21. 10. 2015

Otrzymałem ostatnio e-mail od młodego człowieka, który chodzi do „chrześcijańskiej” szkoły średniej. Napisał, że u niego w 10klasie szkoły biblijnej uczą studentów doktryny predestynacji. Uczą, że Bóg zawsze uzyskuje to, co chce, i jeśli ktoś umiera niezbawiony to jest tak dlatego, że Bóg nienawidzi tej osoby, zawsze nienawidził i zawsze będzie jej nienawidził. Niestety takie nauczanie nie należy do rzadkości. Istnieje stale rosnący ruch „reformowanej” teologii i to powinno nas wszystkich martwić. Oto kilka moich myśli na ten temat.

Jak oni do tego doszli?

Brzmi to, oczywiście, okropnie: „Są tacy ludzie, których Bóg po prostu nienawidzi. Nienawidził ich zanim się urodzili i po to się urodzili, aby ich ostatecznie posłał do piekła”.
Nawet ci, którzy w to wierzą, a jest ich sporo, kulą się na te słowa. Czy jednak istnieje w Piśmie cokolwiek, co wspiera taką doktrynę?

Kalwiniści (czy reformowani teolodzy) uwielbiają List do Rzymian. Wierzą, że ten list wyraźnie naucza różnych zasad kalwinistycznej teologii. Przyznaję, że jeśli wyjmie się różne wersy z kontekstu i przeczyta je przez kalwinistyczne okulary to wydaje się, że nauczają jakiejś niepokojącej doktryny.

Zastanówmy się nad Rzm 9:11-18:

„… kiedy się one jeszcze nie narodziły ani też nie uczyniły nic dobrego lub złego – aby utrzymało się w mocy Boże postanowienie wybrania, oparte nie na uczynkach, lecz na tym, który powołuje – powiedziano jej, że starszy służyć będzie młodszemu, jak napisano: Jakuba umiłowałem, a Ezawem wzgardziłem. Cóż tedy powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Bynajmniej. Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. A zatem nie zależy to od woli człowieka, ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego. Mówi bowiem Pismo do faraona: Na to cię wzbudziłem, aby okazać moc swoją na tobie i aby rozsławiono imię moje po całej ziemi. Zaiste więc, nad kim chce, okazuje zmiłowanie, a kogo chce przywodzi do zatwardziałości„.

Wierzą oni, że ten fragment jest porządnym dowodem na ich doktrynę. Wierzą w to, pomimo tego, jak bardzo odrażające dla nich samych może być sugestia, jakoby Bóg nienawidził pewnych ludzi i przeznaczał ich na wieczność w piekle.

Co jednak ten fragment oznacza?

Kalwiniści nie zdają sobie sprawy z tego, że wyciągają te wersy z kontekstu i całkowicie mijają się z wnioskiem do jakiego dochodzi Paweł.

Aby zrozumieć List do Rzymian, a tak naprawdę i całą Biblię, musisz zrozumieć, że w Starym Testamencie Izrael był Bożym „wybranym ludem”, lecz ten fakt nie miał NICZEGO wspólnego z wiecznym zbawieniem starotestamentowych Izraelitów. Czytając te terminy, automatycznie myślimy, że Bóg wybrał ich do wiecznego zbawienie, lecz to nie jest prawdą. Bóg wybrał ich po to, aby ich błogosławić, objawić im Siebie i, korzystając z Izraela jako przykładu, pokazać światu, kim On jest.

Ich osobiste zbawienie zawsze było zależne od ich wolnej woli, ich własnych decyzji dotyczących tego czy wierzą Bogu i są mu posłuszni, czy nie. Bóg uczynił z nich Swoim wybranym ludem, lecz nawet Jego wybrani ludzie musieli „wybierać” za siebie samych, komu będą służyć (Joz 24:15).

Dlaczego Bóg „nienawidzi” Ezawa?

W Rzm 9:13 czytamy, że Bóg umiłował Jakuba, a znienawidził Ezawa. Jest to cytat z Księgi Malachiasza 1:3, w którym to Bóg opisuje to, że wybrał ich ponad ich krewnymi – potomkami Ezawa – aby ich błogosławić, zaopatrywać i strzec. W czasach Malachiasza ludziom wydawało się, że Bóg ich porzucił i nie kochał, lecz Bóg mówił do nich: „Zawsze was kochałem. Wybrałem was, abyście byli Moim szczególnym ludem. To WY odwróciliście się tyłem do MNIE”.

Powtórzmy: ani kontekst Rzm 9, ani oryginalny kontekst pierwszego rozdziału Księgi Malachiasza nia naucza tego, że Bóg predestynuje kogokolwiek do piekła. Jest to proste przypomnienie ludziom, że Bóg wybrał Izraela, aby był Jego szczególnym ludem. Bóg daje im ogromne przywileje, objawia im Siebie Samego i daje im Swoje Prawo.

Dlaczego Paweł napisał w Liście do Rzymian to, co napisał?

W czasach apostoła Pawła wielkim pytanie było: „Czy Bóg porzucił swój lud? Czy Bóg odwrócił się tyłem do Izraela? Czy Bóg jest nie w porządku? Dlaczego Bóg błogosławi pogan i potępia Żydów?”

Odpowiedź jest następująca: Bóg ma prawo z kogokolwiek zechce wybrać na „Swój lud”. Miał prawo wybrać Żydów , a teraz ma prawo wybrać tych, którzy mają wiarę w Jezusa i uczynić z nich „Swój lud”.

To dlatego właśnie w pierwszej kolejności Bóg wybrał Izraela. Taki był Jego plan. Wybrał ich, aby poprzez Izraela mógł wprowadzić na ten świat Chrystusa, a przez Chrystusa „wszystkie narody ziemi” będą błogosławione (Rdz 22:18).
To jest istota całego nauczania Pawła w Liście do Rzymian. Paweł mówi, że Bóg nie jest niesprawiedliwy, On daje całemu światu tą samą możliwość, którą dał najpierw Żydom. On wszystkim daje możliwość, aby stali się Jego „wybranymi ludźmi’.

Paweł napisał: „Albowiem nie wstydzę się Ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy, najpierw Żyda, potem Greka” (Rzm 1:16), dalej (Rzm 2:9-11): „Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe, najprzód Żyda, potem i Greka, a chwała i cześć, i pokój każdemu, który czyni dobrze, najpierw Żydowi, a potem i Grekowi. Albowiem u Boga nie ma względu na osobę”.

Cała dyskusja Pawła kręci się wokół Żydów i Greków i tego, czy Bóg jest w porządku, aby zbawić pogan.

Czy Bóg jest suwerenny? Czy On otrzymuje to, co tylko chce?

W dyskusji chodzi o to czy Bóg jest, czy nie jest suwerenny. Odpowiedź brzmi, oczywiście: tak JEST! Bóg może zadecydować o wszystkim, co tylko chce. On zdecydował wybrać część z Żydów i z pogan, aby byli Jego wybranym ludem. Tak naprawdę to Bóg zawsze to planował. Nie ma znaczenia jak bardzo skandaliczne wydawało się to Żydom w czasach Pawła, Bóg jest odpowiedzialny!

Czy jednak Bóg przeznacza jednostki do piekła? Oczywiście, że nie! Nie ma nawet takiej sugestii w Piśmie. Jest to wręcz przeciwne do całego wniosku Pawła. Paweł pisze, że jego misją jest „dla imienia Jego doprowadzić do posłuszeństwa wiary wszystkie narody” (Rzm 1:5).

Jak ktoś może w ogóle mówić, że Bóg nienawidzi jednych ludzi i chce, aby płonęli w piekle, kiedy Paweł pisze, że „Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1Tym 2:4)?

Bóg nie jest Bogiem kalwinizmu!

Przykro jest patrzyć, gdy Pismo jest tak błędnie rozumiane, lecz jeszcze smutniejsze jest to, że ta kalwińska (reformowana) teologia robi z Boga kogoś, kim nie jest. Prawdziwy Bóg Biblii jest „okazuje cierpliwość, nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania” (2Ptr 3:9).

Kocham was i Bóg was kocha,

Wes McAdams