Pastor Cecil A. Thompson
„Dawidowy. Błogosław, duszo moja, Panu wszystko, co we mnie, imieniu jego świętemu! Błogosław, duszo moja, Panu I nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego! On odpuszcza wszystkie winy twoje, Leczy wszystkie choroby twoje” (Ps 103:1-2).
Zaczęliśmy wczoraj przyglądać się Psalmowi 103, który poprowadzi nas do obchodów Święta Dziękczynienia w najbliższy czwartek. (W niektórych krajach wypada to w inny dzień.) Bez względu na dzień, musimy być wdzięczni Panu za wszystko, co On dla nas zrobił Dziś skupimy się na przebaczeniu naszych winy i Jego specyficznym dotyku uzdrowienia.
Jak opisujesz człowieka? Wysoki? Niski? Smukły? Blod? Rudy? Ciemny? Mamy do dyspozycji dużą ilość przymiotników, które służą do opisu człowieka. Niemniej, jest tylko jeden, który pasuje do wszystkich: grzesznik! Psalm 51;5 przypomina nam, że każdy z nas urodził się jako grzesznik; nie jest to coś, czego się uczymy… to nasze dziedzictwo. (Wolałbym tego nie dziedziczyć, ale nie miałem wyboru!)
Dzięki Panu za to, że mamy odpowiedź na problem grzechu: Jezus przyszedł na ten świat, aby zbawić nas, grzeszników, i dać nam wieczne zbawieni. Nie zasługujemy na to, lecz z pewnością potrzebujemy go! Nie to, co robimy dla Niego decyduje o naszym zbawieniu, lecz to, co On zrobił dla nas. Odkupienie z przekleństwa grzechu jest nam oferowane przez Jego krew.
Mamy również obiecane uzdrowienie. To uzdrowienie przyjmuje liczne formy, lecz my wiemy, że nawet już wiek zaczyna czynić spustoszenie w naszej anatomii, Jego uzdrowieńczy dotyk sprawia, że dopasowujemy się do wiecznego ciała, które będzie trwało wiecznie. To się nazywa pełna przeróbka ciała!
Niech was Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem!
– – Pastor Cecil
Wiele błogosławieństw, drogie serca. Zbliżcie się dziś do Boga, zaufajcie Mu całkowicie i bądźcie błogosławieństwem.