Pastor Cecil A. Thompson
„Dawidowy. Błogosław, duszo moja, PanuI wszystko, co we mnie, imieniu jego świętemu! Błogosław, duszo moja, Panu I nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego! On odpuszcza wszystkie winy twoje, Leczy wszystkie choroby twoje. On ratuje od zguby życie twoje; On wieńczy cię łaską i litością” (Ps 103:1-4).
Dziś do naszych rozważań dodajemy kolejny wers ducha dziękczynienia Panu. Jakże jesteśmy prawdziwie błogosławieni, gdy możemy wznieść nasze serca w uwielbieniu dla Niego. On ratuje nas przed pewną zgubą.
W dzieciństwie pływaliśmy wraz z grupą z kościoła w lokalnej rzece w przeznaczonym do pływania obszarze. Jakoś tak się stało, że oddaliłem się od grupy i znalazłem się w strumieniu rzeki, nie będąc w stanie się zatrzymać. Nagle poczułem jakiś korzeń drzewa, który leżał wzdłuż rzeki. Na tym korzeniu utworzyła się pętla, w którą wślizgnęła się moja stopa i trzymała aż do czasu, gdy dotarła pomoc. Jezus jest naszym korzeniem, który trzyma nas i ratuje od pewnej zguby. On jest naszym Odkupieniem!
Jezus jest nie tylko naszym odkupicielem, lecz koronuje nas również Swoją pełną miłości dobrocią, łagodnym miłosierdziem. Dobroć i miłosierdzie są rzadko spotykanymi artykułami, szczególnie miłe widzianymi wtedy, gdy na nie nie zasługujemy. Wtedy, gdy zasługujemy na sąd i karę nasz Pan oferuje nam Jego miłość i współczucie.
Czy zaczynasz już pojmować to wszystko, za co musimy być Panu wdzięczni każdego dnia w roku. Dziękczynienie nie powinno być ograniczone do jednego dnia, lecz powinno być istotną częścią naszego codziennego czczenia Pana.
Niech was Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem!
– – Pastor Cecil