Wstęp
Temat „Ducha Świętego” jest częścią fundamentalnych doktryn o chrztach (Heb 6:1-2). Dla chrześcijan to bardzo ważne, aby rozumieli co znaczy termin „chrzest w Duchu Świętym”! Powinni oni nie tylko powinni Go zrozumieć, lecz również umieć go wyjaśnić i dzielić się innym, aby przeżywali prawdziwy chrzest w Duchu Świętym, a zatem wejść w ten wymiar życia, pełni mocy Bożej! Chrześcijanie potrzebują mocy, która pochodzi z chrztu w Duchu po to, aby mogli wykonywać swoją część pracy, którą ma być kontynuowanie nadnaturalnej służby Jezusa Chrystusa. Jezus obiecał wierzącym, że będą wykonywać większe uczynki niż On sam (J 14:12). Jak to możliwe dopóki Duch Święty nie będzie z nami tak, jak był z Jezusem? Duch Święty nie jest „czymś”, lecz osobą – częścią trój jedynego Boga. Zaprawdę, kościół dziś potrzebuje mocy, która przychodzi przez Ducha Świętego i musi trwać w społeczności z Duchem Świętym tak, aby utrzymywać tą moc i zdolność do usługiwania temu światu w tej rzeczywistości, w której usługiwał mu Jezus.
Kim jest Duch Święty?
Biblia uczy o tym, że Duch Święty jest Bogiem (Dz 5:3,4). Duch Święty nie jest jakąś dziwną mocą, siłą czy energią – On jest osobą. Jako osoba ma uczucia (Ef 4:30), umysł o nieskończonej wiedzy (Rzm 8:26, 27) oraz wolę, Mówi (Dz1 3:2, J16:13). Siła i moc nie posiadają takich cech i zdolności, Duch Święty jest nazwany „Duchem Prawdy” (J 16:3), On zawsze mówi prawdę, nigdy nie kłamie. On kocha błogosławić ludzi prawdą i szczerością.
Duch Święty nazwany jest również pocieszycielem (J 14:26). Przekazuje do naszych serc pociechę oraz uzdrowienie przez miłość Ojca, dając nam zachętę, radość i duchową przyjemność szczególnie w czasach prób i trudności. Znany jest również jako „Duch Boży” (Rodz 1:2; Mt 12:28; 1Kor 2:14) oraz „Duch Pański” (Iz11:2; Lu 4:18; Dz 5:9). Duch Święte daje i inspiruje mądrość, zrozumienie, radę, poznanie, siłę oraz bojaźń Pańską (Iz 11:2, J 14:17; Ga 5:22-23).
Dzieło Ducha Świętego
Duch Święty, oprócz cechy wymienionych wyżej, jest zaangażowany w następujące działania:
1. Przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie (J 16:8). Bez tego szczególnego działania Ducha Świętego ludzie NIE byliby głęboko przekonani o swej grzeszności, Bożej sprawiedliwości czy nadchodzącym sądem. Tak więc w czasie przekazywania Słowa Bożego innym ludziom, musimy polegać na Duchu Świętym, aby przekonywał ludzi do tych prawd. My możemy mówić to, co na ten temat mówi Słowo, jednak to Duch Święty będzie ich przekonywał.
2. Wprowadza nas we wszelką prawdę (J 16:13). Jeśli pozwolimy Duchowi Świętemu prowadzić nas to On będzie pokazywał nam na te prawdy z Biblii, które są nam potrzebne. Będąc autorem Biblii, jest też jej najlepszym interpretatorem. Pokaże nam mnóstwo różnych rzeczy zarówno bezpośrednio ze Słowa, jak też przy pomocy innych środków. To, co On pokazuje, nie może być zwykłym wynikiem logicznego myślenia i wnioskowania, choć nie jest nielogiczne. Musimy zdawać sobie sprawę ze tego, że Duch Święty nigdy nie poprowadzi nas wbrew Świętemu Pismu. Nie wolno nam wierzyć każdemu duchowi, który twierdzi, że jest od Boga, lecz sprawdzać duchy według standardu, którym jest Pismo Święte.
3. Odnawia (J 3:5,6). Gdy ktoś zwraca się do Chrystusa po zbawienie i ufa Mu z serca, zaangażowany jest w to Duch Święty. W tym czasie Duch Święty sprawia odnowienie ducha ludzkiego (2Kor 5:17). Duch ludzki, niegdyś martwy w grzechach, jest regenerowany czy odnawiany przez moc i pracę Ducha Świętego. To właśnie oznacza być narodzonym z Ducha. BĄDŹ INACZEJ: narodzonym na nowo! (J 3:1-8).
4. Duch Święty uwielbia Jezusa (J 16:14). Duch Święty zawsze działa tak, aby przynieść chwałę i cześć Jezusowi Chrystusowi. On, DUCH ŚWIĘTY, nie szuka Swojej własnej chwały, lecz chwały Jezusa. Duch przynosi Jezusowi chwałę w ten sposób, że objawia nam i przez nas, kim jest Jezus, aby wszyscy mogli wielbić Jezusa. On sprawia, że Jezus jest dla ludzi realną Osobą dając ludziom na ziemi poczucie realności Jezusa oraz udzielając z Jego zasobów.
5. Objawia Chrystusa nam i w nas (J 16:14,15). Jezus powiedział o Duchu Świętym, że: „On weźmie z Mego i wam oznajmi” To Duch Święty przekazuje poznanie tego, kim i jaki jest Jezus. Równocześnie pracuje nad tym, aby ukształtować w nas naturę Chrystusa. Pod wpływem napełnienia naszego ciała i duszy Duchem Świętym przemieniona zostaje nasza natura w naturę Syna Bożego (Gal 5:22-23).
6. On jest naszym przywódcą – chce nas prowadzić (Rz 8:14-16). „Ci, których Duch Boży prowadzi są dziećmi Bożymi. Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy”.
Grecki wyraz użyty tutaj do oddania „synostwa” oznacza w oryginale dojrzałego syna. Rzeczywiście, jedynym sposobem na to, aby dojrzewać jako chrześcijanin jest poddać się prowadzeniu Ducha Świętego. Do chrześcijańskiej dojrzałości nie prowadzi dążenie własną drogą określoną przez nas samych i nasze zrozumienie Bożych praw (Rz 3:28, Ga 2:21), lecz drogą, którą On, Duch Święty, nas prowadzi. Potrzebujemy Ducha Świętego po to, abyśmy dojrzeli. Dojrzałość to coś więcej niż wiedza; jest to owoc, który pojawia się dzięki relacji chrześcijanina z Duchem Świętym.
7. On uświęca. Duch Święty został dany po to, abyśmy mogli być święci. On jest Duchem ŚWIĘTYM, który działając we współpracy ze słowem Bożym, naszymi umysłami, uświęca nas (Dz. 4:31, Rz 15:16). Oznacza to, że oddziela nas dla Boga, oczyszcza nas i porządkuje nasze życie tak, abyśmy mogli coraz bardziej okazywać prawdziwą miłość Bożą i naturę Jezus. Uświęcenie jest dziełem Ducha Świętego. Nie jest do działanie oparte na własnych wysiłkach czy „bardziej usilnym staraniu”. Nasza droga to wierzyć Słowu Bożemu i poddać się prowadzeniu Ducha. Tylko przez Ducha osiągamy nasze uświęcenie. „Uświęcenie to posiadanie umysłu Chrystusa, i to całego umysłu Chrystusa” – John Wesley. Dzieje się to szybciej lub wolniej w zależności od tego, jak się uczymy poddawać Bogu, zmieniać nasze myślenie tak, aby skupiać się na Bożej miłości, Bożym słowie i trwać w modlitwie.
8. On wzmacnia. „ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz. 1:8). Moc, którą otrzymujemy od Ducha Świętego jest mocą do głoszenia i demonstrowania Ewangelii Królestwa Bożego, a nie tylko w słowie, lecz w mocy (1Kor. 4:20). Paweł powiedział, że jego przesłanie i „głoszenie były nie tylko w przekonujących słowach ludzkiej mądrość, lecz wraz z demonstracją DUCHA i MOCY, aby wasza wiara nie zasadzała się na mądrości ludzkiej lecz na mocy Bożej” (1Kor. 2:4). Istnieje dużo różnych sposobów manifestowania się mocy Ducha, czasami zupełnie niespodziewanych. Z pewnością Duch chce dać nam moc do uzdrawiania chorych i wypędzania demonów (Mt 10:1; Mk 16:17,18; J 14:12). Czasami tą moc Ducha nazywa się „namaszczeniem” (1J 2:20). Jest to namaszczenie, które uzdalnia nas do wykonania tego, czego Chrystus chce od synów Bożych a celem tego jest niszczenie dzieł diabła (1Jn 3:8).
Część II