Przesłanie Królestwa jest Ewangelią Łaski
Łukasz zapisał to, że Paweł głosił Królestwo. To przesłanie było nazywane również „ewangelią łaski Bożej” (Dz 20:24-25). Teologia łaski nie została zapoczątkowana przez apostoła Pawła. Nauczanie o łasce i nadnaturalne demonstracje łaski zapoczątkował Jezus Chrystus. Ten sam Zmartwychwstały Chrystus, który uczył Swoich uczniów o Królestwie w Ewangeliach przed Pięćdziesiątnicą, objawił się Pawłowi na drodze do Damaszku i dał mu objawienie łaski. Zmartwychwstały Chrystus nie zaprzeczał samemu Sobie, ani nie odkrywał łaski po Swoim Zmartwychwstaniu.
Idea jakoby Chrystus w Ewangeliach wyrażał Prawo, a nie łaskę, stoi w poważnej sprzeczności z tym, co faktycznie Ewangelie mówią o Chrystusie, a często mówią o łasce Chrystusa. Łaska sprawiła, że Chrystus został nadnaturalnie poczęty przez dziewicę. Łaska była okazywana przez Chrystusa, gdy uzdrawiał chorych. Chrystus nauczał o łasce w Ewangeliach. Cały wyraz Jego życia i służby w Ewangeliach jest określany przez ich autorów jako łaska.
Tłumacze ukrywają niektóre miejsca występowania wyrazu „łaska” w Ewangeliach
Tłumacze ukryli kilka miejsc, w których występuje wyraz „łaska” w Ewangeliach. Gdyby byli bardziej konsekwentni w tłumaczeniu różnych form „charis” jako „łaska” to łaska wyrażana w Ewangeliach byłaby bardziej oczywista.
„Charis” jest rzeczownikiem tłumaczonym jako „łaska”, lecz mamy w Ewangeliach jeszcze jeden podobny grecki wyraz odpowiadający „łasce” i jest to „charizomai”. Ten wyraz znaczy dosłownie „okazywać łaskę”.
Chrystus uzdrawia przez łaskę
Dla przykładu: w miejscach, gdzie Chrystus wykonuje służbę uzdrawiania znajdujemy wyraz „charizoami”, który jest tłumaczony jako „obdarzył”. Oto ten wers:
„W tej godzinie uleczył wielu od chorób i cierpień, i duchów złych, a wielu ślepych obdarzył wzrokiem” (Lu 7:21).
Gdyby tłumacze byli konsekwentni we wprowadzaniu „łaski” w tłumaczeniu ostatniej części tego wersu to powinien on wyglądać tak:
„obdarzył łaską widzenia wielu ślepych” czy może:… „udzielił, jako dar łaski, wzrok wielu ślepym”.
Innymi słowy: uzdrowienie przychodziło przez Chrystusa jako dar łaski, podobnie jak dzieje się to teraz. Było to działanie Ducha Świętego w Nowym Przymierzu, a nie przejaw starotestamentowego prawa.
Właśnie to słowo „charizomai” pojawia się 12 razy również w listach apostolskich, lecz wielkie znaczenie ma fakt, że występuje ono w Ewangeliach odnosząc się do służby Chrystusa.
Poczęcie Chrystusa w dziewicy Marii było wydarzeniem łaski
Istnieją również inne miejsca w Ewangeliach, gdzie ten grecki wyraz oznaczający łaskę został zaciemniony przez tłumaczy.
Tam, gdzie tłumacze umieszczają „przychylność”, powoduje to zaciemnieni greckiego wyrazu, którym jest w rzeczywistości „charis”. „Charis” jest tłumaczone wszędzie indziej w NT jako „łaska”. Na przykład nadnaturalne poczęcie Jezusa jest sprawą łaski Bożej. Posłuchajcie, co anioł mówi do Marii (dotyczy to tylko anglojęzycznych tłumaczeń, wszystkie polskie tłumaczenia oddają to poprawnie):
„I rzekł jej anioł: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem przychylność u Boga. I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus” (Lu 1:30b-31)
Występujący tutaj wyraz „przychylność” to greckie „charis”. Alternatywnym tłumaczeniem korzystającym z wyrazu „łaska”, zamiast „przychylność” mogłoby być:
„I rzekł jej anioł: Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga”
Poczęcie Jezusa Chrystusa było aktem łaski Bożej. Działanie łaski ma miejsce w życiu Jezusa Chrystusa przed Krzyżem i przed Pięćdziesiątnicą.
Łaska spoczywała na Chrystusie gdy miał 12 lat.
Nowy Testament mówi również o czasie, gdy Chrystus był dzieckiem i łaska spoczywała na nim w wieku 12 lat.
„A dziecię rosło i nabierało sił, było pełne mądrości, i łaska Boża była nad nim” (Lu 2:40).
W Ewangeliach Jezus Chrystus był pełen łaski
Apostoł Jan określa dorosłego Jezusa Chrystusa, jako „pełnego łaski”. Pisze tak:
„A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy” (J 1:14).
Ponownie mamy tutaj do czynienia z greckim „charis”. Jan mówi, że Chrystus był pełen łaski i prawdy. W tym kontekście, jest to czas przed Zmartwychwstaniem Chrystusa, ponieważ Jan pisze o Nim, że zamieszkuje między nimi. Jezus Chrystus jest w Ewangeliach „pełen łaski”.
Chrystus uczy w Ewangeliach łaski przebaczenia
Oto miejsce, w którym Chrystus uczy na temat łaski, lecz zostało to również zaciemnione przez tłumaczy.
„A gdy oni nie mieli z czego oddać, obydwom darował. Który więc z nich będzie go bardziej miłował? A Szymon odpowiadając, rzekł: Sądzę, że ten, któremu więcej darował. A On mu rzekł: Słusznie osądziłeś” (Lu 7:42-32).
W tym fragmencie „charizomai” występuje dwukrotnie. Wyrazy „darował” w pierwszej części wersu i drugiej części tego fragmentu są tłumaczeniem „charizomai”. Ten grecki wyraz ma swój źródłosłów w „charis” – „łasce”, i często jest tłumaczony jako „darować”, „darmo udzielić”. Tłumaczenie tego wersu ujawniające wyraz „łaska” powinno wyglądać tak:
A gdy oni nie mieli z czego oddać, okazał im łaskę darując im obu. Który więc z nich będzie go bardziej miłował? A Szymon odpowiadając, rzekł: Sądzę, że ten, któremu okazał, darując, więcej łaski. A On mu rzekł: Słusznie osądziłeś”
Chrystus w tej historii uczy łaski jeszcze przed Swoim Krzyżem. Uczy przebaczenia/darowania przez łaskę, a nie na podstawie Prawa. Przebaczenie/darowanie przez wypełnienie Prawa wymagałoby, aby iść do Świątyni, złożyć odpowiednie ofiary. Przebaczenie przez łaskę jest nowotestamentowym nauczaniem. Gdy Chrystus głosi Ewangelię Królestwa, to przesłanie obejmuje przebaczenie z łaski przez wiarę.
Słowa łaski jako przesłanie Chrystusa …
Kolejnym miejscem w Ewangeliach, które pokazuje, że Chrystus naucza łaski znajduje się w Ewangelii Łukasza. Łukasz pisze, że na początku służby Chrystusa w jego rodzinnym mieście słuchacze początkowo pozytywnie zareagowali na to, czego nauczał.
„ I wszyscy przyświadczali mu, i dziwili słowom łaski, które wychodziły z ust jego, i mówili: Czyż ten nie jest synem Józefa?” (Lu 4:22).
Zwrot „słowa łaski” jest dosłownym przekładem z greckiego. Ponownie jest tutaj użyty wyraz „charis”. To znów pokazuje, że przesłanie Chrystusa mówiło o łasce, a nie o Prawie. Chrystus głosił Królestwo Boże a słuchacze dziwili się „słowom łaski” wychodzącym od Niego. Jak widzimy w Ewangeliach Królestwo Boże dotyczy łaski.
Chrystus uczy Swoich uczniów na temat okazywania łaski przez czynienie dobra.
Trzecim miejscem, gdzie przesłanie Chrystusa , że dotyczy łaski również jest zaciemnione przez tłumaczenie. W tym fragmencie greckie „charis” jest tłumaczone jako „wdzięczność” (BT, BW, B.W-P), zamiast „łaska”.
„Jeśli bowiem dobrze czynicie tym, którzy wam dobrze czynią, na jaką wdzięczność zasługujecie? Wszak i grzesznicy to samo czynią. A jeśli pożyczacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, na jaką wdzięczność zasługujecie? I grzesznicy pożyczają grzesznikom, aby to samo odebrać z powrotem” (Lu 6:33-34).
Tłumaczenie tego stwierdzenia Chrystusa, w którym widoczny jest wyraz „łaska”, wygląda tak:
„Albowiem jeźli miłujecie te, którzy was miłują, jakąż łaskę macie? Albowiem toż i grzesznicy właśnie czynią. A jeźli dobrze czynicie tym, którzy wam dobrze czynią, jakąż łaskę macie? albowiem toż i grzesznicy właśnie czynią” (B. Gdańska).
Analiza przesłania Chrystusa powinna pokazać, że całkowicie dotyczy ono łaski (czy używa wyrazu „łaska”, czy nie). Zawartość Jego przesłania i służby w Ewangeliach całkowicie dotyczy łaski (a nie Prawa). Ewangelia Królestwa, którą głosił Chrystus w Ewangeliach całkowicie nadaje się dla współczesnych chrześcijan. Tutaj Chrystus przedstawia obietnice i warunki Nowego Przymierza. Jest to „Deklaracja Woli” Chrystusa. Tutaj Chrystus zawiera przymierze z tymi, którzy wierzą.
Nikt nie powinien dać się przekonać temu, Ewangelie nie mają zastosowania w wieku łaski i dziś. Jezus Chrystus jest ten sam wczoraj, dziś i na wieki (Heb 13:8). Jezus Chrystus z Ewangelii jest tym, który dzisiaj zasiada po prawicy Ojca. On jest ten sam, a Jego rada jest dziś taka sama, jak była w Ewangeliach.