Nadzieja dla tych, którzy stracili bliskich, część 3
Greg Laurie
22 października 2025 r.
„Potem Jezus zapłakał”.
(J 11:35)
Jezus przybył do domu Marty i Marii cztery dni po śmierci ich brata Łazarza. Żałobnicy pogrążyli się w smutku. Planem Jezusa od początku było wskrzeszenie Łazarza z martwych – aby zademonstrować swoją moc i dać swoim naśladowcom nadzieję na zmartwychwstanie. Dlatego Jego reakcja w Ewangelii Jana 11:35 – najkrótszym wersecie w Biblii – jest wymowna: „Wtedy Jezus zapłakał” (NLT).
Jezus płacze z nami w chwilach bólu. Jezus był Bogiem z całą swoją mocą i chwałą. Ale był też człowiekiem – człowiekiem, który odczuwał nasz ból i smutek.
W Księdze Izajasza 53:3 czytamy: „Wzgardzony i odepchnięty, Mąż boleści, doświadczony w cierpieniu” (NLT). List do Hebrajczyków 2:17–18 wyjaśnia, dlaczego. „Dlatego musiał On być we wszystkim podobny do nas, swoich braci, aby mógł być naszym miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem, aby mógł złożyć ofiarę, która zgładzi grzechy ludu. Ponieważ sam przeszedł przez cierpienie i doświadczenie, może nam pomóc, gdy jesteśmy doświadczani” (NLT). Jeśli coś łamie twoje serce, łamie również Jego.
Ale smutek nie był jedyną emocją, której doświadczył. Ewangelia Jana 11,33 mówi: „Kiedy Jezus zobaczył ją płaczącą i widząc innych, którzy z nią jęczeli, wielki gniew wezbrał w Nim i głęboko się zasmucił” (NLT – „a deep anger welled up within him,…„.). Nie był zły na żałobników; był zły na śmierć. Śmierć i cierpienie to aberracje. Nie były częścią pierwotnego planu Boga. Były częścią przekleństwa po Upadku ludzkości. Właśnie z tego powodu Jezus był zły.
Jezus zademonstrował swoją moc nad śmiercią, przywracając Łazarza do życia. I Bóg został uwielbiony. Oczywistym wnioskiem jest to, że Bóg jest uwielbiony, gdy ustępuje cierpienie. Dlatego jeśli zostałeś uzdrowiony z choroby lub uznany za wolnego od raka, chwała Mu za to. Ciesz się z faktu, że to On ostatecznie panuje nad sytuacją.
Czasami jednak operacja nie przebiega zgodnie z oczekiwaniami. Czasami choroba nie zostaje wyleczona. Czasami problem nie znika. I oto nieoczywisty wniosek: Bóg może być uwielbiony również poprzez znoszenie cierpienia.
Apostoł Paweł napisał: „Możemy się radować także z trudności i prób, które napotykamy, wiedząc, że one wyrabiają w nas wytrwałość. Wytrwałość zaś wyrabia siłę charakteru, a charakter umacnia naszą ufną nadzieję zbawienia. A nadzieja ta nie zawiedzie” (Rz 5,3–5 NLT). Nadzieja przychodzi w trudnościach. Kiedy chrześcijanin cierpi i nadal wielbi Boga, pociesza innych, że nigdy nie będzie tak głębokiej doliny, z której Bóg nie mógłby nas wyprowadzić.
Przypomina nam również, że śmierć fizyczna nie jest końcem; to jedynie zmiana stanu istnienia. Grób jest wejściem do życia. Niebo to ziemskie życie wierzącego, uwielbione i udoskonalone. Kiedy wierzący umierają, trafiają do obecności Boga. To jest ostateczna nadzieja.
< 20.10.2025 | 22.10.2025 >
Pokładaj nadzieję w Bogu. On cię nigdy nie zawiedzie