John Fenn
Kiedy dorastałem, jeden z moich braci był zawsze kozłem ofiarnym. Zawsze na nim skupiał się gniew naszego ojca. Częściowo wynikało to z osobowości mojego brata a częściowo z powodu problemów, z którymi borykał się mój tata a brat często przelewał kroplę, która powodowała wybuch – zawsze zbierał największe cięgi. Skąd jednak pochodzi słowo „kozioł ofiarny”? Dlaczego używa się go do dzisiaj określając osobę, na której skupia się cała kara?
Pochodzenie
W październiku 1536 roku Anglik William Tyndale został stracony. Przywiązano go do pala, uduszono a ciało spalono. Zbrodnię, o którą król Henryk VIII oskarżył go była herezja – bycie protestantem. W owym czasie tłumaczenie Pisma na język angielski karane było śmiercią. Dlatego też jego Biblia z 1530 r. wydana we współczesnym języku angielskim postawiła go na celowniku. Jako ciekawostka: jego Biblia z 1530 roku była pierwszą, która używała imienia Boga jako „Jehowa”.
Umierając modlił się, aby oczy króla Anglii zostały otwarte. Dwa lata później król Henryk autoryzował dla Kościoła Anglii „Wielką Biblię”, która w dużej mierze była Biblią Tyndale’a. Jak na ironię, około 70 lat później, przy wydaniu Biblii Króla Jakuba z 1611 roku stało się jasne, że 54 tłumaczy, którzy stworzyli KJV, w dużym stopniu czerpało z Biblii Tyndale’a.
Na sześć lat przed śmiercią, w 1530 roku, Biblia Tyndale’a wprowadziła do języka angielskiego jedno słowo, które przetrwało do dnia dzisiejszego i jest istotą tej dyskusji: kozioł ofiarny.
Pierwotnie był to „uchodzący kozioł”, od hebrajskiego słowa „azazel” z Księgi Kapłańskiej 16: 8, co oznacza „kozła, który odchodzi” lub też „odesłanie grzechów”. Z czasem skrócono to do ‘kozła ofiarnego’. Nawet dzisiaj w wielu firmach, rodzinach czy grupach społecznych używa się tej nazwy do określenia osoby na której skupia się cały gniew czy też kara .
Dzień Pojednania – Jom Kippur
Ofiara Jezusa na krzyżu jest reprezentowana przez 2 kozły z Dnia Pojednania. Nie baranki ale kozły. Wspominałem o tym, że Jom Kippur jest typem powrotu Jezusa. Podczas gdy Pascha (baranek) i wiosenne Święto Przaśników symbolizuje jego bezgrzeszną ofiarę i „przekazanie” naszych grzechów, jesienne Jom Kippur symbolizuje ostateczne unicestwienie grzechu. To ta chwila, w której wszyscy i wszystko staje przed Bogiem, aby zdać relację za swoje życie. W chwili Jego powrotu następuje koniec rządów człowieka oraz fizyczne, literalne nastanie rządów Boga na ziemi.
Księga Kapłańska 16: 11-14 opisuje, jak arcykapłan składał za siebie ofiarę w wołu, a następnie zapalał kadzidło (Obj. 5:8 – kadzidło to modlitwy świętych) w miejscu przenajświętszym, by jego dym dotarł przed przebłagalnię – miejsce Bożej obecności. Nawet 400 lat później Dawid znał Boga jako „tego, który mieszka między cherubami ( II Sam.l 6: 2) – złotymi cherubami znajdującymi się na wieku Arki Przymierza – Przebłagalni.
Po tym, jak kapłan został już oczyszczony ze swych grzechów, mógł teraz reprezentować swój lud. Używano do tego dwóch kozłów: kozła na ofiarę za grzechy orazi kozła ofiarnego. Obie te rzeczy reprezentują dzieło Jezusa na krzyżu, Jego podwójną naturę – Boga, który stał się człowiekiem.
„Następnie zarżnie kozła na ofiarę za grzech ludu i wniesie jego krew poza zasłonę … Tak dokona przebłagania za świątynię z powodu nieczystości synów izraelskich i ich przestępstw spowodowanych wszystkimi ich grzechami…” Ks. Kapł. 16:15-16
Zauważcie to
Myśl, że Bóg wymaga, aby Miejsce Święte było oczyszczane krwią, dla wielu chrześcijan brzmi bardzo dziwnie. To sugeruje, że samo niebo wymagało oczyszczenia, że niebo lub Bóg był w jakiś sposób skażony grzechami Jego ludu. Zauważcie również, że Bóg wspomina trzy kwestie: nieczystości, grzechy i przestępstwa.
Grzech jest ‘pionową’ obrazą Boga, a przestępstwo jest grzechem ‘poziomym’ – przeciwko drugiemu człowiekowi (co samo w sobie jest także grzechem przeciwko Bogu), a nieczystość jest ogólną skłonnością ludzkości do grzechu. Ma to związek z upadłą naturą człowieka. Jednak Miejsce Święte, Arka Przymierza, aby być oczyszczone, musiało być spryskiwane krwią kozła na ofiarę za grzechy.
Jezus na krzyżu jest wypełnieniem (roli) kozła na ofiarę za grzech, oczyszczającym niebo. Widzimy to w Liście do Hebrajczyków 9: 23-24:
„Jest więc rzeczą konieczną, aby odbicia rzeczy niebieskich były oczyszczane tymi sposobami (krwią wołów i kozłów), same zaś rzeczy niebieskie lepszymi ofiarami aniżeli te. Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga”.
Jezus stał się literalnie wypełnieniem „kozła na ofiarę za grzechy”, ponieważ zaniósł swą ofiarę do nieba i przedstawił ją Ojcu. „Ale to Panu (Ojcu) upodobało się utrapić go cierpieniem. Gdy złoży swoje życie w ofierze… Za mękę swojej duszy ujrzy światło i jego poznaniem się nasyci. Sprawiedliwy mój sługa wielu usprawiedliwi i sam ich winy poniesie…. ponieważ ofiarował na śmierć swoją duszę i do przestępców był zaliczony. On to poniósł grzech wielu i wstawił się za przestępcami” Iz 53: 10-12
Podczas gdy Jezus wypełnił ofiarę kozła na ofiarę za grzech, w tym samym czasie spełnił też dzieło kozła ofiarnego. Z tego też powodu Bóg przykazał, aby w Dniu Pojednania złożyć w ofierze 2 kozły – aby pokazać Izraelowi podwójną naturę ich Mesjasza, i aby dzieło krzyża wykonało się na ziemi, lecz zostało zaakceptowane w niebie.
Kozioł ofiarny
Po złożeniu w ofierze kozła na ofiarę za grzechy, najwyższy kapłan kierował swoją uwagę na kozła ofiarnego (kozła, który odchodzi). Księga Kapłańska 16: 20-22 mówi, że Aaron miał położyć ręce na kozła ofiarnego, wyznać nieczystości, grzechy i przestępstwa Izraela w ten sposób składając je na kozła, a następnie odsyłał go na pustynię. Tekst mówi, że był prowadzony ręką młodzieńca, na pustynię, gdzie nikt nie mieszka, aby Pan osobiście się z nim rozprawił.
Widzimy, że Jezus, prawdziwy kozioł ofiarny doświadczył tej pustyni, gdy wisząc na krzyżu zawołał: „Mój Boże, mój Boże, czemuś mnie opuściłeś ?” „Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich” Iz 53:6.
Dlaczego kozioł, a nie baranek?
Kozioł oznacza grzech i brak łaski u Boga. W Ewangelii Mateusza 25: 31-32 czytamy, że kiedy Jezus powróci, zasiądzie na tronie swojej chwały i oddzieli narody od siebie, jak pasterz oddziela owce od kozłów. On powiedział, że po swojej prawej stronie ustawi „narody owiec”, a „narody kozłów” po swojej lewej stronie. Werset 34 mówi, że owcom powie, aby weszły do królestwa przygotowanego dla nich od założenia świata. Ale dla kozłów powie by poszły precz od Niego.
Wybierając kozła na ofiarę za grzech oraz kozła ofiarnego (tego, który odchodzi), Ojciec podkreśla grzech ludzi oraz śmierć, jako przestępcę na krzyżu.. Jezus był barankiem paschalnym, który umarł za swój lud. Grzechy ludzi zostały złożone na Niego. Jednak w ostatecznym rozrachunku, był on kozłem ofiarnym, ofiarą niosącą grzech, umierającą na pustyni, z którą sam Bóg się rozprawiał, jak również w tym samym czasie, doskonałym Człowiekiem, który pojawił się w niebie przynosząc Swą ofiarę. Niesamowita łaska.
Następnym razem powiem o warunkach panujących na ziemi w czasie Święta Namiotów. Skoncentruję się na ustanowieniu Jego królestwa i tysiącletnim panowaniu a zacznę w miejscu, gdzie skończyłem dzisiaj – podzieleniu narodów.
WYJAŚNIENIE Rosz ha Szana, Jom Kippur, Święta Namiotów_6
Mnóstwo błogosławieństw
John Fenn