Podstawowym celem stworzenia jest gloryfikacja Boga.
Księga Izajasza 43:7 mówi tak:
Iz. 43,7
Wszystkich tych, co noszą moje Imię, tych, których stworzyłem na moją chwałę; tych, których sam uczyniłem i są moim dziełem.
Stworzenie wszechświata ma na celu pomieszczenie nas, którzy jesteśmy dla Bożej chwały. Również my zostaliśmy stworzeni po to, abyśmy wykonywali dobre uczynki, które zostały dla nas przygotowane:
Ef. 2,10
Jesteśmy bowiem dziełem Bożym; to Bóg w Chrystusie Jezusie stworzył nas, byśmy pełnili dobre uczynki, przygotowane zresztą u Boga od dawna do spełniania przez nas.
Stworzenie ukazuje nam to, że:
Bóg jest nieskończenie potężny i nieskończenie mądry. Wszechświat jest niezrozumiale ogromny i zawile zorganizowany. Stworzenie go mogło być dokonane tylko przez Istotę, która przewyższa zakres i głębokość samego wszechświata. Ponieważ wszechświat jest tak starannie zaaranżowany, na tak ogromnie wielka skalę, więc my również musimy dojść do wniosku, że mądrość Boża jest ogromnie głęboka.
Bóg nie stworzył świata dlatego że był sam. Samotność byłaby niedostatkiem Bożej natury, lecz skoro Bóg jest doskonały to nie może być samotny. Co więcej, natura Trójcy, trzech osób w Bogu zaspakaja wszelkie towarzyskie potrzeby Boga. Od wieczności była społeczność w Bogu, w jednej istocie Bożej, która jest doskonała i wiecznie samowystarczająca.
Bóg stworzył wszechświat, aby mieć istoty, z którymi mógłby mieć społeczność. Mogło by się wydawać, że ta społeczność jest manifestacją natury miłości. Widzimy, że naturą miłości jest dawanie.
Ewangelia Jana 3: 16 mówi tak:
„Ponieważ Bóg tak umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał…”
Zwróć uwagę na to, że to dawanie nastąpiło z powodu Bożej miłości, a co lepszego Bóg może dać niż Siebie samego w ofierze jak i dla społeczności. Ci z nas, którzy są rodzicami mogą odnieść się do tego lepiej. Kochamy nasze dzieci i dlatego pragniemy im dawać. Nie jest to nasza słabość, a raczej jest to wypełnienie natury miłości, samo-ofiarowanie, dawanie, społeczność. Zatem spokojnie powiedzieć, że Bóg stworzył wszechświat, abyśmy mogli żyć w nim i aby Bóg mógł mieć społeczność z nami.
1 Kor. 1,9
Wierny jest Bóg, który was powołał do społeczności Syna swego Jezusa Chrystusa, Pana naszego.
1 Jn 1,3
co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem.