James Ryle
http://truthworks.org/wp-content/uploads/2010/09/david-gives-praise-380×449.jpg
„Ciebie pragnie moja dusza, … , jak ziemia zeschła, spragniona bez wody” (Ps. 63:1).
Czytamy w naszych Bibliach, że Dawid napisał ten psalm świętując radość jaką go napełniała społeczność z Bogiem, gdy znajdował się na pustyni Judy.
– Czy powiedziałeś: „Pustynia Judy”?
– Tak.
– Czy Juda nie jest częścią Ziemi Obiecanej?
– Tak, jest
– Czy więc chcesz mi powiedzieć, że jest jakaś Pustynia, która trzeba przebyć w Ziemi Obiecanej?
– Tak.
Dawid nie tylko przekroczył Pustynię Judy, lecz będąc tam, śpiewał Bogu pieśni chwały! Komentując to Spurgeon napisał: „Dawid nie przestał śpiewać dlatego, że znalazł się na pustyni, ani też w próżnej bezczynności nie powtarzał psalmów przeznaczonych na inne okazje, lecz raczej starannie dobierał swoje uwielbienie odpowiednio do okoliczności i, będąc na pustyni, ofiarował Bogu hymn pustynny, gdy był na pustyni”.
„Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona bez wody. W świątyni tak się wpatruję w Ciebie, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę. Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia, moje wargi będą Cię sławić. Tak błogosławię Cię w moim życiu: wzniosę ręce w imię Twoje” (Ps. 63:2-5).
Ta pieśni jest interesująca z wielu powodów.
Po pierwsze: obejmuje przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Dawid mówi: „Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona bez wody„.
Jest to sytuacja, w której się aktualnie znajdował, gdy pisał psalm. Spotkał się z trudnościami posuchy, a jednak nie stracił z oczy faktu, że Bóg był jego Bogiem. Jest to relacja w czasie teraźniejszym. Być może twoja prywatna posucha może daje się scharakteryzować podobnym wyznaniem: „Boże, Ty Boże mój”. Przede wszystkim jest to przecież prawda.
Dalej mówi tak: „W świątyni tak się wpatruję w Ciebie, bym ujrzał Twoją potęgę i chwałę”. To czas przeszły. Były w jego życiu taki spaniały i niezapomniany czas, gdy oglądał piękno Pana i zasięgał informacji w Jego Świątyni; był czas gdy tańczył z całej siły i oddawał Mu cześć. Dobrze jest przypominać sobie w czasie posuchy o tym, co się widziało i wiedziało o Panu w przeszłości. Czy możesz sobie przypomnieć te chwile, gdy Obecność Pana była tak realna i bliska; czas, gdy z entuzjazmem uwielbiałeś Pana? Tan czas jest ważny, a obecna pustka nie usunie zysków, które zostały poczynione dla Chrystusa, gdy rzeka płynęła obficie. To, że jesteś wyschły nie znaczy, że jesteś martwy. Zatrzymaj się na chwilę i spójrz na dotykające życia spotkania z Panem, które przeżyłeś w przeszłości. Niech wspomnienia o nich będą tymi chwilami, które przeniosą cię do przodu w drodze przez dolinę.
Dalej Dawid patrz w przyszłość i pisze: „Skoro łaska Twoja lepsza jest od życia, moje wargi będą Cię sławić. Tak błogosławię Cię w moim życiu: wzniosę ręce w imię Twoje„. Ta nadzieja na przyszłość pokazuje nam, że przechodzimy przez czasy posuchy, lecz nie pozostajemy w tym, ponieważ nadchodzi lepszy dzień. Pan nie zostawi nas w tej suchej i nużącej ziemi, gdzie brakuje wody.
Zacznij śpiewać pieśni chwały, o dziecko Boże, ponieważ mimo wszystko Pan jest z tobą!