1Moj 44:16.
WTEDY POWIEDZIAŁ JUDA: CÓŻ MAMY POWIEDZIEĆ PANU NASZEMU? CÓŻ MAMY RZEC? JAK MAMY SIĘ USPRAWIEDLIWIĆ? BÓG ODSŁONIŁ WINĘ SŁUG TWOICH. OTOŚMY NIEWOLNIKAMI PANA MEGO, ZARÓWNO MY JAK I TEN, U KTÓREGO ZNALEZIONO KUBEK.
W końcowej części tej Księgi czytamy opowieść o Józefie i jego braciach. Dziesięciu braci z nienawiści sprzedało swego młodszego brata Józefa jako niewolnika, nie troszcząc się o jego przyszły los. Powiadomili swego starego ojca, że jego syn zginął tragicznie. O podobnym pozbawieniu uczuć słyszy się dzisiaj wiele i jak łatwo przechodzi się nad tym do porządku dziennego. Podobnie zachowało się tych dziesięciu braci, którzy zawinili. Minęły lata i zapomniano o tym wydarzeniu. Tylko Bóg nie zapomniał o tej sprawie. Tymczasem Józef w cudowny sposób doszedł do stanowiska egipskiego wicekróla. Cudowne również było spotkanie z braćmi. Najpierw nie dał się im rozpoznać, przypominając sobie, że od ponad dwudziestu lat obciążała ich wina. I to wszystko odżyło w ich pamięci. Bóg przypomniał im ich występek, Bóg a nie ludzie. O tym powinniśmy myśleć dopuszczając się pewnych wykroczeń czy uchybień. One mogą nam być przypomniane, jeśli ich nie wyznamy Bogu i nie poprosimy o przebaczenie.
Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.