James Ryle
„Ten mówi do Pana, ucieczko moja i twierdzo moja, Boże mój, któremu ufam” (Ps. 91:2).
Wielu nie wie o tym, że Mojżesz był nie tylko tym, który dał Prawo, lecz również płodnym poetą. Jak Dziesięć Przykazań wynosi się ponad wszystkie inne prawa kiedykolwiek zapisane, tak prawdopodobnie Pieśń Mojżesza (którą znamy jako Psalm 91) nie ma równych sobie pośród pieśni i poematów innych ludzi.
Simon de Muis, sławny żydowski naukowiec żyjący w XIX wieku, napisał na temat tego psalmu: „Jest to jedno z najwspanialszych dzieł tego rodzaju, jakie się w ogóle pojawiły. Nie można wymyślić czegoś bardziej zwartego, pięknego, głębokiego czy zdobnego. Czy łacina, albo jakiś inny współczesny język, jest w stanie w pełni wyrazić dokładnie całe piękno i elegancję, jak też słowa zdań? W porównaniu z tą hebrajską odą, czytelnika greckiej czy łacińskiej wersji, łatwo byłoby przekonać, że to w ogóle nie jest poemat (za: Spurgeon’s Treasury of David).
Psalm 91 zaczyna mówić jeszcze więcej, gdy ma się świadomość, że Mojżesz napisał go w pierwszą noc paschalną, gdy on sam i wszyscy, którzy zaznaczyli krwią baranka swoje odrzwia, czekali bezpieczni, podczas gdy Niszczyciel przechodził przez ziemię egipską wykonując ostateczne uderzenie po serii straszliwych plag, które zostały wypuszczone przeciw buntowniczej pysze faraona.
Ciekawe czy Bóg nadal trzyma w niebiosach taki arsenał niszczących broni, jakie użył przeciwko Egiptowi; zatrucie wody, demoniczne zanieczyszczenie ziemi, nieuleczalne choroby, opróżnienie naturalnych zasobów, zniszczenie wizji i nadziei i zakończenie istnienia przyszłego pokolenia. Jeśli jednak ciągle ma takie narzędzia w ręku to czego potrzeba, aby zdecydował się rozwinąć Swój wojenny sztandar przeciwko narodom, które dziś popisują się swoją arogancją wobec Niego?
Wiem dobrze, że zbliża się na tą obleganą Planetę Dzień, gdy Niebo i Piekło zderzą się w katastroficznej bitwie; i ci, którzy są naznaczeni przez Boga zostaną zachowani, jak to miało miejsce w czasie pierwszej Paschy. Obyśmy, ty i ja, zaliczyli się nich.
Stary standard Gospel, napisany przez Vestal Goodman najlepiej chyba oddaje nasze odczucia:
“In the dark of the midnight have I oft hid my face,
While the storm howls above me, and there’s no hiding place.
‘Mid the crash of the thunder, Precious Lord, hear my cry,
Keep me safe till the storm passes by.
“Till the storm passes over, till the thunder sounds no more,
Till the clouds roll forever from the sky;
Hold me fast, let me stand in the hollow of Thy hand,
Keep me safe till the storm passes by.”
Idźmy za przykładem Mojżesz: „Powiem o Panu: 'On jest ucieczką moją i twierdzą moją, Bogiem moim, któremu ufam”.