David Servant
Powiedziano: „Za każdym razem, gdy widzisz w Biblii słowo a zatem (tak więc), zatrzymaj się i zastanów, po co ono tam jest. Słowo a zatem zawsze wskazuje, że to, co ma być powiedziane, jest oparte na tym, co już powiedziano.
Pierwszym słowem dzisiejszego czytania jest a zatem (w BT i tak więc w BW-P – przyp.tłum.). Tak więc pierwszy wers można przeczytać w taki sposób: „Ze względu na to, co właśnie napisałem, wzywam, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą i świętą,…” Co Paweł pisał wcześniej? Spora część poprzedniego rozdziału była ostrzeżeniem wierzących z pogan przed tym, że mogą zostać odcięci od Bożego drzewa zbawienia jeśli porzucą swą wiarę (11:17-24). Jeśli nie będą „trwali w Jego dobrotliwości”, doświadczą Bożej „surowości” (11:22). Izrael był właśnie przedmiotem tej lekcji. Tak więc, Paweł nalega na czytelników, aby byli posłuszni Bogu, ponieważ posłuszeństwo jest owocem wiary.
Wszyscy prawdziwi wierzący są oddani uświęceniu, lecz ich transformacja zajmuje pewien czas przemiany i odnowy umysłu (to właśnie robicie codziennie ze mną!). Nie każde uczenie skutkuje duchowym wzrostem, lecz nie istnieje duchowy wzrost bez uczenia się. Nie skupiaj się na kapryśnych nowościach nauczania czy „głębszych prawdach”, które ściągają chrześcijan na pobocze i napełniają ich pychą. Skup się raczej na uczeniu się tego, czym jest wola Boża, aby mogła przejawiać się w twoim własnym życiu.
Wydaje się, że Paweł wskazuje na to, że każdy członek ciała Chrystusa ma specyficzną funkcję a funkcjonowanie każdego jest wynikiem daru udzielonego mu z Bożej łaski (12:4-6). Czy znasz swój dar? Paweł wylicza kilkanaście możliwości, w tym proroctwo, usługiwanie, nauczanie, zachęcanie (moja żona posiada ten), dawanie, prowadzenie i okazywanie miłosierdzia (moja żona ma go również). Oczywiście, każdy z nas może robić każdą z tych rzeczy lub wszystkie w różnych okresach czasu, lecz ci, którzy są obdarowani w jednej z tych dziedzin, szczególnie chętnie w niej funkcjonują i każdy o tym wie. Często swobodnie płyną w swych obdarowaniach.
Nie wydaje mi się, aby lista Pawła była w jakikolwiek sposób wyczerpująca. Jakikolwiek jest twój dar, uwielbiasz funkcjonować w nim. W wielu kościołach tylko mniejszość ludzi wie, jakie posiada dary. Jest tak dlatego, że większość nie ma darów, ponieważ nie należą do ciała Chrystusa. Kozły nie mają darów. Ich pastorzy muszą przestać głosić kazania o tym „Jak odkryć swój dar”, a zacząć głosić o tym: „Jak pokutować i narodzić się na nowo”.
Chrześcijanie są „ludźmi miłości”, lecz są również „ludźmi nienawiści” – oni „brzydzą się złem” (12:9).
Czy łączysz się z „niskimi” (12:16), czy też tylko z tymi, którzy są twojej klasy czy statusu?
Czy zwróciłeś uwagę na to, jak często Paweł cytuje w tym i innych listach fragmenty ze Starego Testamentu? Oczywiście wierzył w to, że w Starym Testamencie były pewne prawdy i zasady, które są również właściwe dla wierzących nowego przymierza. Czasami cytuje nawet starotestamentowe przykazania tak, jakby obowiązywały chrześcijan.
Lecz czy zauważyłeś, że Paweł nigdy nie zachęca wierzących do zachowywania jakichkolwiek rytualnych aspektów starego przymierza? Jest tak dlatego, że Paweł dokładnie według tego żył i tak głosił wraz z innymi apostołami, że chrześcijanie nie są zobowiązani do przestrzegania Prawa Mojżeszowego, lecz raczej wyłącznie prawa Chrystusowego. Oczywiście, wszystkie moralne aspekty Prawa Mojżeszowego zostały włączone do prawa Chrystusowego i dlatego Paweł czasami cytuje w swych listach moralne przykazania Starego Testamentu, jako obowiązujące wierzących.
W Prawie Mojżeszowym, Bóg mówi: „Zemsta do Mnie należy, Ja odpłacę” (12:19). Ponieważ Bóg nigdy się nie zmienia, jest to również dalej prawdą i dlatego Paweł może polecić wierzącym, aby nigdy sami nie podejmowali prób mszczenia się.
Miłość do wrogów również nie jest unikalną nowotestamentową koncepcją, jako że była zalecana w Starym Testamencie. Na długo przed Chrystusem, Bóg pouczał ludzi: „Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód – nakarm go. Jeżeli pragnie – napój go” (12:20; Przyp. 25:21-22). To jest sposób na zdobywanie naszych nieprzyjaciół, przez pokonywanie zła dobrem. Jak mówi chińskie przysłowie: „Kto zemsty szuka, kopie dwa groby”.
– – – – – – – – – – – –
Książkę D. Servanta „Pozyskujący uczniów sługa Boży” można nabyć TUTAJ