David Servant
Ten rozdział mógłby zostać nazwany „krótką historią o relacji diabła do Izraela”. To, co właśnie przeczytaliśmy z pewnością nie pasuje dobrze do jakiejkolwiek chronologii wydarzeń w Księdze Objawienia, ponieważ zaczyna się wizją narodzin Jezusa.
Bezimienna kobieta, która jest tu po raz pierwszy przedstawiona, i z której pochodzi Chrystus, może reprezentować tylko Izraela, a dwanaście gwiazd na jej głowie symbolizuje dwanaście plemion Izraela. Jej dziecko przedstawione jest w 12:5 jako Ten, który „rządzić będzie wszystkimi narodami laską żelazną” – niewątpliwie Chrystus (Ps. 2:9; Obj. 2:27; 19:15). Pokazane jest również, że został porwany do tronu Bożego, co stało się przez wstąpienie Chrystusa do nieba. Szatan jest przedstawiony jako smok, który usiłuje zbić dzieci Betlejem. Szatan jest tu również określony jako „oskarżyciel braci” (12:10) i prześladowca Izraela (12:13, 17).
Smok ma siedem głów i jeden róg, co musi symbolizować rządy końca czasów i politycznych przywódców nad którymi będzie miał władzę. Jego ogon zmiata jedną trzecią gwiazd nieba i zrzuca je na ziemię, co może wskazywać na jedną trzecią aniołów, które przyłączyły się do pierwotnego buntu Szatana przeciw Bogu. Niemniej, jest to spekulacja.
Czytamy również o tym, że Szatan został usunięty z nieba i zrzucony na ziemię i to nie może chodzić o pierwsze usunięcie, ponieważ mówi się, że zostaje zrzucony w dół, jako „oskarżyciel braci„. Kiedy został pierwszy raz wyrzucony z nieba, nie było jeszcze żadnych braci. Co więcej, gdy szatan znajdzie się na ziemi, będzie prześladował potomków Izraela, którzy też nie istnieli w czasie pierwszego buntu Szatana. Zwróćmy też uwagę na to, że gdy Szatan zostaje strącony na ziemię, to mówi się nam, że „pała wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele” (12:12), co jest kolejna wskazówką na to, że chodzi o przyszłe wydarzenia. Wydaje się, że bezpiecznym wnioskiem jest że Szatan miał po buncie z okresu przed adamowego, zgodnie z pewnymi wersami (Job 1:6, 2:2; Zech. 3:1-2; Luke 22:31-32), pewien dostęp do nieba. Fakt, że oskarża braci przed Bożym tronem „w dzień i w nocy” (12:10), również wskazuje na jego obecny dostęp do nieba.
Diabeł prześladował potomków Izraela przez stulecia, a po przyszłym wyrzuceniu z nieba, najwyraźniej skupi się na nich ponownie (12:13). Niemniej, w tym rozdziale dwukrotnie dowiadujemy się, że co najmniej niektórzy z potomków Izraela otrzymają boską pomoc, aby „uciec na pustynię„, gdzie znajdą bezpieczne schronienie przez 260 dni, czas, który jest opisany przez Jana jako „czas i czas i pół czasu” (12:6:14). Identyczne wyrażenie znajdujemy u Daniela 7:25 i 12:7. Danielowi powiedziano, że jest to czas, w którym święci będą przekazani w ręce antychrysta. Możemy więc z przekonaniem powiedzieć, że „czas i czas, i pół czasu” to jeden rok, dwa lata i pół roku, lub 3.5 roku. Jest to taki sam czas jakiemu zostanie poddana Jerozolima deptaniu przez pogan (11:2) jak też okres, w którym będą działać w Jerozolimie dwaj świadkowie prorocy (11:3). Bardzo interesujące!
Być może ucieczka Izraela na pustynię odpowiada ostrzeżeniu Jezusa, aby Jego uczniowie „uciekali w góry, gdy zobaczą ohydę spustoszenia” stojącą w świętym miejscu, to jest, gdy antychryst stanie w świątyni jako bóg (Mt. 24:15-18). Jezus powiedział, że to wydarzenie będzie znaczyć początek „wielkiego ucisku” (Mt. 24:21).
Czy na ziemi będą wierzący w czasie, gdy Szatan będzie prześladował Izraela? Z pewnością będą wierzący Żydzi, skoro o niektórych mówi się jako o „resztce dzieci [tej niewiasty], które strzeże przykazań i trwa przy świadectwie Jezusa” (12:17).
– – – – – – – – – – – – – –
Książkę D. Servanta „Pozyskujący uczniów sługa Boży” można nabyć TUTAJ