumiony tym, w jaki sposób mnie to dotyka.

Przyznaję, że opowiada ona moją historię o wyjściu ze zorganizowanego kościoła (i o tym, dlaczego) – zatem ma i wiele osobistego znaczenia dla mnie, lecz biblijne fundamenty, które tam podałem są dobre i jestem pobudzony do tego, aby zachęcić wszystkich do czytania „Fascynującego życia” – ponieważ to skutecznie wzmocni tą Prostą Tajemnice #5 – Zacznij TERAZ.

A potem…. do zobaczenia jutro, lub następnego dnia przy Prostej Tajemnicy #6.

Bradcullen33316@yahoo.comраскрутка

Bądź wdzięczny i przebaczaj!

Przebaczenie

Wszyscy wiedza, że mamy przebaczać, lecz niewielu wie jak to robić.

Niewielu z pośród nas, nazywających siebie chrześcijanami rozumie to, że Jezus dał jasne i całkiem proste instrukcje na temat tego, jak przebaczać – jedynym wyzwaniem jest tłumaczenie.

Na przykład słowo „przebaczenie”, używane w Biblii jest tłumaczeniem dwóch słów z oryginalnego języka. Jedno z nich oznacza literalnie: „zdecydowanie odrzucić”, a drugie „uwolnić” lub jak powiedzielibyśmy „pozwolić odejść”. Zatem „przebaczyć” wraz z całą przywiązaną do tego słowa tradycją jest całkowicie nieadekwatne do wyrażenia koncepcji „odrzucania” i „uwalniania”. Nadal jednak pozostajemy z pytaniem: odrzucić, uwolnić – CO?

Innym wyzwaniem jest zwyczaj powtarzania: – Mogę przebaczyć, lecz nie mogę zapomnieć.

Z praktycznego i emocjonalnego punktu widzenia jeśli nie mogę zapomnieć zła (czy to faktycznego czy tylko postrzeganego tak) jakie ktoś mi wyrządził to nie mogę mówić, że przebaczam, lecz rzeczywiście, dopóki nie zapomnę incydentu, to tylko żartuję z siebie mówiąc: „Przebaczam”. Nadal jestem przywiązany do osądu.  Widziałem wiele ludzkich istnień zmienionych (nawet uzdrowionych od
wieloletnich chorób i słabości, jak też wszelkiego rodzaju emocjonalnych chorób), z chwilą pozbycia się tych złych wspomnień, gdy poszli za poleceniami Jezusa. Nie przez stłamszenie czy zaprzeczenie, lecz przez pozbycie się z pamięci tych incydentów.

To, co powiedział Jezus, wyrażając to w oryginalnym języku w ew. Marka jest krystalicznie czyste, lecz sposób przetłumaczenia mąci nasze myślenie. Składnia oryginalnego języka niemal uniemożliwia właściwe zrozumienie (dla współczesnych amerykanów) przekładu – szczególnie jeśli upieramy się przy tłumaczeniu słowo w słowo z oryginału.

Przejdźmy do Marka 11:23-26. Poniższe tłumaczenie tego, co Jezus powiedział w tym fragmencie jest bardzo właściwe i zachowuje sens oryginału – zarówno w kontekście jak i literalnym znaczeniu.

„Musicie pozbyć się wszystkich duchowych trudności przez autorytatywne nakazanie im, aby odeszły mając w umyśle obraz tego, jak podnosisz je do góry, nad głowę i wrzucasz do morza. Jeśli zrobisz tak, nie dopuszczając przeciwnych myśli, które powodują, że chwiejesz się w stałym i emfatycznym mówieniu i równoczesnym wyobrażaniu sobie tego, jako coś, co odeszło – to odejdzie, jeśli będziesz tak robił, aż do chwili, gdy odejdą. Lecz nie sądźcie, że możecie to zrobić jeśli macie coś przeciwko komuś. Jeśli trzymasz się jakiegokolwiek osądu czy krytycyzmu wobec kogokolwiek o coś, co uważasz, że ci zrobiono, musisz odrzucić i uwolnić te myśli osądu i krytycyzmu w taki sam sposób (wrzucając je do morza), tak, abyś mógł żyć całkowicie wolny od wszelkiego osądu czy krytycyzmu, tak jak twój Tatuś niebieski już zrobił dla ciebie. Lecz jeśli nie uwolnicie każdego ze swego osądu lub krytycyzmu, nie możecie chodzić w doskonałej wolności waszego Ojca.

To, że jest tutaj mnóstwo gadaniny, którą w pierszej chwili trudno pojąć, jest widoczne. Gorąco zalecam, aby przerobić ten tekst czytając go wielokrotnie, dopóki tak koncepcja jak i słownictwo nie zostaną głęboko przetrawione.

Powtórzę, jest to literalnie poprawne tłumaczenie z oryginalnego języka. Jezus powiedział metaforycznie o „górze”. „Góra” jest literalnym ekwiwalentem słowa użytego w oryginale. Niemniej jednak z kontekstu jest oczywiste, że mówił o przeszkodach, które stoją na naszej drodze do osiągnięcia czegoś i o sposobie jak się tego pozbyć – nie wchodząc w ogóle w dyskusje na temat „przenoszenia gór”.

Innym słowem używanym w większości przekładów to „wątpliwości”. W oryginale słowo to odnosi się do rozdwojenia myśli lub przeszkód powodowanych przez duchy rozdwojenia (dosł. Podziału). Nasze religijne pojmowanie „wątpliwości” każe nam myśleć, że wątpienie jest złe. NIE TAK JEST! Szczere wątpliwości prowadzą do wytrwałego naciskania na Boga, aby otrzymać odpowiedź, aż dostajemy się na bagna poczucia winy, lecz tutaj nie ma słowa „wątpić” – lecz jest dokładnie to samo, którego używa Jakub na mówiąc o tym, że wiele może osiągnąć modlitwa sprawiedliwego, jeśli nie jest „rozdwojonego umysłu”.  Pokuszenie, aby przystać do pewnych szczególnych religijnych tradycji były bardzo silne, gdy to pisałem i zostały skutecznie odparte. Na przykład, pewni ludzie mają poważne problemy, żeby nie zwracać się w czasie modlitwy do Boga inaczej niż przez bardziej szacowną formę niż „Ojcze”. Szczerze mówiąc, byłem szczerze kuszony do tego, aby hołubić ich widoczną potrzebę i uniknąć głupich sporów argumentów opartych na tradycji. Wyzwaniem jest to, że oryginalny język Jezusa, używał bardzo intymnego słownictwa, które może być właściwie tłumaczone wyłącznie jako „Tatusiu, Tato, Papo”. Pan demonstrował w ten sposób mamy unikalnego, doskonałego, miłującego Tatusia, do którego mamy całkowicie swobodny dostęp i któremu możemy przedstawić każdy problem. Bardziej surowy „Ojcze” niszczy sam cel poleceń Jezusa. Jeśli mamy zrozumieć polecenia Jezusa, które nam zostawił, musimy opierać się religijnym tradycjom, zachowywanym przez archaiczny język i błędne tłumaczenia.

Jaki cel postawił przed nami Jezus udzielając nam tych poleceń? Prawda jest, uderzającym przykładem tego, jak podstępna była siła religijnej tradycji i mętnych tłumaczeń, aby zaciemnić nam obraz tego, o czym mówił nam Jezus.  Ten fragment Mk. 11;23 -26 zawiera instrukcje na temat tego, jak zdobyć i używać taką samą wiarę, którą Jezus zdumiewał uczniów. Żeby to zobaczyć musisz sięgnąć nieco dalej w tekście. Jezus wraz uczniami szedł z Betanii do Jerozolimy. Był głodny i zobaczył drzewo figowe w oddali. Podszedł do niego tylko po to, aby się przekonać, że nie ma na nim fig. Marek wyjaśnia, że przyczyną ich braku było to, że nie była to pora na figi, lecz Jezus z pewną irytacją powiedział:
– Niechaj nikt już z ciebie nie jada owocu  Uczniowie słyszeli to dobrze.

Uwaga: ktoś ostatnio wyjaśnił mi, że figi zawsze znajdujdą się w tym samym czasie, co i liści. Prowadzi mnie to do kilku wniosków na temat symboliki bezowocnego ornamentalnego zdobnictwa – na przykład ludzi, którzy są zajęci szukaniem duchowości, lecz nie przynoszą żadnych owoców, które wydaje Duch Święty.

Szli więc dalej do Jerozolimy, gdzie Jezus wypędził przekupniów i wekslarzy ze świątyni. Było już całkiem późno, gdy zwrócili się z powrotem w stronę Betanii, zatrzymali się więc na noc, aby przespać się na ziemi. Rano ruszyli znowu i mijali drzewo figowe – teraz uschnięte od szczytu do korzeni i Piotr powiedział do Niego:
– Oj! Patrzcie na drzewo figowe, które wczoraj przekląłeś. Jest kompletnie martwe!

Wróćmy teraz do wersu 22, tuż przed omawianym fragmentem 23-26. We współczesnej mowie, można to powiedzieć:
– Taak, wiem. Moglibyście robić to samo. Zdobądźcie i używajcie Bożej wiary, wary tego samego rodzaju, jaką widzicie u mnie w działaniu

Tak, uciekłem się tutaj do parafrazy, koniecznej do strząśnięcia z nas pewnych śmiesznych religijnych tradycji, które uniemożliwiają nam zobaczenie tego, co faktycznie Jezus mówi.  Każdy godny zaufania grecki Nowy Testament przekłada to stwierdzenie Jezusa jako:  „miejcie wiarę z Boga” lub „miejcie Bożą wiarę”..  Następnie, Pan przechodzi do wyjaśnienia w jaki sposób Bożą wiarę osiągnąć, a ma się to stać przez usunięcie przeciwności, które stają na drodze do jej zdobycia. Otóż dzieje się to na drodze nauki autorytatywnego mówienia – tak autorytatywnego, że aż do punktu uśmiercenia „biednego, niewinnego” drzewa! Nic mniej!

Lecz może wydawać się, że oddalam się od głównego punktu rozważań tj., od „przebaczenia”, lecz tak nie jest. Wielu lekarzy i specjalistów od zdrowia psychicznego mówi, że u korzeni wielu chorób, włączając w to umysłowe, jest nieprzebaczenie tj., nierozwiązany gniew i zgorzknienie. Wierzę, że jest to również przyczyna tego, że jest tam mało wiary, o której mówił tutaj Jezus, w „kościele”. Jezus wyraźnie stwierdza, że nie możemy zdobyć ani używać tego rodzaju wiary jeśli nie wyrzucimy i nie uwolnimy naszego osądu i krytycyzmu wobec innych, bez względu na to, co nam zrobili. Proszę zwróć szczególną uwagę na to: jedną z przyczyn duchowej anemii i bezsilności w „kościele” jest osąd i krytycyzm. Jezus mówi, aby pozbyć się takich uczuć i myśli i uwolnić ludzi od naszego osądu. Pokazał nam również JAK to zrobić!

Niemal wszystkie przekłady tłumaczą słowa z wersu 22 jako „Miejcie wiarę w Boga” Jest znaczna ilość naukowych komentarzy dotyczących tego, dlaczego tłumacze Biblii Króla Jakuba (KJV) świadomie błędnie przełożyli „Bożą wiarę” lub „Bożego rodzaju wiarę” w mętne „miejcie wiarę w Boga”. Lecz pozostaje pytanie, dlaczego następni tłumacze zachowali tą tradycję, które zaciemnia wpływ całego fragmentu?

Kiedy po raz pierwszy utknąłem na tym fragmencie zapisanym w oryginalnym języku, poszedłem do przyjaciela, który był przywódcą w Assemblies of God (Zbory Zielonoświątkowe), i który w tym czasie znany jako znakomity znawca greckiego Nowego Testamentu. Powiedział mi, że robię z igły widły. Musiałem wielokrotnie zadawać pytanie czy mam rację, aż w końcu przyznał, że tak. To on pokazał mi ów komentarz tego szczególnego wersetu, który pokazywał, że tłumacze dosłownie bali się tłumaczyć to poprawnie ze względu na całkowicie uprawniony strach przed Królem Jakubem, który mógł rozkazać uciąć im głowy!

Musimy zrozumieć „wiarę”, do zdobycia i używania, której namawia nas Jezus. Musimy zrozumieć, że pierwszą „górą” czy trudnością do jej zdobycia jest NIE POSTĘPOWANIE WEDŁUG JEGO INSTRUKCJI. Każdego dnia musimy usuwać duchowe przeszkody, a szczególnie negatywne emocje gniewu, zgorzknienia spowodowane złym potraktowaniem oraz nasze krytyczne i osądzające myśli dotyczące innych. Powtórzmy, jakie są instrukcje Jezusa? Wrzuć je z wściekłością do morza! Nie wykonanie tego, jest pierwszą przeszkodą czy górą stojącą na drodze do osiągnięcia tej wiar!

Przeznaczenie jakie dla każdego z nas jako wierzących ogłosił Jezus to być w stanie czynić wszystko to, co On czynił, gdy chodził po tej planecie jako człowiek. Nigdy nie będziemy w stanie osiągnąć tego punktu, dopóki wyraźnie nie zobaczymy i nie usuniemy gór z naszej drogi. „Nieprzebaczenie” i uparte trzymanie się religijnych tradycji, które nie mają nic wspólnego z tym, o czym mówił Jezus, to dwie pierwsze przeszkody.

Jedną z ostatnich rzeczy, które mogą nam pomóc zobaczyć pełne zasięg uwolnienia nas z naszych własnych przestępstw jaki udziela nam nasz Tatuś to słowa Jezusa wypowiedziane do Piotra:

Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał:
– Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?
– Nie. – odpowiedział Jezus – siedemdziesiąt siedem razy.

W języku oryginalnym jest całkowicie oczywiste, że Jezus powiedział, aby zwolnić swego brata od naszego sądu nie tylko owe 490 razy (literalnie), lecz przebaczać za to samo przekroczenie stale i wciąż. Jeśli takie jest polecenie Jezusa dla nas to czyż nie możemy dostrzec tego, że nasz Tatuś już uwolnił nas nieskończoną ilość razy spod swojego ostatecznego osądu?  Zostaliśmy ogłoszeni jako wolni! Lecz tylko wtedy, gdy uwalniamy naszych braci i siostry z pod naszych własnych myśli sądu i krytycyzmu! Ja tego nie powiedziałem, to są słowa Jezusa! (Mk 11:26)

Gdy już raz przejdziemy przez ten proces to w naturalny sposób pojawi się w nas wdzięczność i zdumienie dla Bożego doskonałego uwolnienia, jakie na nas spływa. Dzięki, Tatusi, za to, że pokazujesz nam to zdumiewającą prawdę – że gdy my „przebaczamy (i zapominamy) to wtedy chodzimy w Twoim doskonałym „przebaczeniu”. Bądź błogosławiony i uczczony, Tatusiu, za to, że wszystko wykonałeś tak doskonale dla nas! Prosta tajemnica #6 – praktykuj „przebaczenie” i wdzięczność.

Bradcullen33316@yahoo.comоптимизация сайта поисковые системы

VII – Poświęć swój czas!

Przypomnij sobie numer trzeci z listy:  brak zrozumienia wiary, niezbędny do działania w duchowym autorytecie i mocy oraz brak zrozumienia sposobu stosowania jej. Opowiedzieliśmy historię o uczniach, którzy nie mogli zrobić czegoś, czego Jezus oczekiwał, że zrobią i co oni sami spodziewali się zrobić. Ta historia znajduje się w 17 rozdziale ew. Mateusza.

Jest nieco kontrowersji wokół tego fragmentu. Biblia Króla Jakuba stwierdza wyraźnie, że Jezus powiedział, że ten rodzaj (w kontekście jak również łatwo widoczne to jest w oryginalnym języku) demona wychodzi tylko wobec osoby, która spędziła dużo czasu przygotowując się przez post i modlitwę. Niektórzy twierdzą, że ta część fragmentu została dodana później i nie ma jej w oryginale, podczas gdy inni zaprzeczają, twierdząc, że jest w oryginale i prawdopodobnie została usunięta przez tłumaczy, którzy w to nie wierzyli.

Nie zamierzam wdawać się w ten spór, lecz wiem, że każdy z kim podzieliłem się tą zasadą a kto chciał wszystkiego, co Bóg dla niego/niej ma (otworzyć skarbnicę), nigdy nie wszedł do pełnej obecności i mocy Bożego Ducha Świętego w tej dziedzinie … dopóki nie doszedł do miejsca postu, gdzie mógł przez dziesięć dni lub więcej trwać w skoncentrowanej modlitwie i poście.

Nie znam również nikogo, kto trwałby w działaniu w mocy Bożej, kto nauczył się modlić, tak jak Jezus modlił się i cyklicznie nie pościł, aby odnowić tą zdolność. Zdecydowanie wierzę w to, że to dlatego Jezus nazwał swoich uczniów grupą (bandą) renegatów – ponieważ oni rozluźnili dyscyplinę postu i modlitwy, w związku z czym nie mieli dość wiary.

Sprzeczanie się o to do niczego nie prowadzi. Nie proponuję tego jako doktryny… po prostu stwierdzam to, co ja oraz wielu innych, doświadczyło. Lecz wyskoczyliśmy za bardzo do przodu… wróćmy do anty-wiary i spójrzmy na kilka możliwych, może lepiej powiedzmy, prawdopodobnych przyczyn, które powstrzymują ludzi.

Pamiętasz mojego przyjaciela kaznodzieję? On nie uwierzył dopóki nie został świadkiem demonicznej manifestacji. Jego system wiary nie pozwalał na takie rzeczy dopóki tego nie zobaczył. Zazwyczaj nie pozwalam na to, aby demony manifestowały się. Wzbudza to niepotrzebną sensację, egocentryzm i odwrócenie wzroku od Boga w stronę relatywnie słabej mocy przeciwnika. Przy okazji, Jezus powiedział:
– Daje wam wszelką moc nad dziełami wroga – słowa zapisane w oryginale są lepsze i bardziej wygodny przekład dla naszego zrozumienia brzmi tak: „autorytet nad wszelkimi negatywnymi cudami przeciwnika”.  Niezmiennie, gdy ludzie widzą na podłodze zielone wymiociny (na przykład) z częściami nowotworowej narośli, to mają tendencję do pamiętania ordynarnej manifestacji demonicznej niż chwały Bożego cudu pozbycia się raka.

Obrzydliwe? Oczywiście… wszystko, co robi przeciwnik jest obrzydliwe. Czy jednak powinniśmy patrzeć na jakieś zewnętrzne przyczyny? Pamiętasz Corrine? „O, ja kocham Pana”. Religijny duch wywołuje niewiarę, samozadowolenie i bezsilność. Jak się tam dostał? Dzięki jej „poprawnemu” religijnemu wychowaniu w „wierzącym w Biblię” kościele! Podoba ci się to, czy nie, taka jest prawda. Gdybyś był świadkiem wszelkiego rodzaju „nieuleczalnych” chorób takich jak: epilepsja, rak, cukrzyca, astma i inne przypadłości odchodzących wraz z wypędzeniem demonów… zaczął byś rozumieć, co znaczą negatywne cuda przeciwnika. Czy wierzysz, że „większy jest ten, który jest w tobie, niż ten, który jest na świecie”?  Czy jesteś gotów na zablokowanie ducha anty-wiary?

Jeden z autorów Ewangelii stwierdza wyraźnie – co widać w oryginalnym języku – że Jezus nie był w stanie (dosłownie) czynić cudów w swoim rodzinnym mieście z powodu niewiary, ponieważ ludzie tam myśleli, że wszystko o nim wiedzą. Chrześcijanie, którzy współcześnie wierzą w to, że wszystko wiedzą o Jezusie nawet nie zdają sobie sprawy z tego, jak bardzo ograniczają Jego pracę w nich i przez nich z powodu swej niewiary. W miejscu, w którym powinny dziać się cuda, zazwyczaj nic się nie dzieje, z powodu szczerzącej się niewiary… zrodzonej i utrzymywanej przez ducha anty-wiary.сайта