Category Archives: CARM – Christian Apologetics & Research Ministry

1,1 Co było od początku, co słyszeliśmy, co oczami naszymi widzieliśmy, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie żywota –
1,2 a żywot objawiony został, i widzieliśmy, i świadczymy, i zwiastujemy wam ów żywot wieczny, który był u Ojca, a nam objawiony został –

Poznawalność Boga jest jedną z najważniejszych cech wszystkich religii. Jeśli przyznajemy, że Bóg istnieje, to musimy zapytać o to, co możemy o Nim wiedzieć? Jeśli możemy się o Nim cokolwiek dowiedzieć to czy możemy przeżywać Jego obecność? Jeśli tak to w jaki sposób może to na nas wpłynąć? Jeśli możemy wiedzieć coś o Bogu to jak poprawne może być nasze poznanie Jego, ponieważ możemy Go opisać tylko w takich terminach, które są nam znane. Jeśli Bóg jest nieskończony, a my jesteśmy ograniczeni to czy poznanie nieskończonego Boga w ogóle jest możliwe? Czy Bóg jest aż tak „inny”, że aż całkowicie niepoznawalny?

Oto kilka pytań, które powstają, gdy zajmujemy się poznaniem Boga. Odpowiedzi są różne. Są tacy, którzy mówią, że Bóg istnieje, lecz jest niepoznawalny, ponieważ jego natura i istota tak skrajnie różnią się od nas, że my nie mamy odpowiednich możliwości, aby właściwie doświadczać i opisywać Jego rzeczywistość. Mówią, że On nie może być poznany, a co dopiero przeżywany. Inni zaś, mówią, że Bóg może być poznany tylko przez wnioskowanie, podobnie jak obserwacja krateru w ziemi daje pewne wnioski o sile uderzenia, lecz nie daje możliwości zobaczenia przedmiotu, który go utworzył. Jeszcze inni twierdzą, że możemy poznać i doświadczać Boga. Oczywiście, chrześcijanie potwierdzają ten punkt widzenia.

Co mówi na ten temat Biblia?

Job 11,7 Czy możesz zgłębić tajemnicę Boga albo zbadać doskonałość Wszechmocnego?
11,8 Wyższa jest niż niebiosa – cóż poczniesz? Głębsza jest niż kraina umarłych – cóż ty wiesz?
11,9 Jej miara jest dłuższa niż ziemia, a szersza nawet niż morze

Iz. 55,8 Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje – mówi Pan,
55,9 lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze.

Pismo wyraźnie uczy nas, ze Bóg jest Wszechmogący (Job.11:7), że jest niepojęty (Ps. 145:3), nieskończony (Ps.147:5) i całkowicie „inny”. A jednak Biblia mówi również, że Bóg jest poznawalny (Jn 17:3; Gal 4:8-9). To znaczy, że choć nie możemy Go poznać wyczerpująco to jednak możemy znać Go na takim poziomie, jaki jesteśmy w stanie pojąć, nawet jeśli jest to ograniczone do naszych skończonych możliwości. Na przykład, możemy wiedzieć o tym, że Bóg jest miłością (1 Jn 4:8), że jest duchem (J 4:240), że komunikuje się z nami (2 Moj. 20). Cokolwiek to oznacza możemy znać Go, ponieważ On sam objawił Siebie samego w taki sposób, który jest dla nas zrozumiały.

Ponieważ Bóg nie jest aż tak niepojęty i olbrzymi, to, co najlepszego Bóg mógł dla nas zrobić, abyśmy Go poznali to objawić nam Siebie samego w słowie i czynach. Taka jest dokładnie przyczyna wcielenia. Jezus jest boską, druga osobą Trójcy, Słowem, które stało się ciałem. „Na początku było Słowo i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo… a Słowo ciałem się stało” (J 1:1, 14). Jezus dokładnie reprezentuje Boga (Hebr. 1:3) i jest jedynym, który może objawić Boga (Mat. 11:27). A zatem nasza całkowita zdolność do poznania Boga jak i do doświadczania Go całkowicie spoczywa w Jezusie. Powtórzmy, możemy poznać Boga przez Jezusa. „Wszystko zostało mi przekazane przez Ojca mego i nikt nie zna syna tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu syn zechce objawić” (Mat 11:27)

Zatem, można poznać Boga, ponieważ On Sam pokazał nam drogę poznania w taki sposób, który może być zrozumiały. Jezus, który jest Bogiem w ciele (Jn 1:1, 14; 20:28; Kol 2:9; Flp 2:5-8; Hebr 1:8) jest najlepszym objawieniem Boga w słowie i uczynku i możemy ufać temu, jak Bóg się objawił. Z powodu wcielenia, możemy mieć relację z Bogiem, ponieważ wejście w relację z Jezusem, jest wejściem w relacje z Bogiem: „wierny jest Bóg, który was powołał do społeczności Syna swego Jezusa Chrystusa, Pana naszego” (1 Kor. 1:9)

Objawienie ogólne.

Oprócz Biblii jest inny sposób w jaki Bóg może być poznany, choć w znacznie mniejszym stopniu – poprzez stworzenie: „bo niewidzialna Jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo , mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem, tak że nie mają nic na swoją obronę” (Rzym 1:20).

Biblia mówi nam, że nawet ci, którzy Biblii nie mają mogą trochę Boga poznać. Nie znaczy to, że oni mogą sobie wyobrazić Boga jako Trójcę czy Jezusa jako Boga w ciele, lecz mogą dojść do tego, że potrzebują odkupienia, aby uciec od Bożego gniewu, lecz mogą, spoglądając na stworzenie wywnioskować, że Bóg istnieje.

Nie mają, zatem, żadnej wymówki. Wiedzą, że jest Bóg nawet jeśli tak wielu tłumi prawdę tego poznania przez swoją grzeszność.

W dodatku do dowodów stworzenia, samo poznanie Bożej egzystencji jest zasiane w sercu wszystkich ludzi: „Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć można jest jawne, ponieważ Bóg im to objawił” (Rzym 1:19).

Zastosowanie.

Jezus jest odpowiedzią na pytania dotyczące tego, czy możemy cokolwiek wiedzieć o Bogu i czy możemy Go doświadczać (przeżywać). Jezus jest drogą do Boga (Jn 14:6) i Tym, który objawia nam prawdę o Bogu (Mat 11:27). Czy możemy, zatem, znać i doświadczać Boga? Tak, możemy, poprzez Jezusa. Jest to posłanie prawdy, które musimy przekazywać światu.

Jest tak również dlatego, że Biblia mówi, że każdy, dzięki stworzeniu, może poznać, że jest Bóg i że ludzie mają wpisane to poznanie w swoich sercach (Rzym. 1:19-20). Możesz więc mówić o tym z odwagą, wiedząc, że Duch Święty potwierdzi prawdę Bożego Słowa tym, do których mówimy. Nie znaczy to, że wszyscy będą pokutować i przyjdą do Chrystusa, lecz znaczy, że Bóg będzie potwierdzał tą prawdę. To, co zrobią z tym niewierzący zależy do nich. Ty zaś, musisz zdawać sobie sprawę z tego, że są tacy, którzy tłumią prawdę Bożą swoją nieprawością (Rzym 1:18) i oddali swoje umysły nieprawości (Rzym. 1:24-28) – to są ci, którzy nie mogą być pozyskani Słowem. Lecz nie znaczy to, że nie powinieneś mówić prawdy Bożego Słowa. Oni musza ją usłyszeć.

Nigdy też my sami nie przestaniemy się uczyć o Bogu. Bóg jest dostępny w poznaniu i doświadczeni, lecz z powodu Jego nieskończoności, nigdy nie przestaniemy uczyć się tego wszystkiego, co jest o jego cudowności i wielkości dostępne. Nabierz otuchy wiedząc, że poprzez wieczność zawsze będziemy wzrastać w zrozumieniu naszego potężnego i cudownego Pana.

topod.in

Otwarty teizm, zwany też otwartością lub otwartym widzeniem, jest teologiczną postawą zajmującą się ludzką wolną wolą i jej relacją wobec Boga i natury przyszłości. Naucza, że Bóg udzielił ludzkości wolnej woli i dlatego, aby wolna wola była rzeczywiście wolna to nie może być mowy o poznaniu przyszłości przez Boga. Otwarty teista powie ci, że jeśli Bóg wie, jaką zamierzamy podjąć decyzję to jak możemy być faktycznie wolni, gdy przychodzi czas podjęcia decyzji skoro przeciwny wybór nie może być dokonany, bo już jest „wiadomo”, co wybierzemy?

W otwartym teizmie przeważają dwa główne punkty widzenia dotyczące przyszłości: albo jest poznawalna, albo nie jest. Dla ludzi wyznających otwarty teizm stwierdzenie, że przyszłość jest poznawalna przez Boga (Bóg zna przyszłość), oznacza, że Bóg dobrowolnie ogranicza swoje poznanie wyborów z wolnej woli tak, abyśmy mogli być prawdziwie wolni. Druga postawa mówi, że przyszłość nie istnieje i nie jest poznawalna nawet przez Boga. Gregory Boyd, dobrze znany adwokat tej idei, mówi tak:

„Otwarty teista przyzna, że większość zdarzeń przyszłości jest ustanowiona na długo przed czasem ich zaistnienia, bez względu na to czy to Bóg określa wolę czy z powodu istniejących na ziemi przyczyn, lecz nie jest ustanowiona wyczerpująco. Do jakiegokolwiek stopnia przyszłość jest otwarta na decyzje wolnych składników, tam nie jest ustanowiona!”1)

Co więcej, głoszą oni, że nie odrzucają wszechwiedzy Boga. Podobnie jak klasyczni teologowie, stwierdzają, że Bóg wie wszystko, lecz różnią się w tym, że Bóg wie tylko to, co jest poznawalne, a ponieważ przyszłość jeszcze się nie wydarzyła to nie może być wyczerpująco przez Boga poznana. Zamiast tego, Bóg zna wyczerpująco tylko współczesność wraz ze skłonnościami, pragnieniami, myślami i nadziejami wszystkich ludzi. Co więcej, w otwartym teizmie Bóg może popełniać błędy, ponieważ nie zna wszystkich szczegółów, które mogą się wydarzyć w przyszłości. Zgodnie z nimi Bóg również podejmuje ryzyko i dostosowuje się do wyborów wolnej woli człowieka.

Proste czytanie Pisma

Otwarci teiści głoszą, że najlepiej czytać Biblie w jej prostym znaczeniu wszędzie tam, gdzie to możliwe.
Jest to dobre na początek, lecz nie zawsze tak można. Są takie miejsca, które nie mogą być czytane wprost i muszą być interpretowane w świetle innych fragmentów. Zgadzają się z tym, lecz skoro uczą, że Bóg nie wie wszystkiego, co będzie w
przyszłości, bądź, że przyszłość nie jest poznawalna, to gdy docierają do miejsc, w których Bóg ustępuje, żałuje czy doświadcza ludzi, twierdzą, że najlepiej jest to czytać wprost. W ten sposób znajdują wsparcie dla twierdzenia, że Bóg się uczy, robi błędy i podejmuje ryzyko. Problemem ich są wcześniej przyjęte założenia na różne teksty bez ich odniesienia do innych fragmentów, które zaprzeczają takim założeniom. Na przykład…

Biblia mówi w 1 Jn. 3:20 „…Bóg jest większy niż nasze serca i wie wszystko”. Podobnie w 1 Sam 15:29 Biblia mówi: „Ale doprawdy ten, który jest chwałą Izraela, nie kłamie i nie żałuje, bo nie jest człowiekiem, aby żałować”. Oczywiście proste znaczenie tych tekstów jest oczywiste; widzimy, że Bóg wie wszystko, a nie tylko teraźniejszość i widzimy, że Bóg nie zmienia swojego zdania. A jednak otwarty teista powie nam, że Bóg nie wie wszystkiego i że zmienia zdanie. Oczywiście, te wersety wymagają badania kontekstowego i w świetle innych wersetów, lecz istota jest wyraźna, otwarty teista ma przyjęte z góry pewne założenia jak interpretować Biblię i te założenia nie zawsze są spójne z Pismem. W rzeczywistości są sprzeczne z Pismem.

Twierdzą, że mają poparcie w Biblii cytując te fragmenty, z których wydaje się wynikać, że Bóg zmienia zdanie (II Moj..32:14) jest zdziwiony (Iz. 5:3-7) i sprawdza ludzi, aby zobaczyć co zrobią (1 Moj. 22:12). Oczywiście nie podchodzą odpowiednio do kontrargumentów, które odpowiadają na ich obiekcje. Na przykład, Bóg często zadaje pytania, na które zna odpowiedzi, jak: „Gdzie jesteś, Adamie?” (1 Moj. 22:12). Czy mamy uwierzyć, że Adam zginął Bogu w ogrodzie Eden? Oczywiście, że nie. Niemniej otwarty teista nie ma problemu z wybieraniem tych zasad, w które wierzy i stosuje do interpretacji Biblii. Jakby tego było mało, czasami twierdzą, że ortodoksyjne chrześcijaństwo uległo wpływom pogaństwa:
„Podczas, gdy niektórzy (ze mną włącznie) utrzymują, że klasyczny rozwój poglądu na Boga uległ filozofii pogańskiej, klasyczni teolodzy zawsze twierdzili, że jest on głęboko zakorzeniony w Biblii’. 2)

Oczywiście problemem jest to, że otwarty teizm wyraźnie odrzuca wiele jasnych interpretacyjnie wersetów, błędnie podchodzi do kontrargumentów i sam jest pod wpływem pogaństwa, ponieważ stoi za tezą o Bogu, który się zmienia, robi błędy i uczy się.

Podstawowe zasady otwartego teizmu.

Podstawowe zasady otwartego teizmu są następujące. Należy pamiętać o tym, że te zasady otwarty teista wyznaje przy interpretacji Biblii.

1. Największym atrybutem Boga jest miłość
A) Ten atrybut jest często wynoszony ponad inne Jego atrybuty i jest używany do interpretacji Boga w taki sposób, jakby był kosmicznym dżentelmenem, który chce, aby wszyscy byli zbawieni i narzeka nad ich stratą.

2. Ludzka wola jest prawdziwie wolna w wydaniu libertariańskim (The
Libertarian Party – partia działająca w USA – przyp. tłum.), czyli:
A) Wola człowieka nie jest ograniczona przez jego grzeszną naturę lecz jest jednakowo zdolna do podejmowania wyborów między różnymi możliwościami.
B) W przeciwieństwie do powyższego kompatybilna koncepcja wolnej woli stwierdza, że osoba jest ograniczona i pod wpływem swojej natury i, że ta natura nie tylko wpływa na wybory wolnej woli, lecz również ogranicza zdolność do równego wybierania między różnymi możliwościami.

3. Bóg nie zna przyszłości.
A) Jest tak albo dlatego, że przyszłość nie istnieje, albo…
B) Dlatego, że Bóg nie zna przyszłości nawet wtedy, gdy może być ona poznana.

4. Bóg podejmuje ryzyko
A) Ponieważ Bóg nie zna w sposób wyczerpujący przyszłości, musi podejmować ryzyko wobec ludzi, których przyszłe wybory wolnej woli nie są poznawalne.

5. Bóg uczy się.
A) Ponieważ Bóg nie zna wyczerpująco przyszłości, uczy się w miarę jak rzeczywistość przyszłości pojawia się.

6. Bóg popełnia błędy
A) Ponieważ Bóg nie wie wszystkiego i ponieważ ma do czynienia z wolną wolą stworzeń (których przyszłe wybory nie są Mu znane), Bóg może popełniać błędu w zajmowaniu się ludźmi. Zatem, Bóg zmienia odpowiednio swoje zdanie.

7. Bóg zmienia swoje zdanie.
A). Bóg może zmienić zdanie w zależności od tego, czego się uczy i co odkrywa w miarę jak ludzie działają. Zazwyczaj Bóg zmienia zdanie, gdy zostanie zaskoczony przez coś, czego nie planował lub nie oczekiwał.

Jak myślisz, co mówi Bóg otwartego teizmu?

Ponieważ otwarty teizm naucza, że Bóg uczy się i popełnia błędy, jest możliwe, że mamy tutaj nieskończenie mądrego Boga wszechświata, który mów takie rzeczy jak:

* „Ooops”
* „Uh, oh.”
* „Wow, to było zaskakujące.”
* „Miałem nadzieję, że to zadziała..”
* Nie wyszło to na dobre, prawda? „
* „Następnym razem spróbuję to naprawić”.
* „Odpowiedziałbym na twoją modlitwę, ale nie wiem, co się jeszcze wydarzy”.

Jest to humorystyczny sposób zilustrowania istoty. Bóg otwartego teizmu nie jest wszechwiedzący, robi błędy, uczy się i wzrasta. To wywołuje problem co do tego, czy należy ufać Bogu, który popełnia błędy. Czy chciałbyś zaufać bogu, który jest robi głupstwa?

Ortodoksyjne chrześcijaństwo.

Historyczne ortodoksyjne chrześcijaństwo twierdzi, że Bóg wie wszystko, nawet całość przyszłości, wyczerpująco. 1J 3:20: „.. ponieważ większy jest Bóg niż nasze serca i wie wszystko”. Podobnie Piotr mówi do Jezusa w ew. J 21:17: „…Panie, ty wszystko wiesz, wiesz, że cię kocham…” Boża suwerenność jest w Piśmie nauczana bardzo wyraźnie a Jego suwerenność związana jest ściśle z Jego wszechmocą. Ortodoksyjne chrześcijaństwo uczy, że Bóg jest pełen miłości, że jest tak bardzo zaangażowany, że zniża się do naszego poziomu i współdziała z nami na poziomie, który możemy zrozumieć, lecz to wszystko dzięki Bogu działającemu ze stworzeniem, które jest ograniczone i grzeszne. Bóg musi pracować na naszym poziomie, ponieważ my nie jesteśmy w stanie pracować na Jego.

Bóg i czas

Pytanie o Boże poznanie przyszłości jest niezwykle ważne, ponieważ zajmuje się faktyczną definicją Bożej natury w odniesieniu do samej natury przyszłości. Czy Bóg zna przyszłość czy nie? Czy Bóg istnieje w przyszłości czy nie? Czy Bóg jest ograniczony do teraźniejszości czy nie? Odpowiedzi na te pytania odzwierciedlają samą naturę i możliwości Bożej egzystencji. Otwarty teista wymusza opis Boga, który redukuje poznanie, które ma Bóg o wszystkim: przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, do Boga, który nie wie wszystkiego na temat przyszłości. Wszechobecność Boża jest również zagrożeniem dla otwartego teizmu, ponieważ odrzucają oni istnienie przyszłości a zatem odrzucają wszechobecność Boga w przyszłości. Lecz, dla Boga nieznajomość przyszłości jest jednoznaczna z Jego nieobecnością w przyszłości. Oznacza to, że Bóg jest ograniczony przez czas. To, oczywiście, jest nauczanie fałszywe, lecz w taki właśnie sposób naucza otwarty teizm.

Wniosek

Jeśli doszlibyśmy do wniosku, że bóg otwartego teizmu jest prawdziwy to, czy przyniosła by ci pocieszenie wiedza, że Bóg się uczy i, że nie zna wyczerpująco przyszłości, że czeka na to, co ludzie zrobią? W jaki sposób wpłynęłoby to na twoje modlitwy. Czy Bóg ma nadzieję, na to, co najlepsze, reagując na działania ludzi i pracując wokół nich, aby coś się działo? Czy wtedy mógłbyś faktycznie polegać na Bogu, że jest suwerennym, zaangażowanym Panem wszechświata? Nie sądzę.

Otwartość jest niebezpiecznym nauczaniem, które umniejsza suwerenność, majestat, nieskończoność, poznanie, istnienie i chwałę Boga, a wynosi naturę i stan ludzkiej wolnej woli. Pomimo, że otwarty teista nie powie wprost, że takie rzeczy mają miejsce to bez słów widać, że Bóg otwartego teizmu nie jest nawet w najmniejszej części tak poznawalny ani tak wszechobecny jak Bóg ortodoksyjnego chrześcijaństwa.

Więcej na temat otwartego teizmu znajdziesz na stronach CARM (www.carm.org)
___________
1. Boyd, Gregory A., God of
the possible, (Grand Rapids, Michigan: Baker Books), 2001.

topodin

Panteizm twierdzi, że Bóg jest identyczny z naturą. O ile deizm mówi, że Bóg jest odrębny i niezaangażowany w świecie to panteizm mówi, że Bóg jest światem. Oznacza to, że w istocie wszystko jest jednym i, że Bóg, wszechświat, materia, ludzie itd., to wszystko jest jedną i tą samą istotą. Zatem wszystko jest jednym i jedno jest wszystkim. Panteiści widzą ludzi jako będących częścią natury, postrzegają wszechświat jako skrajną rzeczywistość i przedmiot czci. Większość taoistów jest panteistami jak również buddyści, uniwersaliści itp. Gdy panteista mówi o czci dla wszechświata to nie mówi o istnieniu nadnaturalności. Nie ma nieba, piekła, nie ma wcielenia Syna. Jest tylko uniwersalna istota i któregoś dnia wszystko wróci do tej istoty, a my zostaniemy zaabsorbowani do tego. Jesteśmy naturą i natura jest nami. Znaczy to, że stworzenie jest emanacją Bożej egzystencji. Zatem dobro i zło płynie z uniwersalnej istoty, która jest wszechświatem. Lecz generalnie panteiści trzymają się tego, że zło jest iluzją, co jest oczywiście, problematyczne, ponieważ nie ma niczego iluzorycznego w morderstwie, gwałcie itd.

Panteiści czasami odwołują się do wartości swojej pozycji na podstawie intuicji, mistycznego rodzaju świadomości łączącej z wszechświatem. Postrzegają Boga jako absolutnie transcendentnego, lecz to oznacza

Panenteizm

Pananteizm różni się od panteizmu. Jest to wiara w to, że Bóg jest w świecie, podczas gdy panteizm stwierdza, że Bóg jest światem. Wspólne analogie znajdujemy w relacjach miedzy duszą i ciałem. Dusza jest w ciele. Nie jest ciałem. Podobnie, wszechświat jest ciałem Boga. Niemniej Bóg nie jest odrębny od świata jak uczy teizm, lecz jest we wszechświecie, jest jego częścią. Ponieważ Bóg jest w świecie i jest równocześnie na zewnątrz świata, pananteizm wypracował bipolarne spojrzenie na Boga: mianowicie jeden biegun Boga jest identyfikowany z zmiennym, czasowym światem, a drugi z nieskończonym/potencjalnym istnieniem wszystkich rzeczy.

продвижение сайта

Deizm wyrósł między 16 – 18 wiekiem w centralnej Europie, lecz teraz stał się raczej mało popularny, więc raczej małe jest prawdopodobieństwo, że spotkasz wielu deistów. Niemniej jednak trzeba wiedzieć, że deista to ktoś, kto wierzy, że Bóg istnieje, lecz nie angażuje się w świat. Jest jak zegarmistrz, który robi zegarek, nakręca go i zostawia go samemu sobie, aby szedł bez dalszych jego interwencji. W deizmie, Bóg stworzył świat, „nakręcił go” i pozwala mu działać. Nie angażuje się ani w sprawy wszechświata ani ludzi. Podobnie jak zegarmistrz stworzył świat, uruchomił i oto jest. Zatem deiści odrzucają inspirację Biblii wraz z jej cudami. Odrzucają wcielenie Jezusa Chrystusa jako Boga w ciele.

Deizm może okazać się trudny do pokonania, ponieważ jeśli przedstawisz cuda Biblii, czy Jezusa jako Boga w ciele, deista po prostu odrzuci lub zignoruje wersety, które to wspierają. Zatem musisz się zająć jego założeniami. Musisz zapytać, dlaczego uważa, że Bóg nie angażuje się więcej w sprawy świata, jaka jest racjonalna podstawa jego postawy. Gdy już poda ci przyczyny zbadaj na ile są racjonalne i czy są logiczne.

Teizm

Teizm jest postawą, która mówi, że Bóg jest i że Bóg jest zaangażowany w działania na świecie, lecz, że Bóg jest odrębny od świata/ wszechświata. W teizmie, Bóg stworzył wszechświat. O ile deizm stwierdza, że Bóg istnieje to nie jest On zaangażowany. Zatem teizm zawiera w sobie zarówno chrześcijaństwo jak i mormonizm, świadków Jehowy. Światowe religie takie jak islam również podchodzą pod tą kategorię. Teiści wierzą w Boga Stworzyciela, projektanta, Istotę, która czyni cuda i jest zainteresowany sprawami świata i aktywnie bierze udział w sprawach ludzkich.topod.in

Może ci się wydawać dziwne, że jest sekcja zajmująca się patrzeniem na Boga z perspektywy ateisty, lecz jest faktem, że ateiści mają swoje twierdzenia o Bogu i atakują Jego istnienie. Nie wszyscy to robią, lecz wystarczająca dużo, musimy zatem rozumieć czym jest ateizm i co mówi o Bogu.

Istnieją różne definicje ateizmu. Jest mocny ateizm, gdzie ateiści wierzą, że nie ma Boga i czasami nawet twierdzą, że wiedzą o tym, że Boga nie ma. W takim przypadku jest coś w co aktywnie wierzą, a jest to wiara, że nie ma Boga. Jest słaby ateizm, który twierdzi, że nie widzi dowodów istnienia Boga, zatem nie może wierzyć w Boga i czasami ci ateiści, nie wiedząc czy Bóg istnieje czy nie, bywają agnostykami.
Innym stanowiskiem utrzymywanym przez ateistów jest to, że brakuje im wiary w Boga. Brakuje im wiary. Przeżywają brak wiary lub niewiarę w Boga. Mówią, że koncepcja Boga jest ważna. Postrzegają Boga w taki sam sposób w jaki widzą koncepcję niewidzialnych różowych jednorożców – koncepcję po prostu bez wartości, ważności i doniosłości dla nich. Zajmując się zatem kimś, kto jest ateistą, mądrze jest najpierw spytać jakiego rodzaju ateistą jest. Nie musisz popełniać błędów domyślając się tego, lecz masz być konkretny. Lepiej jest wystartować zadając pytania i zbierając informacje, abyś lepiej wiedział w jaki sposób skierować twoje komentarze.

Gdybyś zadał ateiście pytanie, jakiego rodzaju jest ateistą, a on nie wiedziałby, o co ci chodzi, to miałbyś okazję, aby mu wyjaśnić, że są różne stanowiska i, że niektórzy są zdecydowanymi ateistami inni słabymi. Możesz wtedy podać krótkie wyjaśnienie tych dwóch i zapytać, który z nich wyznaje. Po udzieleniu przez niego odpowiedzi możesz zapytać dlaczego ta osoba tam uważa. W ten sposób prosisz go o obronę jego stanowiska. Często znacznie łatwiej jest znaleźć problem w innym punkcie widzenia niż ustanowić własny. Zadawaj zatem wiele pytań.

Zajmowanie się ateistyczną postawą.

Jeśli jest mocnym ateistą i wierzy, że nie ma Boga to zapytaj go na jakiej podstawie tak wierzy. Generalnie powie ci, że jest tak dlatego, że nie ma żadnych dowodów na istnienie Boga czy też, że on nie widzi wystarczających dowodów na to. W tym momencie, możesz zapytać go, co zakwalifikowałby jako wystarczający dowód. Jeśli nie wie to znaczy, że nie przemyślał zbyt uważnie swego stanowiska. Jeśli da ci odpowiedź zobacz jakiego rodzaju jest to odpowiedź, jak dobra jest. Czasami ateiści podadzą ci śmieszne wymagania na udowodnienie Bożego istnienia. Pamiętaj, abyś słuchał uważnie czy to, co mówią jest sensowne. Jeśli ten ateista, z którym rozmawiasz trzyma się słabej odmiany ateizmu (nie wie czy Bóg jest czy Go nie ma) to możesz mu zaoferować dowody na istnienie Boga z poprzedniej lekcji zajmującej się entropią, przyczynowością i logicznym absolutem. Myśl o swoich odpowiedziach i bądź spokojny o to, że rozmowa rozwinie się interesująco.

Jeśli ateista mówi, że bark mu wiary w Boga to zapytaj, czy twój kotek (czy piesek czy cokolwiek) również jest ateistą, ponieważ jemu również brak jest wiary w Boga. Wskaż na skały i chmury, którym również brakuje wiary, po czym powiedz mu, że jego kryterium bycia ateistą nie wygląda na tyle mocno, aby go odróżniać od kota, psa czy chmur. Czasami, odpowie, że nie interesują go sprawy dotyczące Boga i znów, że bark mu wiary. Wtedy możesz wskazać na to, że gdy już raz ktoś został wprowadzony do jakiejś koncepcji to klasyfikuje ją jako wiarę, niewiarę lub niepewność. Innymi słowy, jedynym powodem braku wiary i niezaangażowanej postawy jest brak pewności wobec koncepcji. Lecz gdy już jesteś świadom koncepcji, formułujesz opinię na jej temat. Opinia jest stanowiskiem. Wskaż na to, że faktycznie on już zajmuje jakieś stanowisko. Jeśli zacznie bronić idei, że nie to zadaj mu pytanie dlaczego broni pozycji, której nie ma? Przede wszystkim broni się tylko to, co się ma.

Musisz zdawać sobie sprawę z tego, że nie jest to jakaś niezawodna formuła czy wzór, którego cię uczymy. Wszystko, co możemy zrobić to nauczenie cię pewnego podejścia i technik. Musisz nauczyć się tego, jak i podstawowych pojęć tak, abyś mógł podjąć argumentację z ateistami i kwestionować ich pozycje. Musisz rzucić wyzwanie ich założeniom i wcześniej nabytych przekonań. Kiedy to robisz musisz zachować szacunek, być uprzejmy i musisz słuchać. Nie bądź protekcjonalny ani nie wyśmiewaj się z ateistycznej postawy. Pamiętaj o tym, że nie wmawiamy ludziom Królestwa przez dowodzenie punktów, lecz Bóg używa argumentów i twojego świadectwa do pracy w ich sercach. Niemniej jednak, nasze argumenty są ważne. Ważny jest też nasz ton, pokora i miłość. To wszystko niesie ze sobą równą wagę, jeśli nie większą, niż wszelkie argumenty jakie możemy przedstawić. Zatem musisz zwrócić uwagę na Pismo, które mówi:
„Z tymi, którzy do was nie należą postępujcie mądrze, wykorzystując czas. Niech mowa wasza będzie zawsze uprzejma, zaprawiona solą, abyście wiedzieli, jak macie odpowiadać każdemu.” (Kol 4,5-6)
„A celem tego, co przykazałem jest miłość płynąca z czystego serca i z dobrego sumienia, i z wiary nieobłudnej…” (1 Tym 1:5).

Jeśli chcesz dowiedzieć się czegoś więcej na temat ateizmu, rozmów z ateistami i sposobów świadczenia im to zajrzyj do sekcji „ateizm” na stronach CARM. 

раскрутка

Musisz być świadomy dużej ilość#Musisz być świadomy dużej ilość różnych poglądów jakie ludzie mają na to kim i czym jest Bóg. Jeśli nie rozumiesz tego, co inni uczą, jak będziesz mógł adekwatnie odpowiedzieć im i ich biblijnie uczyć? Oczywiście, nie znaczy to, że musisz na pamięć uczyć się wszystkich istniejących religijnych wierzeń, lecz powinieneś zaznajomić się z kilkoma z nich tak, abyś miał fundament, na którym będziesz budował. Oczywiście prawdziwym fundamentem jest Jezus i to, co objawił w Bożym Słowie, co jest właśnie celem przerabiania tych lekcji.

Mormoni uczą, że Bóg był człowiekiem, który żył w innym świecie. Miał żonę boginkę, która ma około 120 cm wzrostu i jest z ciała, krwi i kości.
Świadkowie Jehowy uczą, że Bóg nie jest trójcą i, że Jezus został stworzony.
Muzułmanie uczą, ze Jezus był prorokiem i, że Bóg jest niepoznawalny i nie trynitarny (nie jest Trójcą).
Chrześcijańska Nauka i New Age uczą, że Bóg jest ideą, zasadą, boską obecnością, która przenika wszystkie rzeczy i ludzi i, że my mamy boską naturę. Jasne, że jeśli będziesz rozmawiał z kimś to znajomość podstaw ich systemu wierzeń jest wielką pomocą dla ciebie w dyskutowaniu prawdy z nimi. Na przykład, spójrzmy na dialog na temat Boga Mormonów. Chrześcijanin jest zaznajomiony z „rzeczywistym” nauczaniem mormonizmu.

Mormon:
Tak, wierzymy w Boga i w Trójcę.
Chrześcijanin:
Jak wielu Bogów jest?
Mormon:
Jest tylko jeden Bóg.
Chrześcijanin:
Czy Jezus jest bogiem?
Mormon:
Tak.
Chrześcijanin:
Czy Ojciec jest bogiem?
Mormon:
Tak.
Chrześcijanin:
To zatem jest dwóch Bogów. Wierzycie w dwóch Bogów ?
Mormon:
Nie. Wierzymy w jednego Boga.
Chrześcijanin:
Właśnie powiedziałeś, że Jezus jest bogiem i Ojciec jest bogiem. To jest dwóch bogów. Mormon:
Wierzymy, że istnieją inni bogowie, lecz służymy i czcimy tylko jednemu Bogu.
Chrześcijanin:
Zatem, faktycznie jesteście politeistami, a nie monoteistami.
Mormon:
Nie, wierzymy tylko w jednego Boga.
Chrześcijanin:
Rzeczywiście wierzycie w wielu bogów i służycie tylko jednemu z nich.
Mormon:
Zdaje się, że mógłbyś tak powiedzieć.
Chrześcijanin:
Problem polega na tym, że Biblia mówi w Iz 43:10, że nie ma żadnego innego Boga poza Nim, a w Iz 44:8 Bóg mówi, że On nawet nie wie o żadnych innych bogach. Zatem twój punkt widzenia nie jest poprawny.

Zastosowanie.

Podany dialog jest zarówno fikcyjny jak i właściwy. Jeśli świadczysz mormonom to przekonasz się, że często zgadzają się z tym co mówisz doktrynalnie, lecz jeśli zagłębisz się dalej to odkryjesz, że uczą oni rzeczy sprzecznych z teologią biblijną.
Gdy już o tym wiesz, możesz właściwie wskazać ich błąd i cytować wersety na poparcie twojego stanowiska. Jeśli nie wiesz czego uczą, nie wiesz gdzie zagłębiać się. Jeśli nie wiesz, gdzie się zagłębiać, jak wykażesz ich błędy i pouczysz ich o prawdzie? Zatem, koniecznie trzeba znać punkty widzenia na Boga różnych religii.

Podobnie trzeba znać punkt widzenia osoby, której świadczysz a szczególnie jeśli jest to muzułmanin lub z ruchu New Age czy nawet ateista. W przypadku tego ostatniego, odrzuca on istnienie Boga i ty musisz znać mocne i słabe strony takiego stanowiska. Jest to bardo ważne, gdy przedstawia się prawdę. Często, nie możesz zasiać ziarna prawdy dopóki twardy grunt błędu nie zostanie skruszony. Musisz zatem mieć świadomość różnych punktów widzenia Boga.

как продвинуть свой сайт в поисковиках

Przez stulecia różni ludzie przedstawiali różne dowody na istnienie Boga. Nie twierdzimy tutaj, że przedstawione dowody absolutnie dowodzą, że Bóg istnieje, lecz nie znaleźliśmy czy nie słyszeliśmy o tym, aby ktoś wystarczająco skutecznie obalił te argumenty. Oferujemy je wam jako próbę wykazania, że Bóg istnieje.

Ostatecznie, te argumenty nie są oparte na Biblii (choć wypełnione proroctwo jest mocnym wskazaniem na Boże istnienie), ponieważ czasami ludzi nie akceptują Biblii. Te argumenty korzystając z logiki mogą okazać się bardzo przydatne.

Argumenty powstałe na podstawie teorii entropii i praprzyczyny (przyczyny bez przyczyny).

1, Wszechświat nie jest nieskończenie stary ponieważ jeszcze się nie „wyczerpał”. (Entropia to zjawisko nieustannego wzrostu chaosu (nieporządku) i strat w systemie użytecznej energii).
a) Gdyby świat był nieskończenie stary, to osiągnąłby już stan, w którym wszelka użyteczna energia rozeszła by się.
b) Lecz nie jesteśmy w tym stanie; zatem wszechświat nie jest nieskończenie stary i musiał mieć jakiś początek.
2. Skoro wszechświat miał początek to nie jest nieskończenie wielki.
a) Wymagałoby nieskończonej ilości czasu osiągnięcie nieskończonych rozmiarów. Ponieważ wszechświat miał początek to nie miał nieskończonej ilości czasu na rozszerzenie się w nieskończoność.
3. Wszechświat nie mógł spowodować swojego zaistnienia.
a) Jeśli coś nie istnieje to nie ma zdolności do wykonywania jakichkolwiek działań, przez które mógłby powołać się sam do istnienia.
b) Jeśli istnieje w takiej formie, że może podejmować działanie to znaczy, że już istnieje.
4. Wszechświat został powołany do istnienia, przez coś innego niż on sam.
5. Wszystko, co powstało do życia, ma swoją przyczynę.
a) Nie może być nieskończonego regresu zdarzeń, ponieważ oznaczało by to, że wszechświat (lub wcześniejsze wszechświaty) był nieskończenie stary, lecz to wymagałoby przemierzenia nieskończonej ilości czasu po to, aby dotrzeć do tego miejsca, w którym znajdujemy się obecnie. Tak zaś być nie może, ponieważ nie może być przemierzona nieskończona ilość czasu.
I. Gdyby wszechświat był nieskończenie stary to znajdowałby się w stanie bezużytecznej energii, czego się nie obserwuje.
II. Gdyby wszechświat był nieskończenie stary to byłby nieskończenie wielki, czego się nie obserwuje.
III. Gdyby wszechświat był nieskończenie stary to abyśmy mogli istnieć tutaj i teraz konieczne byłoby przemierzenie nieskończonej ilości czasu, a to jest niemożliwe.
6. Ponieważ wszechświat jest skończony i miał początek, zatem nie może być nieskończona ilość regresji przyczyn, które spowodowały jego zaistnienie, musi zatem być pojedyncza praprzyczyna wszechświata.
a) Pojedyncza praprzyczyna istnienia wszechświata musi być większa, co do rozmiaru i okresu trwania niż wszechświat, który powołała do istnienia.
b) Wszelka przyczyna jaka występuje we wszechświecie jest jego częścią.
I. Zdarzenie, które jest częścią wszechświata nie może spowodować zaistnienia jego samego.
II. Musi zatem istnieć praprzyczyna poza wszechświatem.
c) Praprzyczyna nie może być naturalną częścią wszechświata, który jest skończony.
I. Praprzyczyna będzie nieskończona co do przestrzeni jak i czasu, ponieważ jest większa niż to, do czego istnienie się przyczyniła.
II. Ta nadnaturalną praprzyczyną jest Bóg.

Argumentacja oparta na prawach logiki:

1. Istnieją prawa logiki:
a) przykłady praw logiki:
I. Nie może być równocześnie A i nie A.
II. Coś nie może powołać samo siebie do istnienia.
b) Prawa logiki są z natury konceptualne:
I. Logika jest procesem umysłu.
II. Logiczne absoluty są konceptualnymi konwencjami.
c) Prawa logiki nie są produktem wszechświata.
I. Logika nie jest produktem wszechświata.
II. Prawa logiki nie znajdują się „pod skałą” ani „wewnątrz atomu” itd. Nie odnoszą się do fizycznych posiadłości.
d) Prawa logiki nie są produktem ludzkiego umysłu.
I. Prawa logiki są absolutne. Umysły ludzkich jednostek nie są absolutne, różnią się miedzy sobą, nie zgadzają się ze sobą, a zatem to, co jest absolutne dla jednej osoby może być lub nie absolutne dla innej. Zatem nie są one produktami ludzkich umysłów.
II. Prawa logiki nie zależą od ludzi, ponieważ są prawdziwe bez względu na to czy ludzie istnieją czy nie.
e) Prawa logiki są transcendentne.
I. Prawa logiki nie zależą od wszechświata, ponieważ są prawdziwe bez względu na to czy wszechświat istnieje czy nie.
II. Prawa logiki wykraczają poza przestrzeń i czas, ponieważ są one prawdziwe bez względu na to czy ty istniejesz we wszechświecie czy nie.
f) Prawa logiki są konceptualne, absolutne i transcendentne
I. Ponieważ prawa logiki są konceptualne, absolutne i transcendentne i ponieważ konceptualna rzeczywistość wymaga umysłu, i ponieważ konceptualna rzeczywistość odzwierciedla umysł myślący nimi, zatem umysł, który myśli prawami logiki jest absolutny i transcendentny.
II. Zatem, istnieje absolutny, transcendentny umysł.

Zastosowanie.

Te próby udowodnienia Bożego istnienia mogą być skutecznie używane do demonstrowania racjonalnej obrony Bożego istnienia. W szczególności drugi argument używający Logicznego Absolutu jest wspaniałym sposobem. Co więcej, argument Logicznego Absolutu może być zaliczony na rachunek moralnych absolutów. Skoro absolutny umysł, który jest autorem logicznych absolutów jest również autorem moralnych absolutów to, ponieważ absolutny umysł jest aboslutem, to morale również będzie absolutem.

Zalecamy, abyś zaznajomił się z tą argumentacją wystarczająco dobrze, abyś mógł ją przedstawić z pamięci.

aracer