David Servant
Czytaliśmy przypowieść o Siewcy w Ewangelii Mateusza trzy miesiące temu, lecz rozważmy ją dziś bliżej. Nie jest to przypowieść o chrześcijaninie, który lepiej lub gorzej przyjmuje kazania pastora, lecz wyjaśnia nam dlaczego jedni ludzie są zbawiani, a inni nie. Opisując pierwszą glebę Jezus powiedział: „diabeł przychodzi i wybiera słowo zasiane w ich sercach, aby nie uwierzyli i nie byli zbawieni” (Łk. 8:12).
Zwróć uwagę na to, że to nie siewca decyduje, które ziarno kiełkuje, wzrasta i przynosi owoc. Siewca po prostu zasiewa ziarno, lecz to raczej gleba decyduje czy ziarno siewcy wykiełkuje, wzrośnie i wyda owoc. Już niemal słyszę tupot kalwinistów biegnących do drzwi! Przykro mi, chłopaki, Ja nie napisałem Biblii! Bóg chce, aby wszyscy byli zbawieni (1 Tym. 2:4; 2Ptr. 3:9) i dlatego Jezus umarł za wszystkich (1Jn 2:2), i dlatego powiedział nam, abyśmy głosili ewangelię wszystkim (Mk 16:15). Jednak pewne serca są otwarte, a inne nie. To dlatego niektórzy są zbawiani, a inni nie.
W pierwszej scenie część ziaren spadła na drogę, gdzie ziemia była ubita przez ruch pieszych, ludzi i zwierząt, skąd łatwo mogły ją ptaki pozbierać. Podobnie i zatwardziałe serca ułatwiają szatanowi, aby „wybrał zasiane ziarno” (4:15).
Boga martwią ludzie o stwardniałych sercach (3:5; 16:14), byłoby więc bardzo dziwne, gdyby sam te serca zatwardzał. Kalwiniści szybko wskazują kilka wersów, które mówią, że Bóg zatwardził serce faraona. Rzeczywiście, jako akt sprawiedliwego sądu, Bóg może zatwardzić serce kogoś, kto już sam utwardził je do tego stopnia, że odsunął od siebie dzień łaski Bożej. Niemniej jednak, Bóg nie pracuje nad zatwardzaniem serc ludzi, którzy w innym wypadku byliby otwarci. Coś takiego sprawiłoby, że Bóg byłby gorszy od Szatana i godny tego, aby pluć na niego. Kalwiniści nie znajdą biblijnego przykładu na to, aby robił On coś tak złego i niesprawiedliwego.
W scenie drugiej, ziarno padło na skalistą glebę. Wykiełkowało i wzrosło, lecz z powodu cienkiej warstwy gleby, gdy wzeszło słońce, ziemia wyschła a roślina uschła, nie mając głęboko korzeni.
Jezus powiedział, że oznacza to tych, którzy początkowo przyjmują słowo z radością, lecz odpadają, gdy pojawiają się trudności lub prześladowania. W wersji Łukasza tej przypowieści, Jezus powiedział, że ci ludzie „wierzyli do czasu” (Łk. 8:13). Są to chwilowi wierzący. Zatem te roślinki reprezentuję ludzi, którzy słyszą słowo, z radością wierzą, doświadczają nowego życia (kiełkowania) i zaczynają wzrastać duchowo. Niemniej, wskutek prześladowań porzucają wiarę. Z pewnością przepędziłem teraz ku drzwiom zwolenników doktryny „raz zbawiony, na zawsze zbawiony”!
W scenie trzeciej ziarno pada między ciernie. Te ziarna również kiełkują, wyrastają i zaczynają rosnąc, co oznacza, że Jezus opisywał nowych wierzących. Niemniej, ciernie i chwasty zagłuszają te młode roślinki. Ciernie przedstawiają „troski tego wieku, ułudę bogactwa i pożądanie innych rzeczy” (4:19), co, zajmując pierwsze miejsce, uniemożliwia wierzącym przyniesienie owocu Nie jest to najlepszy stan w dzień żniwa. Uważajcie więc na zmartwienia, bogactwa, pożądliwości i wszystko, cokolwiek może zając pierwsze miejsce przed służeniem Bogu!
Jedynie czwarta gleba jest dobra, przedstawiając, zgodnie z opisem Łukasza: „szczere i dobre serce” (Łk. 8:15). Jest to jedyna gleba, która wydaje owocne rośliny, co oznacza, że wydaje ludzi, którzy ostatecznie będą zbawieni, ponieważ wiara bez uczynków nie może zbawić (Jk. 2:14). Wbrew gładkim kazaniom, które starają się zapewnić, że Boża łaska wystarczy do pokonania ostrzeżeń Bożego słowa, Jezus nigdy nie kłamie.
Dlatego też tak bardzo ważne jest to, aby być posłusznym poleceniu Jezusa, aby „uważać na to, co się słyszy” (4:24). Szatan jest niezwykle hojny jeśli chodzi o dzielenie się swymi kłamstwami. Uważajcie!
– – – – – – – – – – – –
Książkę D. Servanta „Pozyskujący uczniów sługa Boży” można nabyć TUTAJ