PoznajPana.pl
Budowanie kościoła i zachęcanie do głębszego szukania Boga
Przedłużające się „milczenie strony” wynika ze znacznych zmian życiowych, tzn. przeprowadzki naszej rodziny do innego miasta, i może jeszcze trochę potrwać.
Zapraszam do przeglądania archiwum, gdzie jest ponad 6000 plików, choć podejrzewam, że do niektórych, najstarszych, dziś już bym się nie przyznał.
Jest to popularne pytanie zadawane przez tych, którzy naciskają na obowiązkowe szczepienia. Martwią się też o to rodziny dzieci o osłabionej odporności. Obecnie w Stanach Zjednoczonych zachorowalność na większość chorób chronionych szczepionkami jest na najniższym zarejestrowanym dotąd poziomie. Niemniej, czy jest to tylko dzięki temu, że większość ludzi jest zaszczepiona? Czy zachorowalność na te choroby wróci jeśli znaczna ilość ludzi, powiedzmy 25% czy 50%, przestanie się szczepić? A jeśli ilość zachorowań w istotny sposób zwiększy się to jaki mogło by to mieć wpływ na śmiertelność i powikłania?
Najpierw spójrzmy na te choroby, których znaczny spadek powszechności szczepień nie dotknie.
Z 16 chorób chronionych szczepieniami (w USA), cztery w ogóle nie są zaraźliwe przez przypadkowe kontakty interpersonalne, zatem zmniejszenie powszechności szczepienia nie może w żaden sposób stanowić zagrożenia szczepionych czy immunologicznie słabych ludzi:
Z 16 chorób chronionych szczepieniami (w USA) pięć chroni wyłącznie tego, kto został zaszczepiony, ale nie chroni przed przenoszeniem się na innych ludzi:
Jon 2:2-3
I MODLIŁ SIĘ JONASZ DO PANA, SWOJEGO BOGA, Z WNĘTRZNOŚCI RYBY, MÓWIĄC: WZYWAŁEM PANA W MOJEJ NIEDOLI I ODPOWIEDZIAŁ MI, Z GŁĘBI KRAINY UMARŁYCH WOŁAŁEM O POMOC I WYSŁUCHAŁ MOJEGO GŁOSU.
Kiedy ludzie mają kłopoty, przeklinają i narzekają na swój los. Jakub, brat Pana Jezusa Chrystusa, mówił pierwszym chrześcijanom: „Cierpi kto między wami? Niech się modli” (Jakub 5:13). Jonasz wzywał Pana w swojej niedoli. Wcześniej wyznał: „Jestem Hebrajczykiem i czczę Pana”. Nazywa go Panem – Jahwe – Bogiem, który objawił się swojemu ludowi w przymierzu, któremu pozostanie wierny. Jonasz będąc w grobie pamiętał o wierności Pana: „z głębi krainy umarłych wołałem o pomoc. Rozumiał to, o cym Dawid mówił w Psalmie 139:8, A jeśli przygotuję sobie posłanie w krainie umarłych, i tam jesteś”. Nawet w krainie umarłych, w grobie, Pan jest ze swym ludem! Słowo Boże zapewnia chrześcijan, że możemy przystąpić „z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze” (Hebr. 4:16). Chrześcijanin bez obawy sięga po obietnice Bożego przymierza. Sięga po nie przez wiarę, ponieważ świadectwa jego zmysłów, nieszczęścia jakich doświadcza, wskazują raczej na beznadziejność sytuacji. Zmysły każą mu rozpaczać, zdaje sobie sprawę, że Pan jest zasmucony jego grzechami, ale wiara „wbrew nadziei” woła do Pana jako do Zbawiciela – jedynego, który odpowiada na modlitwę.
Panie! Słuchaj modlitwy mojej.
Usłysz błagane moje!
Przez wierność swoją wysłuchaj mnie w sprawiedliwości swojej!
Nie pozywaj na sąd sługi swego,
Gdyż nikt z żyjących nie okaże się sprawiedliwy przed tobą!
(Psalm 143:1-2)
Życzę błogosławionego dnia.
Andrew Klager
Co „MY” powinniśmy byli zrobić. Podważanie mitu: ‚My”, a „Oni”.
Regularnie jestem pytany (często jest to naciąganie mnie przez kogoś, kto sam nie poświęcił czasu na szukanie odpowiedzi): „Co powinniśmy byli robić w obliczu ISIS?”, co wspierane przez wszechobecne pytanie: „Co powinniśmy byli zrobić wobec Nazizmu?” Niemniej, sugestia stojąca z tymi pytaniami jest taka, że to my jesteśmy po właściwej stronie, a oni po złej, utrwalając w ten sposób mit „my” kontra „oni”, co z kolei tylko napędza nienawiść i rywalizację, dehumanizuje tych Innych tak, że ich życie – a zatem i śmierć – jest mniej wartościowe, lecz równocześnie zmusza nas do wyboru tylko jednej z dwóch opcji, jakkolwiek pożałowania godne są obie, odrywając nas od poważnego rozważenia innych słusznych możliwości.
Tak więc, równie zasadnym pytaniem jest: „Co powinny zrobić Niemcy w latach 30tych i 40tych wobec sił Sprzymierzonych?” oraz „Co powinni zrobić mieszkańcy Środkowego Wschodu wobec zachodnich sił okupacyjnych?”
Z całym szacunkiem dla Drugiej Wojny Światowej, spośród tych krajów, które ostatecznie zbudowały siły Sprzymierzonych, Francja kontrolowała 30% świata poprzez bezwzględną i grabieżczą kolonizację, „przejmowanie świata” w taki sposób, o jakim Hitler mógł tylko pomarzyć. Brytyjski premier, Neville Chamberlain, sympatyzował z Nazistami, podobnie jak spora część Wall Street. Antysemityzm – ze swymi średniowiecznymi korzeniami – był obecny i groźny wśród wszystkich Sprzymierzonych krajów, jak i w Niemczech, nie wspominając o tym, że rozmiar holokaustu nie był jeszcze znany, gdy Alianci uderzyli. Niemcy zmuszone były do przyjęcia całkowicie niesprawiedliwych i karzących warunków Traktatu Wersalskiego po Pierwszej WŚ. Siły Aliantów bezsensownie zbombardowały Drezno po zwycięstwie w wojnie i spopieliły Hiroszimę i Nagasaki w jedynym na świecie przypadku użycia bomby atomowej. Jeden ze Sprzymierzonych – Rosja Sowiecka pod rządami Stalina – był, jeśli wyrazić to w liczbach, pięciokrotnie bardziej morderczy niż Nazistowskie Niemcy. Mając to na uwadze zastanówmy się, o kogo chodzi, mówiąc „my”, w pytaniu: „Co powinniśMY byli uczynić?” Dlaczego stawiaMY sami siebie w tym szeregu, skoro w wygląda to tak, jak w powyższym opisie?
Dokładnie tak samo ma się sprawa z ISIS i innymi radykalnymi grupami. Weźmy pod uwagę o wiele bardziej niszczący wpływ zachodniego zaangażowania się na Środkowym Wschodzie, a jest to nazbyt wiele, aby wchodzić tutaj w szczegóły, lecz wygląda to tak, że statystki śmierci cywilów wynoszą: 170.000 w Iraku, 140.000 w Syrii, 45.000 w Afganistanie itd… itd.. miliardy zysków międzynarodowych firm na wyzyskującej ekonomicznej ingerencji w kraje posiadające bogate zasoby ropy, wraz z notorycznym łamaniem praw człowieka (Arabia Saudyjska w szczególności), które też dają największe nakłady na ten sam terroryzm, który my podobno chcemy eliminować. Co ci zubożali mieszkańcy Środkowego Wschodu robią wobec „nas”? A może ważniejsze, dlaczego – ponownie – my powinniśmy stawać w szeregu z „my”, podczas gdy zniszczenie, które spowodowaliśmy są niemal nieskończenie większe niż to, co oni zrobili?
Z mojej strony, nie chcę być częścią ani tych „nas”, ani „ich”. Chcę podważyć ten schemat „my” przeciwko „nim”, stając się pośród tego chaosu agentem pokoju. Chcę wpierać odważnych i twórczych budowniczych pokoju znajdujących się po jednej lub obu „stronach”, którzy przechodzą ponad nieświętą dychotomią „my” czy „oni”, ponieważ każda z tych opcji jest co najmniej równie zła – a opcja „my” o wiele gorsza, przynajmniej jak widzimy z doświadczenia – i robią to wszystko całkowicie bez użycia broni.
Tak więc, zastanawiając się nad Nazistami czy członkami ISIS, to pytanie o to, co „my” powinniśmy zrobić, jest całkowicie bezsensowne; owo „my” nie ma ani odrobinę więcej moralnej wiarygodności, niż „oni”, a samo pytanie jest tak zbudowane, aby zmusić nas do wyboru porażki.
Kenneth Tanner
Chwila, w której zdasz sobie sprawę z tego, że wcielenie, życie, śmierć, zmartwychwstanie i wstąpienie do nieba Jezusa nie miały miejsca po to, aby zbawić twoją wieczną duszę, lecz aby zbawić ludzką naturę, która jest udziałem wszystkich mających ciało oraz aby odnowić wszelkie dobro Stworzenia.
Chwila, w której zdasz sobie sprawę z tego, że zbawienie, to nie tylko wejście do życia wiecznego z chwilą śmierci, lecz rzeczywisty udział w boskiej naturze WŁAŚNIE TERAZ.
Innymi słowy: chwila, w której zdasz sobie sprawę z tego, że wcielenie, cielesne życie, krzyż, zmartwychwstanie i wstąpienie do nieba Jezusa nie dotyczy tylko ciebie i nie chodzi tu tylko o NIEBO.
Jest to TA chwila, w której ZOSTAWISZ ZA SOBĄ dzieciństwo w Jezusie Chrystusie i DASZ swoje życie oraz przyszłość (które już więcej nie liczą się, tak bardzo, nie wywołują niepokoju) Bożej zbawczej misji na rzecz życia tego świata.
To jest ta chwila, w której DOROŚNIESZ, usuniesz siebie i swoją wieczną przyszłość z centrum uwagi, sięgniesz po pełną poświęcenia miłość Jezusa, która zabiega nie tylko o wieczną chwałę, lecz o to, aby wszyscy mogli wziąć udział w BOSKIM SPOSOBIE życia i miłowania wszystkiego tak, jak kocha wszystko Bóg – TUTAJ i TERAZ.
To jest ten moment, w którym stajesz się w Chrystusie AKTOREM człowieczej zbawczej misji, aby WSZYSTKO UCZYNIĆ NOWYM.
To jest ten moment, w którym już więcej nie jesteś wyłącznym centrum zbawczych słów i działań Boga, lecz jednym z tych, którzy niosą krzyż z Jezusem na rzecz INNYCH, aby TEŻ MOGLI UWIERZYĆ.
To jest ta chwila, w której PRZYŁĄCZASZ się do zbawczego celu Chrystusa, którym jest odnowienie stworzonego porządku, wobec chaosu i zniszczenia ciągle wywoływanych przez ludzkość i siły ciemności.
To jest ta chwila, w której przestajesz martwić się o swoje wieczne bezpieczeństwo i ZNAJDUJESZ WIECZNE ŻYCIE TERAZ, żyjąc życiem, które objawia niebo w teraźniejszości.
Ta głęboka pokora Boża w Jezusie Chrystusie nie jest dla CIEBIE, lecz dla WSZYSTKICH i nie tylko zwyczajnie dla wszystkich, lecz jest ofiarą, która uzdrawia czas, ratuje naturę i ponownie sprowadza wszystko do tej jedności, która była zamiarem Boga – Ojca, Syna i Ducha – przed powstaniem czasu, przed tym, gdy światy zostały ukształtowane.
20.10.2017
Projekt Kodeksu Karnego, w którym zawarta jest klauzula orzekająca, że religijne nawrócenia i „ranienie religijnych uczuć” są przestępstwem został podpisany 16 października jako obowiązujące prawo przez prezydenta Nepalu Bidhya Devi Bhandari.
Projekt ustawy przeszedł głosowanie w parlamencie 8 Sierpnia. Obrońcy praw człowieka apelowali do prezydenta o to, aby nie podpisywał ustawy.
Pastor Tanka Subedi, założyciel i szef Dharmik Chautari Nepal and Religious Liberty Forum Nepal (RLF) powiedział: „Jesteśmy głęboko zasmuceni tym, że ten projekt stał się prawem. Nasze prośby skierowane do prezydenta, aby odrzucić ją zostały zignorowane. Rząd Nepalu podjął krok wstecz, ponieważ to prawo w poważny sposób ogranicza naszą wolność wyrażania, wolność religijną czy wiary.
Ten projekt został podpisany tego samego dnia, w którym Zgromadzenie Narodów Zjednoczonych wybrało Nepal na jeden z 15 nowych członków Rady Praw Człowieka ONZ. Nepal będzie w Radzie po raz pierwszy, kadencja zaczyna się 1 stycznie 2018 roku i trwa 3 lata.
Konstytucja Nepalu przewiduje, że wiara „Santana Dharma” (Hindu) będzie chroniona przez państwo. Co więcej, art 26 (3) konstytucji ogranicza religijne nawrócenia i wolność wyrażania wiary. Projekt Ustawy Kodeksu Karnego znalazł się między zestawem projektów przygotowanym w wersji roboczej do zreformowania kodeksu karnego zgodnego z konstytucją.
Szef Christian Solidarity Worldwide’s powiedział: „Widzimy, jak prawa skierowane przeciwko nawróceniom w Indiach oraz prawa przeciwko bluźnierstwu w Pakistanie wykorzystywane są do podsycania napięć religijnych i przeciwko mniejszościom religijnym. Artykuł 26(3) nepalskiej konstytucji już był wykorzystywany w ten sposób, jak w przypadku 8 chrześcijan w Charikot, którzy zostali oskarżeni o wymuszanie nawrócenia po tym, jak rozprowadzali chrześcijańskie komiksowe broszurki. Wzywamy nepalski rząd do unieważnienia tego niesprawiedliwego prawa i skorygowania artykułu 26(3) konstytucji, ponieważ w obu przypadkach są ograniczają wolność religijną i poważają oddanie międzynarodowemu prawu, co stanowi zaprzeczenie tym silniejsze, że Nepal obejmuje miejsce w Komisji Praw Człowieka.
BRAD JERSAK 10/23/2017
Łk 7:11-17
Jezus wzbudza z martwych syna wdowy w Nain
„A zaraz potem udał się do miasta, zwanego Nain, i szli z nim uczniowie jego i mnóstwo ludu. A gdy się przybliżał do bramy miasta, oto wynoszono zmarłego, jedynego syna matki, która była wdową, a wiele ludzi z tego miasta było z nią. A gdy ją Pan zobaczył, użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz. I podszedłszy, dotknął się noszy, a ci, którzy je nieśli, stanęli. I rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię: Wstań.I podniósł się zmarły, i zaczął mówić. I oddał go jego matce. Wtedy lęk ogarnął wszystkich, i wielbili Boga, mówiąc: Prorok wielki powstał wśród nas i Bóg nawiedził lud swój. I rozeszła się o nim ta wieść po całej Judei i po całej okolicznej krainie”.
…i co się dzieje świętemu Bogu, gdy zostaje dotknięty przez nieczystego człowieka?
Odpowiedź na to pytanie może zależeć w znacznym stopniu od tego, co rozumiemy przez „święty”, oraz od tego, co dla nas znaczy „nieczysty”. Niemniej, większość z nas musi dowiedzieć się od Jezusa co myśleć o świętości, nieczystości i o tym, co się dzieje, gdy one się ze sobą stykają. To zdarzenie z Ewangelii daje nam odpowiedź.
Widzimy tutaj świętość w działaniu.
Kiedy nasi ludzcy przodkowie po raz pierwszy zobaczyli piorun spadający z niebo i zapalający drzewo, w ich umysłach zapaliła się myśl o Bożej świętości oraz jej niebezpiecznej, niszczącej mocy.
Gdy nasi duchowi przodkowie, świeżo uwolnieni Hebrajczycy, zebrali się pod Górą Synaj, uważali świętość nie tylko za potężną, lecz również radioaktywną i zaraźliwą. Świętość, dotknęła tej góry, gdyby więc choćby zwierze dotknęło tej góry, należało je zabić, … z daleka (Wyj 19:12-13). Świętość była śmiertelna. Prawo zostało ustanowione, aby nakreślić linię graniczną świętości. NIE DOTYKAĆ!
Kapłani otrzymali szczególne wytyczne co do obchodzenia się z rzeczami świętymi, a z zachowywaniem tych przepisów wiązało się zarządzaniem miejscem Świętym i byciem świętym. Wraz z drobiazgowym przestrzeganiem tych praw przez religijny personel doszło do tego, że oni sami uznali siebie za świętych. Świętość oznaczała zachowywanie prawa, bądź odwrotnie: świętość oznaczała unikanie łamania prawa. Świętością było niegrzeszenie (jakkolwiek się to zdefiniuje).
Świętość skupiona na unikaniu grzechu nieodwołalnie stała się moralizatorska i purytańska. Chrześcijańskie ruchy uświęceniowe mogły mierzyć stan uświęcenia kogoś na podstawie tego, czego on nie robił. Praktycznie rzecz biorąc świętość stała się synonimem praktykowania sprawiedliwości własnej i wydawania moralnych sadów.
W Chrystusie Bóg ponownie ustanawia nasze poczucie tego, co Święte. „Bądźcie świętymi, jak ja jestem święty” zostaje objawione jako: „bądźcie miłosierni, jak wasz Ojciec niebieski jest miłosierny”. W Ewangelii Łukasza 6:32-42 święte miłosierdzie Boże jest określone jako łaska i gościnność pozbawione uprzedzeń, radykalne przebaczenie, miłość do wrogów oraz unikanie osądzania innych.
Jeśli chcesz być święty tak, jak Bóg jest święty, bądź miłosierny tak, jak miłosierny jest twój Ojciec.
Chrystus nauczał jednak nie tylko o świętym miłosierdziu. W zdarzeniu z Nain również pokazuje nam święte miłosierdzie.
Widzimy świętą moc i święte miłosierdzie Boże objawione w Chrystusie jako dające życie współczucie. Święty Bóg widzi tą ubogą wdowę, która już opłakała śmierć swego męża, a teraz jej jedynego syna. Świętość wychodzi naprzeciw i dotyka ich.
Jest to ta świętość, która zstąpiła z nieba, świętość wcielona przez dziewicę Marię i Ducha Świętego, świętość, która stała się człowiekiem.
Jest to świętość Boża objawiona w człowieczeństwie Jezusa Chrystusa. Jest to świętość, która widzi nasze zranienia, naszą niedolę, smutek. Jest to świętość zakorzeniona w miłosierdziu Bożym, które było przyczyną Jego zejścia na dół, aby być z nami.
Gdy myślimy: „Święty”, musimy myśleć o miłosierdziu Bożym.
