Masowe wyginięcie ryb w Luizjanie niszczy standardową teorię formowania się skamielin
Shaun Doyle
18 Stycznia 2011
Masowy grób ryb w Luizjanie pokazuje, że martwe ciała ryb nie opadają pod wodę, oczekując na poddanie procesowi skamienienia.
Zdjęcie: Billy Nungesser/WWL
W połowie września 2010 roku ukazały się informacje o masowej zagładzie ryb w Luizjanie. Przypuszczano, że spowodował to wyciek ropy w Zatoce Meksykańskiej 1 kwietnia 1). Po przeprowadzeniu śledztwa okazało się, że ryby padły z powodu niskiego poziomu tlenu wywołanego niskim poziomem przypływów i wysoką temperaturą wody.
Niemniej ciekawe jest to, co stało się z rybami: wszystkie skończyły unosząc się na wodzie w postaci ogromnego dywanu morskich stworzeń (Zdj. 1). To masowe wyginięcie może pomóc nam wyjaśnić pewne podstawowe błędne koncepcje dotyczące tworzenia się skamielin, jest to coś, co ma głębokie implikacje.
Większość ludzi myśli, że na stworzenie skamieliny potrzeba milionów lat. Ta idea znajduje się w podręcznikach, przekazywana jest w muzeach, gdzie znajdują się obrazy przedstawiające sposób kształtowania się skamielin, jak na rys.2. Ta historia zaczyna się od pokazania tego, jak martwe ciało zwierzęcia opada na dno morza, gdzie spoczywa na osadach oczekując na skamienienie. Powoli, coraz więcej osadów zbiera się i ostatecznie po milionach lat pokrywa martwe stworzenie. Ziemia podnosi się, osady niszczeją aż skamielina pojawia się po milionach lat, gotowa na wykopanie przez naukowców. 
Rys. 2. Jest to rysunek obrazujący tworzenie się skamieliny dinozaura pochodzący z National Dinosaur Museum, w Canberra, Australia, według teorii wymagającej milionów lat.
Masowy zgon ryb w Luizjanie pokazuje, że ten popularny pogląd jest błędny. Tysiące morskich stworzeń unosi się na wodzie, nie leży na dnie oczekując na pokrycie osadami i skamienienie. Padlinożercy i bakterie nie zostawiają tego w samotności. W takich warunkach bardzo szybko niszczą ciała, nie pozostawiając praktycznie niczego, co mogłoby opaść i skamienieć.
To niesamowite wydarzenie z Luizjany pokazuje, że tradycyjne historia, którą nam jest opowiadana o tworzeniu się skamielin jest błędna. Miliony lat nie są do tego potrzebne.
Aby skamieliny mogły się uformować, ten proces rozpadu martwych ciał nie może przebiegać swobodnie, lecz musi być powstrzymany przez gwałtowne zagrzebanie w martwego zwierzęcia w osadzie. To uniemożliwia dostęp tlenu i padlinożerców, i szybki rozpad. Ostateczny proces tworzenia się skamieliny zazwyczaj wymaga mineralnego cementu, który zamienia osady w kamień, lecz ten proces również nie wymaga milionów lat.
Masowy zgon ryb w Luizjanie demonstruje nam fakt, że opowiadana nam tradycyjnie historia o skamielinach jest błędna. Niepotrzebne są miliony lat. Martwe ryby nie opadają na dno, gdzie mają być pokryte osadami. Protokoły znalezisk skamielin świadczą o tym, że coś nienormalnego stało się w przeszłości, co spowodowało szybkie zagrzebanie zwierząt. Takie formowanie się skamielin jest całkowicie spójne z globalną katastrofą znaną jako biblijny potop.
POdobny artykuł:
Wieloryb obala teorię skamielin