 |
Wstęp Przedsłowie Rozdział_1 Jezus Chrystus inicjuje Nowe Przymierze Rozdział_2 Królestwo Boże zaczyna się od Jana Chrzciciela Rozdział_3 Jan Chrzciciel i Jezus Chrystus głoszą królestwo Rozdział_4 Uczniowie Chrystusa głoszą Królestwo Rozdział_5 Paweł głosi Królestwo Rozdział_6 Występowanie wyrazu „łaska” w Ewangeliach Rozdział_7 Prawo nie jest z wiary Rozdział_8 Chrystus naucza w Ewangeliach o wierze Rozdział_9 Zbawieni przez łaskę w Ewangeliach Rozdział_10 Chrystus wypełnił Prawo Rozdział_11_Chrystus ogłasza, że sam nie jest pod prawem Rozdział_12 Chrystus jest Panem sabatu Rozdział_13 Trwałe na wieki słowa Chrystusa Rozdział_14 Chrystus uczy nowotestamentowego objawienia Boga Rozdział_15 |
Porównanie tego, co Chrystus mówi o Swoich Słowach, a co o Prawie
Interesujące jest porównanie tego, co Chrystus mówi o trwałej naturze Prawa i tego, co mówi o trwałej naturze Jego słowa. Chrystus mówi, że Jego słowa nie przeminą, nawet wtedy, gdy przeminie niebo i ziemia. Jest to zapisane trzykrotnie w Ewangeliach:
“Niebo i ziemia przeminą, lecz słowa Moje nie przeminą” (Mt 24:35, Mk 13:31, Łu 21:33).
Niemniej, Prawo przeminie, gdy przeminą Niebiosa i ziemia – gdy wszystko zostanie zakończone.
„Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie” (Mt 5:18).
Ponownie widzimy, że są przekonujące dowody na to, że to, czego Chrystus nie głosi ani Prawa ani pod Prawem. To, co Chrystus mówi, będzie wiecznie trwało, Z drugiej strony, Prawo przeminie w przyszłości, choć obecnie nadal funkcjonuje.
Słowa Chrystusa to te, które zostały powiedziane do Jego uczniów
Niektórzy chcieliby rozszerzyć znaczenie zwrotu “Moje słowa” I mówią, że skoro Chrystus jest Bogiem to całe prawo i prorocy są słowami Chrystusa.
Choć logicznie rzecz biorąc jest to prawdą, to nie o tym mówi Jezus w tym fragmencie. Gdy w Ewangeliach mówi „Moje Słowa”, nie mówi o Prawie czy czymkolwiek innym ze Starego Przymierza, lecz mówi wyłącznie o tym, czego nauczał i co głosił, gdy był obecny wśród uczniów. Jest to zapisane w Ewangeliach. Chrystus używa zwrotu „Moje słowa” w taki sposób, gdy mówi do uczniów po Swoim zmartwychwstaniu. Mówi:
„To są Moje słowa, które do was mówiłem, będąc z wami” (Łu 24:44a).
Kiedy Chrystus mówi: „Moje słowa”, „Moje słowo”, „Moje przykazania”, bądź „Moje przykazanie” ma na myśli te rzeczy, które mówił sam będąc ze Swoimi uczniami. Te stwierdzenia są zapisane w Ewangeliach. Zamiarem Chrystusa wobec wszystkich wierzących było to, aby wszyscy czynili to, co On głosił i czego nauczał w Ewangeliach.
Obietnice dla tych, którzy zachowują słowa Chrystusa
Oto jedna z licznych obietnic, które znajdujemy w Ewangeliach dotyczących zachowywania słowa Chrystusa
“Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje, słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy. Kto mnie nie miłuje, ten słów moich nie przestrzega, a przecież słowo, które słyszycie, nie jest moim słowem, lecz Ojca, który mnie posłał. To wam powiedziałem z wami przebywając. Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem” (J 14:23-26).
Ci, którzy zachowują słowa Chrystusa z Ewangelii będą posiadać szczególną miłość Chrystusa i Ojca. Taka osoba będzie miejscem zamieszkania Boga. Bóg zamieszka w niej. Zachowywanie słów Chrystusa jest również ważne dla Ojca, aby posłał Ducha Świętego, który będzie przypominał wierzącym wszystko, co Chrystus powiedział do uczniów. Oczywiście, Bożym zamiarem jest, aby wszyscy żyjący po Pięćdziesiątnicy wykonywali wszystko, czego Chrystus wcześniej nauczał.
Duch Święty został posłany po to, aby przypominać o tym, co Chrystus mówił. Każdy wierzący ma poddać się nauczaniu Chrystusa po to, aby żyć życiem z łaski. Słowa Chrystusa nie są pod Prawem, są one przeznaczone na wiek łaski, który zaczyna się wraz z przyjściem w Ewangeliach Jana Chrzciciela i rozciąga się na obecne czasy. Zaledwie dwa wersy wcześniej Chrystus mówi:
„Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje; a kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i objawię mu samego siebie” (J 14:21).
Gdy Chrystus mówi „Moje przykazania” ma na myśli to samo, co „Moje słowo”. Nie mówi o przykazaniach w Prawie, lecz o słowach, które wypowiadał, gdy był z uczniami. Chrystus mówi, że zachowywanie Jego przykazań – znajdujących się w Ewangeliach – jest cechą charakterystyczną tych, którzy Go kochają. Obiecuje tym wierzącym, którzy kochają Go zachowując Jego przykazania z Ewangelii, że będzie ich kochał Ojciec. Następnie mówi o tym, że On objawi siebie temu, kto zachowuje Jego przykazania. Jak zwrócono uwagę wcześniej, za tą obietnicą idzie obietnica zamieszkiwania obecności Chrystusa i Ojca oraz obietnica działania Ducha Świętego. Jest to wyraźnie obietnica Nowego Przymierza na wiek łaski. Nie ma tu Chrystusa nauczającego Prawa Mojżeszowego. Przykre jest to, że ci, którzy odrzucają przykazania Chrystusa nie doświadczą tego, co Chrystus tutaj obiecuje.
Chrystus daje wspaniałą obietnicę tym, którzy mieszkają w Nim i pozwalają, aby Jego słowa mieszkały w nich. Mówi:
„Jeśli we mnie trwać będziecie i słowa moje w was trwać będą, proście o cokolwiek byście chcieli, stanie się wam” (J 15:7).
Ta zdumiewająca obietnica otrzymania odpowiedzi na modlitwy jest dla tych, którzy biorą słowa Chrystusa do serca i pozwalają, aby te słowa mieszkały w nich. W Ewangeliach słowa Chrystusa są słowami łaski.
Obietnica wiecznego życia jest w Ewangeliach zdecydowanie połączona ze słuchaniem słów Chrystusa i wiarą w nie. Chrystus mówi:
„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł z śmierci do żywota” (J 5:24).
Ostrzeżenia dotyczące niezachowywania słów Chrystusa
Słuchanie, wierzenie i zachowywanie słów Chrystusa zapewnia, że wierzący nie stanie przed sądem. Jednak wieczna sytuacja tych, którzy nie zachowują słów Chrystusa, jest niepewna:
„A jeśliby kto słuchał słów moich, a nie przestrzegał ich, Ja go nie sądzę; nie przyszedłem bowiem sądzić świata, ale świat zbawić. Kto mną gardzi i nie przyjmuje słów moich, ma swego sędziego: Słowo, które głosiłem, sądzić go będzie w dniu ostatecznym” (Jn 12:47-48).
W dniu ostatecznym słowa, które Chrystus wypowiada w Ewangeliach, Jego „powiedzenia” będą sądzić tych, którzy nie przyjęli ich i nie zachowali. Słowa Chrystusa nie przeminą. Chrystus oczekuje tego, że Jego naśladowcy będą żyć stylem życia łaski, wykonując wszystko, co On mówi.
Chrystus ostrzega Swoich uczniów w różnych miejscach, mówiąc o wadze słuchania i wykonywania Jego wiecznych słów. Mówi:
„Każdy więc, kto słucha tych słów moich i wykonuje je, będzie przyrównany do męża mądrego, który zbudował dom swój na opoce. I spadł deszcz ulewny, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, ale on nie runął, gdyż był zbudowany na opoce. A każdy, kto słucha tych słów moich, lecz nie wykonuje ich, przyrównany będzie do męża głupiego, który zbudował swój dom na piasku. I spadł ulewny deszcz, i wezbrały rzeki, i powiały wiatry, i uderzyły na ów dom, i runął, a upadek jego był wielki” (Mt 7:24-27).
Jest to zarówno obietnica jak i ostrzeżenie. Ten, kto słyszy słowa Chrystusa z Ewangelii i działa zgodnie z nimi będzie miał mocny fundament, który umożliwi mu skuteczną walkę ze nieuchronnymi burzami, jakie pojawiają się w życiu każdego. Ci, którzy nie słuchają i nie działają zgodnie ze słowami Chrystusa przeżyją upadek i ruinę.
Zastanówmy się nad tym, co Chrystus mówi o swoim drugim przyjściu:
„Kto bowiem wstydzi się mnie i słów moich przed tym cudzołożnym i grzesznym rodem, tego i Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami świętymi” (Mk 8:38 oraz Dz 16:1-3, 21:23-26, Rz 14:19-21,1Kor 9:20)
Chrystus w czasie Swego Drugiego Przyjścia zajmie taką postawę wobec ludzi, jaką oni mieli wobec Niego i Jego słowa z Ewangelii. Każdy, kto sugeruje, że słowa Chrystusa są pod Prawem i nie ma konieczności przestrzegania ich jest w poważnym duchowym niebezpieczeństwie. Powinien pokutować głęboko z tej postawy, przyjąć przebaczenie i poddać się całkowicie nauczaniu Chrystusa. Słowa Chrystusa nie są pod Prawem, są wieczne. Dzień Ostateczny, Dzień Sądu będzie bardzo złym dniem na odkrycie tego.
W następnym rozdziale zbadamy to, że Chrystus i Jego uczniowie nie są pod prawem, lecz nie są pozbawieni prawa.