Hbr 7:1-4
TEN TO MELCHISEDEK, KRÓL SALEMU, KAPŁAN BOGA NAJWYŻSZEGO, KTÓRY WYSZEDŁ NA SPOTKANIE ABRAHAMA, GDY WRACAŁ PO ROZGROMIENIU KRÓLÓW, POBŁOGOSŁAWIŁ MU, ABRAHAM ZAŚ DAŁ MU DZIESIĘCINĘ ZE WSZYSTKIEGO. IMIĘ JEGO ZNACZY NAJPIERW KRÓL SPRAWIEDLIWOŚCI, NASTĘPNIE ZAŚ KRÓL SALEMU, TO JEST KRÓL POKOJU. BEZ OJCA, BEZ MATKI, BEZ RODOWODU, NIE MAJĄCY ANI POCZĄTKU DNI, ANI KOŃCA ŻYCIA, LECZ PODOBNY DO SYNA BOŻEGO, POZOSTAJE KAPŁANEM NA ZAWSZE. PATRZCIE TEDY, JAK WIELKI JEST TEN, KTÓREMU NAWET PATRIARCHA ABRAHAM DAŁ DZIESIĘCINĘ Z NAJLEPSZEGO ŁUPU.
Celem autora w powyższych wersetach jest ukazanie majestatu Melchisedeka. Dokonuje on tego przy pomocy szeregu określeń i zdań opisujących wielkość Abrahama. Tylko raz przedstawia on Melchisedeka w sposób bezpośredni (wers 8), gdy mówi o nim w czasie teraźniejszym, „że żyje”. Czyni to przeciwstawiając go śmiertelnym Lewitom oraz zapowiadając nadejście Jezusa.
Jakie są aspekty wielkości Abrahama? Po pierwsze, został on nazwany „patriarchą” (wers 4) jak gdyby był wśród nich jedyny. Miano patriarchy nosił przecież Izaak, Jakub a nawet Dawid i jeszcze inni (Dz. Ap. 7:8-9). Abraham był natomiast jedynym patriarchą w chwili powołania go przez Boga. Po drugie został on określony jako ten, który posiadał „obietnice” (wers. 6). Jemu to Bóg najpierw przyobiecał ziemię, naród i potomstwo. Przez niego również miało zstępować na innych Boże błogosławieństwo lub sąd. Po trzecie, był on protoplastą całego Izraela. Lewici i członkowie pozostałych plemion potencjalnie znajdowali się w Abrahamie (wers 10). Melchisedek natomiast przewyższał go rangą a Abraham wcale się temu nie sprzeciwiał.
Posługa Melchisedeka została wyraźnie przedstawiona na przykładzie tego, co uczynił Abrahamowi. Udzielił mu błogosławieństwa i przyjął od niego dziesięcinę. Obydwie czynności należały do kapłańskich kompetencji i odbywały się w kontekście składania czci Bogu. Błogosławić nie znaczy dobrze komuś życzyć, lecz dysponować i obdarzać dobrodziejstwami. Jest rzeczą nieuniknioną, że ten, kto błogosławieństwo przyjmuje jest mniejszy od tego, który go udziela. Działając w imieniu Boga Najwyższego, Melchisedek przekazał coś bogatemu i potężnemu Abrahamowi. Przypomniał mu, Kto obdarzył go zwycięstwem, a czyniąc to udzielił Abrahamowi dalszego zapewnienia o Bożej przychylności. Na tym polega kapłańska działalność. Abraham przyjmuje od króla Salemu wszystko co ten ma mu do zaoferowania. Ponadto, jako wyraz wdzięczności w stosunku do arcykapłana, daje dziesięcinę ze wszystkich swych bogactw, których udzielił mu Bóg, a Melchisedek przyjmuje ofiary dziękczynne w imieniu Pańskim. Pośredniczy więc w udzielaniu Bożego błogosławieństwa Abrahamowi oraz w wyrażaniu jego wdzięczności wobec Boga. Tak samo czynił Jezus, działając w jeszcze większej mierze w imieniu Najwyższego Boga. Skoro Abraham, praojciec Izraela i wszystkich kapłanów, ukorzyl sie przed Melchisedekiem, powinni uczynić tak samo Hebrajczycy wobec Tego, którego Melchisedek symbolizuje, wobec Jezusa, Syna Bożego. I my powinniśmy postąpić podobnie wraz z dzisiejszym Kościołem na całym świecie.
Pozdrawiam i życzę radosnego dnia.