Hbr 8:1-2
GŁÓWNĄ ZAŚ RZECZĄ W TYM, CO MÓWIMY, JEST TO, ŻE MAMY TAKIEGO ARCYKAPŁANA, KTÓRY USIADŁ PO PRAWICY TRONU MAJESTATU W NIEBIE, JAKO SŁUGA ŚWIĄTYNI I PRAWDZIWEGO PRZYBYTKU, KTÓRY ZBUDOWAŁ PAN, A NIE CZŁOWIEK.
Nasz arcykapłan usiadł po prawicy Jego majestatu. Słowo „usiadł” stanowi wyraźny kontrast w stosunku do tego, co wolno było czynić arcykapłanom Aarona. Funkcjonowali oni jako reprezentanci ludzi w miejscu najświętszym ziemskiej świątyni i symbolicznej sali tronowej Boga. Musieli jednak przyjmować pozycję stojącą, ponieważ ich praca nigdy nie była skończona. Wymagała corocznego wznawiania, ponieważ tak naprawdę nigdy nie rozprawili się z grzechem. Doskonała ofiara naszego arcykapłana stanowi jednocześnie środek, przy pomocy, którego rozprawia się On z grzechem oraz rozpoczyna swoje niekończące się kapłaństwo. Siedzi więc nie mając już nic więcej do zrobienia w sferze posłuszeństwa Bogu, które kwalifikuje Go do tego, by zajmować się grzechem lub wstawiać się i chronić swój lud. Uczynił wszystko co do Niego należało w tych sferach i dlatego usiadł na zaproszenie Boga „po Jego prawicy”, zajmując miejsce władzy. Jego ofiara została przyjęta, a On sam objął tron w niebie. Jego wstawiennictwo i ochrona są skuteczne. „Prawdziwa” świątynia stanowi faktyczne miejsce zamieszkania Boga, gdzie osobiście spotyka się On ze swoimi czcicielami. To samo można powiedzieć o „tronie”. Jest to miejsce, z którego On sprawuje władzę. Nebo nie mieści się ani w Jerozolimie ani na Syjonie, ani nigdzie indziej. Jest to miejsce gdzie zapadają Boże wyroki i gdzie składana jest cześć Bogu z którym obcuje się twarzą w twarz. Jest to również miejsce, gdzie istnieją rzeczy mające wieczną wartość i konsekwencje. Arcykapłan zaś sprawuje tam swą służbę modląc się za Boży lud. Jest On królem i kapłanem skutecznie sprawującym władzę nad ziemią i wstawiającym się w niebie. Autor listu napisał nie tylko, że „mamy arcykapłana”, lecz „mamy takiego arcykapłana”, aby wyrazić uczucie wdzięcznej ufności. Ponieważ niebo jest miejscem, gdzie przebywa wielki arcykapłan sprawujący tam władzę i wstawiający się za ludzi, to Jego niewidoczność w porównaniu z przepychem żydowskich kapłanów nie powinna sprawiać Hebrajczykom żadnej trudności. Działo się jednak inaczej, więc autor kontynuuje swoje wysiłki by zdobyć ich umysły i serca przy pomocy prawdy.
Pozdrawiam i życzę błogosławionego czasu.