Author Archives: pzaremba

Stan_09.10.2018 Miłość

Stan Tyra

Duchowe życie jest życiem zaangażowania i połączenia, a nie izolacji i wyalienowania. Zdrowa duchowość wymaga pewnego szczególnego sposobu odnoszenia się do innych i do świata – miłości.

Zdrowa duchowość zawsze z miłości życia wyrasta i pielęgnuje ją. Jeśli rzeczywiście nie kochamy tak życia, nigdy nie będziemy w pełni kochać czegokolwiek czy kogokolwiek. Autentyczne przyjęcie życia uzdalnia nas do kochania wszelkiego życia, w tym kochania jedni drugich.

Duchowe życie zaczyna się od wybrania życia. Tuż przed wejściem do Ziemi Obiecanej, Bóg zaoferował Hebrajczykom krytyczny wybór: „… kładę przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo” (Pwt 30:19-20).

Miłość życia jest zaraźliwa, wpływa na mnie i na wszystkich ludzi oraz okoliczności wokół mnie. Jeśli kocham życie, będę również kochał twoje życie i wszystko będę traktował jako święte.

Jezus zapytany o to, które przykazanie jest największe, odpowiedział, mówiąc, że jest to miłość do Boga, miłość do siebie i do siebie nawzajem. Być może wszyscy dobrze zrobilibyśmy, gdybyśmy odłożyli na bok wszelkie próby poznawania, stawiania się, rozumienia, przebudzenia itp., dopóki w pełni nie uznamy i nie przyjmiemy miłości i życia. Bez tego wszelkie próby w dziedzinie duchowości nie są niczym więcej jak tylko pustą retoryką, która zasłania nas przed tą największą i najważniejszą rzeczą.

WYJAŚNIENIE Rosz ha Szana, Jom Kippur, Święta Namiotów_5

John Fenn

Kiedy dorastałem, jeden z moich braci był zawsze kozłem ofiarnym. Zawsze na nim skupiał się gniew naszego ojca. Częściowo wynikało to z osobowości mojego brata a częściowo z powodu problemów, z którymi borykał się mój tata a brat często przelewał kroplę, która powodowała wybuch – zawsze zbierał największe cięgi. Skąd jednak pochodzi słowo „kozioł ofiarny”? Dlaczego używa się go do dzisiaj określając osobę, na której skupia się cała kara?

Pochodzenie

W październiku 1536 roku Anglik William Tyndale został stracony. Przywiązano go do pala, uduszono a ciało spalono. Zbrodnię, o którą król Henryk VIII oskarżył go była herezja – bycie protestantem. W owym czasie tłumaczenie Pisma na język angielski karane było śmiercią. Dlatego też jego Biblia z 1530 r. wydana we współczesnym języku angielskim postawiła go na celowniku. Jako ciekawostka: jego Biblia z 1530 roku była pierwszą, która używała imienia Boga jako „Jehowa”.

Umierając modlił się, aby oczy króla Anglii zostały otwarte. Dwa lata później król Henryk autoryzował dla Kościoła Anglii „Wielką Biblię”, która w dużej mierze była Biblią Tyndale’a. Jak na ironię, około 70 lat później, przy wydaniu Biblii Króla Jakuba z 1611 roku stało się jasne, że 54 tłumaczy, którzy stworzyli KJV, w dużym stopniu czerpało z Biblii Tyndale’a.

Na sześć lat przed śmiercią, w 1530 roku, Biblia Tyndale’a wprowadziła do języka angielskiego jedno słowo, które przetrwało do dnia dzisiejszego i jest istotą tej dyskusji: kozioł ofiarny.

Pierwotnie był to „uchodzący kozioł”, od hebrajskiego słowa „azazel” z Księgi Kapłańskiej 16: 8, co oznacza „kozła, który odchodzi” lub też „odesłanie grzechów”. Z czasem skrócono to do ‘kozła ofiarnego’. Nawet dzisiaj w wielu firmach, rodzinach czy grupach społecznych używa się tej nazwy do określenia osoby na której skupia się cały gniew czy też kara .

Dzień Pojednania – Jom Kippur

Continue reading →

Stan_2/3.10.2018 obowiązek, a pragnienie

Stan Tyra

02.10.2018

Poczucie obowiązku może wystarczyć, abyś chodził do kościoła, lecz wyłącznie pragnienie i głęboka tęsknota serca poprowadzą cię do przemiany poza siebie. Poczucie winy może być na tyle silne, aby motywować cię do religijnych zachowań, lecz wyłącznie pragnienie może doprowadzić cię do drogi przemiany. Pragnienie poprowadzi Cię poza siebie, ponieważ prowadzi ono ponad stworzony przez siebie obraz siebie samego. Nasze wewnętrzne pragnienia zawsze będą większe i bardziej uporczywe niż to, co satysfakcjonuje z zewnątrz.

Pierwszą naszą reakcją na pragnienie jest założenie, że jest ono czymś zewnętrznym. To stało się w Ogrodzie Eden. Zazwyczaj najpierw szukamy życia poza sobą i dzieje się to tak długo, aż zrezygnujemy z tego i zaczniemy podróż wewnętrzną.

To, dokąd docieramy, ujawnia czego pragnęliśmy. Trudno czasami zdać sobie z tego sprawę i zaakceptować. Pragnienia prawdziwego ja zawsze prowadzą nas do domu, lecz wyłącznie wtedy, gdy dotrzemy do samego końca siebie i znajdziemy się sami w miejscu naszych pierwotnych pragnień. W takim miejscu „wracają nam zmysły”.

Prawdopodobnie w duchowości bardziej chodzi o to czy możemy spać spokojnie, niż o to, czy idziemy do kościoła, czy nie.

____________________________________________________

03.10.2018

W Ewangelii Mateusza, Marka i Łukasza Jezus powiedział bogatemu młodzieńcowi, że choć wszystko, co robił na zewnątrz było doskonałe, to ciągle brakowało mu jednej rzeczy, którą mógł otrzymać tylko wtedy, gdy sprzedał wszystko, co miał.

Dla wielu, bez względu na to jak daleko w tej podróży znajdują się, staje się ona wyłącznie sposobem na zdobywanie kolejnych osiągnięć, zrozumienia i doświadczeń. O ile wielu szuka tych rzeczy z wielką pasją to szybko stają się one posiadłością/majątkiem/, uniemożliwiającą nam dojście do większych rzeczy, które prowadzą do przemiany i dojrzałości. Fakt, że młodzieniec, z którym rozmawiał Jezus został przedstawiony jako bogaty mówi o posiadłości, młodość – o dojrzałości, a rządca – o autorytecie (w niektórych ang. tłumaczeniach jest „young ruler” młody zarządca)

Prawdziwa duchowość to brak przywiązania, dzięki któremu sprzeciwiamy się pokuszeniu przylgnięcia do naszego zrozumienia, wyjaśnienia, doświadczenia, zachowania, dyscypliny, a w szczególności do naszych przekonań/wierzeń.

W prawdziwej wierze nie chodzi o wiedzę i posiadanie, lecz o niewiedzę i nieposiadanie przy stałym zaufaniu procesowi przebiegającemu w czasie naszej boskiej drogi i Temu, który nas nigdy nie opuści ani nie porzuci i jest na wieki oddany dobrym planom, które ma dla nas.

Autentyczna duchowość wyrasta z pustki, a nie z pełni. Błogosławieni ubodzy w duchu. Nadmiar sprawia, że nie odczuwamy głodu. Większość z nas, jeśli jesteśmy szczerzy, przyzna, że jesteśmy pełni siebie, swoich opinii, swoich potrzeb, planów i priorytetów. Takie zaabsorbowanie obciąża nas i osłania przed przebudzającą przemianą, której, jak mówimy, pragniemy. Wiara jest widoczna wyłącznie w środku tajemnicy.

WYJAŚNIENIE Rosz ha Szana, Jom Kippur, Święta Namiotów_4

Tłum.: Tomasz S.

John Fenn

„W ten sposób mesjańska nadzieja, zmartwychwstanie i nieśmiertelność duszy przeplatają się z przesłaniem szofaru” (Codzienny modlitewnik Hertza (str. 865)). Dzisiaj więc porozmawiamy w szczegółach o „porwaniu” (kościoła) i o tym, kiedy objawi się antychryst.

Tak więc widzimy, że już od czasów starożytnych, ludzie wiedzieli o powstaniu z martwych a Święto Trąb, zaczynające się w czasie nowiu księżyca, kiedy księżyc jest ukryty, zawsze było powiązane ze zmartwychwstaniem. Paweł w Kol. 2: 17 nazwał księżyc w nowiu „cieniem rzeczy, które nadejdą”. To, co ma nadejść, to „porwanie” – „Natzal” w języku hebrajskim.

Wspomnę także o tym, iż związek pomiędzy słońcem, reprezentującym Mesjasza oraz księżycem reprezentującym wierzących, który to (księżyc) ma rządzić nocą, ma długą tradycję, co możemy zobaczyć w Mal 3:20 „Ale dla was, którzy boicie się mojego imienia, wzejdzie Słońce Sprawiedliwości z uzdrowieniem (zmartwychwstaniem) na swoich skrzydłach. I będziecie wychodzić z podskakiwaniem, jak cielęta wychodzące z obory”

Niektórzy nauczyciele nie rozumieli, dlaczegoUżycie słowa ‘ten’, który teraz powstrzymuje, jest dla niektórych mylące Słońce jest tu zapisane z dużej litery. Jeśli jednak rozumiesz co powiedziałem powyżej, wszystko nabiera sensu. Księżyc oznacza wierzących, którzy odbijają światło Słońca i którzy to będą ukryci w Nim w przyszłym nowiu. Paweł pisze do Tesaloniczan, co napisał już w 1 Kor. 15, ale ujawnia tu dodatkowe szczegóły. Tu właśnie zaczniemy.

1 Tes. 4: 14-18

„Albowiem jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg przez Jezusa przywiedzie z nim tych, którzy zasnęli. A to wam mówimy na podstawie Słowa Pana, że my, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej (Trąba Ostateczna z 1 Kor. 15) zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi porwani będziemy w obłokach w powietrze, na spotkanie Pana; i tak zawsze będziemy z Panem. Przeto pocieszajcie się nawzajem tymi słowy”.

(Przy okazji – użyte słowo „którzy zasnęli” – nie oznacza to „zaśnięcia duszy” , lecz śmierć ciała. Przykładem jest tu sytuacja z Mar. 5:39, w której to Jezus wskrzesił córka Jaira. Również Paweł potwierdza to rozumowanie, gdy mówi Koryntianom, że być poza ciałem oznacza natychmiast być z Panem)

Właśnie to Paweł powiedział Koryntianom w 1 Kor. 15: 45-52, że gdy zabrzmi Trąba Ostateczna to umarli w Chrystusie powstaną pierwsi, a potem my, którzy jesteśmy żywi w tym czasie, zostaniemy przemienieni, by spotkać się z nimi oraz z Panem. Continue reading →

Stan_01.10.2018 Dobry chrześcijanin

Stan Tyra

Powody, dla których chrześcijaństwo straciło kontakt z duchową podróżą są skomplikowane i różnorodne. Jednym z najbardziej powszechnych jest to, że być dobrym chrześcijaninem to nie to samo, co znajdować się w duchowej podróży. To nie tylko dwie różne drogi, ale to pierwsze najczęściej jest przeszkodą do przemiany.

Niestety, bycie dobrym chrześcijaninem często nie znaczy być miłującą i dobrą istotą ludzką. Oddanie religijnym przekonaniom i praktykom zazwyczaj nie przekłada się na duchowość, która prowadzi do poprawy życia. Świętość nie zawsze zamienia się na pełnię, a praktyka (religijna) nie wydaje przemieniającej duchowości. Faktem jest, że być dobrym chrześcijaninem często nie oznacza niczego więcej poza regularnym uczestnictwem w nabożeństwach. Jeśli poprzeczka zostaje podniesiona nieco wyżej to dochodzi do tego studium biblii, modlitwa, wiara w dogmaty kościoła, regularne finansowanie go i jakaś służba. Niestety, to wszystko można robić bez prawdziwej przemiany i najczęściej jest to tylko sposób na przystosowanie się do zewnętrznej dyscypliny czy norm zachowania w kościele, denominacji, religii. To wszystko może mieć miejsce zupełnie bez jakiejkolwiek wewnętrznej przemiany.

W końcu, o ile duchowe praktyki mogą odgrywać ważną rolę to często ograniczają duchowy rozwój, ponieważ skupiają na tych „wysoko cenionych” zachowaniach i wynagradzane są przychylnością i pozycją, stają się wtedy zaczątkiem przywilejów brata starszego oraz arogancji opartej na własnej sprawiedliwości.

Żadna religijna praktyka nie prowadzi do transformacji jeśli jest pozbawiona pokory i świadomości. Wydaje się, że aby być dobrym chrześcijaninem trzeba prowadzić życie przepełnione dobrze zakorzenionymi, lecz bezmyślnymi, absorbującymi zajęciami i rozpraszaczami, które utrzymują stale w ruchu, lecz nie powodują przemiany.

Większość kościołów pragnie uniknąć ryzyka, które niesie to, co jest uznawane za niebezpieczeństwo, że możesz usłyszeć, zobaczyć i obudzić się, ponieważ może się okazać, że staniesz się mniej zależny od nich i prawdopodobnie przestaniesz się z nimi zgadzać.
System najlepiej działa wtedy, gdy, zamiast uczyć się słuchać, mówi ci, co masz słyszeć i w co wierzyć.

W chrześcijaństwie denominacyjnym, jak też i tym niedenominacyjnym jest zbyt mało miejsca na zdumienie i zadziwienie, aby zostawić ci regularnie miejsce na owo „Ach! Bóg tu był przez cały czas, a je nie wiedziałem o tym!”

Nebukadnesar

Richard Murray

10 lat temu powiedziałbym, że ta opowieść jest najdziwaczniejszym fragmentem Biblii, lecz teraz zrozumiałem ją całkowicie. Przez tą dekadę spora część mojej duszy doświadczyła przemiany z boskiego błogosławieństwa DO zwierzęcego szaleństwa i Z POWROTEM do błogosławieństwa.

„Gdy bowiem król Nebukadnesar … przechadzał się po pałacu królewskim w Babilonie. odezwał się i rzekł: Czy to nie jest ów wielki Babilon, który zbudowałem na siedzibę króla dzięki potężnej mojej mocy i dla uświetnienia mojej wspaniałości? Gdy słowo to było jeszcze na ustach króla, zagrzmiał głos z nieba: Oznajmia ci się, królu Nebukadnesarze, że władza królewska zostaje ci odjęta. …
W tej chwili spełniło się słowo na Nebukadnesarze: Wypędzony został spośród ludzi i jadał trawę jak bydło, a rosa niebieska zraszała jego ciało, a jego włosy urosły jak u orłów pierze, a jego paznokcie jak u ptaków pazury.
A po upływie dni ja, Nebukadnesar, podniosłem oczy ku niebu; a gdy znowu rozum mi powrócił, wtedy błogosławiłem Najwyższego, a Żyjącego wiecznie chwaliłem i wysławiałem, gdyż jego władza jest władzą wieczną, a jego królestwo z pokolenia w pokolenie…” Dn 4:26-31, 33-34

Podobnie jak to było w przypadku Nabukadnezara, gdy przyglądamy się naszym błogosławieństwom i pysznimy się tym, że nie tylko zasłużyliśmy na TO, lecz nawet na WIĘCEJ, i to wszystko tylko dzięki NASZYM wysiłkom i zaletom… sami zrzucamy siebie z mostu pychy. Zwierzęce żądze i barbarzyńskie emocje pędzą jak diabelskie tsunami a nasze dusze zostają zalane i przygniecione cielesnymi nieczystościami.

Stajemy się zdeprawowani i zdegradowani, co najmniej na jeden sezon, dopóki nie wrócą nam duchowe zmysły. Jest to prawdą wobec marnotrawnych królów JAK I marnotrawnych synów. Syn marnotrawny nagle doszedł do swych duchowych zmysłów, gdy zdał sobie sprawę , że je z koryta razem ze świniami, a w domu jego miłującego ojca jest znacznie więcej. Podobnie było z marnotrawnym królem, który jedząc jak wół trawę doszedł do duchowych zmysłów, gdy poniósł oczy ku niebu.

Chwała Bogu za odnowienie życia, miłość i światło. Chwila,.. selah,.. muszę to powtórzyć…
chwała Bogu za odnowienie życia, miłość i światło!

Mogę mówić tylko na podstawie własnego doświadczenia, lecz podobnie jak u Nabokadnezara część mojej duszy została przemieniona w bezmyślne zwierzę wędrujące po polach powtórnie zdziczałych żądz i furii wściekłości. Serce mi stwardniało, nienawidziłem, pożądałem i kłamałem. Wtedy stało się jednak coś wspaniałego – Pan podniósł mój podbródek, co pozwoliło mi podnieść oczy ku niebu, ku sercu mojego Abba i… wróciłem … do … zmysłów.

Podobnie jak marnotrawny król, mogę tylko powiedzieć: Ja, Richard, poniosłem swoje oczy ku niebu i zmysły mi wróciły, i błogosławiłem Najwyższego, chwaliłem Tego, który żyje na wieki, ponieważ do jego panowanie trwa na wieki, a królestwu jego z pokolenia w pokolenie…”

Tak więc, bez względu na to jak bardzo wydaje ci się poszedłeś na cielesny kompromis, jak bardzo zawstydzony możesz być sobą, jak skrajnie czujesz się zniewolony zwierzęcą wściekłością, pożądliwością, chęcią zemsty powiadam ci ze łzami i z całego serca – JEST Bóg na niebie, który cię kocha, Bóg na ziemi, który leczy cię i Bóg wewnątrz, który odnawia twoją duszę do jej nieskazitelnie zdrowej czystości.

ON podnosi twój podbródek.
Podnieś swoje oczy ku niebu,

a DOJDZIESZ do swych duchowych zmysłów.

Jak głosi słynne powiedzenie Juliany z Nowrich: „All things will be well. All manner of things will be well”….wszystko będzie dobrze

Stan_28.09.2018 milczenie

Stan Tyra

Uważa się, że podróż przemiany to coś, co przyniesie więcej zrozumienia, wiedzy, więcej uczenia się, lecz tak nie jest. Tak naprawdę to jest dokładnie odwrotnie. Nie tyle chodzi o uczenie się, co o oduczanie, nie tyle o wyjaśnianie, co o otrzymywanie wszystkiego i trzymanie się mocno niczego. To odmowa szybkiego osądzania i zrozumienie, że cisza, zgodnie z Pismem, często jest znakiem wielkiej mądrości.

Gdy już raz przyjmiesz lub odrzucisz coś, nie masz więcej możliwości pełnego zrozumienia tego. Przebudzone życie to życie, które pozwala sobie na oderwanie od swego ego tak, że może długo i z miłością spoglądać na rzeczywistość.

Fiasko, które widzimy obserwując wczorajszą politykę jest smutnym odzwierciedleniem tego, jak wygląda społeczeństwo, które uważa osądzanie i konkluzje za mądrość. Ludzie mający bardzo małe poczucie bezpieczeństwa czują, że muszą poniżyć, skrytykować, potępić i zniszczyć każdego, kto się z nimi nie zgadza. Nie posiadają żadnej rzeczywistej mocy/władzy dopóki nie czują, że mogę cię okraść z twojej. Byłem świadkiem tego również w kościelnym życiu, nie sądź więc, że to dotyczy tylko polityki. Słabi ludzie, usiłując ukryć swój głęboko usadowiony brak poczucia bezpieczeństwa, mówią i robią okropne rzeczy.

Jest czas milczenia i jest czas mówienia, lecz dopóki najpierw nie nauczysz się milczeć, nie masz mądrości, z której możesz zaczerpnąć. Krytykowanie kogoś za to, że jest krytyczny to stawianie głupca na piedestale i nazywanie tego prawdą.