John Fenn
Dziś skupię się na tym, co Jezus napisał na piachu w kontekście Święta Namiotów, ponieważ zrozumienie tego, będzie wielkim odkryciem. Nawet jeśli uważasz, że znasz żydowską kulturę, można się z tego czegoś nauczyć.
Pisanie na piachu
Cały 7 rozdział Ewangelii Jana szczegółowo opisuje wydarzenia Święta Namiotów (Sukkot). Jest to ostatnie święto z cyklu 7 biblijnych świąt przekazanych przez Boga Mojżeszowi i jest jedynym, które było corocznie obchodzone w okresie Tysiąclecia (Zach 14:16-19). Przyczyna jest prosta: jest to święto Boga żyjącego z człowiekiem, tak więc, gdy Jezus będzie rządził w Jerozolimie przez owe 1000 lat, święto będzie obchodzone!
Nazywane jest ono również Świętem Żywej Wody, ponieważ w Księdze Zachariasza 14:8 oraz Ezechiela 47 opisane są wypływające tego dnia z Jerozolimy „wody żywe” tak bardzo żywe, że Morze Martw staje się jeziorem świeżej wody z niewielkim bagnistym, słonym obszarem, z mnóstwem sieci rybackich na brzegach (Ez 47: 6-12).
Tydzień, w którym odbywają się wydarzenia z 7 rozdziału Ewangelii Jana prowadzi nas do miejsca, w którym Jezus pisze na piasku. Warto zająć się tymi szczegółami. Był to tydzień wypełniony codziennymi rytuałami. Kapłani przycinali gałęzie wierzbowe długości około 6-7m. Sami stawali od siebie w podobnej odległości i wchodząc do miasta maszerowali zgodnie kołysząc nimi na prawo i lewo naśladując dźwięk Ruach, oddech Boga, Ducha.
Żywa Woda
Dokładnie w tym samym czasie Arcykapłan i kapłan pomocniczy opuszczali świątynię przez Bramę Wodną idąc ku sadzawce Siloam, aby nabrać wody do ogromnego złotego dzbana. Ta woda nazywana była „Majim Hajim” (Żywa Woda). Drugi kapłan niósł srebrny dzban pełen wina. Te dwie grupy kapłanów zbliżały się do ołtarza w czasie, gdy inni kapłani umieszczali zwierzę na ołtarzu. (Złoto w ST zawsze reprezentowało Boga i czystość, a srebro – sprawiedliwość. Tak więc, złote zawierające Żywą Wodę oraz srebrne z winem są typami krwi – wkrótce będą wylane na ołtarz.
Trzy grupy kapłanów zbierają się przy ołtarzu. Wierzbowe gałęzie umieszczano nad ołtarzem w taki sposób, aby utworzyły namiot (sukkot) a Arcykapłan i jego asystent wylewali wodę i wino na ofiarę. W tym czasie ludzie śpiewali Iz 12:3: „I będziecie czerpać z radością ze zdrojów zbawienia (hebrajskim wyrazem oddającym zbawienie jest „Jeszua”). W tym tygodniu rytuał był odprawiany każdego dnia.
Na tle tych codziennych wydarzeń Jan pisze (7:37-39): „A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośno zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. (38) Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej. (39) A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jezus nie był jeszcze uwielbiony”.
Poświęcenie Świątyni
Święto Namiotów było również nazywane „Poświęceniem Świątyni” ponieważ właśnie w czasie tego święta, gdy wysławiano Boga mieszkającego wśród ludzi, Salomon poświęcił świątynię. Jeśli to rozumiesz, to zrozumiesz dlaczego w czasie tego poświęceni, gdy wnoszono Arkę Przymierza do świątyni, aby Bóg zamieszkał wśród ludzi, Jego chwała i obecność były takie, że nikt nie mógł ustać na nogach (1Krl 8:11, 2Krn 5:14, 7: 2-3)
Światłość świata
Ponieważ w czasie tego święta umieszczano na środku świątyni 4 ogromne lampy, było ono również znane jako „Święto Świateł”, ponieważ Bóg jest światłością tego świata. Wyjaśnia to również coś z wypowiedzi Jezusa.
Następny dzień po głównym święcie, który dalej jest częścią święta, nazywany jest „Szmimini Aceret” (Dzień Ósmy). W czasach Jezusa ten ‘8 dzień’ był również nazywany „Szimchat Torah” co znaczy: „Radowanie się Torą (Pismem)”. Współcześnie są one oddzielone od siebie, dzień po dniu, lecz w czasach Jezusa oba miały miejsce dnia ósmego. Opierając się na tygodniu stworzenia wiemy, że liczba 8 to liczba nowych początków – nowy tydzień zaczyna się na nowo.
W takich to okolicznościach Ewangelia Jana 8:1 mówi nam, że ósmego dnia, dnia świętowania Słowa, dnia nowych początków, stanęła twarzą w twarz z Jezusem kobieta przyłapana na cudzołóstwie, lecz Jezus schylił się i pisał palcem po ziemi.
To ważne, ponieważ w Księdze Wyjścia 31:18 oraz powtórnie w Księdze Powtórzonego Prawa 9:10 jest napisane, że 10 przykazań, Tora, Słowo, zostało napisanych w kamieniu „palcem Bożym”. Co więcej, każdego dnia Święta czytany był przez tych samych starszych następujący wers z Księgi Jeremiasza 17:12-13:
„Nadziejo Izraela, Panie! Wszyscy, którzy cię opuszczają będą zawstydzeni, a ci, którzy od ciebie odstępują, będą zapisani na piasku, gdyż opuścili Pana, źródło wód żywych”.
Domyślam się, że Jezus pisał na piasku ich imiona zgodnie z tym wersetem, lecz nie będziemy wiedzieć na pewno po tej stronie nieba – niemniej ma to sens. Tego dnia nowych początków, świętowania Słowa, cudzołożna kobieta otrzymała możliwość rozpoczęcia nowego życia… wielka lekcja dla nas wszystkich.
Więcej następnym razem, a do tej pory mnóstwo błogosławieństw,
John Fenn
www. and email me cwowi@aol.com