Ps 34:12.
PÓJDŹCIE SYNOWIE, SŁUCHAJCIE MNIE! NAUCZĘ WAS BOJAŹNI PAŃSKIEJ!
W Przyp. 28:14, Salomon mówi: „Szczęśliwy jest człowiek, który stale trwa w bojaźni Bożej; lecz kto zatwardza serce, wpada w nieszczęście„. Nie chodzi tu o starach przed Bogiem i Jego sadem, lecz o świętą i błogosławioną bojaźń duszy. Powoduje ją Duch Boży, abyśmy byli strzeżeni i we wszystkim podobali się Jemu. Księga Przypowieści wiele razy wymienia słowa „bojaźń Pana”. Kilka z nich zacytuję: „Bojaźń Pana jest początkiem poznania, głupcy gardzą mądrością i karnością„. Tak więc bojaźń Pańska jest pierwszym krokiem do mądrości i duchowego wzrostu. „Bać się Pana, znaczy mieć w nienawiści zło; nienawidzę buty, pychy, złych postępków oraz przewrotnej mowy” (Przyp. 8:13). Co Bóg nienawidzi to i my powinniśmy nienawidzić. „Początkiem mądrości jest bojaźń Pana a poznanie Świętego – to rozum” (9:10). Jest wielka różnica między poznaniem a mądrością. Poznanie polega na pojmowaniu prawdy a mądrość na zdolności stosowania jej. „Bojaźń Pana przedłuża życie, lecz lata bezbożnego skracają się” (10:27). „Bojaźń Pana jest krynicą życia, dzięki niej można uniknąć sideł śmierci” (14:27). Bezpieczna droga pozwalająca uniknąć sideł szatana posiada nieskończoną wartość. Mądrość jest zawsze gotowa przyjąć pouczenie, tylko głupcy uważają, że nie potrzebują żadnej nauki. „Bojaźń Pana prowadzi do życia i kto ją ma, odpoczywa syty i nie dozna nieszczęścia” (19:23).
Pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia.