John Fenn
Wszyscy wiemy, że w Ewangelii Mateusza 24 możemy przeczytać o warunkach panujących na ziemi w chwili powrotu Jezusa. Ale w następnym, 25 rozdziale, czytamy o tym, jakie w tym czasie Jezus podejmie działania.
W Mat. 25: 31-46 Jezus mówi, że po swoim powrocie zasiądzie na swoim „tronie chwały” i podzieli narody na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Oznacza to, że na Ziemi będą ludzie, którzy przeżyją Armagedon, którzy zobaczą jak Jezus zostaje Królem całej ziemi, jak wprowadza sprawiedliwość Bożą na całym świecie. Jednak nie wszystkim ludziom będzie się to podobało.
W jaki sposób ludzie reagują na Jego powrót – nadchodzące zmiany geograficzne
Zachariasz 14:5 daje nam jasny obraz tego czasu, mówiąc „…Potem przyjdzie Pan, mój Bóg, a z nim wszyscy święci”. (Czy nie cieszycie się, że święci wracają razem z Nim w chwili jego powrotu? Zobaczcie też Obj. 19: 6-14).
14: 8-9: „I stanie się w owym dniu, że popłyną żywe wody z Jeruzalemu, połowa do morza na wschodzie, a połowa do morza na zachodzie, i tak będzie w lecie i w zimie. I będzie Pan królem całej ziemi”.
Joel 3: 23 podaje, że z domu Pańskiego wypłynie źródło. Jest to zgodne z Ezech. 47: 1-2, który podaje, że źródło wypłynie w świątyni i popłynie do Morza Martwego. Wersety 8-12 mówią, że tak dużo (świeżej) wody wpłynie do Morza Martwego, że stanie się ono jeziorem słodkowodnym, a tylko bagniste obszary pozostaną nienaruszone. Czytamy, że przybędą rybacy, którzy będą zarzucać sieci wzdłuż rzeki i jeziora, oraz że wzdłuż rzeki będą rosły różne drzewa owocowe.
Kilka lat temu rozmawiałem z córką bardzo szanowanego rabina z Izraela, która powiedziała mi, że słyszała, że pod Jerozolimą jest ogromny zbiornik wody pochodzącej z czasów potopu Noego. Powiedziano jej także, że gdy przyjdzie Mesjasz, uwolni tę wodę spod świątyni. To ma być tym źródłem wody.
Zach 14: 10 podaje, że w tym czasie obszar od Geby na północ od Jerozolimy (nowoczesna Jeba, około 5,5 mil / 9,9 km na północ od Jerozolimy), do Rimmon (około 70 mil / 112 km na południe od Jerozolimy) zostanie przekształcony w gigantyczny płaski płaskowyż . Ten werset opisuje teren rozciągający się od dalekiej północnej granicy Judy do jej południowej granicy, mniej więcej na zachód od środkowego punktu Morza Martwego. To ogromny obszar który ma przekształcić się w płaskowyż. Ale dlaczego tak ma się stać?
Z tego właśnie powodu
Aby pomieścić miliony ludzi ze wszystkich narodów, którzy przyjadą do Jerozolimy, aby odwiedzić króla. „Wszyscy pozostali (z Armagedonu) ze wszystkich narodów, które wystąpiły zbrojnie przeciwko Jeruzalemowi, będą corocznie pielgrzymowali, aby oddać pokłon królowi, Panu Zastępów, i obchodzić Święto Szałasów. Dla tych zaś, którzy spośród rodów ziemi nie będą pielgrzymowali do Jeruzalemu, aby oddać hołd Królowi, Panu Zastępów, nie będzie deszczu. A jeżeli ród egipski nie będzie pielgrzymował i nie zjawi się, spadnie nań plaga, jaką Pan dotknie narody, które nie pielgrzymują, aby obchodzić Święto Szałasów. Taka kara spadnie na Egipt i taka kara spadnie na wszystkie narody, które nie pielgrzymują, aby obchodzić Święto Szałasów” Zach. 14: 16-19
Będzie rządził żelazną laską. Ale ponownie – to jest do nas – Paweł powiedział Koryntianom w I Kor. 6: 3: „Czy nie wiecie, że aniołów sądzić będziemy? Cóż dopiero zwykłe sprawy życiowe?”
Słowo „sądzić” oznacza zarządzanie (administrowanie), nie zaś stwierdzenie winy czy niewinności jak to ma miejsce w sądzie w naszych czasach. Oznacza to raczej urzędnika państwowego zarządzającego Królestwem Bożym. Dlaczego kwestia ta odnosi się w równym stopniu do nas jak i do Koryntian żyjących w pierwszego wieku? Ponieważ Bóg wiedział, że Biblia zostanie napisana i złożona w całość. Wiedział tez zatem, do kogo będzie się ona odnosić. Dlatego wszystko to odnosi się także do nas; w takim samym zakresie jak Jan. 3:16 także każda inna obietnica z Nowego Testamentu nas obejmuje.
List do Hebrajczyków 6: 5 nazywa dary Ducha „mocami wieku przyszłego„. Oznacza to, że w naszych przemienionych ciałach będziemy mieli wszystkie dary Ducha, aby używać je gdy np. decydujemy o sprawach wymagających mądrości przekraczającej mądrość Salomona. Wyobraź sobie rozwiązywanie sporów między sąsiadami, gdy masz Ducha Bożego, dostarczającego ci słów wiedzy i mądrości. Ci, którzy miłują sprawiedliwość, pokochają to ale ci o zbuntowanym sercu będą nienawidzić całej tej wymuszonej sprawiedliwości na ziemi.
W starożytnym Izraelu Święto Namiotów było również znane jako Święto Żywych Wód, w dużej mierze dzięki fragmentom o wodzie wypływającej ze świątyni, docierającej do ustanowionego Królestwa Mesjasza. Przez cały tydzień Święta Namiotów codziennie miała miejsce ceremonia.
Grupa kapłanów wychodziła z miasta, aby zebrać gałązki wierzby, a następnie chodzili ramię w ramie machając gałęziami, wywołując tym dźwięk wiatru, Ducha. Robili to idąc w stronę ołtarza w świątyni. W tym samym czasie pomocnik Arcykapłana niósł srebrną wazę z winem, a Najwyższy Kapłan trzymał złoty wazon, do którego czerpał wodę z sadzawki Syloe, zwanej Żywą Wodą.
Obie grupy dochodziły do kapłanów będących w świątyni, którzy składali na ołtarzu ofiarne zwierzęta. Następnie Arcykapłan wylewał na ofiarę wino i Żywą Wodę a kapłani wznosili gałązki formując z nich namiot nad ofiarą. W ten sposób w jednym miejscu i czasie był Duch Święty, ofiara, woda i wino – Duch i krew.
Następnie kapłani śpiewali z całym zgromadzonym ludem – Iz. 12: 2-3: „Bóg zbawieniem (Jeszua) moim! Zaufam i nie będę się lękał: gdyż Pan jest mocą moją i pieśnią moją, i zbawieniem (Jeszua) moim. I będziecie czerpać z radością ze zdrojów zbawienia (Jeszua)”
Czy po tym, co widzieli, co doświadczali, co śpiewali przez cały tydzień, jest coś dziwnego w tym, że Jan 7: 37-8 mówi o Jezusie: „w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośno zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej.”
Przyjdź szybko, Panie Jezu!