Wade E. Taylor
Trzecie wyznanie Oblubienicy w Księdze Pieśni nad pieśniami ujawnia całkowitą przemianę jaka w niej zaszła. W pierwszym wyznaniu mówi tak: Mój ci jest mój miły (2:16a), a teraz może już powiedzieć: Ja należę do do mojego miłego i ku mnie zwraca się jego pożądanie” (7:11). Doszła do miejsca, w którym nie ma juz żadnych wymagań wobec Pana. Zamiast tego, staje się całkowicie dostępna dla Niego. Został już rozwiązany problem jej życie własnego i nie stanowi więcej przeszkody czy utrudnienia w ich relacji. Oblubienica jest w bezpośredniej komunii z Oblubieńcem i dobrowolnie odpowiada na każde Jego pragnienie, jak wtedy, gdy przychodzi On i puka do drzwi jej serca, i zaprasza ją, aby była z Nim. Pójdź, mój miły, wyjdziemy w pole, noc spędzimy wśród kwiecia henny. Rankiem pójdziemy do winnic zobaczyć, czy kwietnie winna latorośl, czy otwarły się pączki, czy granaty są w pełnym kwieciu: tam ci okażę swą miłość!(7:12 13). Oblubieniec i Oblubienica stają się „jedno” w sercu i celu.
Oblubieniec bezpośrednią wieź duchową z Oblubienicą (dosł. „direct communion”) i chce reagować na każde jego pragnienie. Ich więź rozwinęła się do pięknie produktywnej wspólnoty duchowej. Może przyjść o dowolnej porze i prosić o Jego mądrość w sprawie się, którą się martwi: Mamy małą siostrzyczkę, która jeszcze nie ma piersi (duchowa niedojrzałość): Co mamy zrobić z naszą siostrą w dniu, gdy się o niej mówić będzie? (8:8). Nie musi już świadczyć, że: Synowie mojej matki rozgniewali się na mnie, kazali mi pilnować winnic, lecz nie ustrzegłam swojej własnej winnicy (1:6). Troski Oblubieńca i Oblubienicy stopiły się w jedno pragnienie i cel. Stali się jedno i razem troszczą się o tego, kto jest niedojrzały. Pan szybko odpowiada na jej pytanie i daje wyraźne wskazówki jak usłużyć tej potrzebie. Jeżeli jest murem to zbudujemy na nim srebrny gzyms, a jeżeli jest drzwiami, to obwarujemy je tarcicą cedrową (8:9). Jego odpowiedź angażuje Oblubienicę w służbie na zewnątrz; już nie pracuje ona więcej „dla Pana”. Zamiast tego, usługują razem w pięknej relacji wzajemnej współpracy.
Mur mówi o sile i stabilności w naszym przeżywaniu zbawienia, wynikającej ze zrozumienia
fundamentalnych doktryn, na których się opieramy. Gdy stają się one zrozumiałe i mamy ustabilizowane nasze życiowe doznanie, Pan będzie mógł prowadzić nas przez dalsze doświadczenia, których wynikiem będzie duchowy wzrost. To doprowadzi nas do duchowej dojrzałości, co upodobni nas do obrazu Chrystusa, żebyśmy byli podobni do Niego. Fundament, na którym nasz duchowy wzrost jest budowany jest niezwykle ważny.
Niemniej, jeśli jesteśmy niestali i podobni do wahadłowych drzwi, które otwierają się raz w jedną stroną, a za chwilę w przeciwną. To musimy uważać i strzec się dopóki nie ustabilizuje się nasze duchowe życie. Cedrowa tarcica mówi o ochronie i troskliwej opiece, do czasu aż siostra będzie mogła sama kopać w nagromadzonym życiowym gruzie i dokopać się do stałej Skały, która jest poniżej. Oblubienica ma bezpośrednio dostęp do Tronu i jest na takiej samej pozycji jak „Zwycięzca”.
Zwycięzcy pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z Ojcem moim na Jego tronie, Potem widziałem, a oto drzwi były otwarte w niebie, i głos poprzedni, który słyszałem, jakby głos trąby rozmawiającej ze mną, rzekł: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma stać potem (Obj. 3:21, 4:1).
Oblubienica nauczyła się stopniowo rozróżniać Jego obecność i szybko reagować, gdy Pan nadal przychodzi od czasu do czasu puka do drzwi jej serca. Nadchodzi czas, gdy otwarte drzwi są już otwarte na stałe i przez nie może wejść Pan i zaprosić ją: wstąp tutaj z Nim. „Zwycięzca” otwiera również drzwi znajdujące się przed nim, przez które może wejść do obecności Pana na Tronie. Objawia to fakt, że Oblubienica i Oblubieniec mogą być postrzegani jako dwie strony tej samej relacji.