Category Archives: Codzienne rozważania_2014

Pastor Cecil A. Thompson

„Pamiętaj więc, czego się nauczyłeś i co usłyszałeś, i strzeż tego, i upamiętaj się. Jeśli tedy nie będziesz czujny, przyjdę jak złodziej, a nie dowiesz się, o której godzinie cię zaskoczę” (Obj 3:3).

Nie przypuszczam, aby mógł jeździć samochodem bez wstecznych lusterek, które w czasie jazdy dają właściwy obraz tego, co się dzieje wokół nas. Czasami za nami pojawia się jakieś niebezpieczeństwo, na które trzeba zwrócić uwagę.

Ważne jest dla nas, jako narodzonych na nowo wierzących, aby często spoglądać w nasze duchowe lusterko wsteczne. Pomoże nam to uniknąć uderzenia w tył w sytuacjach, w których niebezpieczeństwo może nas dopaść, gdybyśmy nie czuwali.

Trzeba o tym pamiętać, że przeciwnik nasz, Szatan, krąży wokół nas jak lew ryczący. O ile się nie mylę to lwy łowią w stadach zwanych (w j. angielskim) pride (duma). Często ryk lwa wywołuje panikę u ofiary, która zaczyna uciekać i wpada w

paszczę innych członków pride.

W czasie naszej podróży w tym cudownym życiu, które dał nam Pan, musimy podróżować z uwagą. Nie chodzi o to, abyśmy zostali sparaliżowani strachem, lecz musimy rozglądać się na wszystkie strony. Najbezpieczniejszą drogą, jaką możemy wybrać, jest być blisko Pana poprzez czytanie Jego Słowa i rozmawianie z Nim w modlitwie w dzień i w nocy.

Niech wam Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem.

– – Pastor Cecil

aracer.mobi

Pastor Cecil A. Thompson

„Słyszeliście, iż powiedziano: Oko za oko, ząb za ząb. A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz. A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie. Temu, kto cię prosi, daj, a od tego, który chce od ciebie pożyczyć, nie odwracaj się” (Mt 5:38-42 ).

Pamiętam, gdy byłem nastolatkiem, rodzice prosili mnie o wykonanie jakiegoś niewielkiego zadania i muszę przyznać, choć tego nie znoszę, że wykonywałem czyste minimum na tyle, żebym mógł powiedzieć, że zrobiłem, lecz wewnątrz wiedziałem, że tak naprawdę nie zrobiłem najlepiej jak mogłem, a nawet tego, czego się spodziewano po mnie.

Zastanawiam się, co robimy, gdy czujemy że Pan porusza nas, abyśmy coś zrobili. Czy tryskamy wielkim entuzjazmem i wykonujemy zadanie, czy też po prostu poruszamy się, nie oddając Mistrzowi tego, co najlepsze?

Czasach Jezusa rzymski żołnierz mógł zmusić Izraelitę do niesienia jego ciężaru. Było tylko pewne ograniczenie: nie mogło to być dalej niż ok 1.5 km. Pierwsi wierzący byli zachęcani do tego, aby okazywali swoją wiarę dając z siebie więcej, niż od nich wymagano.

Jak sobie radzisz w tej dziedzinie? Czy dajemy więcej, niż się wymaga od nas?

Czy poproszeni idziemy i wychodzimy poza to czego się od nas wymaga? Czy codziennie okazujemy ducha Jezusa? Pomyśl o tym.

Niech wam Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem.

– – Pastor Cecil

 раскрутка

Pastor Cecil A. Thompson

„Albowiem przyjdzie czas, że zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich upodobań nazbierają sobie nauczycieli, żądni tego, co ucho łechce, i odwrócą ucho od prawdy, a zwrócą się ku baśniom” (2Tym 4:3-4).

Ten czas nadszedł! Paweł ostrzegał Tymoteusza, aby miał świadomość tego, że przyjdzie taki czas, gdy ludzie nie będą chcieli słuchać Słowa Bożego. Z pewnością żyjemy w takich dniach i wieku, gdy ludzie bardziej chcą być zabawiani niż nauczani. Wyraz „doktryna” to po grecku: „didaskalia”, co znaczy instruować bądź uczyć.

Czy zauważyliście, że ciągu ostatnich kilkunastu lat nastąpił dramatyczny wzrost ilości książek i filmów, w których występują mityczne stwory, a nawet są przedstawiane jako coś realnie istniejącego.

Czy to nie dziwne, że dokładnie ci sami ludzie, którzy zaprzeczają, że Biblia jest Słowem Boga, popierają mity, jako coś prawdziwego? Oni też często oskarżają chrześcijan o to, że są poza rzeczywistością i odrzucają nasze nauczanie.

Co w takiej sytuacji robimy? Myślę, że Paweł bardzo wyraźnie

wskazuje na to, że naszym zadaniem jako wierzących jest wierne głoszenie prawdy. Tak, wielu będzie takich, którzy odrzucą ją i również nas, lecz my mamy trzymać się tego zadania do przyjścia Jezusa!

Niech wam Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem.

– – Pastor Cecil

продвижение

Pastor Cecil A. Thompson

„Wy tedy, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, miejcie się na baczności, abyście, zwiedzeni przez błędy ludzi nieprawych, nie dali się wyprzeć z mocnego swego stanowiska. (18) Wzrastajcie raczej w łasce i w poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jemu niech będzie chwała teraz i po wieczne czasy” (2Ptr 3:17-18).

Większość z nas rozumie apostoła Piotra, człowieka, który był całkowicie skupiony na Panu, a jednak poślizgnął się. Był to odważny mężczyzna, choć zbyt często koncentrujemy się na tych trzech razach,

gdy w sądzie, gdzie Pan został haniebnie i niesprawiedliwie skazany, Piotr zaparł się tego, że Go zna.

Odwaga Piotra było widoczna tuż przed tym zdarzeniem – to on wyciągnął miecz na sługę arcykapłana. Coś takiego można by uważać za samobójstwo, a jednak Piotr gotów był umrzeć dla swego Mistrza.

Kilka godzin po tej demonstracji odwagi, Piotr zawiódł swego Pana trzy razy, dokładnie tak jak prorokował Jezus. Gdy wyrzekł się Pana po raz trzeci i zapiał kur, Jezus odwrócił się i spojrzał na Piotra. Jestem tego pewien, że było to spojrzenie pełne miłości i przebaczenia. Piotr odszedł i płakał gorzkimi łzami.

Próbowałem zrozumieć co myślał Piotra z jednej strony, gdy był odważny, a z drugiej, gdy upadł. Jedyna różnica jaką dostrzegam to ta, że był oddzielony od swego Pana. Drogą do zwycięstwa jest wzrastać w Panu.

Niech wam Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem.

– – Pastor Cecil

topod

Pastor Cecil A. Thompson

„O Panie, mój kres pozwól mi poznać i jaka jest miara dni moich, bym wiedział, jak jestem znikomy” (Ps 39:4).

Za kilka tygodnie będę obchodził 80 urodziny. Mówi się, że w tym wieku urodzin się nie obchodzi, tylko się je znosi. Może brzmi to nieco pesymistycznie, lecz trudno mi się z tym nie zgodzić.

Wydaje się, że to tak niedawno byliśmy z Joyce członkami grupy młodzieżowej. Nie było jakiegoś określonego czasu, w którym przestaliśmy być „młodymi ludźmi”, po którym awansowaliśmy do następnej klasy wiekowej, cokolwiek to jest.

Czy rzeczywiście, w miarę więc jak czas upływa, liczy się wiek? Wiele najbardziej produktywnych umysłów najlepsze lata przeżywało w wieku 80-90 lat. Taaa! Jest jeszcze dla nas nadzieja!

Zamiast siedzieć i płakać nad tym, że się starzejemy, musimy zapiąć pasy i pytać Pana, jakie jest nasze zadanie. Szukaj nowych możliwości, aby docierać i wpływać na nasz świat dla Jezusa Chrystusa. Musimy zapomnieć o tym, dokąd odeszła nasza młodość i zająć się spędzaniem naszych złotych lat!

 Niech wam Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem.

 – – Pastor Cecil

поисковое продвижение сайтов

Pastor Cecil A. Thompson

„Człowiek, który grzeszy, umrze. Syn nie poniesie kary za winę ojca ani ojciec nie poniesie kary za winę syna. Sprawiedliwość będzie zaliczona sprawiedliwemu, a bezbożność spadnie na bezbożnego” (Ez 18:20).

Prawdopodobnie każdy z nas ma kogoś bliskiego, kto odrzucił Słowo Boże i buntuje się przeciwko temu, co ma wieczną wartość. Co

mamy robić i jak traktować takie jednostki?

Myślę, że najlepszym przykładem takiej sytuacji jest rodzina Jezusa. Jeśli kiedykolwiek było rodzeństwo, które powinno gorliwie iść za wiarą swych rodziców i starszego brata to z pewnością powinna to być Jego własna rodzina. Prawda jednak jest taka, że oni nie doszli do wiary aż do Jego śmierci i zmartwychwstania.

Jezus nigdy nie zobaczył Swoich braci i sióstr, aby przyszli i przyjęli Go jako ich osobistego Zbawiciela. Szybko dodam, że jako Syn Boży, widział to, lecz nie z ludzkiej perspektywy. Jak więc Jezus zajmował się niewierzącymi członkami rodziny?

Odpowiedzią jest Jego życie wiary przez cały czas, aż do Krzyża i dalej. Zbył łatwo przychodzi nam odpędzać od siebie naszych bliskich stałym ogniem zaporowym i kaznodziejstwem. Powinniśmy ich raczej miłością doprowadzić ich do Królestwa Bożego naszym wiernym chodzeniem z Panem. Szukaj sposobności do tego, aby innych prowadzić do Pana. Możesz być odpowiedzią na modlitwę kogoś innego.

Niech wam Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem.

– – Pastor Cecil

продвижение

Pastor Cecil A. Thompson

„Bo kto by chciał życie swoje zachować, utraci je, a kto by utracił życie swoje dla mnie, odnajdzie je. Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za duszę swoją?” (Mt 16:25-26).

Oglądaliśmy ostatnio z Joyce „Antiques Roadshow” (brytyjski program, w którym rzeczoznawcy jeżdżą po kraju i wyceniają rzeczy kupione przez ludzi – przyp. tłum. za wikipedia). Pewna kobieta kupiła coś (nie pamiętam, co to było), co wyglądało jak jakiś odpadek. (Wiem, nigdy nie miałem dobrego smaku). Kupiła to za kilka dolarów na wyprzedaży używanych rzeczy, a zostało wyceniona na jakieś 30.000$. Łał!

Usiłowałem sobie wyobrazić, jak inaczej wyglądała jej droga na Roadshow, a z powrotem. Jestem pewien, że ten wyceniony antyk, który mógł być potraktowany jako coś niewartego troski, musiał, w drodze powrotnej, znalazł bardzo troskliwą opiekę.

Rzeczy tego świata są w bardzo dziwny sposób oceniane. Dowiedzieliśmy się, że to, co było dla jednego człowieka śmieciem, dla innego jest skarbem. Rozejrzyjcie się wokół po miejscu zamieszkania i zobaczcie, co cenicie sobie najbardziej. W naszym domu jest to nasza rodzina!

Rzeczy tego świata są bardzo przelotne. Przedmioty, a nawet bliscy mogą zniknąć w każdej chwili. Nie tylko jeden wieczny skarb, który nie może być odebrany, jest to nasze zbawienie. W Chrystusie mamy pewność tego, że mamy mieszkanie, które jest dla nas przygotowane. Nasza wartość netto tutaj może być niewielka, lecz w wieczności będzie bezcenna!

Niech wam Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem.

– – – Pastor Cecil

сайта