Jk 1:15
POTEM, GDY (POKUSA) POŻĄDLIWOŚĆ POCZNIE, RODZI GRZECH, A GDY GRZECH DOJRZEJE, RODZI ŚMIERĆ.
Pokusa zabija – grzech to śmierć. Ten proces przebiega od pokusy poprzez grzech ku śmierci. Nikt nie ujdzie pierwszej śmierci, a jest tak z powodu grzechu. Ta pierwsza śmierć jest też „ostatnim wrogiem” i podlega zbawieniu w Chrystusie dla wszystkich wierzących. Dla tych, którzy idą własną drogą z dala od Chrystusa, rezultatem pierwszej śmierci jest druga śmierć utraconej wieczności. Tragedią nienawróconych jest to, że nienawidzą oni także tego, co kochają. Zadają oni kłam swemu szczęściu poprzez swój bezbożny, zaprzeczający Chrystusowi styl życia. Grzech jest z początku czymś nowym, niepostrzeżenie przechodzi w znudzenie, aby w końcu stać się niewolą. Grzesznicy stają się nałogowcami swego sposobu bycia. Wiedzą, że ich zabija, ale nie mogą bez niego żyć. Pod oponą zewnętrznych przyjemności świata kryje się smutek i ból, beznadzieja i desperacja. Tylko przez jakiś czas można być rozbawionym grzesznikiem. Mówiąc o grzechu i śmierci w sposób, w jaki to czyni, Jakub spełnia cel łaski. Celem tym jest przywołanie nas do Pana, do umiłowania Go i zyskania wieńca żywota. Musimy jednak porzucić ten nieszczęsny związek pragnienia, grzechu i śmierci, i poświęcić swe życie Panu Jezusowi Chrystusowi. Ponieważ to On powiedział: „jeśli się nie upamiętacie, wszyscy podobnie poginiecie” (Łuk. 13:3).
Pozdrawiam i życzę błogosławionego czasu w zgromadzeniach.