O tym, jak Dawid poruszał się w nowotestamentowej łasce_2

John Fenn

Ostatnio spytałem, jak Dawid mógł złamać Prawo Mojżeszowe poprzez umieszczenie Arki Przymierza w otwartym namiocie i tańczenie przed nią i nie został za to uśmiercony przez Pana? Oto odpowiedź.

W 1Sam 13:14 czytamy, że Bóg znalazł Dawida – „człowieka według Jego serca”, aby został królem. Jednak Dawid, w takim samym stopniu jak był namaszczony, miał mnóstwo wad.

Pełen wad jak my

Zwróćmy uwagę, że Dawid wziął sobie żonę innego mężczyzny, którego następnie zabił. Obie te rzeczy zataił. Był tak okropnym ojcem, że jego syn przejął rządy nad królestwem, wygnał go a nawet szukał sposobności, aby go zabić. To niektóre z jego wad.

Jednak w swoim sercu był człowiekiem według Bożego serca. Jego Psalmy, które udostępnił ludziom, są przejrzyste i uczciwe – dają wgląd w jego emocje i serce. To daje nam nadzieję, ponieważ my również mamy dużo wad i mylimy się w naszych osądach, decyzjach, nawet dotyczących naszych rodzin. Jednak pomimo tego kochamy Boga i postrzegamy samych siebie jako ludzi według Bożego serca. (Zwróćmy uwagę np. na Psalm 51 – napisany w następstwie sytuacji, w której Bóg skonfrontował Dawida w kwestii cudzołóstwa z Batszebą).
Jego zewnętrzne działania i decyzje nie zawsze odzwierciedlały to, że w swoim sercu był człowiekiem według Bożego serca.

Jezus mówi nam, dlaczego tak jest

Kolejnym grzechem Dawida było spożycie „chleba pokładnego”, który był poświęcony Bogu, który to był umieszczony za pierwszą zasłoną razem z menorą i ołtarzem kadzidlanym. Czytamy o tym w 1Sam 21: 1-6 oraz w Mat 12: 1-8:

W tym czasie szedł Jezus w sabat wśród zbóż, a uczniowie jego byli głodni i poczęli rwać kłosy i jeść. A gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli do niego: Oto uczniowie twoi czynią, czego nie wolno czynić w sabat. A On rzekł im: Czyż nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy był głodny, on i ci, którzy z nim byli? Jak wszedł do Domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie wolno było jeść jemu ani tym, którzy z nim byli, tylko samym kapłanom? Albo czy nie czytaliście w zakonie, że w sabat kapłani w świątyni naruszają sabat, a są bez winy? Ale mówię wam, że tutaj jest coś większego niż świątynia. I gdybyście byli zrozumieli, co to jest: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem sabatu.
*(Oz 6:6)

To daje nam nadzieję w kwestii tych, których kochamy, a którzy nie chodzą z Bogiem, jednak mają Go w swoich sercach

Dawid zjadł poświęcony chleb, chociaż było to niezgodne z prawem sprowadził Arkę Przymierza do Jerozolimy umieszczając ją w prostym namiocie; tańczył i oddawał przed nią cześć Bogu, co też było sprzeczne z Prawem Mojżeszowym. A jednak przeżył. Jednak dobrze mu się powodziło. Pomimo tego wszystkiego napisał co najmniej połowę Psalmów, które mamy w naszej Biblii. Pomimo tego on i Batszeba zrodzili Salomona, który stał się głową całej linii królów, w tym „Syna Dawida”- Jezusa Mesjasza. Dawid był tak ułomny, że wymagał Bożej łaski, więc cała chwała należy się Bogu, a nie zdolnościom czy pobożności Dawida. Bóg bardziej patrzył na jego serce niż na jego czyny. Czyż często nie robi tego samego w naszym życiu?

To pokazuje nam, że Pan widzi nasze serca i pomaga nam radzić sobie z naszymi ułomnościami. Poprzez łaskę prowadzi swą drogą nas i tych, których kochamy.

Miłosierdzie triumfuje (raduje się) nad sądem – Oz 6:6, Jk 2:13

Prawo Mojżesza zezwalało biednym idąc przez pole zboże / winogron zjeść wszystko, co zerwali. Nie mogli mieć torby, aby zebrać więcej – mogli zerwać tylko tyle ile chcieli zjeść (Pwt 23: 24-25).

To, co robili uczniowie, było zgodne z Prawem Mojżeszowym, jednak wg prawa Faryzeuszy, nie mogli byli tego czynić w Sabat. Prawo Mojżeszowe nie zabraniało czynić to w Sabat, jednak Faryzeusze stworzyli własne prawo mówiące, iż było to nielegalne. Ten właśnie problem Jezus miał zawsze z przywódcami religijnymi; nigdy nie chodziło o Boże Słowo, ale o ich własne zasady, które dodali i które wywyższyli ponad prawo Boże.

Jezus argumentując odniósł się do Dawida, który jadł poświęcony chleb, a Bóg go za to nie potępił – prosząc faryzeuszy, aby zastanowili się, dlaczego tak się stało. Następnie wspomniał fakt, że w Sabat, kiedy ludzie składają ofiary Bogu w świątyni, kapłani wykonują tam pracę a mimo to Bóg ich nie osądza.
Potem oświadczył: „gdybyście byli zrozumieli, co to jest: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem sabatu.”

Przyjdźcie śmiało, aby otrzymać miłosierdzie i łaskę ku pomocy w potrzebie

Dawid i jego ludzie uciekając przed królem Saulem byli bardzo głodni, więc zjedli poświęcony chleb, jednak Pan okazał im swe miłosierdzie. Dawid, sprowadzając Arkę był czysty w swym gorliwym uwielbieniu Boga, wiec okazano mu miłosierdzie.

Kiedy czujecie się źle z powodu swych wad pamiętajcie, że Pan już zainwestował w was w przyszłe wieki – Ef 2:7 mówi, że w nadchodzących wiekach Ojciec będzie nadal okazywał nam bogactwo swojej łaski. Tak, jesteśmy ułomni, jednak On jest w stanie działać w łasce poprzez nasze wady i pomimo nich.

Dawid był człowiekiem według Bożego serca. To stwierdzenie nie mówi, że nie miał problemów, ponieważ wiemy, że je miał. Jednak w swoim sercu kochał Boga. Dla swojej rodziny pragnął tego, co najlepsze, nawet po tym, jak on sam i niektórzy z nich podjęli okropne decyzje. Jednak miłosierdzie i łaska Pana spoczywały zarówno na nim jak i na nich.

Gdy czujemy się winni i potępiamy siebie za wszystkie nasze błędy, nie powinniśmy zapominać, że w naszych sercach jesteśmy ludźmi według Bożego serca – i tak On to widzi. Na tej właśnie podstawie Bóg Izraela wybrał tego najbardziej ułomnego człowieka, aby został królem Izraela – głową linii królów, która przyniosła nam Jezusa. Dziękujcie za Jego miłosierdzie i łaskę. Szukajcie Jego działania w waszym sercu i rodzinie.

John Fenn

Click to rate this post!
[Total: 2 Average: 5]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.