Czy jesteśmy duchowymi Żydami?

„Słyszałem pastora, który powiedział, że chrześcijanie z pogan wszyscy są „duchowymi Żydami.” Czy to prawda?

Odpowiedź:

Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy zrozumieć pewien zareks terminologii. Jeśli nie będziemy wiedzieli, co stanowi o tym, czy ktoś jest Żydem, to nie będziemy w tsanie określić czy chrześcijanie z pogan są „duchowymi Żydami”

Oto kilka definicji słownikówych wg. „Easton’s Bible Dictionary”:

  • Hebraczyk – nazwa stosowana w Piśmie do Izraelitów tylko przez przez Izraelitów, gdy mówią o sobie samych do cudzoziemców, (40:15; Ex. 1:19), lub w mowie przeciwstawiającej ich innym ludziom (Gen. 43:32; Ex. 1:3, 7, 15; Deut. 15:12). W Nowym Testamencie jest pewien kontrast między Hebrajczykami a cudzoziemcami ((Dz. 6:1; Fil. 3:5).” ( pogrubienie dodane.Patrz: http://www.htmlbible.com/kjv30/easton/east1707.htm). „Izrael – imię nadane Jakubowi, po jego wielkim zmaganiu modlitwie w Peniel (Gen. 32:28), ponieważ „walczył z Bogiem i ludźmi i zwyciężył” (Patrz JACOB .) Jest to powszechna nazwa nadawana potomkom Jakuba. Wszyscy ludzie z dwunastu rodów są nazywani „Izraelitami,” „dziećmi Jakuba” (Joz. 3:17; 7:25; Jud.. 8:27; Jer. 3:21), oraz „domem Izraela” (Ex. 16:31; 40:38).Imie Izrael jest czasami używane stanowczo na określenie prawdziwego Izraela (Ps. 73:1: Iz. 45:17; 49:3; Jn 1:47; Rz.. 9:6; 11:26).Po śmierci Saula dziesięc plemion rościło sobie prawo do tej nazwy, tak jakby byli całym narodem (2 Sam. 2:9, 10, 17, 28; 3:10, 17; 19:40-43) i król dziesięciu plemion został nazwany „królem Izraela,” podczas, gdy król dwóch plemion został nazwany „królem Judy.
  • Po wygnaniu nazwa Izrael została przypisana całemu narodowi. (pogrubienie dodano.Patrz oryg. http://www.htmlbible.com/kjv30/easton/east1908.htm)
  • Juda nazwa wyprowadzona od patriarchy Judy, początkowo należała wyłącznie do plemienia Judy lub do osobnego królestwa Judy (2 Król. 16:6; 25:25; Jer. 32:12; 38:19; 40:11; 41:3), w przeciwieństwie do tych należących do królestwa dziesięciu plemion, któych zwano Izraelitami.W okresie niewoli i po restauracji nazwa ta zostałą rozszerzona na cały Hebrajski naród, bez jakichkolwiek rozóżnień (Est 3:6, 10; Dan. 3:8, 12; Ezdr 4:12; 5:1, 5).Początkowo ludzi ci nazywani byli Hebrajczykami (Gen. 39:14; 40:15; Ex. 2:7; 3:18; 5:3; 1 Sam. 4:6, 9, etc.), lecz po wygnaniu nazwa była wyszła z użycia, niemniej Paweł ciąle miał styl Hebrajczyka (2 Kor. 11:22; Flp.3:5).

    W Nowym Testamencie występują również inne nazwy określające tych ludzi. ,
    (1.) Żydzi, w odniesieniu do narodu, aby odróżnić ich od pogan.
    (2.) Hebrajczycy, w odnisieniu do języka i wyszktałcenia, aby odróżnić ich od Hellenistów, tj., Żydów mówiących po grecku. .
    (3.) Izraelici, ze względu na szacunek do ich sakralnych przywilejów jako ludu wybranego przez Boga” (pogrubienie dodane. Patrz: http://www.htmlbible.com/kjv30/easton/east2062.htm)

Zatem ludzie z 12 pokoleń, potomkowie Jakuba, są ogólnie nazywani w Nowym Testamencie jako „Żydzi,” „Hebrajczycy,” i „Izraelici.” Termin „Żydzi” oddziela ich od pogan (tj., każdego, kto nie jest Żydem).

Aby teraz właściwie zrozumieć, co powoduje, że człowiek jest Żydem, spójrzmy pokrótce na historię Żydostwa. Przypomnijmy sobie, że Abraham miał dwóch synów: Ismaela i Izaaka (Gen. 16:16, 17:18-21). Izaak miał dwóch synów Ezawa i Jakuba, którego imię zostało zmienione na „Izrael” (Gen. 25:21-26). Jakub (Izrael) miał 12 synów (Gen. 35:22-26), którzy byli 12 patriarchami Izraela (Dz.Ap. 7:8). Jedym z patriarchów był Juda (Gen. 35:22-23), od którego wywodzi się słowo „Judeiczyk” – Żyd – (patrz. definicja „Żyda” wyżej). W końcu nazwa Żyd (Judejczyk) była używana w odniesieniu do wszystkich Izraelitów (12 plemion, którzy byli potomkami Jakuba – patrz definicja powyżej).

Zatem „Żyd” jest potomkiem Abrahama, Izaaka i Jakuba. To właśnie dlatego Bóg czasami mówi czasami o sobie jako o Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba (p. Mat. 22:32, Łuk. 13:28, 20:37, Dz. 3:13, 7:32, for example). Żydowstwo jest oparte na osobistym pochodzeniu, zatem nie może zostać Żydem, żaden nieżyd.

„Poganinem” jest każda osoba, która nie jest Żydem. Pogaństwo opiera się na osobistym pochodzeniu, a zatem żaden poganin, nie może zostac nie-poganinem. Poganie, którzy nawrócili się na Judaizm, nigdy nie są nazywanie Żydami, lecz prozelitami (patrz Mat. 23:15, Dz. 2:10-11, 6:5, 13:43, dla przykładu). NIV (New International Version) tłumczay proselutos (prozelita) jako nawrócony, lecz inne tłumaczenia używają „prozelita.” (W polskich tłumaczeniach niesteto to słowo nie występuje prawie w ogóle).

W Nowym Testamencie słowo „Izrael” najczęściej odnosi się do ziemi lub ludzi Izraela jako całości (złożonego z Żydów zbawionych lub nie), lecz, jak to zobaczymy, czasami odnosi się szczególnie do zbawionych Żydów („prawdziwego Izraela,” zwanego również „Izraelem Bożym”) Zobaczymy również, że słowo „Izrael” nigdy nie odnosi się do Kościoł (który tworzą zbawieni Żydzi i zbawieni poganie).

W określeniu czym jest „duchowy Żyd,” pomoże nam zrozumienie czym jest „duchowa osoba.” Duchową osobą jest chrześcijanin, który jest pod kontrolą Ducha:

„1 Kor. 2:13-16; 3:1
Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę. Ale człowiek zmysłowy (nie mający Ducha) nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej.  I ja, bracia, nie mogłem mówić do was jako do duchowych, lecz jako do cielesnych, jako do niemowląt w Chrystusie.

Gal. 6:1
Bracia jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony.

W powyższym fragmencie, Paweł powiada, że osoba, która nie ma Ducha (niezbawiona osoba) nie może zrozumieć duchowych prawd z Biblii. Osoba duchowa może te prawdy zrozumieć, lecz wtedy Paweł mówi, że Koryntianie są cieleśni i są zwykłymi dziećmi w Chrystusie i nie mógł się zwracać do nich jako do „duchowych.” Innymi słowy byli to chrześcijanie, lecz nie byli jeszcze w żadnym stopniu pod kontrolą Ducha. Zatem nie byli jeszcze „duchowi.” W drugim powżyszym fragmencie Paweł mówi o odnowieniu chrześcijanina, który zgrzeszył. Paweł mówi: „wy, którzy jesteście duchowi (macie Ducha)” powinniście poprawiać chrześcijanina (który nie jest jeszcze tak duchowy), który zgrzeszył.Bycie „duchowym” oznacza, że  jesteśmy już na tyle dojrzali w Chrystusie, że jesteśmy prowadzeni i kontrolowani przez Ducha.

Jeśli Żyd jest osoba zbawioną i znajduje się pod kontrolą Ducha, to jest duchowym Żydem. Jeśli poganin jest zbawiony i pod kontrolą Ducha, jest duchowym poganinem.

Część zamieszania dotyczącego pogan, którzy stają się „duchowymi Żydami” bierze się z kilku wersetów w Biblii, które mówią o chrześcijanach jako o „dzieciach Abrahama: ”

Rzym. 4:16
Przeto obietnica została dana na podstawie wiary, aby była z łaski i aby była zapewniona całemu potomstwu, nie tylko temu, które polega na zakonie, ale i temu, które ma wiarę Abrahama, ojca nas wszystkich,

Gal. 3:7-9
Z tego możecie poznać, że ci, którzy są z wiary, są synami Abrahama, A Pismo, które przewidziało, że Bóg z wiary usprawiedliwia pogan, uprzednio zapowiedziało Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. Tak więc ci, którzy są ludźmi wiary, dostępują błogosławieństwa z wierzącym Abrahamem,

Gal. 3:29
29. A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy.

Te wersety mówią nam, że bez względu na to, czy jesteśmy Żydami czy poganami z urodzenia, jeśli mamy wiarę w Jezusa, to jesteśmy postrzegani jako dzieci Abrahama i dziedzicami obietnic danych mu. Lecz bycie dzieckiem Abrahama nie czyni nas „duchowymi Żydami.” Przede wszystkim, pierwszym dzieckiem Abrahama był Ismael i jest on przedkiem większosci arabskiego świata (zamieszanie na Środkowym Wschodzie między Arabami i Żydami jest w istocie rodzinną waśnią między dwoma potomkami Abrahama). Bycie dzieckiem Abrahama nie czyni nikogo Żydem, to bycie dzieckiem Abrahama, Izaaka i Jakuba sprawia, że ktoś jest Żydem. Gdyby Biblia mówiła, że chrześcijanie z pogan są dziećmi Jakuba, to mielibyśmy powód do nazywania siebie „duchowymi Żydami.” Jest tak ponieważ nie wszyscy potomkowie Abrahama są Żydami, lecz wszyscy potomkowie Jakuba są Żydami. Lecz Biblia nigdzie nie nazywa nas „dziećmi Jakuba.” My, chrześcijanie z pogan, odziedziczyliśmy duchowe obietnice dane Abrahamowi przez wiarę, lecz nie odziedziczyliśmy psychicznych, materialnych i narodowych obietnic jakie Bóg dał Abrahamowi i jego fizycznym potomkom przez Izaaka i Jakuba (tj., narodowi izraelskiemu). Oto co, na przykład, znany komentarz biblijny mówi na ten temat:

„Fakt, że wierzący w Erze Kościoła są identyfikowani z Abrahamem i Bożym przymierzem z nim nie oznacza, że fizyczne i czasowe obietnice dane Abrahamowi i jego potomkom są uduchowione lub odwołne. (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas Theological Seminary, p.454)

„[Chrześcijanie z pogan] stali się duchowym nasieniem Abrahama. Odziedziczyli obietnice przez wiarę jak to wyjaśnie Paweł wcześniej (Gal. 3:6-9). Sugerować, że, jak robią to amilenialiści, że wierzący z pogan dziedziczą narodowe obietnice dane wierzącej resztece Izraela – ponieważ kościoł zastępuje Izraela, lub jest „nowym Izraelem” – jest wczytywaniem w te wersy, czegoś czego tam nie ma. (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas Theological Seminary, p.600)

Innymi słowy , wierzący z pogan odziedziczyli duchowe obetnice dane Abrahamowi, lecz nie odziedziczyli fizyczny i narodowych obietnic, które Bóg dał biologicznym potomkom Abrahama. Pomimo tego, w co niektórzy dobrze znani ludzie wierzą, Kościól nie „zastąpił” Izraela. Więcej dowodów na to zobaczymy za chwilę.

Zwróć uwage na rozróżnienie jakie Paweł robi między Żydami a poganami w następujących wersetach.

Rzym. 1:16
Albowiem nie wstydzę się ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka,

Rzym. 3:29
Czy Bóg jest Bogiem tylko Żydów? Czy nie pogan także? Tak jest, i pogan,

Rzym. 15:27
Tak jest, postanowiły, bo też w samej rzeczy są ich dłużnikami, gdyż jeżeli poganie stali się uczestnikami ich dóbr duchowych, to powinni usłużyć im dobrami doczesnymi.

Gal. 2:12-14
Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał [Piotr] razem z poganami [zbawionymi poganami], a gdy przyszli, usunął się i odłączył z obawy przed tymi, którzy byli obrzezani. A wraz z nim obłudnie postąpili również pozostali Żydzi [zbawieni Żydzi], tak że i Barnaba dał się wciągnąć w ich obłudę, Ale gdy spostrzegłem, że nie postępują zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, po pogańsku żyjesz, a nie po żydowsku, czemuż zmuszasz pogan żyć po żydowsku?

Paweł pisze tutaj o chrześcijananch i rozróżnia między między tymi chrześcijanami, którzy pochodzą z pogan, a tymi, którzy są Żydami. Nigdy nie odnosi się do tych z pogan jako „duchowych Żydów.” W rzeczywistości, nigdzie w całym Nowym Testamencie chrześcijanie z pogan nigdy nie są określani jako „duchowi Żydzi.”

Oto następny werset, który wprawia ludzi w zamieszania:

Rzym. 2:28-29
Albowiem nie ten jest Żydem, który jest nim [tylko] na zewnątrz, i nie to jest obrzezanie, które jest widoczne na ciele, ale ten jest Żydem, który jest nim wewnętrznie, i to jest obrzezanie, które jest obrzezaniem serca, w duchu, a nie według litery; taki ma chwałę nie u ludzi, lecz u Boga.

Aby właściwie zrozumieć jakikolwiek werset z Pisma, ważne jest aby spojrzeć na kontekst i określić do kogo ten werset jest skierowany. Jeśli wrócimy jedenaście wersetów wstecz do Rzym 2:17, to zobaczymy dokładnie do kogo Paweł mówi:

Rzym. 2:17
Jeśli tedy ty mienisz się Żydem i polegasz na zakonie, i chlubisz się Bogiem,

Od 2:17 aż do rozdzialu trzeciego, Paweł mówi do Żydów. Nie
mówi tutaj do pogan, ani o poganach w żaden sposób. Paweł w szczególny sposób zwraca sie do Żydów, gdy mówi: ” Albowiem nie ten jest Żydem, który jest nim [tylko] na zewnątrz,…. ale ten jest Żydem, który jest nim wewnętrznie.” Innymi słowy, prawdziwy Żyd to taki, który jest nim nie tylko zewnętrznie (przez urodzenie), lecz ten jest Żydem, który nim zewnętrznie i ma wewnętrzne obrzezanie serca przez wiarę w Chrystusa. Paweł zwraca się szczególnie do Żydów i rozróżnia między Żydami zbawionymi i niezbawionymi. Nic z tego nie ma żadnego związku z poganami. W rzeczywistości Paweł idzie dalej mówiąc:

Rzym. 3:1-2
Czymże więc góruje Żyd? Albo co za pożytek jest z obrzezania? Wielki pod każdym względem. Przede wszystkim ten, że im zostały powierzone wyrocznie Boże.

Nadal mówi o zbawionych Żydach i o tym, że jest znacznie korzystniejsze być Żydem zbawionym! Zatem robi zdecydowane rozróżnienie między zbawionymi Żydami i zbawionymi poganami. Chrześcijanie z pogan nie stają się „duchowymi Żydami.”

Następnym źródłem nieporozumień jest to, że Nowy Testament zdaje się mówić, że nie ma „żadnej różnicy” między Żydami a Poganami:

1 Kor. 12:12-13
Albowiem jak ciało jest jedno, a członków ma wiele, ale wszystkie członki ciała, chociaż ich jest wiele, tworzą jedno ciało, tak i Chrystus; Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało – czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem.

Gal. 3:24-28
Tak więc zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni. A gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką przewodnika, Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa, Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie.

Kol. 3:9-11
Nie okłamujcie się nawzajem, skoro zwlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, A przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył, W odnowieniu tym nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich,

Czasami ludzie interpretują ten fragment tak, jakby miało to znaczyć, że wszelkie rozróżnienie między Żydami i poganami zostało usnięte. Lecz zauważcie, że w 1 Kor 12:12-13 (powyżej), Paweł mówi, że Żydzi i poganie (lub Grecy) wszyscy weszli do ciała Chrystusa dokładnie w taki sam sposób. w Gal 3:24-28 (powyżej) Paweł pisze, że Żydzi i poganie wszyscy otrzymali usprawiedliwienie dokładnie w taki sam sposób. W Kol 3:9-11(powyżej), Paweł mówi, że Żydzi i poganie dorastają do dojrzałości dokładnie w taki sam sposób. Paweł mówi, że zasady chrześcijańskiej wiary stosują się do wszystkich wierzących i w duchowym sensie my wszyscy jestesśmy tacy sami, ponieważ wszyscy stanowimy części tego samego ciała (ciała Chrystusa), niemniej ciągle jest między nami zewnętrzna różnica. Gdyby paweł uczył jakoby wszystkie różnice między Żydami i poganami zostału usunięte, to uczyłby równocześnie, że wszystkie różnice miedzy kobietami i mężczyznami zostały zlikwidowane (p. Gal 3:24-28, powyżej). Lecz jest oczywiste, że istnieją pewne różnice fizyczne między wierzącymi kobietami i mężczyznami, a w rzeczywistości Paweł nauczał, że są jeszcze inne różnice miedzy nimi (p. 1 Kor 11;3-5, 14:34-35,. Ef 5:22-33, Kol 3:18-19, 1 Tym 2:11-15, Tyt. 2:1-5). Co więcej, w tych trzech powyższych fragmentach Paweł wspomina o tych, którzy są niewolnikami i o wolnych. Jeśli by Paweł nauczał, że wszelkie różnice między Żydami i poganami zostału usunięte, to naczuałby również, że wszelkie różnice między niewolnikami i wolnymi zostały usunięte. Jednak w w innych miejscach Paweł naucza, że różnica pomiędzy tymi ostatnimi nadal jest w Ciele Chrystusa zachowana (p. Ef. 6:5-9, Kol. 3:22-4:1, 1 Tym. 6:1-2, Tyt.2:9-10). Skoro więc istnieją różnice między kobietami i mężczyznami, i między wolnymi i niewolnikami w ciele Chrytstusa, to pokazuje nam, że w powyższym fragmencie Paweł nie naucza, jakoby wszelkie różnice między Żydami a poganami zostały usunięte w ciele Chrystusa.

Biblia nie uczy tego, że chrześcijanie z pogan są „duchowymi Żydami,” nie uczy również tego, że kościół zastąpił Izraela. Ponad 83 razy słowo „Izrael” pojawia się w Nowym Testamencie (w tłumaczeniu New International Version), a tylko te 3 fragmenty (Rzym 9:6, Rzym. 11:26 i Gal. 6:16) są używane przez niektórych ludzi do udowodnienia, że Kościół jest „nowym Izraelem.” Nawet wtedy, Rzym 9:6 oraz 11:26 nie zawsze są używane jako dówód na to, że Kościół zastąpił Izraela, co pozostawia Gal 6:16 jako głowny wers.

Najpierw spójrzmy na Rzym 9:6:

Rzym. 9:3-6
Albowiem ja sam gotów byłem modlić się o to, by być odłączony od Chrystusa za braci moich, krewnych moich według ciała, Izraelitów, do których należy synostwo i chwała, i przymierza, i nadanie zakonu, i służba Boża, i obietnice, Do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen. Ale nie jest tak, jakoby miało zawieść Słowo Boże. Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem;

Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem;
„Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem: ” Niektórzy ludzie używają tego wersetu jako dowodu na to, że kościół zastąpił Izraela, lecz nie o tym mówi ten wers. W rzeczywistości, wielu ludzi którzy wierzą, że Kościół zastąpił Izraela nie używa tego wersetu, aby wykazać swój punkt widzenia, ponieważ widzą to, że ten werset nie daje podstaw do tego.

W powyższym fragmencie Rzym 9:3-6 Paweł mówi o swojej rasie, o ludzie Izraela, z pewnością nie mówił o poganach. Żydzi wierzyli, że skoro są ludem Bożym to automatycznie idą do nieba. To, co Paweł mówi w tym fragmencie oznacza, że nie wszyscy ludzie, którzy są biologicznymi potomkami Izraela, są częścią Izraela, Izraela Bożego. Tego samego argumentu Paweł użył kilka rozdziałów wcześniej, gdy mówił, że prawdziwy  Żyd to ten, który nie tylko jest Żydem zewnętrznie (z urodzenia), lecz ten jest Żydem, kto nim zewnętrznie i ma obrzezanie serca przez wiarę w Chrystusa (p. 2:28-29 powyżej). To czyni człowieka członkiem prawdziwego Izraela, Izraela Bożego. Paweł szczególnie mówił o Żydach i rozróżniał między Żydami zbawionymi i nie zbawionymi. Ani jedni, ani drudzy nie mieli nic wspólnego z poganami.

Spójrzmy teraz na Rzym 11:26

Rzym. 11:25-28
A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą, I w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel I odwróci bezbożność od Jakuba. A to będzie przymierze moje z nimi, Gdy zgładzę grzechy ich. Co do ewangelii, są oni nieprzyjaciółmi Bożymi dla waszego dobra, lecz co do wybrania, są umiłowanymi ze względu na praojców.

Wers 26 mówi: „I tak cały Izrael będzie zbawiony”. Ponieważ Kościół składa się z ludzi, którzy są zbawieni, niektórzy wierzą, że Paweł musiał odnosić się do kościoła, a zatem kościół jest „nowym Izraelem.” Ważny jest jednak kontekst tego stwierdzenia. Zauważ, że Paweł pisze o tym, „zatwardziałość przyszła na część Izraela”.
Część Izraela jest zablokowana na Ewangelię, a zatem Kościół i Izrael nie mogą być tym samym. Paweł mówi również, że Bóg odwróci bezbożność od Jakuba, co jest innym sposobem odniesienie się do Izraela (a nie do Kościoła). Zatem Paweł powiedział, że Izrael jest miłowany ze względu na ojców, co znów jest odniesieniem do narodu izraelskiego a nie do Kościoła. Stosuje ten sam argument, który już widzieliśmy wielokrotnie wcześniej. Powiedział, że część Izraele została zamknięta na Ewangelię, lecz inna część jest prawdziwym Izraelem, Izraelem Bożym. Nie ma to nic wspólnego z chrześcijanami z pogan, a Kościół nie „zastąpił” Izraela.

Wersy 9:6 i 11:26 (którym się właśnie przyjrzeliśmy) nie są używane przez wszystkich wierzących, że Kościół zastąpił Izraela. Z 83 razy, gdy słowo „Izrael” pojawia się w Nowym Testamencie (w New Internationl Version), tylko jeden werset wydaje się być używany przez wszystkich zwolenników tezy zrównania Kościoła z Izraelem”

Gal. 6:12-16
Ci wszyscy, którzy chcą się podobać od strony cielesnej, zmuszają was do obrzezania, byle tylko nie cierpieć prześladowania dla krzyża Chrystusowego. Bo nawet ci, którzy poddają się obrzezaniu, sami zakonu nie przestrzegają, ale chcą, abyście wy się obrzezywali, by mogli z ciała waszego się chlubić.Co zaś do mnie, niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata. Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz nowe stworzenie.A pokój i miłosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy tej zasady trzymać się będą, i nad Izraelem Bożym.

 

Gal 6:16 („Izrael Boży”) jest głównym wersetem używanym na potwierdzenie tego, że Kościół „zastąpił” Izraela. Zwróć jednak uwagę na to, że nie ma tutaj mowy o żadnym zastępowaniu. Nie mówi on w szczególności, że „Izraelem Bożym” jest Kościół. Znaczy to, że pewni mający dobre intencje ludzie wczytują w ten tekst coś, czego tam akurat nie ma! A jednak jest to kluczowy werset służący za dowód tego, że Kościół jest „nowym Izraelem.”

cd. w części 2.

Z tego możecie poznać, że ci, którzy są z wiary, są synami Abrahama, A Pismo, które przewidziało, że Bóg z wiary usprawiedliwia pogan, uprzednio zapowiedziało Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. Tak więc ci, którzy są ludźmi wiary, dostępują błogosławieństwa z wierzącym Abrahamem,

Gal. 3:29
29. A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy.

Te wersety mówią nam, że bez względu na to, czy jesteśmy Żydami czy poganami z urodzenia, jeśli mamy wiarę w Jezusa, to jesteśmy postrzegani jako dzieci Abrahama i dziedzicami obietnic danych mu. Lecz bycie dzieckiem Abrahama nie czyni nas „duchowymi Żydami.” Przede wszystkim, pierwszym dzieckiem Abrahama był Ismael i jest on przedkiem większosci arabskiego świata (zamieszanie na Środkowym Wschodzie między Arabami i Żydami jest w istocie rodzinną waśnią między dwoma potomkami Abrahama). Bycie dzieckiem Abrahama nie czyni nikogo Żydem, to bycie dzieckiem Abrahama, Izaaka i Jakuba sprawia, że ktoś jest Żydem. Gdyby Biblia mówiła, że chrześcijanie z pogan są dziećmi Jakuba, to mielibyśmy powód do nazywania siebie „duchowymi Żydami.” Jest tak ponieważ nie wszyscy potomkowie Abrahama są Żydami, lecz wszyscy potomkowie Jakuba są Żydami. Lecz Biblia nigdzie nie nazywa nas „dziećmi Jakuba.” My, chrześcijanie z pogan, odziedziczyliśmy duchowe obietnice dane Abrahamowi przez wiarę, lecz nie odziedziczyliśmy psychicznych, materialnych i narodowych obietnic jakie Bóg dał Abrahamowi i jego fizycznym potomkom przez Izaaka i Jakuba (tj., narodowi izraelskiemu). Oto co, na przykład, znany komentarz biblijny mówi na ten temat:

„Fakt, że wierzący w Erze Kościoła są identyfikowani z Abrahamem i Bożym przymierzem z nim nie oznacza, że fizyczne i czasowe obietnice dane Abrahamowi i jego potomkom są uduchowione lub odwołne. (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas Theological Seminary, p.454)

„[Chrześcijanie z pogan] stali się duchowym nasieniem Abrahama. Odziedziczyli obietnice przez wiarę jak to wyjaśnie Paweł wcześniej (Gal. 3:6-9). Sugerować, że, jak robią to amilenialiści, że wierzący z pogan dziedziczą narodowe obietnice dane wierzącej resztece Izraela – ponieważ kościoł zastępuje Izraela, lub jest „nowym Izraelem” – jest wczytywaniem w te wersy, czegoś czego tam nie ma. (The Bible Knowledge Commentary, Walvoord and Zuck, Dallas Theological Seminary, p.600)

Innymi słowy , wierzący z pogan odziedziczyli duchowe obetnice dane Abrahamowi, lecz nie odziedziczyli fizyczny i narodowych obietnic, które Bóg dał biologicznym potomkom Abrahama. Pomimo tego, w co niektórzy dobrze znani ludzie wierzą, Kościól nie „zastąpił” Izraela. Więcej dowodów na to zobaczymy za chwilę.

Zwróć uwage na rozróżnienie jakie Paweł robi między Żydami a poganami w następujących wersetach.

Rzym. 1:16
Albowiem nie wstydzę się ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka,

Rzym. 3:29
Czy Bóg jest Bogiem tylko Żydów? Czy nie pogan także? Tak jest, i pogan,

Rzym. 15:27
Tak jest, postanowiły, bo też w samej rzeczy są ich dłużnikami, gdyż jeżeli poganie stali się uczestnikami ich dóbr duchowych, to powinni usłużyć im dobrami doczesnymi.

Gal. 2:12-14
Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał [Piotr] razem z poganami [zbawionymi poganami], a gdy przyszli, usunął się i odłączył z obawy przed tymi, którzy byli obrzezani. A wraz z nim obłudnie postąpili również pozostali Żydzi [zbawieni Żydzi], tak że i Barnaba dał się wciągnąć w ich obłudę, Ale gdy spostrzegłem, że nie postępują zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, po pogańsku żyjesz, a nie po żydowsku, czemuż zmuszasz pogan żyć po żydowsku?

Paweł pisze tutaj o chrześcijananch i rozróżnia między między tymi chrześcijanami, którzy pochodzą z pogan, a tymi, którzy są Żydami. Nigdy nie odnosi się do tych z pogan jako „duchowych Żydów.” W rzeczywistości, nigdzie w całym Nowym Testamencie chrześcijanie z pogan nigdy nie są określani jako „duchowi Żydzi.”

Oto następny werset, który wprawia ludzi w zamieszania:

Rzym. 2:28-29
Albowiem nie ten jest Żydem, który jest nim [tylko] na zewnątrz, i nie to jest obrzezanie, które jest widoczne na ciele, ale ten jest Żydem, który jest nim wewnętrznie, i to jest obrzezanie, które jest obrzezaniem serca, w duchu, a nie według litery; taki ma chwałę nie u ludzi, lecz u Boga.

Aby właściwie zrozumieć jakikolwiek werset z Pisma, ważne jest aby spojrzeć na kontekst i określić do kogo ten werset jest skierowany. Jeśli wrócimy jedenaście wersetów wstecz do Rzym 2:17, to zobaczymy dokładnie do kogo Paweł mówi:

Rzym. 2:17
Jeśli tedy ty mienisz się Żydem i polegasz na zakonie, i chlubisz się Bogiem,

Od 2:17 aż do rozdzialu trzeciego, Paweł mówi do Żydów. Nie
mówi tutaj do pogan, ani o poganach w żaden sposób. Paweł w szczególny sposób zwraca sie do Żydów, gdy mówi: ” Albowiem nie ten jest Żydem, który jest nim [tylko] na zewnątrz,…. ale ten jest Żydem, który jest nim wewnętrznie.” Innymi słowy, prawdziwy Żyd to taki, który jest nim nie tylko zewnętrznie (przez urodzenie), lecz ten jest Żydem, który nim zewnętrznie i ma wewnętrzne obrzezanie serca przez wiarę w Chrystusa. Paweł zwraca się szczególnie do Żydów i rozróżnia między Żydami zbawionymi i niezbawionymi. Nic z tego nie ma żadnego związku z poganami. W rzeczywistości Paweł idzie dalej mówiąc:

Rzym. 3:1-2
Czymże więc góruje Żyd? Albo co za pożytek jest z obrzezania? Wielki pod każdym względem. Przede wszystkim ten, że im zostały powierzone wyrocznie Boże.

Nadal mówi o zbawionych Żydach i o tym, że jest znacznie korzystniejsze być Żydem zbawionym! Zatem robi zdecydowane rozróżnienie między zbawionymi Żydami i zbawionymi poganami. Chrześcijanie z pogan nie stają się „duchowymi Żydami.”

Następnym źródłem nieporozumień jest to, że Nowy Testament zdaje się mówić, że nie ma „żadnej różnicy” między Żydami a Poganami:

1 Kor. 12:12-13
Albowiem jak ciało jest jedno, a członków ma wiele, ale wszystkie członki ciała, chociaż ich jest wiele, tworzą jedno ciało, tak i Chrystus; Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało – czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem.

Gal. 3:24-28
Tak więc zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni. A gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką przewodnika, Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa, Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie.

Kol. 3:9-11
Nie okłamujcie się nawzajem, skoro zwlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, A przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył, W odnowieniu tym nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich,

Czasami ludzie interpretują ten fragment tak, jakby miało to znaczyć, że wszelkie rozróżnienie między Żydami i poganami zostało usnięte. Lecz zauważcie, że w 1 Kor 12:12-13 (powyżej), Paweł mówi, że Żydzi i poganie (lub Grecy) wszyscy weszli do ciała Chrystusa dokładnie w taki sam sposób. w Gal 3:24-28 (powyżej) Paweł pisze, że Żydzi i poganie wszyscy otrzymali usprawiedliwienie dokładnie w taki sam sposób. W Kol 3:9-11(powyżej), Paweł mówi, że Żydzi i poganie dorastają do dojrzałości dokładnie w taki sam sposób. Paweł mówi, że zasady chrześcijańskiej wiary stosują się do wszystkich wierzących i w duchowym sensie my wszyscy jestesśmy tacy sami, ponieważ wszyscy stanowimy części tego samego ciała (ciała Chrystusa), niemniej ciągle jest między nami zewnętrzna różnica. Gdyby paweł uczył jakoby wszystkie różnice między Żydami i poganami zostału usunięte, to uczyłby równocześnie, że wszystkie różnice miedzy kobietami i mężczyznami zostały zlikwidowane (p. Gal 3:24-28, powyżej). Lecz jest oczywiste, że istnieją pewne różnice fizyczne między wierzącymi kobietami i mężczyznami, a w rzeczywistości Paweł nauczał, że są jeszcze inne różnice miedzy nimi (p. 1 Kor 11;3-5, 14:34-35,. Ef 5:22-33, Kol 3:18-19, 1 Tym 2:11-15, Tyt. 2:1-5). Co więcej, w tych trzech powyższych fragmentach Paweł wspomina o tych, którzy są niewolnikami i o wolnych. Jeśli by Paweł nauczał, że wszelkie różnice między Żydami i poganami zostału usunięte, to naczuałby również, że wszelkie różnice między niewolnikami i wolnymi zostały usunięte. Jednak w w innych miejscach Paweł naucza, że różnica pomiędzy tymi ostatnimi nadal jest w Ciele Chrystusa zachowana (p. Ef. 6:5-9, Kol. 3:22-4:1, 1 Tym. 6:1-2, Tyt.2:9-10). Skoro więc istnieją różnice między kobietami i mężczyznami, i między wolnymi i niewolnikami w ciele Chrytstusa, to pokazuje nam, że w powyższym fragmencie Paweł nie naucza, jakoby wszelkie różnice między Żydami a poganami zostały usunięte w ciele Chrystusa.

Biblia nie uczy tego, że chrześcijanie z pogan są „duchowymi Żydami,” nie uczy również tego, że kościół zastąpił Izraela. Ponad 83 razy słowo „Izrael” pojawia się w Nowym Testamencie (w tłumaczeniu New International Version), a tylko te 3 fragmenty (Rzym 9:6, Rzym. 11:26 i Gal. 6:16) są używane przez niektórych ludzi do udowodnienia, że Kościół jest „nowym Izraelem.” Nawet wtedy, Rzym 9:6 oraz 11:26 nie zawsze są używane jako dówód na to, że Kościół zastąpił Izraela, co pozostawia Gal 6:16 jako głowny wers.

Najpierw spójrzmy na Rzym 9:6:

Rzym. 9:3-6
Albowiem ja sam gotów byłem modlić się o to, by być odłączony od Chrystusa za braci moich, krewnych moich według ciała, Izraelitów, do których należy synostwo i chwała, i przymierza, i nadanie zakonu, i służba Boża, i obietnice, Do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen. Ale nie jest tak, jakoby miało zawieść Słowo Boże. Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem;

Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem;
„Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem: ” Niektórzy ludzie używają tego wersetu jako dowodu na to, że kościół zastąpił Izraela, lecz nie o tym mówi ten wers. W rzeczywistości, wielu ludzi którzy wierzą, że Kościół zastąpił Izraela nie używa tego wersetu, aby wykazać swój punkt widzenia, ponieważ widzą to, że ten werset nie daje podstaw do tego.

W powyższym fragmencie Rzym 9:3-6 Paweł mówi o swojej rasie, o ludzie Izraela, z pewnością nie mówił o poganach. Żydzi wierzyli, że skoro są ludem Bożym to automatycznie idą do nieba. To, co Paweł mówi w tym fragmencie oznacza, że nie wszyscy ludzie, którzy są biologicznymi potomkami Izraela, są częścią Izraela, Izraela Bożego. Tego samego argumentu Paweł użył kilka rozdziałów wcześniej, gdy mówił, że prawdziwy  Żyd to ten, który nie tylko jest Żydem zewnętrznie (z urodzenia), lecz ten jest Żydem, kto nim zewnętrznie i ma obrzezanie serca przez wiarę w Chrystusa (p. 2:28-29 powyżej). To czyni człowieka członkiem prawdziwego Izraela, Izraela Bożego. Paweł szczególnie mówił o Żydach i rozróżniał między Żydami zbawionymi i nie zbawionymi. Ani jedni, ani drudzy nie mieli nic wspólnego z poganami.

Spójrzmy teraz na Rzym 11:26

Rzym. 11:25-28
A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą, I w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel I odwróci bezbożność od Jakuba. A to będzie przymierze moje z nimi, Gdy zgładzę grzechy ich. Co do ewangelii, są oni nieprzyjaciółmi Bożymi dla waszego dobra, lecz co do wybrania, są umiłowanymi ze względu na praojców.

Wers 26 mówi: „I tak cały Izrael będzie zbawiony”. Ponieważ Kościół składa się z ludzi, którzy są zbawieni, niektórzy wierzą, że Paweł musiał odnosić się do kościoła, a zatem kościół jest „nowym Izraelem.” Ważny jest jednak kontekst tego stwierdzenia. Zauważ, że Paweł pisze o tym, „zatwardziałość przyszła na część Izraela”.
Część Izraela jest zablokowana na Ewangelię, a zatem Kościół i Izrael nie mogą być tym samym. Paweł mówi również, że Bóg odwróci bezbożność od Jakuba, co jest innym sposobem odniesienie się do Izraela (a nie do Kościoła). Zatem Paweł powiedział, że Izrael jest miłowany ze względu na ojców, co znów jest odniesieniem do narodu izraelskiego a nie do Kościoła. Stosuje ten sam argument, który już widzieliśmy wielokrotnie wcześniej. Powiedział, że część Izraele została zamknięta na Ewangelię, lecz inna część jest prawdziwym Izraelem, Izraelem Bożym. Nie ma to nic wspólnego z chrześcijanami z pogan, a Kościół nie „zastąpił” Izraela.

Wersy 9:6 i 11:26 (którym się właśnie przyjrzeliśmy) nie są używane przez wszystkich wierzących, że Kościół zastąpił Izraela. Z 83 razy, gdy słowo „Izrael” pojawia się w Nowym Testamencie (w New Internationl Version), tylko jeden werset wydaje się być używany przez wszystkich zwolenników tezy zrównania Kościoła z Izraelem”

Gal. 6:12-16
Ci wszyscy, którzy chcą się podobać od strony cielesnej, zmuszają was do obrzezania, byle tylko nie cierpieć prześladowania dla krzyża Chrystusowego. Bo nawet ci, którzy poddają się obrzezaniu, sami zakonu nie przestrzegają, ale chcą, abyście wy się obrzezywali, by mogli z ciała waszego się chlubić.Co zaś do mnie, niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata. Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz nowe stworzenie.A pokój i miłosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy tej zasady trzymać się będą, i nad Izraelem Bożym.

 

Gal 6:16 („Izrael Boży”) jest głównym wersetem używanym na potwierdzenie tego, że Kościół „zastąpił” Izraela. Zwróć jednak uwagę na to, że nie ma tutaj mowy o żadnym zastępowaniu. Nie mówi on w szczególności, że „Izraelem Bożym” jest Kościół. Znaczy to, że pewni mający dobre intencje ludzie wczytują w ten tekst coś, czego tam akurat nie ma! A jednak jest to kluczowy werset służący za dowód tego, że Kościół jest „nowym Izraelem.”

Czy jesteśmy duchowymi Żydami_2

aracer

Click to rate this post!
[Total: 3 Average: 4.7]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.