„Ty więc, synu mój, wzmacniaj się w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie, a co słyszałeś ode mnie wobec wielu świadków, to przekaż ludziom godnym zaufania, którzy będą zdolni i innych nauczać” (2Tym 2:1-2).
Obawiam się, że często pastorom i ewangelistom wydaje się, że zostali powołani do tego, aby być estradowymi artystami. Przedstawienie musi trwać a oni są główną atrakcją, która ma oczarować zgromadzenie. Często czytają cudze kazania i próbują przekazywać je swoimi własnymi słowami, mając nadzieję, że zostanie do dobrze przyjęte.
Czytałem kiedyś w cyklicznym magazynie przeznaczonym dla usługujących szkic kazania. Było tam też kilka pełnych kazań z ilustracjami i humorystycznymi historiami. Kilka tygodni później byłem w pewnym kościele i zdumiony słuchałem pastora korzystającego z jednego z tych kazań, który starał się, aby brzmiało ono jak jego własne. Mogę sobie tylko wyobrazić, jaką pustkę musiał czuć po takim przesłaniu.
Szczerze mówiąc, często jest tak, że, zaczynając pisać te codzienne rozważania, mam w umyśle pustkę. Wiem, że czyta się je na całym świecie i ludzie pytają, co chcę dziś powiedzieć. Modlę się i proszę Pana, aby dał mi słowa, które dotkną choćby jednej osoby, potrzebującej takiego słowa w takim czasie.
Mam takie doświadczenie, że to samo Słowo Boże mówi za mnie. Gdy szukam w Piśmie i stosuję w praktyce codziennego życia, Duch Święty używa moich marnych słów, aby usługiwać. Nie chodzi o to, co ja zrobię, lecz o to, co Pan zrobi, gdy ja otwieram się i pozwalam napełniać Mu serce.
Wiele błogosławieństw, drogie serca. Zbliżcie się dziś do Boga, zaufajcie Mu całkowicie i bądźcie
błogosławieństwem!
Pastor Cecil A. Thompson