Pastor Cecil A. Thompson
„Wiemy bowiem, że zakon jest duchowy, ja zaś jestem cielesny, zaprzedany grzechowi. Albowiem nie rozeznaję się w tym, co czynię; gdyż nie to czynię, co chcę, ale czego nienawidzę, to czynię. (A jeśli to czynię, czego nie chcę, zgadzam się z tym, że zakon jest dobry. Ale wtedy czynię to już nie ja, lecz grzech, który mieszka we mnie. Wiem tedy, że nie mieszka we mnie, to jest w ciele moim, dobro; mam bowiem zawsze dobrą wolę, ale wykonania tego, co dobre, brak” (Rz 7:14-18).
Kiedy czytamy słowa z dzisiejszej porcji Pisma, wydaje się, że nie ma dla nas nadziei. Jeśli apostoł Paweł czuł,że nie ma w nim nic dobrego to co możemy powiedzieć o sobie? Fakt jest taki, że jako ludzkie istoty, jesteśmy zdani na upadek.
Piotr był bardzo niewzruszony w swym poparciu dla Jezusa, ale przed Jego aresztowaniem, lecz pomimo wszystkich swoich dobrych intencji, Piotr wyrzekł się tego, że zna Jezusa jeszcze przed świtem. Inni uczniowie nie wypadli lepiej, gdy odwrócili się i uciekli.
Może spotkałeś się w życiu z takimi sytuacjami, gdy poziom twojego oddania Panu obniżył się. Chciałeś stać twardo, lecz zacząłeś dopuszczać do siebie pewne rzeczy i nie trzeba było długo czekać, gdy znalazłeś się na zewnątrz, zaglądając do środka. Czy ten dzwonek dzwoni?
Paweł kończy swoje narzekanie o tym, że grzech kontroluje nasze serca okrzykiem zwycięstwa w wersie 25: „Bogu niech będą dzięki, który uwalnia mnie przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana!” Oto jest odpowiedź i źródło naszego uwolnienia. Nie dzieje się to przez nasze najbardziej nawet usilne starania, lecz tylko i wyłącznie przez rozlaną krew naszego Zbawiciela i Pana, Jezusa Chrystusa. Ludzka natura zawodzi, lecz Chrystus zwycięża!
Niech was Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem!
– – – Pastor Cecil