Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo
Jak zauważono w poprzednim rozdziale na początku Ewangelii Mateusza, Jan Chrzciciel głosił Królestwo Boże. Nie głosił Prawa. Mateusz zapisuje słowa Jana Chrzciciela:
Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios. (Mt. 3:2)
Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głosili identyczne przesłanie o Królestwie. Chrystus nie głosił Prawa i Proroków, lecz głosił Królestwo Boże. Mateusz odnotowuje to, że Jezus Chrystus głosił identyczne przesłanie, co Jan Chrzciciel. Czytamy:
Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios. (Mt. 4:17)
O ile Jezus Chrystus mógł wspominać czasami o prawie, podobnie jak robił apostoł Paweł, uważne zbadanie tego wykazuje, że Prawo nie było Jego przesłaniem. Chrystus konsekwentnie głosił Królestwo. Chrystus zapowiedział, że tak będzie, gdy mówił o Janie Chrzcicielu.
Przesłanie Królestwa jest Ewangelią. Wiara jest odpowiedzią.
Ewangelia Marka również rejestruje fakt, że Jezus głosił Królestwo Boże. W ewangelii Marka czytamy, co powiedział Chrystus:
„Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii” (Mk. 1:15).
Chrystus określa to przesłanie o Królestwie Bożym jako „ewangelię”. Wskazuje w bardzo prosty sposób, że właściwą odpowiedzią na Jego przesłanie jest „upamiętać się i wierzyć w ewangelię”. Chrystus prosi o „reakcję wiary”. Uwierzyć i mieć wiarę to dokładnie to samo, ponieważ te słowa mają w nowotestamentowej grece wspólny źródłosłów.
Wiara jest dla Chrystusa bardzo ważnym tematem, a w Ewangeliach jest ponad sto odniesień do wiary i wierzenia. Apostoł Paweł stwierdza, że „Prawo nie jest z wiary” 1. Chrystus bardzo często mówi coś o wierze czy wierzeniu, co pokazuje, że nie głosi Prawa, lecz raczej, że głosi silne przesłanie Nowego Przymierza.
Anioł mówi do Marii, matki Chrystusa, o Królestwie i łasce. Ewangelie są przepełnione odniesieniami do Królestwa. Łukasz również pisze o Królestwie Bożym. Pierwszy raz, gdy wspomina o nim w swojej Ewangelii to poprzez słowa anioła, który mówi do Marii.
„I rzekł jej anioł: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus. Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida. I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a jego królestwu nie będzie końca” (Łk. 1:30-33).
Łukasz pokazuje anioła mówiącego do Marii o „łasce”. „Łaska” rozgrywa się w Ewangeliach. Ten anioł odnosi się do starotestamentowych Mesjańskich proroctw dotyczących Królestwa 2. Chrystus wypełnia te dwa proroctwa i ogłasza Swoje spełnienie ich.
Chrystus określa Swoje przesłanie jako Ewangelię
W rodzinnym mieście, w Nazarecie, Chrystus określa Swoje przesłanie i misję na początku Ewangelii Łukasza, cytując Mesjańskie proroctwo.
„I podano mu księgę proroka Izajasza, a otworzywszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę, posłał mnie, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność, abym zwiastował miłościwy rok Pana. I zamknąwszy księgę, oddał ją słudze i usiadł. A oczy wszystkich w synagodze były w niego wpatrzone. Zaczął tedy mówić do nich: Dziś wypełniło się to Pismo w uszach waszych” (Łk. 4: 17-21).
Chrystus mówi, że został namaszczony, aby głosić Ewangelię. Ten fragment opisuje Ewangelię głoszoną przez Chrystusa, co obejmuje uwolnienie niewolników i uzdrowienie niewidomych. Nie ma tutaj niczego na temat Prawa. Przypomina to zdecydowanie to, co głosili Jego uczniowie po Pięćdziesiątnicy.
Chrystus określa Swoje przesłanie jako Królestwo Boże
Kilka wersów dalej, w Ewangelii Łukasza, Sam Chrystus określa to, co głosi. Mówi tak:
„Muszę i w innych miastach zwiastować dobrą nowinę o Królestwie Bożym, gdyż na to zostałem posłany” (Łk, 4:43).
Chrystus został posłany przez Ojca, aby głosić Ewangelię Królestwa, nie po to, aby głosić Prawo.
Mateusz przedstawia Jezusa głoszącego ewangelię i uzdrowienie
Ewangelie zawierają kilka ogólnych opisów służby Chrystusa. Wszystkie stwierdzają fakt, że Chrystus głosił ewangelię Królestwa, czemu towarzyszyły uzdrowienia. Mateusz pisze tak:
„I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w ich synagogach i głosząc ewangelię o Królestwie i uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc wśród ludu” (Mt. 4:23).
Jest to stały schemat służby Chrystusa. Głosił Ewangelię Królestwa i uzdrawiał wszelkiego rodzaju choroby i słabości. Uzdrowienie szło w parze z głoszeniem Królestwa tak samo jak jest dzisiaj. Z pewnością, w całej historii kościoła nie było takiego przypadku, żeby ktoś głosił Prawo i konsekwentnie szło za tym uzdrowienie.
Okazjonalnie Chrystus mówił o Prawie, lecz to nie znaczy, że głosił Prawo. Pięć rozdziałów dalej apostoł Mateusz ponownie przedstawia Chrystusa głoszącego Królestwo:
„I obchodził Jezus wszystkie miasta i wioski, nauczał w ich synagogach i zwiastował ewangelię o Królestwie, i uzdrawiał wszelką chorobę i wszelką niemoc” (Mt 9:35).
Łukasz przedstawia służbę Chrystusa, jako głoszenie Królestwa Bożego
Również Łukasz zauważa stały schemat służby Chrystusa w podobny sposób:
„I stało się potem, że chodził po miastach i wioskach, zwiastując dobrą nowinę o Królestwie Bożym, a dwunastu z nim”… (Łu 8:1).
Chrystus głosił Ewangelię Królestwa zarówno w żydowskich jak i w pogańskich miejscowościach na terenie całego Izraela. Ewangelie nie wspominają o tym, żeby głosił Prawo w jakimkolwiek miejscu.
Chrystus określa Swoje własne przesłanie w Ewangelii Łukasza
Po raz kolejny Chrystus określa Swoje przesłanie w Ewangelii Łukasza. Dzieje się to w sytuacji, gdy Jan Chrzciciel przysyła dwóch swoich uczniów, aby zapytać Chrystusa czy to On jest tym Oczekiwanym. Chrystus odpowiada na pytanie Jana opisując Swoja służbę:
„Idźcie i oznajmijcie Janowi, coście widzieli i słyszeli: Ślepi odzyskują wzrok, chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, a głusi słyszą, umarli są wskrzeszani, ubogim opowiadana jest ewangelia” (Łu 7:22).
Ponownie Chrystus mówi, że głosi Ewangelię, a nie mówi niczego o Prawie i Prorokach.
Łukasz przedstawia służbę Chrystusa, jako głoszenie Królestwa Bożego i uzdrawianie chorych
Również Łukasz zapisuje kolejny opis przesłania Jezusa Chrystusa:
„I wziąwszy ich z sobą, wycofał się na pustkowie koło miasta, zwanego Betsaidą. A tłumy, dowiedziawszy się o tym, poszły za nim. Przyjąwszy je, mówił do nich o Królestwie Bożym i leczył tych, którzy potrzebowali uzdrowienia” (Łu 9:10b-11).
Ewangelie w konsekwentny sposób pokazują, że Chrystus głosił Ewangelię Królestwa.
To Królestwo było przesłaniem o Chrystusie Zmartwychwstałym
Aby się komuś nie wydawało, że było to jakiegoś rodzaju przejściowe przesłanie, należy zauważyć, że przesłanie Chrystusa nie zmieniło się po Jego śmierci i Zmartwychwstaniu.
Łukasz zapisuje fakt, że Zmartwychwstały Chrystus mówił do Swoich uczniów o Królestwie Bożym.
„Im też po swojej męce objawił się jako żyjący i dał liczne tego dowody, ukazując się im przez czterdzieści dni i mówiąc o Królestwie Bożym” (Dz. 1:3).
Twierdzenie, że to, czego Chrystus nauczał ich o Królestwie Bożym przed Pięćdziesiątnicą nie ma zastosowania do współczesnych wierzących nie jest prawdziwe i z pewnością nie jest logiczne. Jest sprzeczne z tym, że przez 40 dni tuż przed Pięćdziesiątnicą, Zmartwychwstały Chrystus ciągle mówił do Swoich uczniów o Królestwie.
Królestwo przedstawione w przypowieściach
Oprócz bogactwa materiału, z którego Chrystus korzystał ucząc o Królestwie, naucza również przy pomocy środka, jakim są przypowieści. Choć, w niektórych z nich nie wspomina o Królestwie, w dziesięciu przypowieściach wymienia je bezpośrednio. Zaczynają się one do zwrotu: „Królestwo Boże podobne jest do...”. Cztery z nich powtórzone są w dwóch Ewangeliach, jedna powtarza się w trzech.
Nie jest naszym celem omawianie nauczania każdej z przypowieści o Królestwie, lecz chcemy zwrócić uwagę na to, że ich celem jest ilustrowanie Królestwa i że nie mają nic wspólnego z Prawem. Sam Chrystus wyjaśnia Swoim uczniom, dlaczego ukazuje królestwo przy pomocy przypowieści w Mt. 13:1-53, Mk. 4:1-34 i Łk. 8:4-18.
Oto lista przypowieści o Królestwie:
Przypowieść o siewcy: Mt. 13:18-23, Mk. 4:3-20, Łk. 8:5-15
Przypowieść o lampie: Mk. 4:21-25, Luke 8:16-18
Przypowieść wzrastającym ziarnie: Mk. 4:26-29
Przypowieść chwastach: Mt. 13:24-30, 36-43
Przypowieść ziarnie gorczycznym: Mt. 13:31-32, Mark 4:30-32
Przypowieść o kwasie: Mt. 13:33-35, Mk. 4:33-34
Przypowieść o skarbie na polu: Mt. 13:44
Przypowieść o perle wielkiej wartości: Mt. 13:45-46
Przypowieść o sieci: Mt. 13:47-50
Przypowieść o gospodarzu: Mt. 13:51-53
Kazanie na Górze jest kazaniem o Królestwie, a nie o Prawie
Niektórzy sugerują, że nawet zdumiewające Kazanie na Górze jest pod Prawem. To nauczanie Chrystusa znajduje się w rozdziałach 5, 6,7 Ewangelii Mateusza. Kazanie na Górze zawiera 11 odniesień do Królestwa i tylko trzy do Prawa Mojżeszowego. W jednym z tych odniesień do Prawa Chrystus mówi, że On je wypełnia. W innym przypadku zrównał Złotą Zasadę, „Czyńcie innym to, co chcecie, aby wam czynili”, z Prawem i prorokami. Żadne z tych miejsc nie sugeruje, jakby to, czego naucza Chrystus było pod Prawem. Modlitwa Pańska znajduje się w Kazaniu na Górze i w zaledwie kilku wersach sama zawiera dwa odniesienia do Królestwa, a żadnego do Prawa Mojżeszowego.
Porównanie częstotliwości występowania wyrazów „Prawo” i „Królestwo”
„Królestwo” pojawia się w Ewangeliach 117 razy, a „Prawo” tylko 31 razy, więc niemal czterokrotnie częściej, a żadne z tych odniesień do Prawa nie sugeruje, jakoby Chrystus był pod Prawem, bądź nauczał Prawa Mojżeszowego.
Dla porównania w swoich listach w Nowym Testamencie Paweł wymienia „Prawo” 94 razy, niemal trzykrotnie częściej niż w ma to miejsce w Ewangeliach. Wymienia również „Królestwo” 17 raz i „łaskę” – 79 razy. Innymi słowy: Paweł używa wyrazu „Prawo” częściej niż „Królestwo” i „łaska” razem wzięte, a mimo wszystko nie sugeruje w żaden sposób tego, żeby wierzący poddali się Prawu tylko dlatego, że o nim pisze. Nie robi tego również Chrystus tylko, dlatego, że coś o Prawie mówi.
Następny rozdział pokazuje, że Ewangelia Królestwa Bożego było głoszona przez uczniów Chrystusa zarówno przed jak i po Pięćdziesiątnicy. Apostoł Paweł również głosił Królestwo Boże. Innymi słowy, dokładnie to samo przesłanie Chrystusa, które znajdujemy w Ewangeliach, będzie widoczne w rozdziałach, które następują po Pięćdziesiątnicy,
O ile Jezus Chrystus mógł wspominać czasami o prawie, podobnie jak robił apostoł Paweł, uważne zbadanie tego wykazuje, że Prawo nie było Jego przesłaniem. Chrystus konsekwentnie głosił Królestwo. Chrystus zapowiedział, że tak będzie, gdy mówił o Janie Chrzcicielu.