David Servant
Pewien pogląd na to o ile bardziej potężny jest Bóg od diabła, daje nam fakt, że wystarczy jeden anioł, aby związać i uwięzić Szatana na tysiąc lat. Bóg mógłby z łatwością unieszkodliwić Szatana nawet w tej chwili, gdyby taka była Jego wola. Niemniej diabeł służy Bożym celom wiecznego planu, ponieważ daje możliwość alternatywnego wyboru moralnie wolnym jednostkom, które Bóg sprawdza. Staje się to jeszcze bardziej oczywiste, gdy dowiadujemy się, że diabeł zostanie wypuszczony na wolność na krótki czas pod koniec Tysiąclecia i w tym czasie będzie zwodził narody, aby je doprowadzić ataku na Jerozolimę, gdzie rządzić będzie wówczas Chrystus. Bóg wykorzysta Szatana po to, aby ujawnić tych, których serca są zbuntowane przeciwko Bogu, po czym osądzi ich ogniem z niebios. Należy pamiętać, że Szatan będzie mógł zwieść tylko tych, którzy są wewnętrznie zbuntowani. Dopóki nie ulegną szatańskiemu zwiedzeniu, nigdy nie przyszłaby im do głowy absurdalna myśl, aby obalić globalny rząd Chrystusa.
Zdumiewające jest to, że mogą być ludzie nie zadowoleni z tego, że Jezus rządzi światem. Dziwne mi się to wydaje, że ktokolwiek dziś może nie chcieć, aby Jezus panował nad jego życiem. Jednak większość ludzi nie che tego. Tak właśnie będzie z tymi, których Szatan zwiedzi na końcu Królestwa Tysiącletniego. Ci, których obecnie zwodzi to ludzie, którzy chcą wierzyć w jego kłamstwa, a nie chcą uwierzyć prawdzie. To wszystko ma swoje przyczyny w stanie ludzkich serc.
Pismo obiecuje, że ci, którzy wytrwają w wierze będą pewnego dnia rządzić wraz z Chrystusem (2Tym. 2:12), a w dzisiejszym czytaniu znajdujemy potwierdzenie, że zwycięzcy będą „rządzić z Nim przez tysiąc” (20:6). Zakres naszej władzy wówczas będzie opierał się na wierności dziś, jak czytamy o tym w przypowieści o Dziesięciu Minach (Łk. 19:11-27). Możliwe, że trony (liczba mnoga), o których mowa w wersie 20;4 to trony, na których my będziemy siedzieć. Paweł napisał, że to my będziemy sądzić aniołów (1Kor. 6:3)!
Zwróć uwagę na to, Jan mówi o wskrzeszeniu z martwych tych, którzy zostali zamęczeni pod panowaniem antychrysta jako o „pierwszym zmartwychwstaniu” (20:5). Można by się zastanawiać jak to zmartwychwstanie, które ma miejsce po zamęczeniu wierzących pod antychrystem – może być „pierwszym zmartwychwstaniem”, gdyby było inne masowe zmartwychwstanie, które miałoby wydarzyć się globalnie przed czasem antychrysta jako „porwanie kościoła przed uciskiem”, jak wielu wierzy. Jeśli jednak porwanie kościoła i zmartwychwstanie umarłych w Chrystusie, o czym Paweł pisze w 1Kor. 15:51-55 oraz 1Tes. 4:15-17), nastąpi w czasie przyjścia Chrystusa pod koniec okresu wielkiego ucisku to wtedy jest oczywiste dlaczego to zmartwychwstanie jest nazwane „pierwszym zmartwychwstaniem„.
Ciała zmarłych niezbawionych nie zostaną wzbudzone aż do zakończenia Millenium (20:5). Duchy, które mieszkały poprzednio w tych ciałach będą całkiem żywe w czasie całego okresu tysiąca lat, jako duch oddzielone od ciał w piekle (dosł. w Hadesie). Jedyne czego będą oczekiwać to zmartwychwstanie ich ciał, po którym staną przed „wielkim białym tronem” (20:11) sądu, po czym zostaną wrzuceni do jeziora ognistego, o czym Jan pisze jako o „drugiej śmierci” (20:14).
Trudno słowami opisać powaga tej sceny, gdy księga życia zostaje otwarta i ludzie stojący przed Bożym tronem czekają, gdy imion ich szuka się w księdze. Wszelka nadzieja zbawienia zostanie zniszczona, inne księgi, które opisywały uczynki ich życia również będą zbadane. Pomimo że jesteśmy zbawieni przez wiarę w Chrystusa, nasze uczynki ukazują naszą wiarę lub jej brak. Niezbawieni nie będą mieli żadnej obrony przed Bogiem, ponieważ ich uczynki będą poświadczać niewiarę ich serc.
Wydaje się oczywiste, że najważniejszą sprawą, którą każdy powinien się zająć to sprawa tego czy jego imię jest zapisane w księdze życia, czy nie. W porównaniu z tym wszystko inne jest całkowicie bez znaczenia. Jakże tragiczne jest to, że większość ludzi spędza swoje życie bawiąc się każdego dnia w Trivial Pursuit.