Święte imiona Boga


THE SACRED NAMES OF GOD
Ted R. Weiland
http://www.missiontoisrael.org


J.B. Rotherham we wstępie do The Emphasized Bible zadał następujące pytanie:

„Imiona ludzi w całym Piśmie obfitują w znaczenia, chroniąc historyczne wydarzenia, biograficzne reminiscencje i tak dalej: dlaczego Imię Błogosławionego ma być wyjątkiem od tej reguły? 1)

IMIE OJCA
Ironiczne jest to, że choć można w Biblii znaleźć imiona co najmniej 37 innych  bożków, nie można znaleźć tam imienia Boga Biblii. Biblia Króla  Jakuba (King James Version), podobnie jak wszystkie główne przekłady Pisma, przekłada trzecie przykazanie w następujący sposób:

(II Moj. 20:7) Nie będziesz na próżno używał imienia Pana, Boga twojego, gdyż Pan nie zostawi bez kary tego, który nadużywa imienia jego

Boży Święty Duch nie tak zamierzał, aby przekazano to przykazanie. Natchnione
Trzecie Przykazanie brzmi:

Nie będziesz na próżno używał imienia YHWH, Boga twojego, gdyż YHWH nie zostawi bez kary tego, który nadużywa imienia jego


Używanie imienia na próżno

YHWH, najczęściej wymawiane Yahweh, jest transliteracją2) Tetragramu, czterech  hebrajskich liter reprezentujących imię Boże. Boży Święty Duch zainspirował  pojawienie się Tetragramu w Starym Testamencie 6.823 razy. Dlaczego nie znajdujemy tego w powszechnych wersjach przekładów? Skrócona forma występuje  w zakończeniu słowa „allelujah”, co tłumaczy się jak „chwała Yah”, i w zakończeniu  wielu hebrajskich imion, gdy wymawiane są prawidłowo. Lecz te wyjątki nie wystarczają, aby oddać należną cześć Bożemu imieniu.

Z własnej woli, tłumacze zastąpili imię Boże nienatchnionymi tytułami i okazjonalnie  fałszywym imieniem Jehovah. Żaden tłumacz nie ma prawa, aby usunąć czy zastąpić  Boże natchnione słowa, a co dopiero Boże natchnione imię; bez względu na wzniosłe wymówki:

…Jakie jest jego imię? Jakie jest imię jego syna? Czy wiesz? Każde słowo  Pana jest prawdziwe. … Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie zganił i nie uznał za kłamcę (Przyp.30:4-6).
Właśnie to robi większość tłumaczy (tu: angielskich). Wyjmują i dodają do  Bożego Słowa, zmieniając Jego osobiste imię na pisane dużymi literami PAN  i BÓG, czy fałszywe imię Jehovah. Przekręcając hebrajski tekst, angielscy tłumacze złamali Trzecie Przykazanie,  używając na próżno imienia Bożego, czy, inaczej mówiąc, używając  go bez efektu. Słowo „próżno”, które znajdujemy w Trzecim Przykazaniu jest tłumaczone z hebrajskiego szav. William Gesenius zdefiniował  je w następujący sposób: pustka, nicość, próżność, złuda,… bezwartości” 3). Tak samo jest tłumaczone słowo „fałszywy” w Dziewiątym Przykazaniu:

Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu. (II Moj. 5:20)
Nie wolno nam używać imienia Bożego fałszywie czy składać fałszywego świadectwa, zastępując je tytułami czy innymi substytutami.

Autorytet naprzeciw identyfikacji/stwierdzenia tożsamości.
Niektórzy twierdzą, że Trzecie Przykazania nie ma nic wspólnego  z literalnym imieniem Bożym, lecz raczej chodzi o autorytet Jego imienia.  Autorytet wrodzony w Bożym imieniu znajduje się wyłącznie w Jego imieniu.  Na przykład autorytet/władza rzymskiego żołnierza był w imieniu Nerona. Gdyby  przedstawiał siebie w imieniu Nabukadnezara czy jakiegoś innego władcy, nikt nie uznawałby jego autorytetu/władzy.
Zastanów się nad na naciskiem jaki Bóg położył na Swoim imieniu:
(II Moj. 3:15)

I mówił dalej Bóg do Mojżesza: Tak powiesz synom izraelskim:  Pan, Bóg ojców waszych, ….. posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i tak mnie nazywać będą po wszystkie pokolenia.

Pomimo, że zostaliśmy zobowiązani do pamiętania, wspominania i zapamiętania Bożego osobistego imienia, większość współczesnych tłumaczy zrobiło  coś dokładnie przeciwnego, usuwając Jego imię z Pisma i, w ten sposób usuwając je z pamięci Jego ludzi.


Puste wymówki

Po przyznaniu, że „prawie, lub z całą pewnością można powiedzieć, że to Imię  było oryginalnie wymawiane jako 'Jahweh'” tłumacze Revised Standard Version usprawiedliwiają się z usunięcia Tetragramu ze Starego Testamentu:

„Z dwóch powodów Komitet (tłumaczy)
[Revised Standard  Version] wrócił do bardziej znanego użycia [zastępując YHWH przez  „PAN” czy „BÓG”] stosowanego w King James Version: (1) słowo „Jehowah”  nie odpowiada właściwie żadnej używanej formie imienia używanego w j. hebrajskim;  oraz (2) używanie jakiegokolwiek właściwego imienia dla jednego jedynego  Boga,… zostało przerwane w Judaizmie przed erą chrześcijańską i jest całkowicie niewłaściwe dla uniwersalnej wiary Chrześcijańskiego Kościoła” 4)

Żaden człowiek ani żadna grupa ludzi nie ma prawa do odrzucania Boga, bez  względu na wymówki. Jahweh i jedynie Jahweh zna standardy jakie są właściwe dla chrześcijańskiego kościoła.

Rada redakcyjna New American Standard Bible poczyniła następujący wstęp:  „To imię [Jahweh] nie było wymawiane przez Żydów, … Tak więc, konsekwentnie było tłumaczone jak Pan” 5).
To, co Żydzi wymawiali czy nie wymawiali nie ciąży na tym w jaki sposób Boże inspirowane Słowo ma być tłumaczone.

Najbardziej szczere jest tłumaczenie „The Smith and Goodspeed”:  „W tym tłumaczeniu poszliśmy za ortodoksyjną tradycją żydowską i zastąpiliśmy  imię „Jahweh” – „Panem”, a zwrot „Pan Jahweh” – zwrotem „Pan Bóg” 6).

W świetle Ewangelii Mateusza 15:3 tłumacze nie mają wymówek dla swoich działań:
A On [Jeszua] odpowiedział: A wy [zepsuci judejscy  nauczyciele pisma i faryzeusze ]dlaczego – powołując się na wasze tradycje  – łamiecie przykazania Boże?

W skrócie: kiedy w Starym Testamencie trafiamy na „PAN” i „BÓG”  pisane z dużymi literami (w wersjach anglojęzycznych) to powinniśmy je zastąpić przez „JHWH”.

IMIĘ ZBAWICIELA
Imię nadane Zbawicielowi w j.hebrajskim to Jeszua (wymawiane jaj-shuu’-ah)  – skrócone w angielskiej transliteracji z hebrajskiego jako  Yehoshua. Pomimo, że Jesus jest prawidłową angielską transliteracją greckiego Iesous, zastnówmy się, proszę, nad siedmioma następującymi powodami używania Jeszua w miejsce Jezus czy Iesous.


Nadano Mu imię Jeszua

Zbawiciel, Hebrajczyk urodzony z hebrajskiej matki i wychowywany przez hebrajczyka,  otrzymał hebrajskie imię. To, że nadano Mu imię Jeszua zostało pokazane w  Księdze Dziejów Apostolskich. Zaledwie w trzech fragmentach Nowego  Testamentu Syn przedstawia sam Siebie. Dziewiąty rozdział Dziejów  Apostolskich jest pierwszym przypadkiem, który ma miejsce w chwili  nawrócenia Pawła. Drugi i trzeci znajdujemy w 22 i 26 rozdziale tej  księgi, gdy Paweł wspomina to samo wydarzenie. Dz. 26 informuje nas o języku,  w którym Zbawiciel zdecydował się przedstawić Siebie Pawłowi:
ja usłyszałem głos, który mówił do mnie po hebrajsku: Szawle,  …. A ja zapytałem: Kim jesteś, Panie? Pan zaś odpowiedział: Ja jestem Jeszua,
(Dz. 26:14-15)

Pomimo,  że w naszych angielskich Bibliach znajduje się imię Jezus, nigdzie nie mam  biblijnego zapisu, aby Zbawiciel czy to używał tego imienia, czy imienia Iesous, aby się przedstawić. Zarówno Iesous, jak i Jezus  mogą być legalnie używane jako właściwe greckie i angielskie transliteracje  Jego imienia, lecz nie jest to imię, które Mu zostało nadane, ani  imię, którego by Pan używał, aby przedstawić Siebie samego. Jeśli  chcemy szanować Jego i iść za Jego przykładem, będziemy używali nadanego Mu hebrajskiego imienia, Jeszua.


Jeszua jest imieniem pamiątkowym (ku pamięci)

Gdy Maria była w ciąży z Synem Bożym, Anioł Jahweh powiedział Józefowi,  aby nadał jej potomkowi imię, które znaczy „Pan [Jahwe] zbawi swój  lud” (Mat. 1:21). Dokładnie Jeszua znaczy „On zbawia”. Jeszua w Konkordancji  Stronga ma numer #3442 i jest skróconą formą @3091 (Jehoszua), co pochodzi z #3068 (jahweh) oraz #3467 (jasza),
oznaczając:  „zbawić”7). Jehoszua jest kombinacją Jahweh i jasza. Jeszua, skrócone z Jehoszua oznacza „ON [Jahweh] zbawia”.

Zgodnie  z tekstem z II Moj. 3:15 Bóg zdecydował, aby Jahweh było Jego imieniem  do zapamiętania przez wszystkie pokolenia. Jeszua, oznaczając Jahweh zbawia,  najlepiej przypomina imię Jahweh w swym znaczeniu.


Jeszua, imię ponad wszelkie imiona

List do Filipian 2:9 ogłasza, że Jahweh „bardzo wywyższył” Jeszuę i nadał „mu imię, które jest ponad wszelkie inne imię „, podczas gdy Dawid potwierdza, że imię Jahweh jest imieniem ponad wszelkie inne imiona (Psalm 138:2):
Oddaję pokłon przybytkowi twemu świętemu i wysławiam imię twoje za łaskę i za wierność twoją, Bo nad wszystko wywyższyłeś imię i słowo swoje.

Ponieważ  imię ponad wszelkie imię to Jahwe, a hebrajskie imię naszego Zbawiciela to Jahwe zbawia, więc Jego imię najlepiej oddaj Jehoszua.


Jeszua jest wspaniałym imieniem

Syn odziedziczył po Swoim Ojcu wspaniałe imię:
Niech chwalą imię Pana, Bo samo jego imię jest wzniosłe, Chwała jego jest nad ziemią i niebem!
(Psalm 148:13)
… i stał się o tyle możniejszym od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię.
(Hebr. 1:4)

Syn  może odziedziczyć po Swoim Ojcy tylko to, co Jego Ojciec sam posiada. Które  imię posiada Ojciec – Jezus czy Jeszua? Zgodnie z tekstem Psalmu jedynie  imię Jahweh jest wspaniałe/wzniosłe i według autora Listu do Hebrajczyków  nasz Zbawiciel odziedziczył to wspaniałe imię. W mesjańskim proroctwie, które  znajdujemy w Księdze Jeremiasza 23:5-6 i Sofoniasza 3:15-17 widzimy, że Syn utożsamiany z imieniem Jahweh.

Dodatkowo  w kilku innych miejscach Starego Testamentu, Jahweh jest utożsamiany ze słowem blisko związanym z Jeszua, tłumaczonym jak „zbawienie” 
JHWH jest mocą i pieśnią moją, i stał się zbawieniem moim. On Bogiem moim, przeto go uwielbiam; On Bogiem ojca mojego, przeto go wysławiam
(II Moj. 15:2)
Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej, Od niego jest zbawienie [jeszuwah] moje. Tylko On jest opoką moją i zbawieniem [jeszuwah] moim (Psalm 62:1-2)
Oto, Bóg zbawieniem [jeszuwah] moim! Zaufam i nie będę się lękał: gdyż Pan jest mocą moją i pieśnią moją, i zbawieniem [jeszuwah] moim. I będziecie czerpać z radością ze zdrojów zbawienia [jeszuwah] . I będziecie mówić w owym dniu [w dniu, w którym narodzi się Zbawiciel Iz. 1:11]: Dziękujcie JHWH, wzywajcie jego imienia,  opowiadajcie wśród ludów jego sprawy,wspominajcie, że jego imię jest wspaniałe. (Iz. 12:2-4)

Hebrajskie  imię nadane naszemu Zbawicielowi odzwierciedla imię Jahweh, ponieważ Jeszua oznacza Jahwe zbawia. Syn rzeczywiście odziedziczył imię Swego Ojca.


Jeszua przyszedł w Imieniu Jahweh

Nasz zbawiciel, będąc tutaj na ziemi, dał poznać Imię Swego Ojca: Objawiłem imię Twoje ludziom, których mi dałeś (Jn. 17:6).

Gdyby nasz Zbawiciel używał greckiego imienia Iesous, bądź angielskiego,  Jesus, nie objawiłby Imienia Swego Ojca. Ponieważ jednak był urodzonym hebrajczykiem  i przedstawiał Siebie hebrajskim imieniem Jeszua – imieniem, które  odziedziczył od Swego Ojca – mógł właściwie powiedzieć:  Przyszedłem w Imieniu Ojca Mego,… (Jn 5:43)

W 12 rozdziale Ewangelii Jana judaiści ogłosili wkroczenie Jeszua do Jerozolimy: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu PANA, król Izraela! (Jn 12:13)

To  pozdrowienie jest cytatem z Psalmu 118:26, w którym tytuł „PAN” bezprawnie  zastępuje tetragram. Gdy Tetragram zostanie tu ponownie wstawiony, odkrywamy,  że Izraelici w 12 rozdziale Ewngelii Jana ogłaszali Mesjasza przychodzącego  w imieniu JHWH, wypełnienie starotestamentowego proroctwa. Wyłącznie w imieniu  Jeszua (Jahweh zbawia) można powiedzieć, że Zbawiciel przyszedł w mieniu Jahweh

Nowotestamentowy chrzest: W imieniu Ojca, Syna i Ducha Świętego
Dowody z Księgi Dziejów pokazują, że uczniowie nie chrzcili używając  zwrotu „w imieniu Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt. 28:19), a raczej chrzcili  w jednym specyficznym imieniu, które reprezentuje wszystkie trzy (Dz. 2:38, 8:16, 10:48, 19:5). Mając do dyspozycji możliwości: Iesous (grecka  transliteracja), Jesusu (Grecko/angielska transliteracja) i Jeszu (hebrajska),  Jeszua jest bez wątpienia imieniem, które najlepiej reprezentuje Ojca, Syna i Ducha Świętego.

W  Liście do Rzymian 10:13 apostoł Paweł cytuje proroka Joela 2:32. Właściwie  przetłumaczone, to proroctwo ogłasza w jakim imieniu jesteśmy zbawieni:
Ktokolwiek będzie wzywał imienia JHWH, zbawiony będzie
(Joel 2:32)

Jak ktoś może wezwać imienia Jahweh?
[Ananiasz mówiąc do Pawła] A czemu teraz, zwlekasz? Wstań, daj się ochrzcić i obmyj grzechy swoje, wezwawszy imienia jego (Dz. 22:16).
Trzy  dni przed Pawła chrztem, nasz Zbawiciel przedstawił siebie Samego w języku  hebrajskim jako Jeszua. W konsekwencji, Paweł został natychmiast zanurzony  w imieniu Jeszua – imieniu, które reprezentuje Ojca, Syna i Ducha Świętego – wypełniając Jol. 2:32, Mat. 28:29 i Rzm. 10:13


Boskość Jeszua

Bardziej zrozumiałą przyczyną używania hebrajsko-angielskiej (polskiej) wersji  wymowy imion naszego Niebiańskiego Ojca i naszego Zbawiciela jest taki, że  one dowodzą boskości Jezusa. Gdyby Boże hebrajskie imię było pozostawione w Piśmie, byłoby znacznie trudniej niektórym odrzucić boskość Jeszua.

Rozważmy  starotestamentowe proroctwa dotyczące Jahweh, które są przypisywane  Jeszua. Dla kogo miał przygotować drogę Jan Chrzciciel? Kto miał być zdradzony  za 30 srebrników? Kogo bok miał być przebity? Kto był kamieniem odrzuconym  przez budujących, który później miał stać się kamieniem węgielnym?  Kto był Odroślą? Kto był Królem Izraela? Czyje stopy miały stanąć  na Górze Oliwnej? Jeśli twoją odpowiedzią na te pytania jest Jezus,  to rozsądnie byłoby ponownie zajrzeć do proroctw. We wszystkich tych proroctwach  – Iz 40:3; Mal. 3:1, 4:5; Zach. 11:12-13, 12:1, 10; Psalm 118:19-22; Iz.  8:13-14; Jer. 23:5-6; Sof. 3:15-17; Zach. 14:3-4 – imię „Jahweh” zostało  usunięte i zastąpione przez tytuł „PAN”. Przywróć osobiste imię Boże  tym fragmentom i stanie się natychmiast widoczne, że te proroctwa dotyczyły  Jahweh a wypełniły się w Jeszua.

Jeszua,  hebrajskie imię naszego Zbawiciela, nie opisuje czegoś, co jakiś człowiek,  prorok, czy inny bóg robi. Ono wyraża to, co JAHWEH, BÓG bogów i wielki JA JESTEM, Immanuel, Bóg z nami robi! 8)

———————————————-

1.
J.B. Rotherham, „Introduction”, The Emphasized Bible (Cincinnati, OH: The Standard Publishing Company, 1897) p. 26.

2.
Transliteracja dokonuje zamiany lister słowa z jednego języka na inny. Niemal  wszystkie osobiste imiona zostały prze transliterowane, [podczas gdy inne  słowa niemal zawsze są transliterowane, zmieniając znaczenie słowa z jednego języka na drugi.

3.
William Gesenius, et al., „shav”, The New Brown-Driver-Briggs-Gesenius Hebrew-English Lexicon (Peabody, MA: Hendrickson Publishers, 1979) p. 996.

4.
Revised Standard Version Committee, „Preface” The Holy Bible Revised Standard  Version (Cleveland, OH: The World Publishing Company, 1962) p. v.

5.
The Lockman Foundation, „Foreword”, New American Standard Bible: Updated Edition (Anaheim, CA: Foundation Publications, Inc., 1977) p. iv.

6.
J.M. Powis Smith, „Preface” (1927) The Complete Bible: An American Translation  (Chicago, IL: University of Chicago Press, 1948) p. xv.

7.
James Strong, „Hebrew and Chaldee Dictionary”, The New Strong’s Exhaustive  Concordance of the Bible, s.v. „Yeshua”, „Yehoshua”, „Yahweh”, and „yasha” (Nashville, TN: Thomas Nelson Publishers, 1990) pp. 47, 48, 53.

8.
For a more thorough explanation concerning the use of the names of God, „The  Third Commandment” may be read at www.missiontoisrael.org/3rdcom-pt1.php,  or the book Thou shalt not take the name of Yahweh thy God in vain may be ordered from Mission to Israel Ministries, PO Box 248, Scottsbluff, Nebraska, 69363, for a suggested $4 donation.

оптимизировать

Click to rate this post!
[Total: 1 Average: 5]

2 comments

  1. Szczerze mówiąc, cała dyskusja na temat imienia Bożego to bardziej akademicka sfera, w której i tak, mimo naukowego charakteru, więcej domniemań, domyśleń i przypuszczeń niż rzeczywistości. Jedni w tą, drudzy w tamtą… Nawet gdyby doszło do ustalenia jakiego żelaznego zestawu liter to i tak absolutnie nie da się ustalić wymowy. Nawet w tamtych czasach nie wymawiało się jednolicie w całym Izraelu, bo były różne lokalne dialekty, dzięki czemu zresztą rozpoznano Piotra: „Prawdziwie, ty też jesteś z nich; wszak zdradza cię i twoja mowa” (Mt 26:73).
    Trochę inny akcent, zmiękczenie jakiejś litery,.. czy rzeczywiście takie rzeczy miałyby dyskwalifikować człowieka?
    „Wszak Bóg nie jest człowiekiem…”
    Pamiętasz takie zdarzenie:
    „Wtedy mówili do niego: Powiedz Szibbolet, a ten wymawiał Sibbolet, bo nie mógł wymówić inaczej. Wtedy go chwytano i zabijano przy brodach jordańskich. W tym czasie padło z Efraimitów czterdzieści dwa tysiące” (Księga Sędziów 12:6).

    2.
    Poza tym wszystkim w Nowym Testamencie imieniem Jezusa Chrystusa wielbimy Boga
    ” Błogosławieni jesteście, jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży, spoczywa na was. (15) A niech nikt z was nie cierpi jako zabójca albo złodziej, albo złoczyńca, albo jako człowiek, który się wtrąca do cudzych spraw. (16) Wszakże jeśli cierpi jako chrześcijanin, niech tego nie uważa za hańbę, niech raczej tym imieniem wielbi Boga” (1Ptr 4:16).

    3.
    „Zostaliśmy usynowieni…” (Gal 4:5), czy „adoptowani” ze wszystkich narodów, więc nawet ziemski ojciec nie wymagałby, żeby wszystkie dzieci wymawiały jego imię jednakowo czyli „poprawnie” ani tego starotestamentowego, ani Jezusa, czy Jeszui, jak chcą niektórzy. To bardzo religijne podejście. Mamy Ojca, który nas umiłował, a nie automat, który nie rozpozna źle wymienionego słowa.
    Tu taka opowieść z własnego doświadczenia. Gdy na początku chodziłem z zagranicznymi grupami na ewangelizacje uliczne w ogóle nie reagowałem na wołanie mnie np.: „Peter” czy „Pioter”.
    Na szczęście nasz Ojciec nie jest tak ograniczony…:)

  2. Cytujecie Josepha B. Rotherhama ale nie do końca. Ze wstępu do EBR: „Staje się [to imię] nader łaskawą obietnicą; to Boska zdolność dostosowywania się do wszelkich okoliczności, wszelkich trudności, wszelkich potrzeb, jakie mogą wyniknąć (…) [Jest to] obietnica, (…) objawienie, świadectwo, przysięga. Temu Imieniu Bóg będzie zawsze wierny; nigdy się go nie powstydzi”. A w roku 1911 w studium psalmów napisał: „JEHOVAH. [JEHOWA] — Użycie takiej angielskiej formy tego Pamiętnego Imienia (Wyjścia 3:18) w obecnej wersji Psałterza w żadnym wypadku nie wynika z jakiejś wątpliwości co do tego, który sposób wymawiania jest bardziej prawidłowy, gdyż jest nim Yahwéh (Jahwe); chodzi tu wyłącznie o znaną z własnego doświadczenia celowość nierozbiegania się z opinią ogółu w sprawie, w której rzeczą najważniejszą jest łatwe rozpoznanie imienia Bożego”.

    Forma Jehovah wcale nie jest fałszywa tylko historyczna. Ponoć miała powstać w celu nie wymawiania imienia z obawy przed jego nadużywaniem. Czy na pewno jest błędna? Tego nie wiemy jednak całe gro imion hebrajskich zawierających imię Boże jest zgodna właśnie z formą Jehovah. Dla przykładu imiona: JEHOszafat, JEHOszua, JEHOjachin, JEHOasz (i wiele innych) wskazują że niekoniecznie rozumowanie o rzekomym wstawieniu samogłosek ze słowa „Adonaj” jest prawidłowe. Nawiasem mówić samogłoski Adonaj -AOA – nie pasują do formy Jehovah – EOA.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.