W przypowiesci o synu marnotrawnym zapisanej w ew. Luk 15, Jezus opowiada historie o niesamowitym dramacie rodzinnym, w którym biora udzial dwaj synowie. #
W przypowiesci o synu marnotrawnym zapisanej w ew. Luk 15, Jezus opowiada historie o niesamowitym dramacie rodzinnym, w którym biora udzial dwaj synowie. Jeden z nich byl legalistycznie lojalny i wierny swemu ojcu. Drugi ? krnabrny i buntowniczy, zadajacy natychmiastowego wydania mu jego czesci dziedzictwa. Po dlugim czasie marnotrawstwa i problemów, krnabrny syn wraca do domu w skruszony, zlamany i zdesperowany, proszac, aby mógl byc wynajety jako sluga. Historia konczy sie przyjeciem, które swietuje ojcowskie emocjonalne i entuzjastyczne przywitanie swego chlopca, juz uwazanego za martwego, a który teraz wrócil do domu na królewskie przywitanie.
To przyjecie bylo pomyslem ojca, wyplywalo jego radosci i uczucia ulgi. Lecz starszy syn byl
niezadowolony i zly, mówiac: ?Sluzylem ci przez tyle lat, a nigdy nie wyprawiles dla mnie przyjecia! A teraz, gdy ten lekcewazacy, buntowniczy syn wraca do domu, ty, swietujac, tracisz na niego pieniadze.?
Ta historia daje nam zywy obraz wspanialego serca naszego niebieskiego Ojca zwróconego ku tym, którzy wracaja do niego skruszeni. Sa takie chwile w zyciu, które wrecz wolaja o swietowanie. Rozwazajac to nauczanie Jezusa, musimy jeszcze raz przypomniec, ze owo przyjecie to byl pomysl Ojca.
W nastepnych wersach tego rozdzialu Jezus powiedzial, ze w niebie jest wielka radosc, za kazdym razem, gdy ?grzesznik? pokutuje, znajduje przebaczenie i jest odbudowywany w milosci Ojca. Zgodnie z tym, co mówi Bóg, skrucha i pojednanie sa dwoma glównymi przyczynami radosci i ekscytacji. W Bozej ekonomii zupelnie naturalnym jest swietowanie tego, ze Bóg jest drogi i bliski Swym ludziom.
SWIETOWANIE W BOZY SPOSÓB
Przyjecia i swieta sa stale powtarzanym tematem w Biblii. Trzy glówne swieta nakazane w ksiedze
Kaplanskiej, Pascha, Zielone Swieta, Swieto Namiotów (Kapl. 23) byly wszystkie swietami odbijajacymi rózne aspekty Królestwa Bozego. Byly obchodzone jako pewien typ i symbol i mówily o glebokich prawdach, które nie byly w pelni objawione przed Chrystusem i Nowym Testamentem. Te trzy swieta byly radosna okazja dla izraelskich rodzin celebrujacych publiczne swieta, festiwale i przyjecia. Byl to czas odwiedzin Jerozolimy i rodzinnych wakacji, które Bóg nakazal Izraelowi obchodzic w radosci przez siedem dni.
Dodatkowo obchodzenie uroczystosci slubnych mialo wielki wplyw na rodzine zydowska. Sluby sa glebokim biblijnym symbolem radosnej wiezi miedzy Bogiem a Jego ludzmi. Biblia zaczyna sie od slubu i slubem sie konczy. Adam i Ewa zostali stworzeni i polaczeni razem przez boga w Gen.2. Jezus, drugi Adam, zostaje polaczony ze swa oblubienica Kosciolem, w Obj.21. Nic dziwnego, ze pierwszym cudem Jezusa bylo zaopatrzenie wesele w najlepsze wino. Z pewnoscia nie jest to przypadek, lecz alegoryczne stwierdzenie wagi slubu niebianskiego i towarzyszacej mu obfitej radosci.
SERCE ODCHODZACEGO
W kazdym swietowaniu najwazniejsza postawa serca uczestnika jest radosc. Jest to czas, gdy odklada sie na bok wszelkie ciezary i zyciowe doswiadczenia, aby byc razem i cieszyc sie soba nawzajem. Idee radosci i swietowania jest wspólna ze smiechem i dobrze spedzonym czasem, który jest wspólnym wyrazaniem radosci.
Przez caly czas obecnego wylania Ducha Swietego mialem wielki przywilej ogladania wszedzie manifestacji owoców Ducha. Skutkiem widocznym u wiekszosci ludzi jest zacheta, wolnosc, odnowienie milosci do Jezusa i Królestwa Bozego. Setki ?przesmialy? swa droge do wolnosci, gdy Bóg suwerennie usuwal glebokie bóle i problemy udzielajac radosci w Panu. Jest to jeden z prawdziwych owoców Ducha (Gal5,22). Wielokrotnie obserwowalismy jak spontaniczne i entuzjastyczne uwielbianie wybucha, gdy radosci w Panu jest wylewana przez Ducha Swietego. Wierzacy reagowali na uslugiwanie i obecnosc Ducha Swietego czesto wypelniala sie przez wspaniala, niewyrazalna radosc (1 Ptr 1,8).
Kilka lat temu bylem z Che Ah w Pasadenie, Kalifornia, i slyszalem slowa ?ognisty tunel,? które odbijaly sie stale w moim duchu. W umysle mialem obraz ludzi przechodzacych miedzy dwoma szeregami modlacych sie, którzy jedna wzniesiona reka laczyli sie z tymi z naprzeciw, a druga blogoslawili uczestników. Jak wiem, byl to pierwszy ?ognisty tunel.? Teraz jest to dosc powszechne zdarzenie w kosciolach znajdujacych sie w Rzece. Gdy ludzie przechodzili miedzy rzedami, przezywajac wlozenie rak przez wszystkich z grupy modlitewnej, uslugiwanie bylo czasem ogromnej radosci. Od tej pory robilismy ?ognisty tunel? wielokrotnie i ogladalismy jak wielu bylo blogoslawionych. Jednak za kazdym razem zwracalismy uwage, ze atmosfera powodowala, ze wszyscy stawali sie jak dzieci, a uczestnicy byli pelni blogoslawienstwa.
Moze sie to wydawac dziecinne, lecz dzieci rozumieja wage zabawy, lekkosci i gier. Jak mówil Jezus, wazne jest dla kazdego z nas, zrozumienie wagi stawania sie dzieckiem jak równiez zabaw. Belgijski teolog Jean Jacques Surmound wskazuje, ze pewne formy wzajemnych wiezi moga byc rozwiniete tylko przez wspóldzialanie w zabawach. Wez pod uwage ojca grajacego i zmagajacego sie ze swym synem. Gleboka milosc i zaufanie budowane sa w malych chlopcu, który uczy sie, ze ten wielki i silny ojciec moze tez byc delikatny, pewny i smieszny. Do serca dziecka jest wysylana informacja: ?Mój tatus mnie lubi i chce byc ze mna.? Wynikiem tego jest gleboka wiez ich serc. Bóg wie o tym równiez.
Faryzeusze oskarzali Jezusa za to, ze bierze udzial w zabawach, je i pije za duzo i przyjazni sie z grzesznikami. Niemal mozemy zobaczyc jak marszcza brwi i daja upust swemu super-duchowemu niezadowoleniu (Luk. 7.31-35). W odpowiedzi, Jezus porównuje sluzbe Jana Chrzciciela z dziecmi nucacych piesn zalobna. Przede wszystkim oczekiwali, ze On bedzie surowy i powazny, a jednak odrzucili poslanie Jana, czyniac dalej swoje. Siebie porównal do dzieci grajacych na piszczalkach niosac wesele, radosc i swietowanie. Istota bylo wskazanie, ze Bóg zaoferowal im surowosc i dyscypline przez Jana Chrzciciela, a radosc i wolnosc przez Siebie, lecz faryzeusze zwiazani swymi legalistycznymi tradycjami, nie przyjeli ani jednego, ani drugiego.
Naprawde cisze sie z tego, ze Jezus jest radosny, a ty nie? (J 15,11).
Obecnosci Ducha Swietego towarzysza smiech i wesolosc, jako powszechne wyrazy i manifestacja radosci (Ps 16,11). Przypowisci 17,22 przypominaja nam: ?Wesole serce jest najlepszym lekarstwem, lecz przygnebiony duch wysusza cialo.? Jak wiele badan zostalo ostatnio przeprowadzonych, wykazujacych, ze u osoby, która sie smieje uwalniana jest do organizmu endorfina, która ma bezposredni i pozytywny wplyw na fizyczne cialo? Naprawde dobrym lekarstwem jest smiech i radosc.
Czyz nie jest zdumiewajace, ze wielu z dezaprobata patrzy na smiech w kosciele, podczas, gdy mamy
najwiecej powodów, aby sie cieszyc? Radosc jest wymieniona 158 razy w ST i 61 w NT. Zwykli ludzie,
sluchali Jezusa z zadowoleniem, nie tak jak powazni i krytyczni faryzeusze (Mar. 12,37). Lud byl jak
krnabrny syn, któremu podobaly sie wszelkie zle imprezy w zlych miejscach i odkryl, ze najlepsze przyjecie ze wszystkich jest wlasnie tu w domu Ojca.
KOSZT PRZYJECIA
W przypadku kazdego przyjecia jest z nim zwiazany pewien koszt. Ktos musi calosc ?miec na oku.?
Jakkolwiek wielka radoscia jest to poruszenie Boze, musimy stale pamietac, ze pojednanie nas z Bogiem kosztowalo Jezusa wszystko. Syn Bozy dobrowolnie zlozyl swoje zycie za ciebie i za mnie, w straszliwych cierpieniach na krzyzu. Jan 3,16 przekazuje nam motywacje, jakie kierowaly Ojcem: ?Gdyz Bóg tak umilowal swiat, ze Syna swego jednorodzonego dal, aby kazdy, kto wierzy w Niego, nie zginal, ale mial zywot wieczny.? Koszty zostaly pokryte w pelni i dzieki temu mamy obecnie nieograniczony dostep do radosci i milosci Ojca.
Na szczescie skruszony syn spotkal najpierw ojca, a nie zostal zatrzymany przez starszego brata. Widac z relacji Lukasza, ze starszy syn nie rozumial niczego, poza praca dla swego ojca. Mógl urzadzac przyjecia za kazdym razem, gdy mial na to ochote, lecz uwazal to strate czasu i pieniedzy. Uparcie nie zgadzal sie na udzial w przyjeciu.
Mysle, ze jest czastka starszego brata w kazdym z nas, we wszystkich, którzy powaznie traktuja Królestwo Boze. Latwo jest powrócic na zla droge dzialania i popasc w dazenie do zbawienia z uczynków. Stajemy sie wtedy samo-sprawiedliwi i krytyczni. Dzieki Bogu za czas radosci, wesela i odswiezenia. Przypomina nam to o wielkiej wolnosci, która nalezy do nas przez laske.