Category Archives: Codzienne rozważania_2012

Codzienne rozważania_24.09.2012

„Patrzcie, Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej!” (Dz.7:56).

Jednym, być może najważniejszym, czynnikiem znaczenia Szczepana było to, co zobaczył na końcu i co powiedział z niemal ostatnim tchnieniem: „Patrzcie, Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej!„. Oto mamy tutaj do czynienia z centralną i podstawową rzeczywistością nowotestamentowego chrześcijaństwa, Kościoła i kościołów – Jezus po prawicy Bożej. Rząd, władza, centrale usankcjonowane w Panu w niebie, skupione na niebie, nie na Jerozolimie, ani na żadnym innym miejscu na ziemi… Żydowski władca i oskarżyciele Szczepana szybko i przenikliwie zorientowali się w konsekwencjach, ponieważ nie mieli nic ważniejszego niż to, aby „świątynia rękoma uczyniona” została dokończona – czas funkcjonowania Prawa skończył się. Zostało rzucone bezpośrednie wezwanie do Kościoła Jezusa Chrystusa, aby opuścił Świątynię i wszystko, co do niej należało i ruszył ku większej, pełniejszej i trwałej rzeczywistości.
Tragedia jest to, że mając w rękach „List do Hebrajczyków” odpowiedzialni przywódcy Kościoła ciągle trzymają się systemu i formy, które są tylko rozszerzeniem czy sposobem przeniesienia Starego Testamentu, przy pewnej zmianie frazeologii. Głębia zmiany i przepaść z pewnością nie zostały zrozumiane. Niektóre z najstraszniejszych rzeczy znajdujących się w Biblii zawiera właśnie ten list w odniesieniu do kryzysu i tych dwóch dróg i dwóch rzeczywistości. Sprawa nie jest mniej ważna niż Życie i śmierć. To wszystko ma tak wiele do powiedzenia odnośnie prawdziwej natury Kościoła i kościołów. Kto ma oczy, aby widzieć, niech patrzy!

By T. Austin-Sparks from: According to Christ – 4

_________________________________________________________________

23 września | 25 września

Posty Open Windows zostały wybrane z dzieł T. Austin-Sparksa. W niektórych przypadkach są to skróty. Wstępne wersety i towarzyszące biblijne cytaty zostały wybrane przez redaktorów witryny Austin-Sparks.net i nie zawsze występują w oryginalnym tekście. Zachęcamy do przekazywania, drukowania i dzielenia się tym przesłaniem z innymi. T.Austin-Spraks chciał, aby to co zostało otrzymane za darmo, było darmo dawane, jego przesłanie nie posiada praw autorskich. Tak więc prosimy, jeśli zdecydujesz się dzielić tym z innymi, uszanuj jego wolę i oferuje je za darmo, bez żadnych opłat i wolne od praw autorskich.

раскрутка

Codzienne rozważania_23.09.2012

„A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek” (Obj. 21:23).

Światło nie jest sprawą umysłu; tzn. chodzi o to, że nie zależy od zgromadzonej wiedzy – to nie jest światłem. Można znać ogromne ilość doktryn i prawdy, i nigdy nie być człowiekiem wybitnym, doświadczonym w cierpieniu. Jak doszliście, dzieci Boże, do wiedzy o Panu, którą teraz macie, do prawdziwego poznania Pana, które jest tak drogocenne dla nas, co znaczy tak wiele i co sprawia, że jesteście w tej mierze wartościowi dla innych? Stało się to przez cierpienie, przez tą trudną drogę, którą prowadzi was Pan; przez pracę krzyża, którą On wyrył w was. „Baranek jest lampą jego” – cierpienie prowadzi do poznania, do światła, do zrozumienia. Jest to jedyna droga. Ci ludzie, którzy znajdą się na końcu czasów, będą na dobre w prawdziwym i cudownym objawieniu, które otrzymali przez swoją społeczność w Chrystusie w Jego cierpieniach. To bardzo prawdziwe. Z jednego punktu widzenia nie jest to pocieszające, lecz jest to prawdziwe i powinno nam pomóc zdać sobie sprawę z tego, że: Pan, pracując nad nami w taki sposób, w jaki to robi, przez cierpienia, które na was dopuszcza, tak naprawdę stara się o nasze wykształcenie, abyśmy poznali Jego Samego, co może stać się tylko w ten jeden sposób, i co jest indywidualnym rodzajem poznania o ogromnej wartości dla nas samych jak i dla innych. Nie nauczymy się tego w żaden inny sposób. To jest Baranek, Baranek jako zasada – droga cierpienia i ofiary, opróżnienia samego siebie – które prowadzą nas do poznania Pana. „Baranek jest tam lampą„; i, podobnie jak jest głębsza śmierć ku pełniejszemu życiu, tak często może być głębsza ciemność ku pełniejszemu światłu.

Wydaje się, że Pan prowadzi nas w taki sposób, że jesteśmy coraz mniej w stanie pojmować Go w naturalny sposób. On pozbawia nas całkowicie naszych naturalnych zdolności i wprowadza ponad te umiejętności do naturalnego interpretowania Go. Po prostu nie wiemy, co Pan robi i dlaczego robi to, co robi, a jednak w taki właśnie sposób dochodzimy do prawdziwego rodzaju wewnętrznego poznania Jego Samego. Może nie dać się to wyjaśnić komukolwiek słowami, lecz my wiemy, inni wiedzą, i to jest coś potężnego, wspaniała moc poznania. Jest to światło przez Krzyża.

By T. Austin-Sparks from: Followers of the Lamb – Chapter 5

_________________________________________________________________
22 września | 24 września

продвижение

Codzienne rozważania_22.09.2012

„. . . wysłuchaj modlitwy twego sługi, którą ja zanoszę teraz do ciebie dniem i nocą za synów Izraela, sługi twoje, oraz wyznania grzechów synów izraelskich, którymi zgrzeszyliśmy wobec ciebie” (Neh. 1:6).

Jedną rzeczą jest, umiłowani, zdobyć pewnego rodzaju publiczną uwagę dla jakichś spraw i zacząć robić dużo hałasu wokół nich między ludźmi; reklamować, demonstrować i publicznie przemawiać, starać się i organizować, brać udział w sprawie samemu, czy przyłączać się do jakiejś sprawy, a następnie w robić z tej sprawy wielką rzecz; to jest jedno. W tym wszystkim może być dużo różnych elementów, które niewiele mają wspólnego z tym co jest istotne i konieczne z Pańskiego punktu widzenia. Jedną sprawą jest wejść do sprawy z zewnątrz i przyłączyć się do niej, podjąć ją i uczynić z niej dzieło życia, naszą życiową sprawę, a czymś zupełnie innym jest dla Pana włożyć w nasze serca, w tajemnicy i niemal ciężar niemal do zniesienia, który jest na Jego własnym sercu, a dla nas noszenie tego ciężaru przede wszyzstkim w tajemnicy, w obecności Bożej w naszych sercach w głębokiej, bolesnej modlitwie; czyś zupełnie innym jest przyjść do spraw Pańskich w taki sposób.

Mnóstwo ludzi można zainteresować jakąś sprawą; można ich pozyskać do tego, aby wzięli na siebie jakąś część pracy wymagającej pomocy, lecz zupełnie czymś innym jest mieć duchową społeczność z Bogiem, której skutkiem jest to, że Bóg wkłada swoje cierpienie w naszą duszę. Różnica jest tak, że w jednym przypadku ta sprawa jest czymś obiektywnym; przychodzimy i interesujemy się nią, podejmujemy, lecz jest dalko od nas. Pozyskuje nasze zainteresowanie, naszą energię, nasze zasoby, lecz jest dla nas czymś przedmiotowym. Jest jakąś częścią dzieła, ruchu, świadectwa w technicznym sensie tego słowa. Ta druga jest taka: przed Panem podejmujemy odpowiedzialność. Zauważyłeś „my” w 1 wersie 6 rozdziału? Nehemiasz jest częścią tego a to jest częścią jego. Zwróć na to uwagę, jak przez cały czas, zajmując się tą sprawą, używa zaimka „my”. Jest częścią tej całości, to jest, nie przyjął warunków, on nie jest odpowiedzialny za stan całości; z całą pewnością odżegnuje się od całości i ani na chwilę nie zgadza się z nią, a jednak jest w tym tak, jakby był odpowiedzialny, jakby Bóg złożył to wszystko u jego drzwi. Stało się to tak bliskie jego sercu, że on nie stoi tutaj, a sytaucja tam, lecz okazuje się, że jest jedno z nią. To jest mój własny ciężar, i bierze odpowiedzialność za to na swoje ramiona w modlitwie przed Bogiem, i modli się modlitwą zastępczą o tą sytuację.

By T. Austin-Sparks from: Nehemiah – A Living Message for God’s People Today – Part 2

_________________________________________________________________

21 września | 23 września

раскрутка

Codzienne rozważania_21.09.2012

„A tak, jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej„(Kol. 3:1).

Nasze życie modlitewne powinno być budowane na bazie niebios. Nie wystarczy tylko modlić się o ziemskie sprawy. Tak łatwo jest wstać rano i w pośpiechu wypowiedzieć kilka słów, prosząc Pana o błogosławieństwa nas samych i bliskich, o nasze ziemskie rzeczy na ten dzień, jakby to było wszystko, o co w tym życiu chodzi. Och, nie! Pan chciałby modlitw, które dotykają niebios, rzeczy duchowych, nie związanych z tym co tymczasowe, lecz z wiecznością: nie z tym światem, lecz z Jego wiecznością, z zamiarami niebios. Pan chciałby, abyśmy byli odłączeni od tego, co po prostu przemija. Jest miejsce na przynoszenie tych spraw Panu, lecz one muszą być podnoszone w związku z tym, co niebiańskie, a nie traktowane jako same w sobie. Krew sprawia, że wszystko jest niebiańskie, oddzielone od starego stworzenia. W naszych modlitwach zawiera się ogromna ilość starego stworzenia, jak: nasza wygoda, nasze uwolnienie od niewygodny i dyskomfortu, nasz ratunek od tego, co przynosi nam wielkie problemy i dużo smutku. Takie są motywacje stojące za ogromną częścią naszych modlitw. „Panie, nie pozwól, aby stało się dziś coś złego, ponieważ złupi to nasze życie dziś!”

Przypuśćmy jednak, że Pan podniósłby nas przez smutek do czegoś całkowicie nowego, czy dalej zamierzmy modlić się w ten sposób? Nie, nasza modlitwa musi wtedy być taka: „Panie, dziś chcę tego, co najbardziej liczy się w duchowych wartości i jeśli to wymaga prób i przeciwności, nie proszę, abyś mnie nich uwolnił od nich”. Mówię: „Panie, jest moc, która mnie przeniesie i przez modlitwę łączę się z tą mocą, aby mnie przenosiła każdego dnia przez te próby, ponieważ znam ich znaczenie”. To jest modlitwa niebiańska, modlitwa z sercem umieszczonym w niebie.
„A tak, jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej; o tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi. Umarliście bowiem, a życie wasze jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu” (Kol. 3:1-3).
„Nasze obywatelstwo jest w niebie„. Tak więc życie wierzącego ma być zgodne z interesami niebios a nasze modlitewne życie jest powiązane ze sprawami niebios.

By T. Austin-Sparks from: The Altar of Incense

_________________________________________________________________

20 września | 22 września

раскрутка

Codzienne rozważania_20.09.2012

„Albowiem mowa o krzyżu jest głupstwem dla tych, którzy giną, natomiast dla nas, którzy dostępujemy zbawienia, jest mocą Bożą” (1Kor. 1:18).

Czy masz w swojej historii Krzyż? Czy jest w niej grób? Jeśli nie, to ciągle mieszkasz w cieniach. Możesz otrzymywać przebłyski i dotknięcia, lecz będą one płynne, przejściowe, takie, które przychodzą i odchodzą. Jeśli doświadczyłeś Krzyża i grobu, Duch Święty ma to, czego wymaga i jest to błogosławiona sposobność dla ciebie, aby zamieszkiwało w tobie zmartwychwstałe Życie, w którym wszystkie te wartości stają się dobre i wydobywają się jak z wewnątrz jak warkot. Czym jest nowe stworzenie? Wraz z nim pojawia się przede wszystkim cała nowa świadomość. Masz świadomość tego, że wszystko jest nowe i inne. Jest to nowa świadomość Pana. Żyjesz dla tych (dostrzegasz – przyp.tłum.) rzeczy, dla których nigdy wcześnie żywy nie byłeś, z jednej strony wszystko jest takie samo, a z drugiej całkowicie inne. W jakiś sposób przenosisz się do tego samego otoczenia, dotykasz tych samych ludzi, lecz wszystko jest nowe. Jest nowa świadomość. Wszystko stało się inne…

Nie tylko świadomość jest nowa, lecz również mamy nowe możliwości. Duch Święty daje takie możliwości, których nikt z nas nie ma z natury. W naturze możemy być bardzo ograniczeni, lecz przez namaszczenie Ducha Świętego, możemy mieć takie umiejętności, których najlepsi mężczyźni i kobiety tego świata, nie mający Ducha, nie mają. Dziecko Boże, w którym prawdziwie zamieszkuje Duch posiada takie możliwości, których nikt inny nie ma. Właśnie to tchnienie niesie ze sobą takie możliwości. Zanim Bóg tchnął w nozdrza Adama nie miał on żadnych umiejętności, które były przewidziane dla niego, lecz z chwilą gdy stał się duszą żyjącą dzięki Bożemu tchnieniu, mógł poznawać, wykonywać i zrozumieć. Nowe stworzenie jest właśnie takie, wraz z nim idą nowywe możliwości, nowe zdolności do poznawania, rozumienia i wykonywania, których nigdy wcześniej nie było. Nie wolno żadnemu dziecku Bożemu iść na ugodę i ostatecznie przyjąć stanowisko, że czegoś „nie może”. Nigdy nie powinniśmy mówić w żadnej sytuacji, która jest nam prezentowana jako wola Boża: „nie mogę”. Obecność Ducha Świętego oznacza możwliości i to możliwości do wykonywania tego, czego nigdy wcześniej nie mogliśmy. W ten sposób musimy sprawdzać Pana.

By T. Austin-Sparks from: Knowing God in Christ – Chapter 13

_________________________________________________________________

19września | 21 września

Codzienne rozważania_19.09.2012

„Wszyscy, którzy weszli do odpocznienia Bożego odpoczęli od swoich pracy, podobnie jak Bóg odpoczął po stworzeniu świata” (Hbr. 4:10 NLT).

Chrystus jest Bożym Sabatem, Chrystus jest naszym Sabatem. Gdy dochodzimy do wiary w sprawiedliwość Chrystusa, wchodzimy w Boże odpocznienie. Jest to potężna moc… Pan mówi całkiem prostym językiem, „Jeśli tylko zaufasz Mi, zaufasz Mojemu zaopatrzeniu i przestaniesz się martwić, przestaniesz niepokoić, jeśli tylko uwierzysz Mi, Ja mam podstawy, aby zaspokoić wszelkie twoje potrzeby. Kiedyś nie miałem tych podstaw, na których mogłem cokolwiek zrobić z tobą i dla ciebie, lecz teraz ty jesteś na gruncie Chrystusa, na gruncie, który ja dostarczyłem; jeśli tylko zaufasz Mnie, jeśli tylko odpoczniesz we Mnie, wierząc, że cię przeprowadzę, zostaniesz wyratowany z tak wielu słabości, obaw i niepokojów!”. Zamartwianie się niszczy bardzo. Za liczne nasze cierpienia w ciele i umyśle tak często odpowiedzialne są ukrywane poddenerwowanie, coś tam głęboko wewnątrz w naszej podświadomości co martwi się, niepokoi, obawia, coś co nie jest odpocznieniem. Przyjmuje różne formy. Czasami dotyczy spraw Pana, a my czujemy, że dopóki tego nie zrobimy to nie zostanie to wykonane. Czujemy, że jeśli nie sięgniemy po to, to cała sprawa rozsypie się w kawałĸi; tak dużo zależy od nas.

Niech nikt nie sądzi, że jest to wezwanie do bierności, odrzucenia spraw Pańskich, lecz jest taka możliwość, że mamy niektóre z nich Pańskie w swych sercach, lecz brak jest wiary. Są pewne ukryte tajemnice, które wywołują ogromną ilość naszych słabości, porażek i niepotrzebnego cierpienia. Istnieją takie ukryte rzeczy, które nie są odpocznieniem wiary w Bogu. Są ludzie, którzy powinni wziąć do serca pewne rzeczy bardziej niż to robią, lecz dla wielu problem leży w czym innym: im wydaje się, że to oni napędzają Boży Wszechświat dla Niego; oni muszą doglądać różnych rzeczy, ponieważ jeśli tego nie zrobią, to nikt nigdy ich nie dopilnuje! Lecz przestrzeganie Sabatu (nikt niech nie traktuje tego dosłownie, jako przestrzeganie jakiegoś szczególnego dnia) to uznać Chrystusa jako Boże odpocznienie przez sprawiedliwość. Dla przestrzegającego Sabatu, zachowywaniem jest Życie, które zwycięża śmierć, ponieważ sprawiedliwości nie da się zniszczyć.

By T. Austin-Sparks from: Spiritual Ministry – Chapter 4

_________________________________________________________________

18 września | 20 września

aracer.mobi

Codzienne rozważania_18.09.2012

„Albo co masz, czego nie otrzymałbyś? A jeśli otrzymałeś, czemu się chlubisz, jakobyś nie otrzymał?” (1Kor. 4:7).

Ciągle jest wielu ludzi, którzy myślą, że człowiek może coś dołożyć do chwały Bożej i że chrześcijaństwo polega tylko na tym, że człowiek ma swój udział w chwale Bożej. Jest to długo i dobrze trzymające się złudzenie i kłamstwo. Nie jest to prawdą. Wymień, co chcesz, różnie się to nazywa, może być: „wewnętrzne światło” czy 'iskra żywota”. Słowo Boże w całej swojej rozciągłości gani takie myślenie i mówi, że zaczynam od zera, a dla mnie zero oznacza, że nie mogę dołożyć niczego. Wszystko musi pochodzić od Boga, sam fakt, że darem Bożym jest Życie wieczne oznacza, że nie masz go dopóki nie zostanie ci ono dane. Jesteś ślepy, dopóki dopóki Bóg nie da ci możliwości widzenia. Jesteś martwy, dopóki Bóg nie da ci życia. Jesteś beznadziejnie okaleczony, dopóki Bóg nie zrobi dla ciebie czegoś, czego ty nigdy nie mógłbyś zrobić. Dopóki Bóg nie zrobi czegoś, dopóki to się nie stanie, leżysz tutaj. Duchowo tak właśnie się masz, niczego nie możesz dołożyć…

Jest to jedna ze tych wspaniałych lekcji, które nauczyłem się w Szkole Chrystusa, że Bóg zaczyna pracę dla Swojej chwały od zera, przez Ducha Świętego podejmie wysiłki, abyśmy poznali, czym jest to jest zero; to jest, aby naszą świadomość doprowadzić do zera, abyśmy zdali sobie sprawę z tego, że zawsze chodzi tylko o Niego… Czy już to ustaliliśmy? Tak dużo czasu potrzeba nam, aby nauczyć się podstawowych, elementarnych lekcji. Ciągle trzymamy się kurczowo idei, które utrzymują, że sami możemy coś wytworzyć a wszystkie nasze nieszczęsne dni są prostym wynikiem trwania przy tej nadziei, że w jakiś sposób możemy Panu coś dać. Nie mogąc tego znaleźć, lecz ciągle się załamując, stajemy się nieszczęśliwi, doskonale nędzni. Tak dużo czasu zajmuje nam, aby dojść do miejsca, w którym całkowicie i ostatecznie ustalimy to, że gdybyśmy żyli na tej ziemi tak długo, jak przeciętny człowiek, nie będziemy w stanie dodać ani joty, która będzie do przyjęcia przez Boga, którą będzie mógł wziąć i wykorzystać dla naszego zbawienia, uświęcenia i uwielbienia, ani odrobiny. Wszystko, cokolwiek Bóg może użyć to Jego Syn, a miara naszej ostatecznej chwały będzie miarą Chrystusa w nas, dokładnie tyle.

By T. Austin-Sparks from: The School of Christ – Chapter 8

_________________________________________________________________

17 września | 19 września