Alan Smith
Zech. 8:6: Jeżeli resztce ludu wyda się to cudownym w owych dniach, czy i mnie ma się to wydawać cudownym? – mówi Pan Zastępów.
Pan zastępów mówi: „Jeśli wam wydaje się to nieprawdopodobne – o resztko, mała, zniechęcona, jaką jesteście – to dla mnie nie jest to nic wielkiego” (parafraza The Living Bible)
Czy mam odwagę wierzyć w to, co “nieprawdopodobne/niewiarygodne/nie do wiary”? Nawet jeśli tak łatwo się zniechęcam, Pan mówi, że „nieprawdopodobne nie jest dla Mnie niczym wielkim”. Przemyśl o tym tak: „nieprawdopodobne” jest czymś „prawdopodobnym” oczekującym na narodzenie. Jak mogliby bracia Wright wymyślić samolot, gdyby najpierw nie mieli odwagi, następnie wiary i nie uwierzyli w to, co „nieprawdopodobne/niewiarygodne”. Jak mogliby naukowcy posłać człowieka na księżyc czy choćby mieć wizję kosmicznego wahadłowca? Te rzeczy, które tworzymy zaczynają się jako coś „nieprawdopodobnego”. Być może to „nieprawdopodobne/nie do wiary” to narodziny wizji. Czy może „nieprawdopodobne” czymś proroczym dla naszej przyszłości? Skąd można barć odwagę, aby sprowadzić to „nieprawdopodobne” do naszej rzeczywistości, aby można było to przekazać i cieszyło wszystkich?
Najpierw spójrzmy na definicję wyrazu “nieprawdopodobne” (nie do wiary, niewiarygodne) . Jak podaje Słownik Webstera: „nie do wiary: zbyt nieprawdopodobnie dla wiary. Webster powiada, że to „nieprawdopodobne” prawdopodobnie nigdy się nie zdarzy. Cieszę się z tego, że Bóg nie wierzy w tą definicję „nieprawdopodobnego”, lecz w co wierzy Bóg w tym względzie? Weźmy klucz, który otwiera te „nieprawdopodobne” drzwi:
A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy. … Przez wiarę poznajemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak iż to, co widzialne, nie powstało ze świata zjawisk (Hbr. 11:1-3).
Widzimy, że wiara jest cechą charakterystyczną Boga. Jest to połączenie „wiary i „słowa Bożego”, które sprawia, że te rzeczy, który nie ma, stają się rzeczywistością fizyczną. Skąd więc wiemy, że naprawdę mamy wiarę w Boga? Wierzymy tym, którym ufamy i których kochamy. Zadajmy sobie sami te pytania: Czy rzeczywiście kocham Boga? Wiesz; czy myślisz o Nim cały czas? Kiedy kogoś naprawdę kochamy, nie możemy tej osoby pozbyć się z myśli. Można próbować, lecz ona jakoś automatycznie wyskakują na okienku naszego umysłu. Tęsknimy do tego, aby być z tym kimś spędzać razem każdą chwilę; tęsknimy do tego, aby dzielić się wspólnie swym sercem i samym życiem. Podobnie jest również wtedy, gdy kochamy Boga. On po prostu wdziera się w każdą chwilę; tęsknimy, aby być z Nim i spędzać czas z Nim i dzielić się z nim sercem i życiem. Gdy Mu ufamy, Jego miłość wiąże włókna tego, co nie istnieje, w to co jest. On oczekuje na kogoś, kto Mu ufa, aby mógł stworzyć nową przyszłość dla tych, którzy Go kochają. Pan po prostu czeka na kogoś, kto ma coś „nieprawdopodobnego”, aby mógł tego dnia stworzyć coś nowego. On czeka na to, aby to zrobić to dla ciebie. Kocha cię tak bardzo.
Bądź odważny dziś i wierz w to co nieprawdopodobne. To Jego uśmiech pojawiający się nad tymi, którzy ufają Mu, tworzy nowy dzień, aby to co „nieprawdopodobne” stało się kiedyś historią. Pamiętaj o tym:
Pan zastępów mówi: „Jeśli wam wydaje się to nieprawdopodobne – o resztko, mała, zniechęcona, jaką jesteście – to dla mnie nie jest to nic wielkiego”
Wiele błogosławieństw
Alan