Category Archives: Pozostałe

Kilka faktów niszczących mity o Wielkanocy (Easter) od waszego pogańskiego sceptyka.
Adrian Bott.

1. Święto Paschy było obchodzone na wiele stuleci przed nawróceniem anglo-Saksonów, którzy nazwali je „Easter” w swojej własnej, względnie małej części świata. (Nadal jest to Pascha, bądź różne jej odmiany poza tym obszarem.) Tak więc, nie była „pierwotnie pogańska” ani nie chodziło o boginię seksu i płodności. Ku wielkiemu niezadowoleniu Anglików, świat nie kręci się wokół tego, co działo się w Anglii.
2. Bede, nasze jedyne źródło informacji na temat Boginii Eostre, stwierdza, że świętu Wielkanocy (ang.: Easter) została nadana ta nazwa za „starymi obchodami” święta Eostre w czasie miesiąca Eosturmonath. Nie mówi nam, że cokolwiek przetrwało z tych świąt poza nazwą. Niektórzy naukowcy sugerują nawet, że Bede sam to wymyślił, a akademicy są ciągle podzieleni w tym względzie, choć niejasne nadal jest jakie motywy mogły za tym stać.
3. Nie, symbolem Eoster nie był zając. Jest to bezpodstawne domysł poczyniony przez etnologa, Jacoba Grimm w 1835 roku. Grimm był zakłopotany tradycją związaną z Wielkanocnym Zajączkiem (Easter Hare), twierdząc, że jest to 'niezrozumiałe’, i wymyślił, że „prawdopodobnie było to święte zwierzę Ostar”. Później różni autorzy błędnie interpretowali jego domysły jako stwierdzenie faktu.
4. Nie, wotywne inskrypcje pochodzące z Rhine nie odnoszą się do Eostre; są skierowane do Matronae Austriahenae, co, mimo wszystko, może być jakoś lingwistycznie powiązane.
5. Nie, jajka również nie były symbolem Eostre. Nie istnieją znane symbole Eostre. Jedyne nasze źródło informacji, Bede, nie wspomina o jakichkolwiek.
6. Nie, Eostre nie stanowi źródłosłowu dla „estrogenu”. Ten pochodzi z łacińskiego „oestrus” oznaczającego „szał/szaleństwo” i jest używany w kontekście erotyzmu od 380 roku przed Chrystusem. Estrogen został odkryty w 1920 roku a ludzkie jajo w 1827. Nie jest zaskoczeniem, że anglo saksońska bogini nie miała żadnego udziału w tych procesach.
7. Tak, jeśli Eostre w ogóle istniała, była prawdopodobnie boginią świtu (patrz indoeuropejska mitologia) choć dr Philip Shaw sugeruje, że prawdopodobnie była jakąś lokalną boginią, prawdopodobnie w hrabstwie Kent.
8. Nie, Eostre nie jest żadną formą Ishtar czy Astarte. Pochodzi to z pewnego nurtu chrześcijańskiego przekonania, że wszystkie pogańskie bożki są odgrywane przez tą samą małą kastę demonów. Ishtar była starożytną Babilonką, Eostre (jeśli istniała) Anglosaską i dzieliły je tysiące kilometrów oraz setki lat.
9. Jak podaje Google Maps, święte miasto Ishtar, Uruk, leży fantastyczne 5600km od Jarrow, gdzie Bede zapisał imię tej rzekomej bogini Eostre. (Dla porównania: jest to odległość zbliżona do Londyn – Nowy Jork.) Aby dziś wykonać taką drogę trzeba przejechać przez Irak, Syrię, Turcję, Bułgarię, Serbię, Węgry i Belgię, zanim przekroczy się angielski kanał i dotrze ostatecznie do Tyne i Wear w Wielkiej Brytanii. Ishtar nie tylko była oddalona o 5600km od Eostre, lecz też tysiąc lat starsza.
10. Jest jednak pewien lingwistyczny dowód sugerujący istnienie proto-indo-europejskiej bogini świtu, która mogła poprzedzać Eostre. Nie jest to jednak to samo co postulowanie jednej istoty, która zjawia się przez stulecia pod różnymi przebraniami. Już czas, Panowie, na myślenie.
11. Nie, Ostara nie jest starą nazwą Wiosennego Przesilenia. Dopiero współcześni poganie używają jej w ten sposób. Po raz pierwszy wiosenne przesilenie był nazwane „Ostara” w 70tych lata poprzedniego stulecia.
12. Króliki zostały wprowadzone do Brytanii przez Rzymian i nie są rodzimą rasą, więc nie jest możliwe, aby króliki były święte dla jakiejkolwiek brytyjskiej bogini.
13. Nie, Jacob Grimm nie odkrył bogatej ustnej tradycji, która mówiła by o bogini Ostarze. Grimm nie znalazł żadnego bezpośredniego dowodu na boginię zwaną Ostara. Nigdy też nie twierdził, że znalazł.
14. Tak, Grimm założył istnienie bogini Ostary, a zrobił tak dlatego, że nie miał żadnego bezpośredniego dowodu na jej istnienie. Gdyby miał takie, ustne czy inne, napisałby o tym.
15. Nie, nie wszyscy ludzie, którzy demaskują pogański mit o Easter są chrześcijanami. Tak naprawdę, wielu chrześcijan fundamentalistów, nie lubi Wielkanocy (ang.: Easter), ponieważ myślą, że jest to niebiblijne i niechrześcijańskie, więc bardzo odpowiada im twierdzenie, że Wielkanoc była pierwotnie pogańska. Wbrew temu trendowi stale rośnie liczba pogan, którzy odkryli żenująco błędne informacje na ten temat i uważają, że warto jest to naprawić.

topodin.com

CAMBODIA…fragment z książki: „The God Who Hung on A Cross” ; Dois Rosser, Jr., Ellen. Vaughn

W 1975 roku reżim Czerwonych Khmerów zmusił 3.000.000 ludzi do opuszczenia głównych miast i wypędził ich na wiejskie tereny do niewolniczej pracy. Celem było zmniejszenie populacji w tych miastach. W wyniku tej akcji zmarło z głodu 1.000.000 Kambodżan.

We wrześniu 1999 pastor Em Daniel podróżował po dzielnicy Kambodży, Khampong Tom. Od wielu lat chciał dotrzeć z Ewangelią do dalekich wiosek, lecz znajdowały się pod kontrolą radykalnych Khmerów aż do 1999 r. Teraz, o ile wiadomo, był pierwszym człowiekiem, który mówił o Jezusie na tym izolowanym obszarze. Większość wieśniaków była buddystami, spirytystami, o chrześcijaństwie nigdy nie słyszano.

Kiedy jednak Daniel dotarł do jednej małej wioski, ludzi gorliwie go przyjęli. Nie mieli dość słuchania o Ewangelii. Uśmiechając się, Daniel zapytał ludzi dlaczego wydawało mu się, jakby czekali na jego przyjście. Pewna starsza kobieta skinęła głową, wzięła go za ręce. „Czekaliśmy. – powiedział. – Czekaliśmy na ciebie przez 20 lat”, po czym opowiedziała mu tą historię:

Po przejęciu przez Czerwonych Khmerów Kambodży ruszyli na wiejskie regiony niszcząc wszystko, co zostało stworzone przez ludzi; mosty, drogi, szpitale,…ludzkie istoty. Zajęło to trochę czasu, kiedy jednak rozprawili się z Phnom Pen i innymi miejskimi centrami, skupili się na wioskach.

W taki właśnie sposób wojsko przybyło do tej wioski w 1979 roku. Panowała tu ta sama technika jak w niezliczonej ilości innych społeczności, lecz dla żyjących tutaj ludzi terror był czymś nowym.

Komuniści pojawili się nagle z dżungli i łazili od chaty do chaty, rozkazując mieszkańcom wyjść na zewnątrz. Ci, którzy sprzeciwiali się byli zabijani na miejscu, wielu też zginęło przed swoimi domami. Reszcie nakazano wyjść na polane poza wioskę. Ich własne rolnicze narzędzia zostały im wepchnięte do rąk, a żołnierze krzyczeli: „Teraz kopcie!”.

Continue reading →

Ew.Jana 14:27.
POKÓJ ZOSTAWIAM WAM, MÓJ POKÓJ DAJĘ WAM; NIE JAK ŚWIAT DAJE, JA WAM DAJĘ. NIECH SIĘ NIE TRWOŻY SERCE WASZE I NIECH SIĘ NIE LĘKA.

Życie Pana Jezusa zewnętrznie było życiem niespokojnym. Nieustannie był atakowany przez faryzeuszy i uczonych, aż w końcu Jego umęczone ciało zostało włożone do grobu. Lecz wewnętrzne życie Jezusa Chrystusa było niczym nie zmącone, wewnętrzny pokój nigdy nie został naruszony. O każdej porze można było do Niego przyjść i znaleźć w Nim pokój. Nawet wtedy, gdy ludzie podobni do krwiożerczych psów ścigali Go po ulicach Jerozolimy, Pan Jezus zwrócił się do swoich uczniów mówiąc: „mój pokój daję wam.” Pokój nie objawia się jako pobożne uczucie, którym można rozkoszować się w kościele, lecz jako odpocznienie serca głęboko ugruntowanego w Bogu.

Życzę błogosławionego dnia i Bożego pokoju.

сайта

2 Korynt. 4:16.
DLATEGO NIE UPADAMY NA DUCHU; BO CHOĆ ZEWNĘTRZNY NASZ CZŁOWIEK NISZCZEJE, TO JEDNAK TEN NASZ WEWNĘTRZNY ODNAWIA SIĘ Z KAŻDYM DNIEM.

Pojęcie „dusza” w Słowie Bożym posiada cztery zasadnicze znaczenia.
Nie można jednoznacznie interpretować tego pojęcia, ponieważ może to wprowadzić w błąd nas samych, a także niewłaściwie ukierunkować innych ludzi. Nasze słownictwo jest bardzo ubogie z uwagi na to posługujemy się tym słowem w wielu przypadkach. Duszą może być człowiek. „Dusza” może oznaczać „życie”: „Idź, wróć do Egiptu, pomarli bowiem wszyscy mężowie, którzy szukali duszy twojej.” (2 Mojż.4:19). Dusza może odnosić się do krwi: „Gdyż życie ciała jest we krwi.” (3Mojż. 17:11). W tym wersecie mowa jest o zwierzętach, o duszach wszelkiego ciała. Nie możemy zapomnieć, że człowiek nie jest tylko ciałem, ale również wewnętrzną duchową osobą. Będąc jedynie ciałem nie potrzebowałby zbawienia. Dusza rozumiana jako duch. Zbawienie otrzymywane jest w odniesieniu do ducha człowieczego tj. wewnętrznej osoby. Człowiek jest wewnętrzną duchową osobą, która mieszka w ciele. „Zawsze jesteśmy pełni ufności i wiemy, że dopóki przebywamy w ciele, jesteśmy oddaleni od Pana” (2 Kor. 5:6).

Pozdrawiam i życzę radosnego dnia.

раскрутка сайтов интернете

Wes McAdams

Współcześnie wielu ludzi traktuje Biblię jak praktyczny przewodnik po życiu. Postrzegają Pismo jako boski podręcznik samopomocy. „Jeśli będę postępował według nauczania tej księgi – mówią sobie. – to będę miał pracę, jaką chcę, relacje, których pragnę, pieniądze w banku oraz wspaniałe zdrowie”, lecz obawiam się, że jeśli traktujesz Biblię w taki sposób, mijasz się z istotą całkowicie.

Z pewnością spora część nauczania w Piśmie ma praktyczne zastosowanie. Weźmy na przykład: upijanie się, cudzołóstwo czy wszeteczeństwo. Istnieje wiele praktycznych powodów, aby powstrzymywać się przed tymi rzeczami. Człowiek będzie żył dłużej i będzie bardziej szczęśliwy jeśli się przed tym powstrzyma. Jeśli jeszcze do tego będzie traktował innych z dobrocią, szacunkiem i respektem, będzie zazwyczaj jeszcze bardziej szczęśliwy.

Jeśli jednak sądzisz, że nauczanie Jezusa tożsame jest z pragmatyzmem to znaczy, że nie czytamy, ty i ja, słów tego samego Jezusa.

Czy nauczanie Jezusa działa?

Continue reading →

Charles Chaput
Całość w j.ang.: TUTAJ

Kiedy patrzę wstecz na te 60 lat, jeden z wersów biblijnych, który jest dla mnie najbardziej żywy to Sdz 2:6-15. Jest tam opowiedziana historia o tym, co się działo po wyjściu z Egiptu i po tym, gdy Jozue podbił dla ludu Bożego Ziemię Obiecaną. Wers 10 stwierdza, że gdy Jozue „i również całe to pokolenie wymarło i nastało po nich inne pokolenie, które nie znało Pana ani tego, co On uczynił dla Izraela” Warte jest to czytania,podobnie jak badania przeprowadzone przez Christiana Smitha o religijnych wierzeniach amerykańskich nastolatków i dorosłej młodzieży.

Każde pokolenie zostawia za sobą dziedzictwo osiągnięć i upadków. W czasie mojego życia miałem przywilej poznania wielu dobrych mężczyzn i wiele dobrych kobiet mojego pokolenia; chrześcijan, Żydów, i ludzi nie mających żadnych religijnych przekonań; ludzie, którzy sprawili, że, dzięki darowi ich życia i radości służby dla innych, ten świat stał się lepszy. Największym upadkiem, największym smutkiem, tych wielu ludzi z mego pokolenia, rodziców, wychowawców i przywódców kościoła jest porażka w przekazywaniu naszej wiary w przekonujący sposób pokoleniu, które teraz zajmuje nasze miejsce.

Możemy oskarżać o to zamieszanie jakie ma miejsce w tych czasach, możemy oskarżać nasze własne pedagogiczne błędy, lecz tak naprawdę wiara nie ma znaczenia dla tak wielu młodych dorosłych i nastolatków dlatego, że – zbyt często – tak naprawdę nie liczyła się dla nas. Nie na tyle, aby kształtować nasze życie, nie na tyle, abyśmy byli gotowi cierpieć dla niej.

Wiem, że są dziesiątki tysięcy wyjątków od tego, lecz to, co napisałem, nie być prawdą. Nikt nie może dać czegoś, czego sam nie posiada. Jeśli chcemy zmienić naszą kulturę musimy zacząć od surowego spojrzenia na to, co nazywamy naszą własną wiarą. Jeśli nie promieniujemy miłością Bożą z pasją i odwagą, które cechują nasze codzienne życie, nikt inny nie będzie, a najmniej młodzi ludzie, którzy widza nas najlepiej i znają nas najbliżej. Tematem tego eseju jest „obcy w obcej ziemi”, choć prawdziwym problemem Ameryki dziś nie jest to, że wierzący są obcymi, lecz to że nasze dzieci i wnukowie nimi nie są.

topod

John Paul Jackson

Intymność z Jezusem bazuje na głębokości, a nie na szerokości. To jak długo jesteś zbawiony nie gra znaczącej roli w przeznaczeniu z Bogiem, ponieważ krótko czy długo, zapłata jest ta sama (pamiętasz przypowieść o pracownikach winnicy w Mt 20). W intymności z Jezusem chodzi o bliskość i prawdziwe zrozumienie, tu chodzi o relację. Jak dobrze znasz Go?

Niektórzy z nas łatwo zakochują się, podczas gdy innym ciężko przychodzi oddanie się. Łatwiej jest poszerzyć bajoro niż je pogłębić. Kopanie studni wymaga pracy, oddania, pragnienia i potu, lecz poszerzanie bajora jest łatwe.

Problem polega na tym, że szerokie bajoro nie zaprowadzi nas nigdzie. Możemy w nim stać i nie zmoczyć się, ponieważ nie jest głębokie. Musimy być studniami, a nie bajorkami.

Skąd bierze się w naszej relacji z Bogiem głębokość? Co pobudza nasze serca do życia i naprawdę uczy nas w jaki sposób żyć każdego dnia z Jezusem? Oto kilka rzeczy, które mnie pomagają.

Jak wykopać studnię

1. Pokuta

Pokuta może być dla niektórych przerażającym słowem, choć nie powinna. W istocie nie chodzi tu o coś takiego: „Łał, patrz jak paskudnie upadasz! Jesteś takim grzesznikiem. Istotą pokuty nie jest nasz grzech, lecz taki styl życia, który pozwala nam przez cały czas być blisko Jezusa, ponieważ na tym świecie świadomie wybieramy Jego.

Chcemy Jezusa nawet jeśli oznacza to, że musimy zgiąć się, zmienić nasze drogi czy pozbawić się tych rzeczy, którymi do tej pory pomagały nam stać bardziej podobnymi do Niego. Boży smutek wywołuje pokutę, a prawdziwa pokuta – gwałtowne, nieustępliwe pragnienie (2Kor 7:10-11). Jeśli nie mamy pragnienia Pana to prawdopodobnie nasz „pokutnik” wymaga zbadania.

2. Pokora

Pokora jest podobna do okularów i wyłącznie wtedy, gdy patrzymy przez soczewki pokory, widzimy siebie wyraźnie i zdajemy sobie sprawę z tego, jak bardzo potrzebujemy Jezusa. Bez Jezusa nie mamy niczego dobrego, nie możemy nawet dać wiary naszej miłości do Niego – wszelkie dobro, jakie posiadamy jest z Jego ręki. Apostoł Paweł mówi, że nawet nasza wiara jest darem od Niego (Ef 2:8). To Jego wiara daje nam wiarę.

Z chwilą, gdy nastawimy nasze serca, aby zrozumieć i uniżyć się przed Nim, nasze słowa są słyszane (Dn 10:12).

3. Duchowa dyscyplina

Continue reading →