#
Przysłowie
„z kim przestajesz, taki się stajesz„
jest bardzo widoczne w Biblii. Najpierw
przebywanie w obecności Boga zmienia człowieka, a później taki
przemieniony
człowiek może zmieniać innych ludzi.
Jozue i Kaleb
Jego
obecność powoduje zmiany.
Możesz spostrzec tą
prawdę w życiu Starotestamentowych
herosów. Kaleb i Jozue
zostali
wysłani razem z 10 innymi naczelnikami synów
izraelskich jako szpiedzy, aby przebadali Ziemię Obiecaną.
Czytając
uważnie Księgę Wyjścia wielokrotnie Bóg
mówił do Izraela : to ziemia
którą wam daję,
ziemia opływająca w mleko i miód. Wszystkie ludy wydam w twoją rękę”
Każdy
Izraelita słyszał tą obietnicę wielokrotnie, a
jednak kiedy powrócili wysłani
wywiadowcy,
przynieśli złe wiadomości i mówili:
(IVMoj
13.32-33)
Ziemia przez którą
przeszliśmy, aby ją zbadać, to ziemia, która pożera swoich mieszkańców,
a
wszystek lud, który w niej widzieliśmy, to mężowie rośli. ……
i wydawaliśmy się
sobie w porównaniu z nimi jak szarańcza, i takimi też byliśmy w ich
oczach.
Z drugiej strony Jozue
i Kaleb mieli zupełnie odmienny pogląd na tą sprawę.
Przemawiali
do ludzi słowami zachęty, mówiąc:
14.8-9.
Gdy wyruszymy na nią,
to ją zdobędziemy, gdyż ją przemożemy.
Jeżeli Pan ma w nas
upodobanie, to wprowadzi nas do tej ziemi i da nam tę
ziemię, która opływa w
mleko i miód. Tylko nie buntujcie się przeciwko Panu. Nie lękajcie się
ludu tej
ziemi, będą oni naszym pokarmem; odeszła od nich ich osłona, a Pan jest
z nami.
Nie bójcie się ich!
Skąd taka różnica?
Przecież
wszyscy naczelnicy słyszeli Słowo Pana, wszyscy
znali
Jego obietnice, wszyscy mieli takie same możliwości.
Dlaczego Jozue
i Kaleb mieli wiarę w Boże obietnice, a inni nie? Można to
zobaczyć
spoglądając na to, co miało miejsce w życiu
Kaleba znacznie wcześniej, kiedy
Izrael wyszedł z
Egiptu:
(II Mój 33.7-11)
Mojżesz
zaś zwykł był zabierać namiot, rozbijał go
sobie poza obozem, z dala od obozu. I nazwał go Namiotem Zgromadzenia.
Toteż każdy,
kto miał
sprawę do Pana, przychodził do Namiotu Zgromadzenia, który był poza
obozem, a
ilekroć Mojżesz szedł do Namiotu, cały lud powstawał i ustawiał się, i
patrzyli
za Mojżeszem, dopóki nie wszedł do
Namiotu.
Ilekroć zaś Mojżesz wszedł do
Namiotu, słup
obłoku opuszczał się i stawał u wejścia do Namiotu, a Pan rozmawiał z
Mojżeszem. I widział cały lud słup
obłoku stojący u
wejścia do Namiotu, i wtedy powstawał cały lud, i kłaniali się, każdy u
wejścia
do swegonamiotu. I rozmawiał Pan z Mojżeszem
twarzą w twarz, tak jak człowiek rozmawia ze swoim przyjacielem, po
czym wracał
Mojżesz do obozu, podczas gdy młody
sługa jego
Jozue, syn Nuna, nie oddalał się z
Namiotu.
Pomyśl o tym! Jozue
był tak spragniony Boga, że
nie chciał opuszczać Namiotu.
W rezultacie, nie
tylko słyszał Głos Boga, ale również
znał i
doświadczał Bożej
obecności. Z tego
właśnie powodu był taki odważny i
pełen wiary,
pomimo
konfrontacji z Kanąjeskimi gigantami.
Prawdopodobnie Kaleb
i Jozue byli przyjaciółmi i stąd duch Jozuego
udzieli się
Kalebowi.
Podobnie
było z Kalebem, Bóg powiedział, że Kaleb ma innego ducha
od
reszty naczelników,
on szedł za Bogiem na całość.Kaleb i Jozue szukali Pana, byli bardzo
spragnieni Jego
oboecności, nie szli po prostu za Jego błogosławieństwami, nie pragnęli
po prostu Jego
obietnic. Oni pragnęli Jego.
Jest to róumiez
bardzo ważna informacja
dla nas – patrz z kim przestajesz!
U!!!!!!!!!!!
Dzisiejszy
chrześcijański
świat jest przesiąknięty chrześcijanami maruderami,
zrzędami, narzekaczami
itd.
Są tacy, których w tym
nie sposób zatrzymać, mają wspaniałe
Boże obietnice, które
w Chrystusie znalazły swoje „TAK„ i patrzą, widzą i mówią tylko o tym, co
przed
oczyma.
Nie
daj się zwariować, bo
„kto w mowie nie uchybia ten jest mężem
doskonałym„.
Szczególnie
widoczne to jest w czasie wędrówki
Izraela. Za każdym razem, gdy lud szemrał przeciwko Mojżeszowi, Bóg
karał
bardzo dotkliwie.
Bardzo
wyraźnie jest to widoczne w przypadku
pierwszej próby przejścia Jordanu:
IV Mój
13 i 14 rozdział.
Powiedz im tak: Jako żyję
– mówi Pan – uczynię wam tak, jak
mówiliście
wobec mnie: na tej pustyni legną
wasze trupy i
wszyscy zapisani spośród was, w pełnej liczbie,
od
dwudziestego roku życia wzwyż, wy, którzy szemraliście przeciwko mnie.
Widzimy
zatem olbrzymią odpowiedzialność każdego
wobec tego, co wypowiada,
dlatego
Jezus mógł powiedzieć, że:
Mat.
12. 35/36
Dobry człowiek wydobywa z dobrego skarbca
dobre
rzeczy, a zły człowiek
wydobywa ze złego skarbca złe
rzeczy. A
powiadam wam, ze z każdego nieużytecznego słowa,
które ludzie wyrzekną, zdadzą sprawę w dzień sądu. Albowiem na
podstawie słów twoich będziesz
usprawiedliwiony i na podstawie słów
twoich
będziesz potępiony.
Stąd polecenie:
Ef.
4.29
Niechaj żadne
nieprzyzwoite (zgniłe) słowo nie wychodzi z ust waszych, ale TYLKO DOBRE,
które może budować,
gdy zajdzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchając
Jak. 4/5
4.11 nie obmawiajcie jedni drugich
5.9 nie narzekajcie jedni na
drugich, abyście nie byli sądzeni; oto sędzia,
już u drzwi stoi
Jedną
z przyczyn, dla których Kościołowi brak jest
mocy jest właśnie mowa zgniła i zdradliwa.
Na
koniec tego rozdziału o tym, że wiara mówi, mogę
powiedzieć, że opowiadanie pewnego brata pozwoliło mi zrozumieć
dlaczego jest
to tak ważne, co mówimy. Jednemu z braci, na pytanie dlaczego tak słaby
jest
Kościół, Pan powiedział:
–
Nie mogę ci dać
w czasie niedzielnego
nabożeństwa pełnej mojej mocy, abyś uzdrawiał i wypędzał demony, a w
chwilę
później patrzyć jak wyzywasz kierowcę, który ci zajechał drogę. Po
prostu
zdmuchnąłbyś go z drogi.
Bóg
się nie zmienia i nie ma u siebie
zainstalowanego wyłącznika mocy, który byłby używany, gdy Jego sługom
zdarzy
się otworzyć usta z przekleństwem na języku, np.
typu „ a żeby cię sczyściło!!”
czy „ a niech ci dętka na pierwszym
zakręcie”.
Jak.
3:9
Nim wystawiamy Pana i Ojca o nim przeklinamy
ludzi,
stworzonych na podobieństwo Boże; Z tych samych ust. wychodzi błogosławieństwo
i
przekleństwo. Tak, bracia moi, być
nie
powinno.
Przyp.Sal.10.11.
Usta sprawiedliwego są krynicą życia, lecz usta bezbożnych
kryją bezprawie.
Badaj, rozsądzaj to, co
wypowiadają usta ludzi z którymi rozmawiasz, bo „błogosławiony mąż,
który nie
idzie za radą bezbożnych„, a
przecież
mogą do nich należeć i ci, którzy się sami zaliczają do wierzących.
Jeszcze
dwa biblijne
przykłady na wpływ dobrego towarzystwa
Dawid i jego ludzie
I Sam 22:2 I znaleźli się wokół niego wszyscy
ludzie uciśnieni
I wszyscy
zadłużeniu oraz
wszyscy rozgoryczeni, a on został ich
przywódcą. Tak
znalazło się przy nim około czterystu mężów.
Dawidowi,
namaszczonemu
mężowi Bożemu, udało się z bandy
uciekinierów
w ciągu kilku
lat pobytu na pustyni, w czasie ucieczki przed Saulem, zrobić doborowe
wojsko,
z którym później podbił niemal cały Bliski Wschód, wszystkie
sąsiadujące
państwa i stworzył największe ówczesne państwo.
Jezus i uczniowie,
Oczywistym
i najbardziej widocznym przykładem jest
grupa wyszkolona przez Jezusa. To jest temat do osobnego studiowania i
niejedną
książkę napisano na temat metod wychowawczych Jezusa.