John Fenn
Tłum.: Tomasz S.
Omawiamy to, co wg Pisma Świętego jest podstawą naszej wiary (Heb. 6: 1-2): Odwrócenie się od martwych uczynków, wiara w Boga, nauka o obmywaniach (chrztach), nakładanie rąk, zmartwychwstanie zmarłych oraz sąd wieczny.
Chrzty…
Pierwszą zasadą interpretacji Biblii jest to, że czytany fragment musiał mieć sens dla pierwotnych odbiorców tego tekstu. Co więc miał na myśli autor Listu do Hebrajczyków, gdy pisał o ‘naukach o obmywaniach’? W tamtych czasach oznaczało to mowę o chrzcie wodnym i chrzcie Duchem Świętym.
Kiedy już jakieś 2000 lat później czytamy o „chrztach”, możemy ulec pokusie włączenia w to wiele innych „chrztów” dokonanych przez człowieka lub naszych własnych doświadczeń, które określamy jako pewnego rodzaju „chrzest”. W latach siedemdziesiątych niektórzy poszukiwali „chrztu ogniem”, który uznali za osobne doświadczenie, ponieważ w Mat. 3:11 oraz Łuk. 3:16 Jan powiedział o Jezusie: „On was będzie chrzcił Duchem Świętym i ogniem …”
Jednak to pojedyncze stwierdzenie Jana Chrzciciela (choć zapisane 2 razy) nie jest stwierdzeniem doktrynalnym, ponieważ w kontekście jego przesłania była to mowa o Bożym ogniu, który spala plewy grzechu naszego życia. Dlatego Jezus nigdzie nie uczył o oddzielnym „chrzcie” ogniem – nie widzimy tego także ani w Dziejach Apostolskich, ani w listach Nowego Testamentu.
Jeśli ktoś jednak przeżył doświadczenie „chrztu ogniem”, to jest to indywidualne doświadczenie – coś, co Pan uczynił dla niego, gdy Go szukał (osobiste przeżycie). Jeśli jednak czytamy ten fragment tak, jakbyśmy byli chrześcijanami żyjącymi w pierwszego wieku, którzy potrzebują podstaw nauk Chrystusa, „chrzty” oznaczały wodę oraz Ducha Świętego.
Co sprawia chrzest wodny?
W 1 Ptr. 3:21 czytamy, że chrzest wodny jest typem Noego, który znalazł się w arce unoszonej wodami potopu. Arką jest Jezus. W Rodz. 7:16 widzimy, że sam Bóg zamknął Arkę – symbolizuje to Jezusa, który jest Arką, Ducha Świętego, który pieczętuje nas w Nim, przez co jesteśmy uratowani przed potopem sądu. Wody chrztu reprezentują grzech/sąd, który został zmyty, gdy wnieśliśmy się ponad nim w zapieczętowanej Arce. (Niektórzy patrzą na ten obraz i widzą nas, zapieczętowanych w arce, jako obraz porwania kościoła przed Uciskiem.)
Werset 21: „Ona jest obrazem chrztu, który teraz i was zbawia, a jest nie pozbyciem się cielesnego brudu, lecz prośbą do Boga o dobre sumienie przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa”. Chrzest wodny jest „prośbą do Boga o dobre sumienie”. Jest odpowiedzią na Jego łaskę zbawienia. Zostajemy wzbudzeni z wody tak, jak Chrystus powstał z martwych.
Niektórzy nie mają możliwości przyjąć chrztu tuż przed swą śmiercią (np. na łożu śmierci lub jak złoczyńca na krzyżu). Ponieważ woda nie daje zbawienia, ale jedynie wiara w Chrystusa, osoba nieochrzczona wodą nadal idzie do nieba. Ale jeśli ktoś przychodzi do Pana i chciałby odpowiedzieć chrztem wodnym na okazaną mu przez Niego łaskę, bardzo dobrze jest to uczynić.
Paweł w Rzym. 6:3-4 ujął to w ten sposób: „Czy nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, w śmierć jego zostaliśmy ochrzczeni? Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili.”
Praktyczny aspekt chrztu wodnego.
W Dz. 19:1-6 Paweł przybywa do Efezu i znajduje tam około 12 mężczyzn, których postrzega za wierzących w Jezusa. Pyta ich: „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyliście?” To pokazuje, że ponad 25 lat po zesłaniu Ducha Świętego, Paweł był świadomy tego, że często upływa jakiś okres czasu od chwili narodzenia się na nowo (w duchowym człowieku) a otrzymaniem Ducha Świętego.
Gdy Paweł usłyszał, że znają oni tylko chrzest Janowy, powiedział im o Jezusie. Kiedy potem ochrzcił ich, wyszli z wody i nałożył na nich ręce i wtedy „zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali.”
Kiedy chrzczę ludzi w wodzie, uczę ich z tego fragmentu i mówię, aby spodziewali się napełnienia Duchem Świętym, gdy wyjdą z wody. Robię to, co zrobił Paweł – kładę na nich ręce, gdy wychodzą z wody i tak jak Paweł, wiele razy widziałem niesamowite chrzty Duchem Świętym.
Mój przyjaciel Dave
Wraz ze swoją żoną Dave zdobył dla Pana kobietę, która była czarownicą. Ponieważ mieszkała ona w tamtym czasie ze swoim chłopakiem, który też parał się czarami, zapytała, czy zanim nie poukłada sobie życia mogłaby zamieszkać z nimi. Zgodzili się. Wkrótce rozległo się pukanie do ich drzwi – to przyszedł jej chłopak pytając się o nią. Gdy Dave przyznał, ze jest w środku, chłopak powiedział: „Nie będę jej niepokoił, ale chcę tylko wiedzieć, czy została już ochrzczona?” Wtedy Dave powiedział, że to sprawdzi i zatrzasnął drzwi zostawiając go na zewnątrz. W środku natychmiast powiedział swojej żonie, aby szybko napełniła wannę, po czym od razu ochrzcili dziewczynę w wodzie. Gdy to zrobili, Dave wyszedł na zewnątrz i powiedział : „Tak, została ochrzczona”. Wtedy chłopak potrząsnął głową i powiedział: „W takim razie nic nie mogę już zrobić”. Czarownik zdawał sobie sprawę, że coś się stało, kiedy została ochrzczona.
Do chrztu wodnego dochodzi wtedy, gdy z własnej woli odpowiadamy na okazaną nam łaskę poprzez chęć ochrzczenia się. Demony, które wcześniej nękały nas, uciekają. Większość „uwolnień” ma miejsce wtedy, gdy osoba odwraca się od grzechu, ponieważ demony zdają sobie wtedy sprawę, że utraciły swe wpływy i odchodzą w poszukiwaniu „bardziej chętnych” gospodarzy.
To prowadzi do chrztu Duchem Świętym
Podczas chrztu w wodzie Paweł włożył ręce na zgromadzonych mężczyzn, którzy w tym momencie zostali ochrzczeni Duchem Świętym. Jezus posłużył się w Dz. 1:15 zwrotem „chrzest Duchem Świętym”. We wszystkich ośmiu miejscach w Dziejach Apostolskich, które odnoszą się do tego doświadczenia, napisane jest „chrzest Duchem Świętym” a nie „chrzest Ducha Świętego” czy też „chrzest w Duchu Świętym”. Dlaczego tak jest?
Kiedy mówimy, że jesteśmy „chrzczeni wodą”, oznacza to, że woda jest czynnikiem – materią używaną podczas chrztu. Kiedy Jezus powiedział o „chrzcie Duchem” oznacza to, że Duch jest czynnikiem – materią użytą do chrztu.. W chrzcie wodnym, chociaż całe ciało staje się mokre, to woda zostaje jednak wyparta przez człowieka. Kiedy wchodzisz do wanny, poziom wody podnosi się, ponieważ twoje ciało wypycha wodę. W przypadku chrztu Duchem Świętym dzieje się zgoła inaczej.
Różnica polega na tym, że On nasyca sobą całego człowieka – jego ducha, duszę i ciało. Nie wypieramy Go tak, jakby był wodą – „woda” Ducha nasyca naszą istotę – jesteśmy jak gąbka. Obj. 22:1 mówi, że od tronu Ojca wypływa rzeka (pojedyncza) Wody Żywej, ale Jezus powiedział w Jan. 7:37-39, że w przypadku wierzącego „z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej.” Werset 39 potwierdza, że mówił o Duchu Świętym, czyli językach. Duch przepływa przez nas, jak byśmy byli gąbką i płynie, duch do duszy, dusza do ciała.
Inne języki związane są z przepływem od tronu Bożego do naszego ducha, z naszą duszą (umysłem / emocjami / wolą), która kontroluje ten przepływ oraz z użyciem naszego ciała do wypowiadania słów w języku, którego nigdy się nie uczyliśmy. Dlaczego języki? Ponieważ Ojciec chce, aby Jego wola działa się na ziemi, ale potrzebuje uzyskać do tego dostęp w legalny sposób.
Dlatego też omija On naszą ignorancję (o co się modlić) dając nam słowa, które wypełnia treścią i celem – pozwala nam modlić się do Niego, dokonując w ten sposób prawnej transakcji. Kiedy modlimy się językami, jak to powiedział Paweł – ogłaszamy Boże tajemnice, Jego doskonałą wolę.
Kiedy człowiek wychodzi z chrztu wodnego, jest mokry. Dz. 10:44-46 wskazują, że osoba ochrzczona Duchem Świętym zaczyna mówić innymi językami. Istnieją oczywiście także inne ‘napełnienia’ – Dzieje Apostolskie wspominają śmiałość, wypowiadanie się bardziej elokwentnie lub z mądrością wykraczającą poza czyjeś wykształcenie i zdolności, śpiewanie z duchowego człowieka itd. Ale pierwszą dowodem chrztu Duchem Świętym oglądanym w ciągu 30 lat Dziejów był fakt, że dana osoba mówiła językiem, którego nigdy się nie nauczyła:
„A gdy Piotr jeszcze mówił te słowa, zstąpił Duch Święty na wszystkich słuchających tej mowy. I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy z Piotrem przyszli, że i na pogan został wylany dar Ducha Świętego; słyszeli ich bowiem, jak mówili językami i wielbili Boga …”
Jest to najszybsze możliwe omówienie kwestii chrztów, wiec wygląda na to, że dojdzie nam dodatkowa – piąta część. Kolejnym razem nakładanie rąk.
Mam nadzieję, że to co czytasz, jest dla ciebie błogosławieństwem i być może zachęca do przemyśleń.
John Fenn