Category Archives: Fenn John

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Gdy odnowiliśmy już nasze umysły zgodnie z rzeczywistością Nowego Testamentu w kwestii sprawiedliwości (tzedakah), która w takim samym stopniu odnosi się do bycia usprawiedliwionym przed Bogiem (w pionie) jak i do bycia prawym wobec innych ludzi (w poziomie), możemy teraz spojrzeć na dawanie w Nowym Testamencie.

Jesteśmy żywymi świątyniami Boga. Chrystus w nas, nadzieja chwały (Kol 1:27)
W dniu Pięćdziesiątnicy uczniowie musieli dokonać zmian w swoim myśleniu – Bóg nie mieszkał już w budynku (świątyni), lecz teraz Chrystus był w nich. Oznaczało to też zmianę w dawaniu – zamiast zaspokajać potrzeby budynku (i jego personelu), teraz bezpośrednio zaspokajano potrzeby ludzi.

Dz 4:31-35: „… i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże. A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza i nikt z nich nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie zaś składali z wielką mocą świadectwo o zmartwychwstaniu Pana Jezusa (pion), a wielka łaska spoczywała na nich wszystkich. Nie było też między nimi nikogo, który by cierpiał niedostatek (poziom), ci bowiem, którzy posiadali ziemię albo domy, sprzedając je, przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży i kładli u stóp apostołów; i wydzielano każdemu, ile komu było potrzeba”.

Uczniowie nie żyli w komunie
Tzedakah tak obfitowała, że jeśli ktoś miał potrzebę przekraczającą jego własne zdolności, to ktoś inny dawał, aby ją zaspokoić. Nie było wśród nich potrzebujących. Jeśli patrzyłeś na to z zewnątrz jako niewierzący, dlaczego nie chciałbyś uwierzyć wtedy w Jezusa?

Uwolnieni od systemu świątynnego mieli wolność, aby zaspokajać teraz potrzeby wokół nich. Dawali potrzebującym, wliczając w to swych liderów. Oznacza to, że dziesięcina i wszystkie ofiary zostały teraz ‘wchłonięte’ przez sprawiedliwość (tzedakah), wchłonięte przez styl życia oparty na dawaniu.

Z praktycznego punktu widzenia, wielu z nas nadal używa 10% jako punktu wyjścia w kwestii dawania
Podobnie jak przeciętny Żyd w tamtych czasach, który oddawał dziesięcinach i ofiarach łącznie około 22%, tak też robią współcześni ‘dawcy’, którzy żyją i dają zgodnie z prowadzeniem Ducha. Jednak dawanie według Nowego Testamentu to coś więcej niż tylko oferowanie pieniędzy – to również poświęcony czas, inwestycje w relacje, umiejętności oraz zasoby!

Moglibyśmy spytać przeciętnego pastora: „a którą dziesięcinę masz na myśli?” :), ponieważ dawanie jest tylko fragmentem większej, żydowskiej koncepcji sprawiedliwości.

Tzedakah… hebrajskie słowo oznaczające 'sprawiedliwość’ oraz 'dobroczynność’
My (nie-Żydzi) jesteśmy uczeni, że zostaliśmy usprawiedliwieni przed Bogiem dzięki ofierze Jezusa na krzyżu. Uczy się nas, że jesteśmy teraz usprawiedliwieni (w pionie) przed Bogiem. Tak, to prawda, ale to tylko połowa sprawiedliwości.

Tzedakah uosabia jak i obejmuje zarówno sprawiedliwość przed Bogiem (w pionie), jak i sprawiedliwość w relacjach z innymi ludźmi (w poziomie). Nie można tych dwóch pojęć od siebie oddzielić. Niestety większość chrześcijan słyszy tylko półprawdę, że sprawiedliwość oznacza tylko bycie usprawiedliwionym (w pionie) przed Bogiem.

Słowo 'sprawiedliwość’ oznacza bycie sprawiedliwym przed Bogiem (pionowo) jak i wobec ludzi (poziomo)
Z tego powodu tłumaczy się je również jako 'dobroczynność’, 'dawanie’ lub 'jałmużnę’. Pokazuje ono, że będąc pod wrażeniem tego, że zostaliśmy usprawiedliwieni (w pionie) przed Bogiem, że z tej radości i otrzymanego Życia zaczynamy udzielać naszym bliźnim (w poziomie). Bycie prawym przed Bogiem oznacza bycie hojnym wobec bliźniego. Tzedakah to styl życia polegający na hojności wobec bliźniego, ponieważ zostaliśmy uczynieni prawymi (w pionie) przed Bogiem.

Dziesięcina ze Starego Testamentu, która początkowo była objawem łaski w sercu Abrahama, który dobrowolnie obdarował Melchizedeka, została uczyniona prawem w Zakonie Mojżeszowym. Miało to na celu 'zmuszenie’ Izraela do życia w hojności wobec bliźnich. Uczyniono to prawem, ponieważ w całym Starym Testamencie nie było jeszcze ludzi nowonarodzonych. Istnieli tylko grzesznicy, których Prawo Mojżeszowe zmuszało do życia w hojności wobec bliźnich.

Jeszcze raz to podkreślę: Sprawiedliwość MUSI obejmować zarówno prawość (pionową) przed Bogiem, jak i prawość (poziomą) wobec ludzi. To właśnie oznacza słowo 'sprawiedliwy.’ Nie można podzielić tego i powiedzieć, że odnosi się to tylko do usprawiedliwienia przed Bogiem. Sprawiedliwość zawsze oznacza oba te aspekty razem. Nie można mieć jednego bez drugiego.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

W zeszłym tygodniu omawialiśmy praktyczne rzeczy dotyczące przepływu pieniędzy do nas lub od nas, zwiększania naszych zdolności do poradzenia sobie z większym majątkiem oraz rozwijania wielu źródeł przychodu.

Podzieliłem się biblijną myślą, że nasza podstawowa praca powinna zaspokajać nasze potrzeby. Rozwijanie różnych źródeł przychodu może zapewnić realizację naszych pragnień.

Pomyśl o jakiejś restauracji, sklepie czy markecie. W menu jest wiele różnych potraw, na półkach wiele przedmiotów do kupienia – jest tego więcej niż tylko jedna dostępna rzecz. Prawie każda firma wykorzystuje tę biblijną zasadę tworzenia różnych źródeł przychodów, nawet nie zdając sobie sprawy, skąd ona pochodzi.

Przejdźmy teraz do dziesięciny ze Starego Testamentu

Byłem na nabożeństwach, gdzie prawie dało się usłyszeć grupowy jęk, gdy pastor zza kazalnicy mówił: „otwórzmy Mal. 3:8-11 – przynieście dziesięcinę do spichlerza.” Często padały też słowa o „okradaniu Boga”, by wywołać poczucie winy, wspierane „jesteście pod przekleństwem, jeśli nie płacicie dziesięciny”, by wywołać potępienie. Dla osłody dodawano „I zabronię potem szarańczy pożerać wasze plony rolne”, co miało dać nadzieję, i kończono pozytywnym akcentem mówiąc wszystkim, że Bóg „otworzy okna niebieskie”, by błogosławić tych, którzy oddają dziesięcinę do kościoła. Jednak, czy jest to prawdziwe i poprawne rozumienie Pisma?

Wyjaśnię zaraz, co oznacza otwarcie niebieskich okien, ale najpierw o dziesięcinie…

Pełny cykl dziesięcin trwał 7 lat. W ciągu 6 lat oddawano 4 rodzaje dziesięcin a w siódmym roku nie oddawano ich wcale, ponieważ każdy siódmy rok był rokiem szabatu.

4 rodzaje dziesięcin:
Pierwszy rodzaj: „teruma”, czyli „ofiara pierwocin” – 10% z plonów.
Drugi rodzaj: „ma’aser riszon”, czyli pierwsza dziesięcina – od przychodów.
Trzeci rodzaj: „ma’aser min hama’aser”, czyli dziesięcina z dziesięciny – tylko dla Lewitów.
Czwarty rodzaj: „ma’aser szeni”, czyli druga dziesięcina – od przychodów, jednak dawana na specjalny cel.

John Fenn
Tłum.: Tomsz S.
Lata temu przyjaciel, który pracował w branży sprzedaży wysyłkowej, pokazał mi ich dział pocztowy. Jednym z klientów, dla których przetwarzali przesyłki, był telewizyjny kaznodzieja o dość wątpliwej moralności. W jednej z jego przesyłek, którą zobaczyłem, znajdował się mały kawałek materiału.
Jak pamiętam, załączona instrukcja mówiła: „przez sześć dni, każdego wieczora, odmów załączoną modlitwę i śpij z tym skrawkiem materiału pod poduszką. Siódmego dnia odeślij ten skrawek wraz z największą ofiarą finansową, a twoja modlitwa zostanie wysłuchana.”

To, co Biblia mówi o pieniądzach, w żaden sposób nie przystaje do tego, czego uczył tamten kaznodzieja jak i tego, czego uczy większość pastorów w tradycyjnych kościołach. W moim nauczaniu poruszę kwestie dawania w Nowym Testamencie, oraz pewne koncepcje dotyczące pieniędzy, które stanowią fundament dla zrównoważonego biblijnego powodzenia.

Pomyśl o pieniądzach jak o wodzie
Jeśli pomyślisz o pieniądzach jak o wodzie, możesz wyobrazić sobie, jak odpływają one od ciebie w pewnych dziedzinach i jak przypływają w innych. Np. jeśli kupisz napój, nigdy nie zobaczysz tych pieniędzy z powrotem. Ale jeśli te same pieniądze włożysz w swój dom, oszczędności lub inwestycje – pieniądze powrócą.

Pieniądze odpływające od ciebie jak woda obejmują…
Moralne działania: Niemoralność (grzech seksualny), nieuczciwy zysk, sprawianie kłopotów rodzinie, odmowa poprawy, ukrywanie grzechu (złe obchodzenie się z zasobami), nadmierna wydawanie na przyjemności, uzależnienia, objadanie się, niewłaściwe przyjaźnie (próżni przyjaciele). Przyp. 5:10, 10:3, 11:29, 13:18, 28:13, 21:17, 23:21, 28:19
Błędy w zarządzaniu pieniędzmi: Poręczanie za kogoś, otrzymywanie pieniędzy bez zapracowania na nie, nieprzemyślane użycie kredytu, dawanie bogatym, naliczanie odsetek przyjacielowi, schematy szybkiego wzbogacania się, brak odporności na ludzi wciskających ci niepotrzebne rzeczy, brak budżetowania, zakupy pod wpływem impulsu. Przyp. 11:15, 13:11, 22:7, 22:16, 28:8, 28:22, 20:21, 21:5, 14:15, 24:3-4 (Living Bible), 27:20

Nawyki w pracy: Zbyt długie spanie, brak przykładania się do pracy, gadulstwo, opieszałość, brak zapału do pracy, gonienie za fantazjami. Przyp. 6:11, 10:4, 14:23, 19:15, 28:19 (NIV)

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.

Kilka dodatkowych myśli w temacie Ducha Świętego.
W dniu Pięćdziesiątnicy Bóg opuścił świątynię i zamieszkał w ludziach

Czy potrafisz sobie wyobrazić, jakiej zmiany w swoim myśleniu musieli dokonać Żydzi, aby zrozumieć, że teraz wielki JA JESTEM mieszka w nich samych?
Całe życie byli nauczani (słusznie) o Bożej obecności, która zstępowała na przybytek Mojżesza i o tym, jak wielki JA JESTEM rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak człowiek rozmawia ze swoim przyjacielem (Wyj. 33:11). Byli nauczani o ofiarach, dzięki którym mogli zbliżać się do Boga oraz o tym, jak Duch Święty spoczywał na proroku, kapłanie i królu, lecz nie na zwykłych ludziach.

Ewangelia Jana ukazuje ich zrozumienie Chrystusa, który istniał z Ojcem przed postaniem świata, i który wyrzekł się wszelkich praw, przywilejów i mocy jako Syn Boży, który opuścił niebo, by stać się dzieckiem i człowiekiem – Jezusem.
Słowo Boże, Słowo mocy Ojca, to Słowo, które przemawiało do Adama, Abrahama, Mojżesza i wszystkich proroków, stało się teraz człowiekiem i zamieszkało wśród nich. (Jan.1:14)

Teraz to zrozumieli
Kiedy Jezus wstąpił do nieba, musiał zarządzać swoim testamentem. Czyni to teraz przez Ducha Ojca. Będąc obecnie w niebie, nie jest już ograniczony do jednego miejsca i czasu, jak to miało miejsce, gdy żył w ciele na ziemi. Mając uwielbione ciało, może znaleźć się natychmiast w dowolnym miejscu. Dzięki Duchowi Ojca Jezus wie wszystko i może nadzorować swoje ciało na całym świecie.

Duch Święty jest jednocześnie zarówno w niebie, jak i w nas. Kiedy Pan zajmuje się czymś w naszym sercu, naszych emocjach, czyni to jednocześnie z naszego wnętrza, jak i w niebie.

John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
W jaki sposób idziemy przez życie, przekładając objawienie, które odbieramy w naszym duchu, na nasze codzienne sprawy?

Po pierwsze: przykład Jezusa pokazuje nam, aby zawsze robić to, co możemy w naturalny sposób
Kiedy oczyścił trędowatych, nakazał im iść i pokazać się kapłanom, co było zgodne z przepisami Prawa Mojżeszowego. Zanim zamienił wodę w wino, kazał im znaleźć i napełnić stągwie wodą. Przed nakarmieniem tysięcy kazał im usiąść w grupach po 50 i 100. (Łuk 17:14, Jan. 2, Mar. 6:40)

Niczym więcej, jak domniemaniem i zakładaniem jest myślenie, że Bóg coś zrobi, gdy zrobienie tego leży w naszych rękach. Jeśli mamy moc wykorzystać dostępne zasoby, zazwyczaj oczekuje się od nas, że to uczynimy. Tak, często wiąże się to z bólem, pieniędzmi i wolelibyśmy, aby Bóg po prostu machnął ręką i nas uzdrowił, dał nam pieniądze, wybaczył nam bez konieczności przeproszenia innej osoby, itd. Ale najpierw potrzebujemy zacząć od zrobienia właściwych rzeczy, działania w naturalny sposób.
Gdy zrobimy to, co wiemy, że powinniśmy zrobić, WTEDY często z tego miejsca Bóg przemawia do nas lub prowadzi nas dalej. Oczywiście czasem może powiedzieć nam, abyśmy czegoś nie zrobili w naturalny sposób, ale najczęściej oczekuje, że zrobimy to, co pozostaje w naszej mocy.

Ale jak to działa? Pozwól, że odpowiem pytaniem:

Kto jedyny z Trójcy Świętej aktywnie działa dzisiaj na ziemi?
Odpowiedź: Duch Święty. On sam jedyny z Trójcy Świętej działa dzisiaj na ziemi.

Ostatnio przytoczyłem dwa przykłady, które pokazują, że Słowo i Duch muszą być w zgodzie, ponieważ faktycznie to Duch wykonuje pracę. Zacznijmy dzisiaj od tego miejsca.

Hebr. 1:1-3 to mój ulubiony fragment w całej Biblii:
„Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg (Ojciec) dawnymi czasy do ojców przez proroków; ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego (Ojciec) ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także (Ojciec) wszechświat stworzył. On (Syn), który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego (Ojca) istoty (natury i charakteru) i podtrzymuje wszystko słowem swojej (Ojca) mocy, dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu (Ojca) na wysokościach”.

Ucząc mnie na ten temat, Pan zwrócił mi uwagę: „Zauważ, że Ja podtrzymuję wszystko słowem mocy Ojca. JA JESTEM słowem mocy Ojca. On ma moc a JA JESTEM słowem tej mocy.”

Przykładem dla nas może być ojciec, który posiada firmę i wprowadza do niej swojego syna, jako zastępcę. Ojciec w dalszym ciągu zarządza firmą, ale wysyła syna i upoważnia go, aby prowadził interesy w jego imieniu.
Syn prowadzi biznes, jednak działa z mocy ojca. Syn jest słowem mocy ojca – jego wolą. Odzwierciedla charakter ojca i podtrzymuje wolę ojca swoim słowem – jednak to ojciec posiada wszelką moc zarządczą w firmie.