Durai Joe
Ktokolwiek chorował na przedłużającą się chorobę i szukał boskiego uzdrowienia, w którymś momencie był niepokojony przez cierń w Pawła ciele, jak znajdujemy to w 2 Kor 12, 7:
Bym się więc z nadzwyczajności objawień zbytnio nie wynosił, wbity został cierń w ciało moje, jakby posłaniec szatana, by mnie policzkował, abym się zbytnio nie wynosił.
Powszechnie przypuszcza się, że tym cierniem w ciele Pawła była fizyczna choroba. Jest to wniosek powszechny, a nawet interpretacja. Lecz pamiętajmy o tym, że żadne proroctw pisma nie podlega dowolnemu (prywatnemu) wykładowi (1 P54 1,20). Dzięki uważnemu studium tego fragmentu, zaczynając od 2 Kor 11 i innych odnośnych fragmentów zrozumiemy, co Paweł rzeczywiście doświadczał.
Rozważmy więc fakty dotyczące ciernia w Pawła ciele.
- Zwrot cierń w ciele nie pojawia się po raz pierwszy w Biblii w 2 Kor 12,7, był już kilkakrotnie używany w Starym Testamencie.
- W IV Moj. 33,55 czytamy: Ale jeżeli nie wypędzicie przed sobą mieszkańców tej ziemi, to ci z nich, których pozostawicie, będą jak ciernie dla waszych oczu i jak kolce w waszych bokach.
- Jozuego 23,13: to wiedzcie, że Pan, Bóg wasz, tych narodów już nie wypędzi przed wami i one staną się dla was pułapką i sidłem, biczem na wasze boki i cierniem dla waszych oczu, aż wyginiecie z tej dobrej ziemi, którą dał wam Pan, Bóg wasz.
Sędz. 2:3 mówi: Przeto i Ja powiadam: Nie wypędzę ich spośród was, będą wam wrogami (w ang. Cierniem w waszym boku), a ich bogowie będą dla was sidłem
Za każdym razem zwrot cierń w ciele lub podobne słowa były używane już wcześniej w Biblii i odnosiły się do przeciwników Boga i Izraela, a nie do jakiejkolwiek choroby fizycznej.
- Paweł w 2 Kor 12:7, nazywa ów cierń posłańcem szatana. Oryginalny, grecki tekst używa tutaj słowa „angelos” znaczącego posłańca i odnosi się do osobowości, a nie rzeczy. Cierń w ciele był zatem demonicznym bytem, którego Szatan używał do policzkowania (poniżania) Pawła, a nie był czymś takim jak chorobą.
- W 2 Kor 11:23-29 Paweł szczegółowo wylicza jakiego rodzaju uderzenia przechodził w swej służbie chłostanie, kamienowanie, rozbicia okrętów, zmęczenie, niebezpieczeństwa, trudności, bezsenność, głód, pragnienie, zimno, nagość. Wśród wszystkich tych cierpień, które wymienia nie znajdujemy ani jednej choroby.
- Paweł pracował, aby wypełnić apostolską odpowiedzialność zakładania kościołów. Wymaga to wielu podróży do odległych miejsc i bardzo wyczerpywało jego fizyczne siły: wielokrotnie również ludzie, którym usługiwał i którzy powinni byli troszczyć się o niego, nie robili tego właściwie (Flp 2,30 i 1 Tym 5,17).
- Paweł pracował dla Pana o wiele bardziej obficie niż wszyscy inni apostołowie (1 Kor 15,10). Czy mógł tego wszystkiego dokonać jako chory człowiek?
- Gdy prosił Boga o to, aby ten cierń został od niego odsunięty (2 Kor 12,8), Bóg powiedział mu, że Jego moc objawia (ang. doskonali) się w słabości (a nie w chorobie). Słabość i siła są przeciwnościami. Bóg powiedział Pawłowi, że Jego łaska wystarcza, aby przenieść go ze stanu słabości, do siły, i aby nie musiał trwać w swej słabości. Zatem, gdy Paweł był słaby, z powodu ciosów zadawanych przez posłańca, narzędzie szatana, wtedy, stawał się mocny wzmocnieniem
Pańskim. - Paweł sam był człowiekiem, który uzdrawiał, a gdy został ukamienowany i pozostawiony, aby zmarł, nagle wstał i poszedł w mocy Bożej pracować dla Jego Ciała (Dz 14,19/20). Gdy został ugryziony przez węża, strząsnął go, bez uszczerbku dla zdrowia (Dz. 28,5).
- Musimy pamiętać o tym, że choć Paweł miał obfitość objawień, stale naciskał w stronę ich uzupełnienia (Plp 3,8-14).
- W końcu, Paweł nigdy nie uczył, że choroba jest błogosławieństwem Bożym. Gdy pisał do Koryntian, ostrzegał ich, że choroby i przedwczesna śmierć są spowodowane nie rozpoznawaniem Ciała Chrystusa (1 Kor 11,29/30). Gdyby był chory, Koryntianie mogliby go sami pytać o przyczynę choroby. Cierń w Pawła ciele nie był zatem chorobą, lecz posłańcem szatana, posłanym po to, aby go atakował.
Dwa inne aspekty muszą być rozważone, gdy mowa o Pawła cierniu. W jaki sposób diabeł penetrował ochronną zbroję Bożą, którą Paweł sam opisuje w Ef. 6? Dlaczego on sam nie mógł użyć tarczy wiary, aby gasić ogniste pociski przeciwnika?
- Paweł i Barnaba byli zespołem ewangelizacyjnym, który został połączony przez Ducha Świętego (Dz. 13,2). Później nie mogli się razem zgodzić w sprawie Jana Marka (Dz. 15,37-40). Nieporozumienie stało się tak ostre, że rozstali się.
- Jakub 3,16 mówi: Bo gdzie jest zazdrość i kłótliwość, tam niepokój i wszelki zły czyn.
Paweł przez dopuszczenie sporu sam wystawił się na ataki diabła. Również Paweł demonstruje brak miłości odmawiając przebaczenia Janowi Markowi. Wiara jest czynna w miłości (Gal 5,6); a bez wiary, nie możemy podobać się Bogu (Hebr 11,6). Zajęło Pawłowi trochę czasu rozprawienie się z tym problemem, lecz później przyjął Jana Marka do usługiwania (2 Tym 4,11). - Lucyfer używał swego ulubionego i najskuteczniejszego narzędzia przeciwko Pawłowi i przez pewien czas zwyciężał. Przyp. 13,10 mówią: Skutkiem pychy stale są kłótnie (BT).
- W 2 Kor 12,7 Paweł nadmienia, że cierń został mu dany, aby go powstrzymać przed wynoszeniem się ponad miarę, z powodu wielości objawień. Prawdopodobnie słabością Pawła była wkradająca się pycha, co diabeł wykorzystał, aby go policzkować.
Pomimo, że cierń w ciele osłabiał Pawła, nie pozostał słaby. Boża łaska wystarczyła, aby usunąć cierń (2 Kor 8-10). Gdy Pan powiedział, że Jego łaska wystarcza, większość ma zwyczaj natychmiast wnioskować, że Boża łaska została dana mu, aby wytrwać w chorobie. Łaska wystarczyła, aby przenieść Pawła ze słabości do siły. Słowa słaby i silny są przeciwieństwami. Niech powie słaby, jestem mocny wołał prorok Joel (Joel 3,10). Zatem Paweł zwycięsko doświadcza siłę i ogłasza: Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem (2 Tym 4,7). Słabość może przyjść, lecz nie może zwyciężyć!
Zamykając ten rozdział, chciałbym ponownie zachęcić cię do rozważenia stanu Pawła w świetle życia, służby i skończonego namaszczonego dzieła naszego Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa.
Przypadek Joba