Category Archives: Pozostałe

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Część 1

Skończyliśmy ostatnio na Bogu mówiącym, że „ludzie was mamią i widzenie swojego serca zwiastują.”

Kto wpada w pułapkę podążania za własnym sercem i wyobraźnią?
W 23:17 Pan pokazuje Jeremiaszowi, jakiego rodzaju ludzie są podatni na fałszywe słowo. Przez kontekst tego fragmentu, przez fałszywe słowo rozumiem ludzi, którzy kierują się własnym sercem i emocjami, albo też mieszają swoje emocje z tym, co naprawdę mówi Bóg. To prowadzi do błędów i podejmowania złych decyzji.

„Mówią stale tym, co uwłaczają (gardzą) słowu Pana: Będziecie zażywać pomyślności. Wszystkich zaś tych, co idą za popędem swego serca…”

Hebrajskie słowo „naats” jest tutaj przetłumaczone jako „gardzić”. Po pierwsze oznacza ono „odrzucić” lub „odwrócić się od”. Tak więc Pan mówi Jeremiaszowi, że ludzie najbardziej podatni na  kierowanie się własną wyobraźnią i nazywanie tego ‘Bożym prowadzeniem’ to ci, którzy odwrócili się od  tego, co Bóg naprawdę już pokazał im, aby nad tym pracowali. Najbardziej podatne są osoby, które odwróciły się od tego, co Bóg im powiedział, ponieważ wymagało to od nich wysiłku – wzgardziły tym szukając czegoś łatwiejszego – ‘lepszego słowa’.

W tym fragmencie Pisma Bóg próbował przygotować ludzi na trudności, który przyjdą na ich naród, lecz oni odwrócili się od prawdziwego słowa mówiącego o zagładzie i wybrali słowo „proroków”, którzy mówili, że nic takiego się nie stanie.

Kenneth Tanner

Krótka notka na temat 13 rozdziału Listu do Rzymian:

Jeśli ludzie używają tego tekstu do krytykowania pozbawionego przemocy protestu, który jest siłą wszystkich wolnych ludzi, bądź do uciszania obywateli, którzy powstają, aby domagać się sprawiedliwości i odpowiedzialności od swoich przywódców i instytucji to błędnie odczytują ten list.

Jeśli ci czytelnicy Listu do Rzymian chcą być konsekwentni to muszą przyznać, że nasza (USA) niezależność od władzy Wielkiej Brytanii jest nielegalna wraz z naszym narodowym pochodzeniem w buncie przeciw brytyjskiej koronie, w tym również takie zdarzenia jak Boston Tea Party.

Wszyscy wiemy co naziści zrobili chrześcijańskiemu krajowi przy pomocy 13 rozdziału Listu do Rzymian, wiemy też o horrendalnym ukrzyżowaniem Chrystusa, za którym podążyło mordowanie jego żydowskiego rodzeństwa z rąk uprzejmego, sprawnie działającego, cichego, przyzwoitego i zdyscyplinowanego – i dogłębnie złego – luterańskiego i katolickiego społeczeństwa.

Z tego, jak niektórzy czytają List do Rzymian, wynika, że to Bóg mianował Idi Amina (Uganda), Pol Pota (Kambodża), Stalina, Hitlera i Napoleona umocował rządy ich apartheidów i ich pozbawionych skrupułów popleczników.

Nie. Nic z tego. Przywódcy są przywódcami dlatego, że ludzie, bądź uczynili, bądź zaakceptowali ich rządy. To nie Bóg sprawił, że Hitler został przywódcą Niemiec, a ludzi poddali się w milczeniu rządowi jego partii ciemności (prawdopodobnie wspieranej przez ciemne duchy).

13 rozdział Listu do Rzymian mówi o tym, jak Bóg „wykracza” poza wszelkich władców w historii, przemieniając i ukazując jeszcze ich zło (którego On nie potrzebuje, nie chce ani nie współpracuje z nim) ku swoim nieodpartym dobrym zakończeniom.
Bóg nigdy nie staje po stronie gnębicieli. Bóg nie daje ciemiężycielom władzy. Bóg nie współpracuje ze złem ani na małą, ani wielką skalę.

Piotr Zaremba

Pobudzony tekstem o Psalmie 51 postanowiłem spisać moje przemyślenia na temat kapłańskiego błogosławieństwa.

Powt. 6:24-27:
Tak będziecie błogosławić synów izraelskich, mówiąc do nich: Niech ci błogosławi Pan i niechaj cię strzeże; niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą i niech ci miłościw będzie; niech obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech ci da pokój. Tak będą wzywać imienia mojego nad synami izraelskimi, a Ja będę im błogosławił.

Ta modlitwa jest wspaniałym przykładem tego, czym „są tylko cienie rzeczy przyszłych; (a) rzeczywistością (którą) natomiast jest Chrystus”.

Piękna modlitwa, błogosławieństwo, chyba popularna i lubiana, ale…
każdy element tego błogosławieństwa wypełnił się w Chrystusie (p. również Psalm 51). Nie musimy modlić się o to, prosić, ponieważ mając Chrystusa, mamy to wszystko, a nawet w każdym przypadku znacznie więcej. Nie tylko „cień”, lecz samego „Chrystusa, który jest wszystkim we wszystkim”.

Spójrzmy na nią z perspektywy Nowego Przymierza:

(24) Niech ci błogosławi Pan i niechaj cię strzeże;

Nowe Przymierze:
Ef 1:3
Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios;
1Ptr 1
… mocą Bożą strzeżeni jesteście przez wiarę w zbawienie, przygotowane do objawienia się w czasie ostatecznym

(25) niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą i niech ci miłościw będzie;
Nowe Przymierze

2Kor 4:6
Bo Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłość zaświeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym.
1J 4:9
W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli.

(26) niech obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech ci da pokój.

2Kor 13:5
… czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was?
Ef 2:17
… przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy są blisko.

Rzm 5:1
Usprawiedliwieni tedy z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa,

Ciekawe jest to, że wszystkie błogosławieństwa Starego Przymierza są udzielane niejako „z zewnątrz” (cień), a te, które mamy w Chrystusie są umieszczona wewnątrz, w sercu, w duchu człowieka wierzącego (rzeczywistość w Chrystusie).

Tak więc, modlitwa, proszenie o coś co już jako wierzący mamy nie ma sensu, a raczej wręcz utrudnia przyjęcie wiarą tego i korzystanie z tych dobrodziejstw.

Daniel Pontious

Jedność wiary !
Jedną z najbardziej atakowanych w tym pokoleniu rzeczy jest jedność Wiary i Ducha.
Przeciwnik robi wszystko co w jego mocy, aby zakłócać, niszczyć, okradać, zabijać i dzielić Ciało Chrystusa w każdy możliwy sposób. Aby dzielić wykorzystuje strach w samym Ciele, sprawiając, że członki Ciała atakują siebie nawzajem, sprawiając, że stają się dywersantami z obozu przeciwnika. Tego rodzaju zamieszanie i zwiedzenie zostało zainstalowane po to, aby ograniczyć jedność Ducha Świętego, uniemożliwić nam przynoszenie owoców, a nawet doprowadzić do atakowania się nawzajem z tego powodu.
O ile rzeczywiście mamy przeciwnika, który ryczy jak lew, szukając kogo by pochłonąć (1 Piotr 5:8), często to zwiedzenie doprowadza nas do tego, że wierzymy, że to nasza rodzina w duchowej rzeczywistości jest naszym prawdziwym wrogiem, że atakujemy siebie nawzajem zamiast demoniczne duchy, które tą iluzję wywołują.

„Albowiem cały zakon [dotyczący relacji ludzkich] streszcza się w tym jednym słowie, mianowicie w tym: BĘDZIESZ MIŁOWAŁ BLIŹNIEGO SWEGO, JAK SIEBIE SAMEGO. LECZ JEŚLI JEDNI DRUGICH KĄSACIE I POŻERACIE, BACZCIE, ABYŚCIE JEDNI DRUGICH NIE STRAWILI. Mówię więc: Według Ducha postępujcie [odpowiedzialni wobec Niego, kontrolowani i prowadzeni], a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej (ludzkiej natury bez Boga) Ga 5:14-16.

Najskuteczniejszym atakiem przeciwnika jest to, abyśmy wierzyli, że te inne członki Ciała Chrystusa są fałszywe bądź są agentami posłanymi przez niego. Gdybyśmy jednak rzeczywiście zdawali sobie sprawę z tego, jakie jest serce Boga, to wiedzielibyśmy, że mamy prowadzić walkę nie z ciałem i krwią:

„Gdyż bój toczymy NIE Z KRWIĄ I Z CIAŁEM (zadowalając się tylko fizycznymi przeciwnikami), lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, Z WŁADCAMI TEGO ŚWIATA CIEMNOŚCI, ze złymi duchami w okręgach niebieskich” (Ef 6:12).

Zbyt wielu zostało przekonanych, że demaskowanie innych, z którymi mogą się nie zgadzać doktrynalnie, jest czymś pobożnym, lecz często czynią więcej szkody niż pożytku, zostawiając setki, a może nawet tysiące braci wstrząśniętych i zmieszanych na ich własnej drodze. Powinniśmy więc sobie samym zadawać pytanie, co takiego owe demaskowanie robi? Czy buduje to Ciało Chrystusa? Czy zbliża się dzięki temu ktokolwiek do Jezusa Chrystusa? Czy jest to działanie oparte na miłości Bożej i ukazujące ją?

„Jeśli kto mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi (nie znosi, czuje wstręt do) brata swego, kłamcą jest; albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. A to przykazanie mamy od niego, aby ten, kto miłuje Boga, miłował i brata (wierzącego) swego” (1J 4:20-21).

Strach powoduje, że wielu wierzących przeprowadza ataki w niewłaściwym kierunku. Przekonani, że w jakiś sposób chronią innych od tego, co im strach podświetla, zamiast wstawiać się za sytuacją, atakują ich towarzysko, słownie, a czasami nawet fizycznie wywołując wyłącznie podziały i walki, co jest graniem do własnej bramki.
Koniecznie potrzeba nam, aby Duch Święty sprowadził nas pod wspólny baner Miłości Bożej, gdzie Jedność Wiary może się pośród nas przejawiać:

O, jak dobrze i miło, gdy BRACIA W ZGODZIE MIESZKAJĄ!

„Pieśń pielgrzymek. Dawidowa. O, jak DOBRZE I MIŁO, GDY BRACIA W ZGODZIE MIESZKAJĄ! JEST TO JAK CENNY OLEJEK NA GŁOWIE, KTÓRY SPŁYWA NA BRODĘ, NA BRODĘ AARONA, SIĘGAJĄCĄ BRZEGU JEGO SZATY. Jest to jak rosa Hermonu, Która spada na góry Syjonu. TAM BOWIEM PAN ZSYŁA BŁOGOSŁAWIEŃSTWO, Życie na wieki wieczne” (Ps 133).

Nigdy nie będziesz się zgadzał we wszystkim ze wszystkimi, jeśli jednak kochamy się nawzajem z czystego serca i nie zgadzamy się na współpracę z Oskarżycielem braci, to zaczniemy doświadczać Błogosławieństwa, Bogactwa i Namaszczenia Pańskiego na nas w całości, jako na Ciele.
„Gorliwie starajcie się zachować jedność Ducha w spójni pokoju” (Ef 4:3).

Przeciwnik boi się naszej Jedności Ducha! Wie dobrze, że jeśli zejdziemy się razem jako zjednoczone Ciało tak, jak chce tego Jezus, to będzie to zwiastować koniec jego królewskich aspiracji. Zjednoczone Ciało funkcjonuje prawidłowo kierowane przez Umysł Chrystusa, Prowadzone Duchem i wypełnione Miłością Bożą, będzie siłą, która będzie przemieniała tych ludzi i planetę z powrotem dla swego Stwórcy!

Rodzino, podejmuj swoje bitwy uważnie, ponieważ w przeciwnym razie może się okazać, że nieświadomie współpracujemy z niewłaściwym obozem!

Czy wiesz, kim jesteś???