PnP 1:15-17
JAKŻE JESTEŚ PIĘKNA, MOJA PRZYJACIÓŁKO, JAKŻE JESTEŚ PIĘKNA! TWOJE OCZY SĄ JAK GOŁĄBKI.
O, JAKŻE JESTEŚ PIĘKNY, MÓJ MIŁY, I JAKŻE UROCZY! NASZE ŁOŻE W ZIELENI.
BELKI NASZEGO DOMU CEDROWE, NASZE STROPY CYPRYSOWE.
Salomon chwali wdzięk i urodę Sulamitki. 15. W Biblii gołębica jest często symbolem niewinności. Jednakże, z tego względu, że ten fragment mówi o fizycznej piękności, Salomon na pewno odwołuje się do czegoś fizycznego nie zaś do takich cech jak czystość, łaskawość, stałość i delikatność, co czynią niektórzy autorzy. Poruszony jest iskrzącym pięknem jej oczu. Dla niego nie ma drugiej takiej jak ona.
16-17. W tym miejscu oblubienica odpowiada Salomonowi, używając w odniesieniu do niego określeń bardzo podobnych do tych, jakich on użył mówiąc o niej. To co następuje, to opis wymarzonego otoczenia, gdzie widzi siebie jego towarzystwie. Nie powinniśmy sądzić, że Sulamitka myśli o rzeczywistym miejscu w lesie. To jest z jej strony próba wyrażenia tego, co czuje w związku z ogromem ich wzajemnej miłości. Sami tak czasem robimy. Weźmy, na przykład nasze hymny, które mówiąc o przyszłej radości przebywania z Chrystusem w niebie wzmiankują o „zielonych pastwiskach” i „jasnych niebiosach”. Popełniamy błąd, jeśli traktujemy takie terminy poetyckie dosłownie.
Błogosławionego dnia.