Obj 4:10.
UPADA DWUDZIESTU CZTERECH STARCÓW PRZED TYM, KTÓRY SIEDZI NA TRONIE I ODDAJE POKŁON TEMU, KTÓRY ŻYJE NA WIEKI WIEKÓW I SKŁADA KORONY SWOJE PRZED TRONEM.
Księga ta jest księgą proroczą. W czwartym rozdziale Duch Boży pokazuje nam, jak po przyjściu Pana Jezusa po tych, którzy przez wiarę w Jego zbawczą śmierć stali się Jego wyłączną własnością, wszyscy wierzący Starego Testamentu i wszyscy odkupieni czasu łaski, przedstawieni w obrazie dwudziestu czterech starców, są zgromadzeni wokół tronu Bożego. Upadają przed Tym, który na nim zasiada, oddają cześć i uwielbienie wiecznemu Bogu, składając przed Nim swoje korony. Dla wierzących korona znaczy najwyższe uznanie Pana za to, co znalazło Jego aprobatę w naszym życiu. Jak dobry jest Bóg! Choć wszystko, co posiada wartość dla Niego w naszym życiu, pochodzi od Niego samego i wykonane jest przez Jego łaskę, mimo tego, On chce nas za to wynagrodzić! W rozdziale 3:11 Pan Jezus zachęca wierzących w zboże w Filadelfii tymi słowami:”Przyjdę rychło; trzymaj co masz, aby nikt nie wziął korony twojej„. Nasz Pan wart jest tego, abyśmy pozostali Jemu wierni aż przyjdzie i weźmie nas do siebie. Wtedy będziemy należeć do obrazu dwudziestu czterech starców, którzy są zgromadzeni wokół tronu i odczuwają, że wobec Niego nie zasłużyli na cześć i nie chcą zatrzymać swoich koron dla siebie. Z uwielbieniem składają korony przed Boga tronem jak gdyby w poczuciu najwyższej sprawiedliwości chcieli wyznać: „Wszystko to jedynie od Ciebie, Boże i dlatego tylko Tobie należy się wszelka cześć i chwała!”
Pozdrawiam w ten piękny poranek i życzę błogosławionego dnia.