Niebiańscy Świadkowie
Greg Laurie
7 października 2025 r.
Tłum.: Google.
„Skoro zatem otacza nas tak wielka rzesza świadków życia wiary, zrzućmy z siebie wszelki ciężar, który nas spowalnia, a zwłaszcza grzech, który tak łatwo nas potyka, i biegnijmy wytrwale w wyścigu, który Bóg nam wyznaczył” (Hbr 12:1).
Jednym z pytań, jakie ludzie zadają sobie po śmierci bliskiej osoby, jest to, czy będzie ona nadal świadoma tego, co dzieje się na ziemi. Biblia sugeruje, że tak, choć nie w taki sposób, w jaki niektórzy wierzą. Niektórzy pogrążeni w żałobie kurczowo trzymają się przekonania, że ich zmarli bliscy opiekują się nimi, prowadzą ich, a nawet się z nimi komunikują. Ale Biblia mówi nam co innego.
Biblia sugeruje, że ludzie w niebie są świadomi istnienia bliskich, którzy nie zostali zbawieni. W Ewangelii Łukasza 16 Jezus opowiada historię biedaka o imieniu Łazarz i bogacza. Obaj mężczyźni umarli. Łazarz znalazł pocieszenie, siedząc obok Abrahama na niebiańskiej uczcie. Bogacz trafił do miejsca męki.
Bogacz był w pełni świadomy ludzi, których zostawił. Poprosił Abrahama, aby wysłał do nich sprawiedliwego Łazarza z misją. „Wtedy bogacz rzekł: 'Ojcze Abrahamie, proszę cię, poślij go przynajmniej do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci i chcę, żeby ich ostrzegł, żeby nie trafili do tego miejsca męki’” (wersety 27–28 NLT).
Biblia sugeruje również, że kiedy ludzie na ziemi przyjmują Jezusa jako Zbawiciela i Pana, staje się to powszechnie wiadome w Niebie. W Ewangelii Łukasza 15 Jezus opowiada przypowieść o zabłąkanej owcy i przypowieść o zabłąkanej monecie. Kiedy to, co zaginione, zostanie odnalezione – to znaczy, gdy ci, którzy byli zaginieni, przychodzą do Chrystusa – panuje wielka radość. Jezus powiedział: „Tak samo w niebie większa jest radość z jednego zabłąkanego grzesznika, który się nawraca i powraca do Boga, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie zbłądzili!” (w. 7). Powiedział również: „Tak samo radość panuje wśród aniołów Bożych, gdy choć jeden grzesznik się nawraca” (w. 10).
Biblia sugeruje, że ludzie w niebie mogą być świadomi czasu i miejsca wydarzeń na ziemi. Apokalipsa 6 mówi o grupie wierzących, którzy giną śmiercią męczeńską za wiarę. „Wołali do Pana i mówili: 'Władco, święty i prawdziwy, jak długo będziesz sądził lud tego świata i pomścił krew naszą za to, co nam wyrządzili?’” (w. 10). Męczennicy wiedzą, że zostali zabici za naśladowanie Chrystusa na ziemi. Są świadomi upływu czasu. A w wersecie 11 wiedzą, że dołączą do nich inni ludzie na ziemi.
Wreszcie, List do Hebrajczyków 12:1 sugeruje, że ludzie w Niebie nas wspierają. „Skoro więc otacza nas tak wielka rzesza świadków życia wiary, zrzućmy z siebie wszelki ciężar, który nas hamuje, a zwłaszcza grzech, który nas łatwo podkopuje, i biegnijmy wytrwale w wyścigu, który Bóg nam wyznaczył” (NLT).
Twoi bliscy chrześcijanie mają osobisty interes w twoim duchowym dobrostanie i śmierć tego nie zmieni.