Pastor Cecil A. Thompson
„Gdy zamknę niebiosa, tak iż nie będzie deszczu, albo gdy każę szarańczy, aby objadła ziemię, albo gdy ześlę zarazę na mój lud, i ukorzy się mój lud, który jest nazwany moim imieniem, i będą się modlić, i szukać mojego oblicza, i odwrócą się od swoich złych dróg, to Ja wysłucham z niebios, i odpuszczę ich grzechy i ich ziemię uzdrowię” (2Krn 7:13-14).
Wygląda na to, że im jestem starszy tym lepiej przypominam sobie głupoty, który robiłem jako dziecko. To tak, jakby Bóg rozdzielił zasłony mojego życia i pozwolił mi na oglądanie tego, co zostało ukryte przez życiowe wydarzenia. Ciekaw jestem czy nasze modlitewne życie też ma swoją „dziecięcą” część.
Chcemy, aby Bóg zrobił dla nas to, co On nakazał robić nam. Gdy Bóg do nas mówi, nie robi korekty Swych wymagań dotyczących naszego posłuszeństwa. Dzięki niech będą Bogu za to, że On się nie zmienia wczoraj, dziś ani jutro. My, z drugiej strony, skłonni jesteśmy do schodzenia na boki w tą czy inną stronę.
Czytając dzisiejszy fragment Pisma, widzę kilka rzeczy. Przede wszystkim zauważam, że to Bóg spowodował zniszczenie tej ziemi. Z pewnością przyczyną jest grzech ludzi, lecz powodem jest również pociągnięcie Jego ludzi z powrotem do Niego. Lubimy modlić się ostatnią częścią tego fragmentu, nie zwracając uwagi na pierwszą.
Modlimy się o przebudzenie, nie chcąc najpierw zapłacić ceny. Jaka jest cena? Mamy uniżyć siebie, modlić się, szukać Bożego oblicza i odwrócić się od swoich złych dróg. Muszę zadać to pytanie: Czy już spełniliśmy te wymagania? Nazbyt łatwo jest prosić Boga, aby spełnił Swoją część, bez wypełnienia pierwszej. WYBACZ NAM, PANIE!
Niech was Bóg błogosławi obficie, gdy wy błogosławicie innych słowem i czynem!
– Pastor Cecil