Wiliams James
Czego możemy nauczyć się z błędów Abrama?
Epizod zapisany w 12 rozdziale 1 Księgi Mojżeszowej daje nam pewien wgląd w to jakie są przyczyny naszego grzechu (zazwyczaj jest to niewiara w obietnice Boże) i jakie mogą być skutki naszego grzechu na innych. Mówi nam również o Bożym miłosierdziu w takim rozprawieniu się a naszym grzechem, aby nas nie zniszczyć.
1 Moj. 12:1-20 KJV:
1) Boże obietnice:
12,1 I rzekł Pan do Abrama: Wyjdź z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci wskażę.
12,2 A uczynię z ciebie naród wielki i będę ci błogosławił, i uczynię sławnym imię twoje, tak że staniesz się błogosławieństwem.
12,3 I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a przeklinających cię przeklinać będę; i będą w tobie błogosławione wszystkie plemiona ziemi.
Te trzy wersety przekazują obietnice Boże. Pomimo tego, że ty i ja może nie otrzymaliśmy tych samych obietnic, jest wiele takich, które Bóg przekazał Swoim dzieciom, a Boży zapis wypełniania Jego obietnic jest w 100% wypełniony.
2) Waga uwielbienia
12,7 I ukazał się Pan Abramowi i rzekł: Ziemię tę dam potomstwu twemu. Wtedy zbudował tam ołtarz Panu, który mu się ukazał.
12,8 Stamtąd wyruszył w góry na wschód od Betelu i rozbił swój namiot.
Betel było z zachodu, a Ai ze wschodu. Tam zbudował Panu ołtarz i wzywał imienia Pana.
Widzimy tutaj jeszcze więcej obietnic Bożych i Abrama reagującego prawidłowo – uwielbieniem. Jak wygląda uwielbienie w twoim życiu?
3) Grzech Abrama
12,9 Potem wędrował Abram coraz dalej do Negebu.
12,10 Kiedy zaś nastał głód w tym kraju, Abram udał się do Egiptu, aby się tam zatrzymać jako przybysz, gdyż w kraju był wielki głód.
12,11 A gdy się już zbliżał do Egiptu, rzekł do swej żony Saraj: Wiem, że jesteś piękną kobietą.
12,12 Gdy więc zobaczą cię Egipcjanie, powiedzą: To jest jego żona, i zabiją mnie, a ciebie zostawią przy życiu.
12,13 Mów więc, że jesteś moją siostrą, aby mi się dobrze wiodło ze względu na ciebie i abym dzięki tobie pozostał przy życiu.
Abram decyduje się pominąć Boże obietnice dla niego i bierze sprawy w swoje ręce. Kłamie i zmusza Sarai do kłamstwa.
W zasadzie to nie skłamali, ponieważ Sarai była jego siostrą przyrodnią, będąc równocześnie jego żoną, lecz jego serca i intencje były pełne oszustwa. Jak często ty czy ja sam racjonalizujemy nasz grzech i mówimy, że w zasadzie to nie robimy nic złego? Bóg bardziej jest zainteresowany stanem naszego serca niż technicznymi szczegółami.
Innym aspektem tego grzechu jest to, że Abram zaprzeczył swojej więzi z Sarai. Gdy ja zawierałem związek małżeński, pastor powiedział mi, że moja żona jest darem od Boga dla mnie, a ja jestem Bożym darem dla niej.
Gdy Abram wyrzekł się swego małżeństwa to faktycznie wtykał nos w Boży dar. Jakże często my sami okazujemy Bogu uznanie za to wszystko, w co On nas wyposażył? Jeśli narzekamy na naszych współmałżonków, pracę, dzieci, finanse to okazujemy brak uznania dla tego, co Bóg nam udzielił darmo. Wszystko, co posiadamy jest darem od Boga. Jezus nie modlił się tak: „Daj nam zarobić na nasz chleb powszedni”, nieprawda? On powiedział: „Daj nam chleba naszego powszedniego”. Wszelkie dobro w naszym życiu jest darem od Boga. Zawsze ważne jest to, aby uchwycić się tego, co On nam dostarcza.
Co jeszcze ważniejsze, to nie kłamstwo czy odrzucenie relacji z Sarai było najgorszym grzechem w tej sytuacji – był to grzech niewiary. Aram, który później jest znany ze swej wielkiej wiary, tutaj pokazuje brak wiary w Boże obietnice. Zawsze powinniśmy pamiętać Boże obietnice.
Jednym ze sposobów jest codzienne medytacja nad nimi.
4) Nasz grzech wpływa na innych.
12,14 Gdy Abram przybył do Egiptu, zobaczyli Egipcjanie, że ta kobieta była bardzo piękna.
12,15 A gdy ujrzeli ją dworzanie faraona, wychwalali ją wobec faraona, i zabrano tę kobietę do pałacu faraona.
12,16 Ze względu na nią wyświadczał Abramowi dobrodziejstwa, tak że miał owce, bydło, osły, niewolników i niewolnice, oślice i wielbłądy.
12,17 Lecz Pan dotknął faraona i jego dom ciężkimi plagami z powodu Saraj, żony Abrama.
Jest to klasyczny przykład tego, jak nasz grzech odbija się na innych.
Nikt nie jest samotną wyspą. Negatywne skutki indywidualnego grzechu mogą rezonować w taki sposób, którego nie jesteśmy w stanie przewidzieć.
5) Boże miłosierdzie.
12,18 Wezwał więc faraon Abrama i rzekł: Cóżeś mi to uczynił? Dlaczego nie oznajmiłeś mi, że ona jest żoną twoją?
12,19 Dlaczego powiedziałeś: Ona jest siostrą moją, tak że wziąłem ją sobie za żonę? A teraz, tu jest żona twoja, weź ją i odejdź.
12,20 Potem rozkazał faraon ludziom swoim, aby odprowadzili go wraz z żoną jego i wszystkim, co do niego należało.
Jasną stroną tej historii jest to, że Bóg okazał łaskę. Tak, plagi były łaską ponieważ doprowadziły do ujawnienia prawdy, zanim stało się coś złego. Bóg ratuje nas, zanim grzech nas zniszczy, lecz często ratunkiem może być coś, co okazuje się dla nas niewygodne.
Ostatecznie, należy zauważyć fakt, że Faraon nie zabił go po tym, gdy prawda wyszła na jaw i pokazuje to na fakt, że nie zamierzał tego zrobić w ogóle. Innymi słowy to, czego obawiała się Abram było bezpodstawne. Jak często dajemy złapać się przez strach czegoś, co nigdy się nie staje?