Stan Tyra
20.06.2018
O ile niesłychane osiągnięcia oraz osobisty fałsz innych wydają się nam rażąco oczywiste to znacznie trudniej jest nam rozpoznać nasze własne kłamstwa. Niemniej, jest kilka godnych zaufania wskazówek, do których powinniśmy szczerze podejść.
Jedną z nich jest zajmowanie pozycji obronnej. To fałszywe ja nieustannie wymaga kochania, potwierdzania, zauważania, słuchania i doceniania. Zorientujesz się, że nadmiernie zainwestowałeś w te potrzeby wtedy, gdy rozwściecza się bądź rani, gdy ktoś nie zaspakaja tego u ciebie. Zawsze jesteś w pozycji obronnej, można tak powiedzieć, gotów by zauważyć, kto nie zwraca na ciebie uwagi w taki sposób, w jaki ty chcesz być zauważony. Owo nieustanne podenerwowanie wywołuje niekończący się wewnętrzny dialog, który rodzi gniew, rozżalenie i osądzanie.
Łatwo przewidzieć, że to fałszywe ja jest przewrażliwione, a małostkowość jest stałą wizytówką. Nasz „obiekt stałego rozdrażnienia” więcej mówi o nas, niż o kimś innym, JEŚLI, zwrócimy na to uwagę. Prawdziwym winowajcą jest to, że uciekamy się do obrony. Innych utrzymujemy odpowiedzialnymi za nasze oczekiwania po czym oskarżamy ich o to, że ich nie zaspokoili. Nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nawet gdyby spełnili te oczekiwania to mamy wewnętrzną ich listę na tyle długą, że z łatwością przeskoczymy do następnych punktów. „Co z tego, że to zrobiłeś, a co z tamtym?!”
Z chwilą zjedzenia z niewłaściwego drzewa, zaczyna się gra oskarżeń i szybko obraca się w kipiące rozgoryczenie, które wydaje się w jakiś sposób usprawiedliwiać Kaina, który zabił Abla. Ten pyłek, który tak drażni mnie w życiu kogoś innego, niemal zawsze jest odpryskiem belki z mojego własnego oka. Wkrótce całe życie jest postrzegane przez okulary własnego krytycznego osądu.
To utrzymywanie naszych iluzji jest źródłem całej naszej zgryzoty. Powodem tego, że tak trudno nam przeżyć miłość jest to, że nałożyliśmy na nią tyle warunków. Ona musi wyglądać i zachowywać się w szczególny sposób, bądź nie jest to miłość, tak więc to, czego od miłości oczekuję może bardzo skutecznie uniemożliwiać przeżycie miłości. Jeśli miłość może być potwierdzona wyłącznie przez to, że spełnia moje oczekiwania to bardzo mocno manipuluję używając terminu „miłość”, jako swej głównej ulubionej broni. Tego rodzaju miłość nie usuwa strachu, lecz w rzeczywistości jeszcze go wzmacnia.
W 13 rozdziale 1 Listu do Koryntian wyliczone są atrybuty miłości, widoczne w Chrystusie, jak: Miłość nie zachowuje listy krzywd. O! Jak bardzo mogłoby się zmienić nasze życie, gdybyśmy żyli tylko w tej jednej rzeczywistości. Jakże zmieniło by się nasze postrzeganie Boga, gdybyśmy wierzyli w tą jedną cechę miłości, która, jak twierdzimy, jest Boża. Nagle nie byłoby miejsca na męki piekielne ponieważ nie byłoby listy złych czynów, które by je usprawiedliwiały.
Myślę, że my osobiście potrzebujemy naszego piekła aby usprawiedliwić własny brak miłości i karać wszystkich za wszelkie zło, które pamiętamy, a listę przechowujemy. . .